zorgen over zoon (15) op school

Afgezien

van de moeilijkheden met de talen (en misschien moet daar inderdaad wel verder naar gekeken worden):
je schrijft dat hij nooit van school gehouden heeft. Waaruit bleek dat? Zei hij dat, maar ging wel braaf of sputterde hij regelmatig tegen?
Z'n cijfers zijn langzamerhand achteruit gegaan: is het een leerprobleem of een motivatieprobleem?
En als het om motivatie gaat, is het dan omdat het te moeilijk is of speelt er wat anders? Heeft hij bijvoorbeeld al enig idee wat hij hierna zou willen doen? Of is het sociale van school mogelijk een te groot probleem?
Kan je zoon hier zelf iets over zeggen?

Jong

Ik vind je zoon heel jong nog, 15 en in 4 Atheneum. Zal normaal zijn hoor, maar hier een zoon van 14 in de tweede. Dus ik dacht: wat een verschil!
Geen idee of dat meespeelt overigens, maar ik denk dus dat een jaartje over doen dan helemaal niet zo'n probleem is. Wat vindt hij zelf?
Ik zou eerst op school een gesprek plannen, met de mentor. En vragen wat zij op school zien t.a.v. het leren. Waar gaat het mis? Wat voor hulp past hierbij?
Krijgt hij iets van huiswerkbegeleiding? Of helpen jullie hem thuis? Dat kan ook nog helpen natuurlijk, als hij dat wil tenminste.
En mocht hij wel nog over gaan, kijk naar welke vakken hij wil laten vallen. Volgens mij kunnen dat twee talen zijn, dus dat scheelt al behoorlijk denk ik.
Bij wat ik lees denk ik niet meteen aan een 'stoornis'. Het klinkt als een normale jongen. Er zijn veel meer jongeren die niet graag naar school gaan en liever thuis zijn en die niet veel vrienden hebben. Je hoeft dan niet meteen autistisch te zijn of zo.

Wat

goed dat je er zo met je zoon over hebt kunnen praten! Het maakt misschien weer wat duidelijker waar de schoen (gedeeltelijk) wringt. Bij kinderen die het op de basisschool vrij gemakkelijk af ging zie je nog al eens dat ze op de middelbare en dan zeker in de bovenbouw vast lopen vanwege het ontbreken van de juiste leerstrategieen. Als ik jouw verhaal lees zou dat ook nog wel eens aan de orde kunnen zien. En met leerstrategieen bedoel ik dan ook: hoe maak ik een toets? Zeker bij jongens krijg je dan een neerwaartse spiraal en is de kans op feitelijk onnodig afstromen indenkbaar. Je zou kunnen denken aan individuele huiswerkbegeleiding om te kijken waar nou precies de schoen wringt. Wanneer de cijfers omhoog gaan komt waarschijnlijk vanzelf de motivatie weer terug. Je zou ook kunnen denken aan een beroepskeuzetest waarbij zoon misschien andere mogelijkheden ontdekt.
Stomme docenten, stomme opdrachten? Tja, dat hoort erbij.Ik hou mijn zoon regelmatig voor wanneer hij zich weer eens afvraagt waarom hij iets moet leren dat de enige reden een voldoende op z'n rapport is. Waarbij ik hoop dat dit systeem niet volledig zijn nieuwsgierigheid en creativiteit doodslaat.
Overigens: heeft zoon het idee dat hij moet opboksen tegen broer of zus die het allemaal wel leuk vind't?

Misschien helpt een gesprek met een jongen uit klas 6

Ik herken al die irritatie wel. Die had mijn zoon ook.
Klas 4 (VWO) was voor hem een opluchting omdat een deel van de vakken en de ‘onzin’ wegviel. De overblijvende vakken werden interessanter. Helaas kwamen er onzin-vakken bij (in zijn ogen) zoals CKV. En Nederlands werd irritant met poezie, leesverslagen, etc. Maar daar heeft hij zijn weg in gevonden (hij leest nauwelijks wat hij moet lezen maar haalt goede punten voor de verslagen, presentaties, etc. )

Blijven zitten helpt niet want dan krijg je dezelfde onzin weer.
Afstromen helpt ook niet want dan worden de vakken saaier (als je op VWO-niveau denkt) en de onzin komt ook terug.
In 5VWO blijft het nog even zo, hoewel een beetje minder. In 6VWO wordt het echt minder, qua ‘onzin’ .

