Zoon van zijn stoel getrokken
Mijn zoontje die onlangs is begonnen in groep 3 is gisteren van zijn stoel getrokken en kwam toen hard neer op zijn stuitje. Mijn zoon en een andere jongen waren een beetje aan het stoeien toen dat andere jongetje plotseling aan zijn stoel trok. De juf zag het niet maar andere kinderen wel het jongetje zei eerst tegen de juf dat het perongeluk ging maar een andere kind zei dat hij het express deed en later gaf hij toe dat hij het wel express deed. De juf gaf alleen een standje aan het jongetje en geen straf. Mijn zoon heeft nog steeds veel last van zijn stuitje. Het zit me niet lekker dat de juf niet harder is opgetreden. Ben van plan om naar de juf te gaan en ook naar zijn moeder. Wat zouden jullie doen in mijn geval.
Groet, Linda
Tja
zulke dingen gebeuren in een klas. Ze stoeiden samen. Ik zou er geen drama van maken. Een ongeluk van een 5 of 6 jarige. Geen ramp.
Groep 3
Stoeiende kleine jochies, net kleuter-af... Ik zou verbijsterd zijn als het over mijn kind ging en jij kwam twee dagen later verhaal halen bij mij. Ik raad het je af. Ga lekker ijs met 'm halen, daar heeft je kind meer lol aan 
Juf juist gehandeld
actie van jongetje was niet handig, maar ze waren wel sámen aan het klieren. Kan dus gebeuren. (als het dagelijkse kost wordt is het een ander verhaal)
Linda
Wat zouden jullie doen? Mijn antwoord: niets.
Tirza
Niet
Ik zou verder ook niets doen, wat op school gebeurt, gebeurt op school, juf heeft het afgehandel, daar bemoei ik mij niet mee (vraag hoogstens om uitleg als er iets heel ergs gebeurd is (gelukkig pas 1 keer gebeurd in 8 jaar met 3 kinderen)). Bovendien, alle 2 zijn aan het stoeien, alle 2 doen ze iets wat niet mag. Een doet dan iets ondoordachts, is nog te jong om de gevolgen te overzien (moet hij nog leren), juf heeft er daarom over gesproken, klaar, over, uit, dus. Wat betreft het zere stuitje, vervelend voor je zoon, maar dan kun je hem wel uitleggen dat ie een volgende keer niet moet gaan stoeien, toch?
Bij een van de kindern zit een jongetje in de klas wiens moeder voor iedere scheet naar juf of ouder(s) gaat. In het begin werd er naar haar geluisterd, maar al snel bleek dat kind zijn waarheid vertelde aan moeder. Moeder wordt niet meer serieus genomen, want te vaak, om niets en onterecht, nu in de bovenbouw. Ze staat wat alleen daardoor.
Niets
Ik zou ook niets doen. Het gaat om kinderen vers in groep 3, daar gebeurt dit soort dingen. En het 'per ongeluk' of 'expres' verhaal, ach, hecht daar op deze leeftijd nog niet zoveel waarde aan. Misschien is het hier een uitzondering, maar ik veronderstel dat een zesjarige dit soort dingen niet bewust en met voorbedachte rade doet.
Bovendien: de juf bepaalt welk kind straf krijgt, en wanneer. Het is niet aan andere ouders om de strafmaat te bepalen.
Ook zo'n moeder gekend
Dit speelde zich af in de tijd dat mijn kinderen nog op de naschoolse opvang waren, zo'n 3 jaren terug. Mijn zoon was toen een jaar of 11.
Hij en de kinderen van de naschoolse opvang waren speelden een spel met een bal. En dat kon best wel eens wild aan toe gaan. Toen mijn kinderen thuis waren gekomen ging de telefoon. Mijn zoon nam op. Uit de hoorn klonk een kijvende stem. Ik dacht dat een vriendje ruzie met hem maakte over de telefoon. Toen hij de telefoon aan mij gaf bleek het de moeder van een van de meisjes van de n.s. te zijn. Ze was razend op mijn zoon, want hij had haar een stomp in de buik gegeven en zij heeft er nog last van. "Als ik jouw zoon in mijn handen krijg, dan zal hij ervan lusten!" riep zij. Ik zei rustig dat ze dat niet moet proberen, want dan kan ze wel heel erg veel spijt van krijgen. Op een of andere manier maakte dat indruk, want ze werd iets rustiger. Ze zei dat hij haar dochter niet moet slaan. Ik vroeg aan mijn zoon wat er precies was gebeurd. Hij zei dat hij haar niet had geslagen, maar dat ze een wilde balspel speelden. Ik zei dat wij niet precies kunnen oordelen wat er gebeurd was, maar dat ik contact met de begeleider van de ns op zal nemen. Dat heb ik gedaan. Die begeleider meldde dat ze inderdaad aan het spelen was en dat er waarschijnlijk lijfelijk contact was geweest tijdens de feilheid van het spel. Hij bracht zelf kinderen naar huis, waaronder die dochter en had helemaal niets aan haar gemerkt. Ik heb het verder maar zo gelaten. Veel later bleek dat die dochter vaker verhaaltjes vertelde waardoor de moeder helemaal ging steigeren. Niemand nam haar meer serieus.
