Zoontje 4 jaar; alles is te makkelijk

Jasset

De cognitieve doelen liggen erg laag. Reken maar dat er neit veel kinderen in z'n klas zullen zijn die het ook kunnen. Aan de andere kant, tellen is ook zoiets van als-je-het-een-keer-snapt.... maar ja, dat is lezen eigenlijk ook (als ik naar mijn zoontje kijk). Herkennen van cijfers tot 59 vind ik knap, mijn zoon in groep 3 kan dat nog niet (en hij loopt echt niet achter).

Het is fijn als je kind eind groep 1 de letters van zijn eigen naam herkent. Nog fijner als je kind eind groep 2, 15 letters kent. Maar bij ons op school werd daar nooit mee geoefend.

Ik merk ook dat er veel verschil zit in groepen leerlingen. Hierboven stelt iemand dat de meeste kinderen niet de getalsymbolen kennen in groep 1. Ik weet zeker dat 60-70% van de kinderen bij mijn zoontje in de klas dit kunnen.

Pelle

Het klinkt misschien vreemd, maar het kan dat Jasset echt werkelijk geen idee heeft dat haar kind flink voorloopt.
Ik schaam me dood. Maar ik heb lang gedacht dat ons buurjongentje (even oud als ons zoontje) flink achter liep. Op zijn vierde verjaardag kende hij de kleuren en cijfers nog niet, hij praatte nog zo kinderlijk, had helemaal geen interesse om zijn naam te schrijven, mepte er op los als iets hem niet aanstond, heeft moeite met puzzels van 25 stukjes.... Shame on me! Je eigen kind is de enige norm die je hebt...

Ayla (= ya?)

Ayla, ik hoop niet dat ik je moederlijke trots ontneem. Maar bijna alle kinderen in groep 1 van mijn zoontje kunnen helemaal hun naam schrijven, zonder voorbeeld. Wordt niet echt gepusht maar wat de een kan wil de ander ook.

En kleuters in groep 1 hoeven de cijfers nog niet te kennen (maar als ik kijk naar de klas van mijn zoontje, ze kennen het bijna allemaal in ieder geval een groot aantal), maar het is een desillusie om te denken dat ze niet eerder dan in groep 3 hier een keer mee aan de slag gaan.

Pelle

Ja ik woon inderdaad in België, maar weet niet of dat er iets mee te maken heeft hoor. Hier wordt denk ik niet meer of anders geoefend dan in nederland.

Hier schrijven alle kinderen in groep 2 zelf hun naam op hun werkjes, voor zover ik gezien heb, lukt dat bij elk kind. Oke, er zitten wel eens letters in spiegelschrift tussen, maar dat is zeker normaal (zelfs nog in groep 3)

Ik weet eerlijk gezegd niet wat mijn dochter doet in de klas. Ik ben er gewoon niet mee bezig. Ik print af en toe wel eens wat uit van vnl. nederlandse websites.

Ik denk dat wat een kind kan op de leeftijd van 4-5 jaar erg verschilt, misschien nog meer dan op wat oudere leeftijd.

Ik ben er ook nog maar pas achter, dat mijn dochter waarschijnlijk voorloopt, en dat terwijl iedereen van haar baby-af steeds zei dat ze zo slim en pienter is. Maar ik merk dat niet, nog steeds niet eigenlijk. Ik vind haar heel gewoon, al verbaast ze me soms met haar inzichten. Maar wat jasset schrijft, je kind is je eigen standaard.

Oh ja, hier hebben ze wel werkblaadjes: omcirkel groepjes van 3 kikkers enzo. Dat krijgen ze na voor elke vakantie mee naar huis. Nivea haar kind zal toch wel eens iets maken in de klas?

Nivellerende school

Nivea haar kind lijkt niet problematisch (hoog)begaafd te zijn, dus dan moeten we er met zijn allen geen probleem van maken. Ik denk wel dat ze zich terecht afvraagt waarom er niet meer moeilijke werkjes aanwezig zijn in de klas. Dat duidt er op dat de school nivelleert naar het gemiddeld niveau en op zo'n school kan je je kinderen beter niet doen, weet ik uit ervaring. Als je kind afwijkt valt het buiten de boot.
Lijkt me tijd voor een serieus gesprek met de school. Onafhankelijk van het feit of haar kind nu wel of niet hoogbegaafd is, zijn haar kind(eren) beter af op een school die wel rekening houdt met verschillen in de ontwikkeling. Mijn ervaring is, met een overigens moeilijk lerend kind, dat als je pas later terugkomt op een schoolkeuze, je het risico loopt dat je allemaal dichte deuren vindt.