Kun je misschien een jongen in 6VWO vinden op zijn school die dit verhaal snapt en met hem wil praten? Misschien wat tips heeft. Misschien regelmatig meekijkt met zijn werk in het kader van ; ‘hoe heb je hier het minste last van?’ . Als een soort betaalde bijles.
Mijn zoon zou heel geschikt zijn maar die zit vast niet op dezelfde school.

bedankt...wat goed

Wat een ontzettend goed en meedenkende reacties: Dieuwertje, Lydia en Alison.
Ik ben er heel blij mee en veel stof weer tot nadenken.
Ben nu moe en morgen grotendeels aan het werk, maar ik reageer later meer. Wellicht net als anderen. Bedankt voor alle moeite, ik waardeer dat zo!

Neefje

Goh, ik dacht even dat ik mijn schoonzus hier tegenkwam met haar verhaal. Jij beschrijft jouw zoon en dat is precies mijn neefje van 15 in 4 vwo. Maar niet alles klopt dus je bent niet mijn schoonzus. Van haar hoor ik bijna identieke verhalen: twijfel havo of vwo na basisschool, toch vwo en nu vastlopen in de vierde. Kind heeft ook weinig vrienden en is niet gemotiveerd. Is nu ook vaak ziek en eet regelmatig niet goed. Hij wil naar de havo maar ouders vinden dat zonde want hij is zo goed in natuurkunde. De talen gaan echter heel moeizaam en dat lees ik ook bij jouw zoon. Er zou een vorm van taalzwakte onder kunnen liggen, misschien dyslexie maar dat hoeft niet. Zijn woordenschat is zwak lees ik vooral, en zijn (talige) geheugen. Hij lijkt een langzame verwerkingssnelheid te hebben. Ook bij de exacte vakken of vooral bij de talen?
Ik gun neefje zijn havo want dat getrek aan school kost hem zijn kracht. Ik weet niet of het jouw zoon zou helpen maar waarom niet? Of heeft hij perse vwo nodig om zijn toekomstdoel te bereiken? Soms kun je er ook met een omweg komen.

Jouw zoon

was juist geknipt voor de regeling dat je ook met 1 vreemde taal het VWO mag doen. Daar zou ik navraag naar doen.

http://www.autipassendonderwijsutrecht.nl/ontheffing-voor-tweede-vreemde-taal-op-vwo

Zie c.

Ik herken ook mijn zoon in je verhaal

Die had het altijd al moeilijk met zijn werk op tijd af krijgen, vanaf groep 1. Maar was wel heel slim. Dat zagen wij en school. Hij is altijd een heel leergierig mannetje geweest, maar werkjes maken vond hij niks. Eind groep 4 bleek hij ADD te hebben. Wat voor ons veel verklaarde. Automatiseren lukte niet, zelfstandig aan- en uitkleden ook niet. Toch naar het VO met een VWO-advies. Dat ging steeds moeizamer, kwam niet door zijn huiswerk heen en had zelden zijn toetsen af. Toch vonden zijn docenten en de zorgcoördinator dat hij er thuis hoorde.

Uiteindelijk is hij gestruikeld in de 3e. En toen ging het in de 4e weer mis. Toen hebben we hem opnieuw laten onderzoeken. Daar kwam een hele lage verwerkingssnelheid uit, en ASS. Dat verklaarde waarom school hem zo ontzettend veel energie kostte en waarom hij buiten school nooit met iemand afsprak.

Omdat zoon overspannen en depressief was, is hij een half jaar thuis geweest. In dat half jaar dus de nieuwe diagnoses. Toen met school geregeld dat zij een gang naar het Speciaal Onderwijs mogelijk maakten. Zoon is toen in het nieuwe jaar overgestapt naar 4 havo. Dus feitelijk 2 keer gedoubleerd én afgestroomd. Maar hij deed en doet het nu prima. Gaat straks fluitend zijn diploma halen, waar hij tot aan 4 VWO altijd gigantisch op zijn tenen heeft moeten lopen. Hij ontwikkelt zich daardoor op andere vlakken (zelfstandigheid, sociaal vlak) in een heel hoog tempo. En is zich nu aan het voorbereiden op de stap naar het HBO.