Ook hebben we een keer meegemaakt dan een klasgenootje van mijn dochter tegen haar moeder vertelde dat mijn zoon haar had laten vallen. Dat gebeurde toen haar moeder zag dat ze mank liep. De moeder nam toen telefonisch contact met ons op. Tijdens ons gesprek bleek dat mijn zoon helemaal niet met dat meisje in contact was gekomen. Hij had een alibi(!) want de klas van mijn dochter was die dag vroeg uit vanwege sportdag en mijn dochter heeft daarna met dat klasgenootje bij een ander meisje thuis gespeeld. Mijn zoon had die dag dat meisje helemaal niet gezien!
Conclusie: wat de kinderen thuis vertellen is vaak anders dan de realiteit. Kinderen maken vaak hun eigen interpretaties. Dat wordt vaak in hun voordeel verteld. En wat ik ook heb opgemerkt is dat het gedrag van kinderen buiten het gezichtsveld van hun ouders meestal anders is.
Als mijn kind met zo'n verhaal aan zou komen zou ik het incident met die stoel wel vervelend voor hem vinden, maar tijdens stoeipartijtjes, die eigenlijk niet in de klas mogen gebeuren, kunnen wel meer vervelende dingen gebeuren. Je weet ook niet wat hij heeft gedaan en dàt vertelt hij niet! Ik zou het gewoon laten rusten.
Been
Onlangs brak mijn zoon (groep 1/2) op schoolreisje zijn been. Wild gespeeld, een ander jongetje was bij het van de glijbaan afgaan tegen hem aan gebotst. Zoon is net na 7 weken uit het gips en loopt nog niet helemaal goed. Een heel gedoe. Geen haar op mijn hoofd die eraan zou denken het jongetje iets te verwijten. Het kind kwam zelf de eerste dag op bezoek bij zoon en was helemaal wit om het neusje. Kinderen op die leeftijd kunnen echt gevolgen van hun soms onstuimige gedrag niet overzien. Ik vind dat de juf uit het eerste bericht juist gehandeld heeft.
Mijn regel: straf op school is geen straf thuis
Ik heb een nogal onbesuisde zoon die op school of op de NSO soms wat uithaalt wat niet kan of mag. Mijn regel is dat ik me daar niet in meng, de juf bepaalt de straf op school/nso, ik bepaal dat thuis. Wat ik wel doe is er over praten, als hij bijvoorbeeld straf heeft gekregen als meeloper van. Dan hebben we het erover wat hij in dat geval zou kunnen doen. Een keer hebben we een uitzondering gemaakt, toen had hij uit gekkigheid wat van de NSO kapot gemaakt en heeft toen iets van zijn eigen speelgoed moeten afstaan aan de NSO.
Dus tips: praat erover met je zoon, over dat stoeien in de klas niet mag, en dat als zijn grens wordt overschreden dat hij naar de juf stapt om het aan te geven. Meer kun je niet doen.
Juf heeft goed gehandeld
Ik vind het al heel knap dat dat jongetje uiteindelijk de waarheid heeft verteld. Juf heeft goed gehandeld. Waarom een kind hard straffen als hij de waarheid verteld? Dan kan je er van uit gaan dat hij de volgende keer beter maar kan liegen om de harde straf te ontwijken. Kinderen leren meer van mondelinge uitleg.
Ik zou wel naar juf willen gaan
ik zou willen vertellen dat ik geschrokken ben van wat er gebeurd is, dat dit gevaarlijk is en of juf het wellicht meteen aan de hele klas kan vertellen dat zoiets dus gevaarlijk is en waarom. Ik zou het jongetje geen straf willen geven, maar wel willen dat de juf er meer mee had gedaan...
MAAR dat zou ik dus WILLEN...maar ondertussen heb ik geleerd dat juffen vaak niets doen, er niet voor open staan en zelfs afwijzend reageren....dus waarschijnlijk zou ik het jongetje zelf nog aan spreken, dat ook hij wel geschrokken zal zijn en om te wijzen op het gevaar ervan.
Hij heeft de leeftijd ws. om nog geen brutale bek terug te geven,maar ook dat zie ik gebeuren als ik n ander kind wijst op iets wat echt niet kan ivm. gevaar.
En daar staat dan juf weer naar te kijken,zonder er zelf iets van te zeggen. En die zegt dan tegen mij: zo, die is brutaal....en loopt door.
Uhh...zo, dat is eruit...ik weet het, ik ben gefrustreerd over de school waar mijn kid zit....
Je weet niet
je weet niet of de juf later misschien nog tegen de hele klas heeft gezegd dat zoiets gevaarlijk is. Dat kan ook best. Je weet en ziet en hoort niet alles wat er gebeurt.
Eh, linda?
Waar ben je en wat heb je uiteindelijk gedaan?
Tirza