Nivea

Dan zit jouw zoontje in een erg slimme klas want bij ons kan het merendeel dat echt niet, naam herkennen wel ja maar niet schrijven. En de cijfers ook niet want dat ziek ik bij de klasgenootjes die bij ons komen spelen.

Jaja

"Maar bijna alle kinderen in groep 1 van mijn zoontje kunnen helemaal hun naam schrijven, zonder voorbeeld."
Dan heten die kinderen zeker allemaal Suus of Jet of Tom?

Vic en ayla

De kinderen in de klas van mijn zoontje (oudste groep 1) zitten allemaal minimaal een half jaar op school. Ik vind het niet zo heel erg gek dat ze dan allemaal hun naam kunnen schrijven. Natuurlijk gaat er wel eens een letter op zijn kop, in spiegelschrift, etc. maar ze schrijven allemaal hun naam. Inderdaad veel korte namen zoals tegenwoordig de trend is maar Kayleigh, Thijmen en Valentijn kunnen ook hun naam schrijven.

Misschien gek voor anderen, maar het is toch echt zo.
Misschien net zo gek dat ze hier echt niet aan werkbladen doen in groep 1 en 2. Wel natuurlijk knutselwerkjes etc maar niet 'omcirkel drie knikkers'. Ik heb wel eens gelezen dat het beter is om kleuters nog niet in het 'platte vlak' te laten werken maar altijd 3D. Dus niet knikkers omcirkelen maar met echte knikkers groepjes van drie knikkers maken.

Ayla is niet ya hoor

Even voor nivea. Ik kom hier al jaren. Eerst met andere nick, maar ayla is iemand anders, maar dat had je vast al door.
Hier kunnen een aantal kinderen van groep 1 hun naam schrijven. Lang niet allemaal. In groep bijna allemaal wel. Mijn dochter heeft een vrij lange naam, maar kan het wel zelf schrijven. Ze schrijft alleen erg groot. Het halve werkje is weg. haha

Gr Ya

Rode beuk

Wat ik met continue bedoel is elke keer dat ze werkjes moeten doen. Puzzelen bijvoorbeeld, of andere ontwikkelingswerkjes die een kind allang voorbij is. En dat twee hele jaren lang.

Niveau schrijft bijvoorbeeld dat haar zoon aan puzzelen op school geen bal aan vindt. En zo zal er wel meer zijn wat hij niet leuk vindt. Ik weet niet hoe het op die school is in groep 1, maar zeker in groep 2 worden op een gegeven moment dergelijke werkjes wel verplicht. Dan kun je niet onder die kast uit blijven komen. En dan vindt ik het wel heel makkelijk om te zeggen dat omdat er ook andere leergebieden bestaan iemand niet gewoon cognitief werk op niveau mag hebben.

En nee, ze hoeven cognitief echt niet tot het gaatje te gaan elke keer. Dat je een dergelijke opmerking maakt toont alleen wel aan dat je het niet echt snapt. Want kleuters zonder voorsprong gaan namelijk ook niet tot het gaatje, die krijgen gewoon interessant werk waar ze van kunnen leren, in plaats van peuterspul. Een kleuter met een voorsprong mag dat ook hebben, zonder dat ouders of leerkrachten in een kramp schieten omdat ze denken dat een normaal aanbod op cognitief nivedeau - wat al die anderen kinderen dus wel hebben en aankunnen - ineens niet goed of niet nodig zou kunnen wezen.

Waarom wel belangrijk vinden dat een kind in groep 3 zich cognitief niet hoeft te vervelen en denken dat het voor een kind in groep 2 het wel saai mag hebben?

Foutjes

Het moet natuurlijk werk dat zijn, en niveau

Gery/gerry

Hoi,

Ik heb het even teruggelezen. Ik heb nogal uitgebreid uitgelegd dat ik denk dat een kleuter spelend leert.

Jij pareert nu "dat ik het echt niet begrijp". Ik vind dat nogal aanvallend geformuleerd. Bedoel je dat er drie niveaus zijn:
tot het gaatje - dat hoeft niet altijd volgens jou
redelijk uitdagend - dat moet wel volgens jou
te saai - dat krijgen slimme kinderen volgens jou vaak.

Heb ik het zo goed begrepen?
En wat ik dan verkeerd heb begrepen heb is dat tot het gaatje de norm zou moeten zijn terwijl het dat volgens jou niet is.