Hij heeft nooit goed gereageerd/om kunnen gaan met huiswerkbegeleiding. Hij vindt dat het zelf moet kunnen, hulp vragen en accepteren vindt hij ontzettend moeilijk. Van zijn vader krijgt hij nog steeds hulp met de exacte vakken, en ik help met verslagen en dergelijke. Plannen kan hij niet, structureren niet. Maar lijstjes maken of iets dergelijks wil/kan hij niet. Dus we zijn er nog lang niet, maar als je ziet waar we vandaan kwamen is dit een enorm verschil.

Kortom, denk en kijk niet te beperkt. En laat hem eventueel testen/onderzoeken, zodat je beter weet wat hij nodig heeft. Sterkte, het is heel naar je kind zo te zien worstelen.

Reactie op Dieuwertje en Lydia

Dieuwertje:
Bedankt weer. Jouw tips zijn dus vooral: individuele huiswerkbegeleiding, evt ook een beroepskeuzetest.
Ja, dat hij het soms stomme opdrachten en af en toe stomme docenten vindt, is weliswaar vrij standaard, maar er zitten wel vaak goed overdachte argumenten in zijn uitspraken. Hij is er zelf écht van overtuigd dat sommige opdrachten (voor hem) geen zin hebben. Tegelijkertijd: inderdaad, het is dan maar zo. Dat is mijn boodschap over het algemeen ook wel..
En zoon heeft misschien wel het idee dat hij moet opboksen tegen 'sibling' (en half-siblings die allen gymnasium hebben gedaan), maar meer op niveau dan op school leuk vinden. Ik weet niet goed hoe ik dat eruit krijg. Hij zegt regelmatig: 'ik weet dat niet. Want ik ben retarded'. Argh. Het is wel een grapje maar ook niet helemaal.

Lydia: Dank je voor je verhaal! Goede tip! Midden Nederland, of...?
Zoon vindt CKV ook niet fijn, en dat terwijl hij op zijn eigen tempo, manier en zonder druk zeker wel van schilderijen kan houden, muziek, andere culturele uitingen en geschiedenis. Laatst moesten ze een surrealistische fotocollage maken met een programma, dat vond hij vrij leuk. Weer een oprot-zes. Vind ik soms best pijnlijk, hij had met een schoolvriend zijn best gedaan en ik dacht dat het echt leuk was en dat hij zijn cijfer op kon halen. Zo gaat het vaak.
Punt is wel dat ook de andere vakken (matig of) slecht gaan. Ik ben het met je eens: "Blijven zitten helpt niet want dan krijg je dezelfde onzin weer. Afstromen helpt ook niet want dan worden de vakken saaier (als je op VWO-niveau denkt) en de onzin komt ook terug."
Ik weet niet goed hoe ik zo'n type jongen zou kunnen vinden. Misschien aan de mentor vragen.

reactie op Alison en Jutta

Alison: bedankt. Precies voor de dingen die jij noemt dacht ik ook aan lichte dyslexie. Geheugen voor inderdaad tafels leren en woordjes is slecht. Aan de andere kant is zijn geheugen in het algemeen niet al te best volgens mij.
Ai, wat je schrijft over het geen zin hebben van blijven zitten: precies wat ik ook dacht. Ook met die argumenten. "Van alle leerlingen die blijven zitten haalt uiteindelijk maar een goede dertig procent een diploma op dat niveau." meen je dat? Ai. Ik hoop dat mijn andere kind wel hetzelfde niveau haalt ondanks blijven zitten... Verder kan ik alvast voorspellen dat de school zoon niet nu naar 5 Havo zal laten gaan. Met zo'n zwakke basis (vele onvoldoendes) lijkt me zelfs dat een groot risico.
Huiswerkbegeleiding: ik denk dat we het wel tijdelijk zouden willen betalen, maar wel met het idee dat er dit jaar nog wat te redden is. En ik ben bang van niet.
Hij staat nu: een 3, een 4, vier 5-en en de rest zijn 6-en. Dat zijn 9 tekortpunten (en 0 compensatie....).

Jutta: wat bijzonder dat het bijna hetzelfde verhaal is als je neefje! Verschil met wat jij over je neefje schrijft is dat zoon prima eet (blijft er dun bij) en niet veel ziek is, hij gaat netjes naar school over het algemeen. Hij wil het allemaal wel graag goed doen, maar het lukt slecht om aan het werk te blijven.
Waarom zoon het inmiddels ook bij de exacte vakken niet meer goed doet, begrijp ik niet. Sommige momenten denk ik dat hij het niveau niet aankan. Andere dat hij meer had moeten doen. Of dat de aandacht teveel naar alle taligheden uit is gegaan.
Waarom zou het na blijven zitten ineens wel goed gaan, denk ik dan dus...