Ach weet je, ik heb eigenlijk helemaal geen zin om er zo over te discussiëren. Geloof me, ik heb genoeg persoonlijke ervaring met deze dingen. Niet alleen bij mijn kinderen maar ook bij mezelf. En vanuit die ervaring heb ik een bepaalde inschatting gemaakt. Namelijk dat het vooral belangrijk is om een rijke leeromgeving te hebben met veel onaffe dingen waarmee de kinderen zelf aan de slag kunnen. Dan rem je de kinderen niet maar volg je ze meer. Je drukt ze dus niet in een vast patroon, of dat nou onder, op of boven niveau is. Daar gaat mijn voorkeur naar uit. Of ik "het" dan "begrepen" heb? Tsja, kennelijk niet goed uit jouw posting gehaald.
Toen ik op de kleuterschool zat vroeg ik me af of er een constante was waarmee je de zijde van een vierkant kunt vermenigvuldigen om de lengte van de diagonaal te krijgen. Dit naar aanleiding van de stoeptegels op het schoolplein. Je kan toch niet verwachten dat er een werkje over de stelling van Pythagoras in de kast ligt? Of hoeft dat dan weer niet omdat dat tot het gaatje is? En wat had ik dan aan een werkje gehad dat mijn vraag níet beantwoordde?

Ik draai het dus eigenlijk om. Ik vind de houding van de leraar en de beschikbaarheid van spullen waar van alles mee kan veel belangrijker dan het aangeboden ontwikkelingsmateriaal.

En, zoals ik ook al eerder aangaf, ik vind het onzin om een aparte groep 1 te hebben. In een combinatiegroep is ook meer en diverser materiaal voorhanden waardoor het probleem voor groep 1 kleuters minder wordt.

Oh ja, en jouw vraag over het verschil tussen kleuters en schoolkinderen: sorry, ja, ik vind dat dat er is. Het geweten ontwikkelt zich rond het zesde levensjaar, het tijdsbesef wordt groter en kinderen zijn sociaal en emotioneel veel steviger. Er is dan in de kleutertijd een basis gelegd waarop verder geleerd kan worden, daardoor is er meer ruimte gekomen voor het cognitieve leren. Ik denk dat je eerst bewust kleuters moet helpen bij het ontwikkelen van die non-cognitieve basis. Dat gaat me erg aan het hart omdat ik in mijn eigen omgeving mensen heb gezien die altijd maar slim moesten zijn en die achteraf graag meer basis hadden gehad.

Rode beuk

Ik kan jou wel volgen. Soms ook niet. Ik wil natuurlijk ook dat mijn kleuter de non-cognitieve basis ontwikkelt. Maar ik zie niet in waarom dat bij mijn kleuter zou worden verstoord door moeilijker puzzels. Ik wil juist graag dat hij anderhalf jaar nog blijft kleuteren, terwijl hij misschien wel toe is aan groep 3. Ik wil ook geen groep 3 werkjes maar meer materiaal waar hij meer mee kan.

Mijn kleuter hoef niet altijd tot het gaatje te gaan. Altijd een 'makkie' is ook niet leuk, lijkt mij.

Ik houd ook niet zo van die ontwikkelingsmaterialen waar je maar één ding mee kunt. Maar welke materialen stel jij dan voor?

Nivea

Ja, wat ik eerder al aangaf, ik denk dat het bij jou extra stom/lastig is omdat ze groep 1 en groep 2 apart houden.

Het materiaal waar ik aan denk is vooral mooi fijn blokkenachtig materiaal, van die hele grote mozaieken bijvoorbeeld, of blokkensets met in verschillende kleuren houtjes van 1 t/m 10 cm. Of gewoon Kapla. Bij mijn zoontje hadden ze bijvoorbeeld heel grote puzzels met ruitpatronen waarin je de blokjes op verschillende manieren kon ordenen. Dan krijg je gevoel voor 1-2-4-8-16 (of voor 1-3-6-9-) en voor kleuren, net hoever het kind is.

Zoals al eerder gezegd, ik kan jou goed volgen. Wij hebben ons ook geergerd aan wat ze op school te bieden hadden. Maar ja, waarom stuur je je kind eigenlijk naar school, wat willen we als maatschappij met scholen bereiken - daar is m.i. veel te weinig discussie over. oeps moet naar huilend kind..

Kleuters en schoolkinderen...

Citaat:
""Oh ja, en jouw vraag over het verschil tussen kleuters en schoolkinderen: sorry, ja, ik vind dat dat er is. Het geweten ontwikkelt zich rond het zesde levensjaar, het tijdsbesef wordt groter en kinderen zijn sociaal en emotioneel veel steviger. Er is dan in de kleutertijd een basis gelegd waarop verder geleerd kan worden, daardoor is er meer ruimte gekomen voor het cognitieve leren. Ik denk dat je eerst bewust kleuters moet helpen bij het ontwikkelen van die non-cognitieve basis. Dat gaat me erg aan het hart omdat ik in mijn eigen omgeving mensen heb gezien die altijd maar slim moesten zijn en die achteraf graag meer basis hadden gehad. ""

Een geweten dat zich rond het zesde jaar ontwikkeld? Bij mijn kinderen zie ik dat toch veel eerder gebeuren...Tijdsbesef, de eerste tekenen van tijdsbesef vanaf ongeveer anderhalf, tijdsbesef op het niveau van uren was hier zeker vanaf de vierde verjaardag aanwezig. De zelfstandigheid die je meestal ziet bij zesjarigen, kwam hier ook zeker twee jaar eerder.

Ik weet niet precies waarom je de non-cognitieve basis zou willen scheiden van de cognitieve basis. Ik zie daar helemaal geen scheiding in. Kinderen verkennen de wereld. Naarmate ze meer weten worden ze zelfstandiger, kunnen ze beter hun eigen keuzes maken. Maar kinderen verschillen onderling ook heel veel. Daar aan tegemoetkomen is ontzettende belangrijk. Zeker voor jonge kinderen die hun eigen zelfbeeld nog moeten vormen.

Een van mijn kinderen ging toen ze nog vijf was naar groep 5. Op dat moment was er echt niets kleuterachtigs meer aan haar, daar paste ze gewoon echt niet tussen. Een van mijn andere HB kinderen heeft wel gewoon ruim 2 jaar gekleuterd, in haar geval was dat geen probleem. Kinderen hebben allemaal een individuele benadering nodig, HB of niet.

Tijdsbesef

Ja, we kunnen op alle slakjes zout leggen. Ik schrijf helemaal niet dat ze een tijdbesef krijgen, ik schrijf dat het groter wordt. Wat ik bedoelde is dat ze de eindigheid van het leven gaan zien. Inderdaad begint het bij uren, dan dreumessen dagen, peuters weken, kleuters jaargetijden. Zoiets. Met een flinke spreiding.

En dat geweten zelfde verhaal. Ik bedoel dat ze er dan een belangrijke stap in zetten. Idee is niet van mezelf, in veel andere culturen houden ze daar ook rekening mee. Shinto in Japan bijvoorbeeld.

Natuurlijk verschilt het per kind, het onderwijs zal zich toch naar bepaalde gemiddeldes blijven richten. En in tegenstelling tot alle posters met slimme/hb kinderen verwacht ik minder van scholen. Ik zie ze met het huidige budget en niveau van leraren gewoon niet ongebreideld differentiëren. Ik verwacht dat ook niet van ze. Ik kies ervoor om er anders mee om te gaan. Aan de ene kant trek ik bij school aan de bel (bijvoorbeeld als ze saaie sommetjes blijven geven waardoor zoon afhaakt, of als hij gedragsproblemen zou krijgen - heeft hij nu niet). Aan de andere kant probeer ik mijn zoon te helpen om om te gaan met de dingen zoals ze zijn. Ja, je kunt niet voor alles bij je vriendjes terecht, ja, je kunt thuis moeilijkere dingen doen dan op school, ja, soms weet je meer dan de juf...tough! Dan hoef je toch nog geen slachtoffer te worden van het systeem? Er is al een boel veranderd sinds de zeventiger jaren, petje af voor het onderwijs. Het blijft een publieke voorziening met beperkte middelen. Als mijn kind er een beetje heel uitkomt zonder al te grote faalangst, zonder grote leerachterstanden, met wat zelfvertrouwen en nog wat interesse en creativiteit ben ik al tevreden.

Ik zit al te denken of ik een nieuw draadje zal starten over wat we eigenlijk als samenleving van scholen verwachten. Want deze discussie, daar kom ik gewoon niet uit. Dat kinderen verschillend zijn is me genoegzaam bekend. Maar hoe we kijken naar de ontwikkeling van kinderen, en in hoeverre individuele benaderingen nodig zijn, en wanneer je op welke manier het cognitieve moet stimuleren... dat zijn basale vragen die onder heel veel discussies op OOL liggen zonder dat ze afzonderlijk worden behandeld.

Oh ja, de reden dat ik verschil maak tussen cognitief en non-cognitief is dat ik denk dat pushen schadelijk is bij kleuters omdat je ze dan weghoudt van hun eigen, ingebouwde programma. Dit is een overtuiging waarvan ik niet verwacht dat iedereen die deelt en die ik ook niet onbeperkt empirisch kan onderbouwen. Gebaseerd op wat ik om me heen zie.

Kleuterontwikkeling

Zeker vroeger dacht men dat kleuters die cognitie voorliepen sociaal-emotioneel achter zouden lopen. Vooral als ze anders waren dan de rest. Ook tegenwoordig weet de meerderheid van de juffen niet beter. Terwijl de realiteit is dat ze sociaal-emotioneel meestal ook verder zijn dan de rest. De uitdaging bestaat dan vooral uit zich leren aanpassen aan een niveau waar ze al ruim voorbij zijn. Daar krijg je geen basis mee, daar breek je hem mee af

Verder doe je het weer:

RBat gaat me erg aan het hart omdat ik in mijn eigen omgeving mensen heb gezien die altijd maar slim moesten zijn en die achteraf graag meer basis hadden gehad.

Dus al die kinderen die wel op niveau aangesproken worden (bijna ALLE kleuters dus) moeten slim zijn? Dat is wat je hier zegt. Een slimme kleuter op het eigen cognitieve niveau aanspreken is slim moeten wezen...

Een kleuterklas legt alleen basis als een kleuter daarin gezien wordt voor wie hij of zij wezenlijk is, en zichzelf mag zijn. Ook cognitief. Er is niks mis met hersens hebben en liever een puzzel van 50 stukjes of meer te maken dan een van 20.

Knip bij 6

Rodebeuk, ik begrijp jouw knip bij 6 jarige leeftijd niet. Je hebt gelijk dat het geweten van een 6 jarige meer ontwikkeld is dan dat van een 5 jarige, maar 'af' (voorzover dat meetbaar is) is het pas met een jaar of 7.
Nu komt dat niet zo letterlijk natuurlijk. Kinderen verschillen nu eenmaal, maar omdat het onderwijs voor alle kinderen is ingericht, zou dat rekening moeten houden met de leeftijd van 7 jaar (je moet dan aan het kind zien dat het voldoende empathisch vermogen heeft. Is dat niet zo, dan is er mogelijk iets mis in de ontwikkeling).
Tegelijkertijd is het beroep juist steeds dat alle kinderen verschillen. En dat is ook waar. Er zijn dus ook kinderen die al eerder 'af' zijn op dat gebied en andere gebieden.
Bij die gedachte past toch geen absolute knip op 6 jarige leeftijd (of elke andere leeftijd)?
Verder begrijp ik niet hoe je de definitie van 'schoolkind' aan andere waarden kunt laten voldoen dan het simpele feit dat het kind naar school moet. Dat is vanaf 5 jaar. Dat is een absolute knip, zonder overigens iets te zeggen over wat er dan van dat kind verwacht moet worden. Je kunt dus ook met een die absolute knip nog alle kanten op. Helaas laat die knip geen ruimte voor ander onderwijs dan schoolonderwijs. Dat vind ik wel een kwalijke zaak.
Groet,
Miriam Lavell

Gerry

Ik bedoel dat als kinderen alleen maar gezien worden als ze slim zijn of slimme dingen doen, dat ze zich dan daarnaar gaan gedragen. Dan vooral doordat ze boven hun niveau worden aangesproken, niet op hun niveau. En dat ze daardoor ruimte missen om soc-emo ervaringen op te doen.
Eigenlijk bedoel ik daarmee juist hetzelfde als wat jij schrijft, dat gewoon het hele kind moet worden gezien.

Ik ben trouwens ook niet tegen puzzels van 50 stukjes, ik denk alleen niet dat het absoluut noodzakelijk is dat ze te allen tijde op alle gebieden het maximale aangeboden krijgen, onder andere omdat de ontwikkeling in de kleutertijd niet zo goed op te knippen is in deelgebieden. Ik vertrouw erop dat mijn kind, als de puzzels te makkelijk zijn, ergens anders in de klas een andere kluif zal vinden om zijn tanden in te zetten.

En nogmaals: ik ken zelf alleen maar de situatie van een gecombineerde groep 1/2, dus hoe je precies dat ontwikkelingsmateriaal terugbrengt tot spullen voor 4-jarigen weet ik niet, en ik ben daar ook geen voorstander van.

Ik herken ook het gevoel dat een kleuter geen flikker te doen krijgt, ik denk alleen dat je daar ook anders naar kunt kijken. Het ligt voor mij niet zo zwart-wit. Het is niet fout om wel puzzels van 50 stukjes aan te bieden maar afhankelijk van wat er verder wordt geboden is het ook niet altijd nodig.

Ik denk dat we hier beter over kunnen ophouden. Voor mijn gevoel leent dit onderwerp zich beter voor een persoonlijk gesprek dan voor een kale uitwisseling op een forum.

Rode beuk

" Ik vertrouw erop dat mijn kind, als de puzzels te makkelijk zijn, ergens anders in de klas een andere kluif zal vinden om zijn tanden in te zetten."

Tja, daar zit dus mijn probleem. Bijna alle ontwikkelingsmaterialen en computerspelletjes in de klas zijn te makkelijk. Er zijn alleen wat Locoboekjes die wel een beetje op zijn niveau zijn, maar ja, dat vindt hij nou net niets aan. Er is voor hem geen 'kluif' in de klas te vinden. Bovendien zien de juffen niet dat hij veel meer kan (maar ze weten het wel). Ik vind dat logisch want er is ook niet echt iets waarmee hij het kan laten zien.

Helaas, nu weer een juf langdurig ziek (andere juf was al een invalkracht) en IB-er vertrekt ook, dus we beginnen weer vrolijk van voor af aan.

Nivea een goede raad

Nivea,

los van de discussie over wat kinderen wel en niet aangeboden behoren te krijgen, wil ik je graag een welgemeende raad geven. En die raad is: volg je gevoel.

Je schrijft dat je kind nu nog geen problemen heeft op school. Maar ook dat jij wel kunt _huilen_ als je voor de kast met ontwikkelingsmateriaal staat.

Dit is je eerste wake-upcall. Je schrijft namelijk niet dat er niet zo veel materiaal op niveau is of zo, nee je schrijft dat je wel kunt huilen! Je gevoel is dus duidelijk. Pas op dat je dat niet gaat wegredeneren.

En bovendien is de kans groot dat er later wel problemen gaan komen. En wanneer ga je dan precies ingrijpen? Als je met een depressieve 7-jarige wordt geconfronteerd? Als je blije kleuter is veranderd in een kind met gierende driftbuien? Als je kind leuk speelt op school maar chronisch onderpresteert? Daar ga je toch niet op wachten?

Kijk, je weet niet of er later grote problemen komen. Maar als ze wel komen dan zou je gewild hebben dat je nu de eerste keer dat je er een slecht gevoel bij kreeg met school aan de slag was gegaan.

Kindhb

Maar wat zou jij dan willen van school? Ik zie dus wel dat hij cognitief aan meer toe is dan het gemiddelde groep 1 of groep 2 materiaal. Maar anders dan de meeste hb kinderen, hij speelt ook heel erg graag! Het is niet zo dat hij alleen maar wil leren en niet kan of wil spelen. Lezen doet hij bv 5 minuten per dag (10-15 regeltjes). Maar in die 3 mnd x 5 dgn pw x 5 minuten pd ( = 7 uur effectief leesonderwijs!) leest hij dus al M3 boekjes. Langer lezen wil hij dus ook echt niet.

Cognitief zou hij wel wat meer uitgedaagd mogen worden maar liever niet met groep 3 werkjes en ook niet op een groep 3 manier (stilzitten, concentratie, etc).

En als ik hem nu door laat stromen naar groep 2 om na de zomer naar groep 3 te gaan, dan vraag ik mij af of hij er al aan toe is om zoveel uren op een dag netjes op een stoeltje te zitten etc.

Uitdagende spelletjes

Er zijn genoeg uitdagende spelletjes die hij heel speels kan doen, maar die wel meer uitdagen dan het gemiddelde kleuterwerk. Ik denk bijvoorbeeld aan Rush Hour, Hide & Seek, spelletjes met dobbelstenen, maar ook grotere puzzels, etc. Mijn dochter is 4 en vindt het uiteraard heerlijk om te spelen, maar ze is ook dol op dit soort spelletjes. Gelukkig hebben ze dit ook gewoon in de klas liggen, wat het makkelijker maakt. Ze heeft zo niet het gevoel dat ze werkjes van een andere groep moet doen, maar dat ze gewoon lekker een spelletje kan pakken (wat bij zoonlief een groot struikelblok was op zijn vorige school...).

Nivea: Dit draadje had ik nog niet gelezen: leuk dat je toch meer aan dezelfde kant staat dan ik dacht!

Geen kluif hebben is normaal

Ik heb twee slimme kinderen, zeker niet hb.
In de kleuterklas hebben ze over het algemeen helemaal geen taken gehad waar ze een kluif aan hadden. Dat soort opdrachten waren er niet, terwijl de kleuterklassen wel gedifferentieerd taken geven.
Er waren wel taken die wat meer aandacht vroegen. De meeste taken waren van de categorie makkelijk.
Mijn dochter is 1x thuis gekomen van groep 2, helemaal enthousiast: Mama, ik heb wat geleerd!
Zoek het inderdaad in spelletjes die je zelf uitzoekt, laat ze dan ook thuis niet zien, en probeer school mee te krijgen. Juist in de kleuterklassen is het moeilijk om werk te geven dat niet groep 3 is. Het andere werk.....
Mijn idee is dat je beter groep 3 kunt overslaan (saai in leren lezen en rekenen) dan groep 2. In groep 2 is er zoveel ruimte in ander werk, ander aanbod, etc. In groep 3 is die ruimte veel minder.
Maar dat hangt uiteraard wel van het kind af. ALs kind niet meer gelukkig is in groep 2, dan moet je wel wat. Als het wel gelukkig is in groep 2, dan zou ik pas versnellen ná de kleuterklassen.

Annet

Ik ben het eens met jouw versneladvies. Wij denken er nu ook zo over (wel graag met wat meer cognitieve uitdaging). Nu zit hij redelijk goed. Ik zie hem niet over een half jaar de hele dag op een stoeltje zitten etc. Bovendien zit mijn zoontje in een goede kleutergroep. Er zijn geen kinderen die al kunnen lezen, maar er zijn opvallend veel (aldus juf) kinderen in deze groep 1 die bv interesse hebben in letters.

Ik ben benieuwd hoe jullie kleuterklassen gedifferentieerd werken. Ik merk er namelijk niets van (ook geen 1/2 combi). Het enige wat ze moeten is één 'moet'werkje per week. Iedere dag mag je een 'mag'werkje doen. Eigenlijk maakt bijna iedereen in de klas alle 'mag'werkjes. Deze werkjes zijn altijd knutsel/verf/tekentoestanden. Op sommige tijdstippen mogen ze niet in de hoeken, maar dan moeten ze dus iets uit de kasten met ontwikkelmateriaal pakken (kralenplank, puzzels, ontwikkelmaterialen). Ik snap het systeem niet helemaal (de kinderen wel); soms mag je niet tekenen en soms wel, etc. Maar door deze tijdsindeling verplicht je kinderen om ontwikkelmaterialen te pakken. Er wordt nooit een ontwikkelmateriaal verplicht gesteld (jij maakt nu deze puzzel). In groep 2 merkte ik dat sommige kinderen nav Cito werden gestimuleerd om een bepaald ontwikkelingsgevalletje te gaan doen.

Is dit nu veel anders dan bij andere kleutergroepen?

Moetjes

Nivea:"Het enige wat ze moeten is één \'moet\'werkje per week."
Dat is de uitdaging: laat het kind zich bevelen (doe een moetje en doe het optijd, volg de opdracht correct) of niet? Aan het verloop van de moetjes wordt (een deel van) het sociaal emotionele niveau bepaald. En dat hangt weer samen met de gedachte dat kleuters geen schoolkinderen zijn: ze laten zich niet dwingen. Ze doen het gewoon niet, of worden boos, of raken gefrustreerd of geemotioneerd.
Met dit spelletje vang je totaal verschillende vliegen: kleuters die de instructie niet begrijpen, kleuters die nog te veel op zichzelf gericht zijn om zich 'subtiel' te laten sturen, kleuters die de peuterpuberteit gewonnen hebben en daardoor een bijna allergische reactie op moetjes hebben (ik moet niks), en kleuters voor wie de werkjes niet alleen zinloos zijn, maar ook nog eens een herhaling van een bekende weg en die er dus zelf helemaal niks aan hebben.
Dit moetjesspel is precies de reden dat veel leerkrachten het helemaal niet zien zitten om 'uitdagender werk' aan te bieden. Het 'gevaar' bestaat dat het moetje te veel op een magje gaat lijken (het wordt leuk, kind mag het zelf kiezen). 'Het zou bovendien niet eerlijk zijn voor de andere leerlingen' is ook een argument. Die moeten het moetje, want zonder moetjes kunnen we niet weten of de kleuters 'schoolrijp' zijn, dat is de moetjes zonder mokken doen.
En zo komt het met regelmaat voor dat onder de kleuterverlengers niet alleen kinderen zitten die ook werkelijk 'jong' zijn (teveel op zichzelf gericht), maar ook kinderen die om andere redenen moeite met de moetjes hebben, inclusief kinderen voor wie het werk te makkelijk is.
De overeenstemming is de blijk van frustratie in welke vorm dan ook.
Mijn advies: Heb het over dit verschijnsel met je kind en leg uit dat de moetjes zonder morren doen werkelijk de makkelijkste manier is om er zo snel mogelijk vanaf te zijn. Dat kan met een kleuter. Is mij met mijn kleuters ook gelukt.
Nivea:"Op sommige tijdstippen mogen ze niet in de hoeken, maar dan moeten ze dus iets uit de kasten met ontwikkelmateriaal pakken (kralenplank, puzzels, ontwikkelmaterialen). Ik snap het systeem niet helemaal (de kinderen wel);"
Verplaats je in de gedachte dat naar school gaan synoniem is aan moeten, aangewezen dingen moeten doen binnen tijdsbestek, op aangewezen dagen en optijd verschijnen graag. Verplaats je in de gedachte dat mensen vinden dat je dat kleuters niet aan mag doen en 'schoolkinderen' wel.
Dan valt alles op zijn plaats. Het schema, het dan weer wel en dan weer niet mogen, de al dan niet subtiele hints om dit of dat te gaan doen, het is er allemaal om de kinderen voor te bereiden op de schooltijd die gaat komen: De agenda, de verplichte werkjes, het tijdschema. En kinderen weg te selecteren die zich dat allemaal niet laten doen en dus 'niet toe zijn aan groep 3'.
Ik snap jouw benadering volkomen. Die is leergericht en ook nog vanuit het standpunt dat kinderen graag leren, als er maar wat te leren valt van wat ze doen.
De moetjes systematiek heeft dat een beetje, misschien zelfs wel voldoende in zich voor de meeste kinderen, maar niet voor kinderen die die ontwikkeling allang voorbij zijn. Voor hen blijven de moetjes zonder enig ander genot of doel over.
En die moeten, want wie niet met moeten om kan gaan, die is geen schoolkind en niet toe aan groep 3.
Groet,
Miriam Lavell

Miriam

Miriam, ik kan je niet helemaal volgen. Zoonlief doet alles braaf wat hem wordt gevraagd. Geen gemopper of gedoe, gewoon lekker enthousiast aan het werk. Hij vertoont dus ook geen probleemgedrag (soms denk ik wel eens, gooi je kont maar eens tegen de krib...).

Zoonlief maakt braaf de moetwerkjes. Knutselen vindt hij wel leuk en gezellig om te doen. En ik vindt die knutselwerkjes ook prima, ze zijn vast goed voor zijn fijnmotoriek etc.

Er zijn dus geen moetwerkjes die hij weigert. Hij is er altijd behoorlijk enthousiast over en begint er meteen aan (terwijl hij er de hele week over mag doen). Dus qua sociale en emotionele ontwikkeling zit het wel snor? Tja, ik vind het zo moeilijk te vergelijken, de oudste was iets minder enthousiast en had wat meer uitstelgedrag maar legde een paar maanden aan zijn vriendjes uit dat je beter meteen kon beginnen aan het werkje, "dan zat de juf ook niet meer zo te zeuren" (proest).

Ik zou ook niet willen dat hij dat ene moetje per week, niet hoeft te doen. Daarmee plaats je hem buiten de groep. Ik zou het leuk vinden dat zijn magjes wat moeilijker worden. Als het te moeilijk is voor andere kinderen, dan vinden die er waarschijnlijk ook geen bal aan. Hij vindt het leuk om een puzzel van 100 stukjes te doen, iemand anders lijkt dat leuk maar gaat na een vijf minuten toch maar die puzzel van 20 stukjes doen, toch?

Buiten de groep

Nivea, misschien begrijp ik jou niet helemaal. Heb jij een probleem (wat is het niveau van de kleuterklas bedroevend laag), of heeft je zoon een probleem (ik verveel me zo)?
Nivea:"Ik zou ook niet willen dat hij dat ene moetje per week, niet hoeft te doen. Daarmee plaats je hem buiten de groep. Ik zou het leuk vinden dat zijn magjes wat moeilijker worden. Hij vindt het leuk om een puzzel van 100 stukjes te doen, iemand anders lijkt dat leuk maar gaat na een vijf minuten toch maar die puzzel van 20 stukjes doen, toch?"
Maar dat plaatst hem toch ook buiten de groep?
Wat wil je nou, dat hij op zijn niveau wordt aangesproken, of dat hij niet buiten de groep geplaatst wordt? Ik denk dat de juffen helemaal voor dat laatste gaan. En niet onbelangrijk, als jouw zoon ook voor dat laatste gaat, dan wil hij niet eens een puzzel van 100 stukjes doen op school.
Groet,
Miriam Lavell

Miriam

Het doen van de 'moetwerkjes' (knutselwerkjes) vindt hij leuk en zijn ook wel nuttig (fijnmotorisch, iets namaken, opdrachten uitvoeren, etc). Ik zie dus geen reden om dat ene moetwerkje per week, niet te doen.

Ik zie niet in hoe een stukje van 100 stukjes hem buiten de klas plaatst. Er is een puzzelkast. Sommige kinderen doen de puzzels van 16 stukjes, sommigen van 30 stukjes en sommigen van 100 stukjes. Mijn zoontje is goed in puzzelen, andere kinderen zijn beter in huppelen. De meeste kinderen in de klas zitten op zwemles, hij nog niet. Zo is het leven!