Maar wat nu?

Maar...wat nu?
Over iets meer dan een week zijn er mentorgesprekken op school, dus dat is stap één. We kunnen hem vragen of hij een leerstoornis ziet. Het is een erg vriendelijke school, mentor ook, maar na het vorige gesprek (waar we zeiden dat we hoopten dat school mee kon denken en mee kon helpen) is er verder niet veel gebeurd. Er is alleen aangeraden om bijles Duits te nemen.
Ik hoor veel mensen op dit forum over de hulp op school, maar hoe krijg je dat dan?

En dan...een onderzoek? Hoe regel je dat en is er ook kans op enige vergoeding of kan dat niet en/of kunnen we dat beter zelf in de hand houden? En moeten wij dan om dyslexie-onderzoek vragen, of add, of...? Ik weet niet waar en hoe ik moet beginnen.

Onderzoek

Omdat zoon vastliep op school (overspannen/depressief) hebben wij via de huisarts een doorverwijzing gekregen. Hij is toen terecht gekomen bij de Jeugd GGZ, bij ons in de regio was dat De Jutters (nu Joez, of zo). Gefinancierd door de gemeente (want die heeft de jeugdzorg in haar takenpakket). Hopelijk heb je na het mentorgesprek een beetje een idee in welke richting je het moet zoeken, dat verwijst makkelijker.
Het onderzoek in groep 4 hebben wij zelf bekostigd volgens mij. Dat was bij een neuropsychologe, omdat de bevalling nogal zwaar was en zoon een moeizame start had als gevolg daarvan moest (geen idee waarom) worden uitgesloten dat het om hersenbeschadiging wegens zuurstoftekort kwam.

Via school (PO) hebben wij nog geprobeerd een rugzakje aan te vragen, maar daar kwamen we niet voor in aanmerking omdat zoon het te goed deed (!). Dus alle hulp die school niet kon bieden, en huiswerkbegeleiding hebben we altijd zelf betaald.

Ik zou als ik jou was vragen of de zorgcoördinator van school aan kan sluiten bij het mentorgesprek, die weet vast de weg. En heeft wellicht ook helpende inzichten en suggesties.

Grootste risico

van zoon bij zoon gesprek, is dat het vooral gaat over wat er níet goed gaat. En dat is weer niet zo lekker voor zijn gevoel van eigenwaarde. Maar je kunt niet meer over zijn hoofd heen praten, hij is geen kleuter meer en mede verantwoordelijk voor zijn eigen ontwikkeling. Bovendien is hij toch degene die mee moet denken over mogelijke aanpakken, wat ziet hij wel en niet zitten?

Nogmaals, ik herken veel in jouw zoon. Ook het liever thuis zijn, zoon hier ging in een tussenuur vaak naar mijn ouders (woonden op 5 minuten fietsen van zijn oude school), daar was hij liever dan op school. Nu we weten dat hij autistisch is begrijpen we dat beter. Ik vermoed dat er bij jouw zoon ook meespeelt dat het sociale deel hem meer energie kost dan het oplevert. Tel dat op bij leerproblemen, en dan heb je een sommetje met als uitkomst een jongen die het steeds moeilijker krijgt. Zowel sociaal als op leergebied wordt school steeds een beetje zwaarder. Alsof je door steeds diepere modder moet waden. Uiteindelijk loop je vast.
Ik heb altijd vastgehouden aan dat VWO voor zoon, ook vanwege zijn manier van communiceren, interesses, taalgebruik, ook precies zoals jouw zoon. Maar uiteindelijk moet je ergens de druk verlichten. Dus misschien toch afstromen naar havo. Ik merk nu zoon op het speciaal onderwijs havo doet trouwens wel dat al zijn 'vrienden' vwo doen. Maar dat is hier geen probleem omdat de leerlingen toch veelal hun eigen leerweg hebben in gemengde groepen. Op een reguliere school is dat natuurlijk lastiger.

Even wat vragen. Was je zoon vlot met leren praten? Wat waren zijn eerste woordjes? Kon hij goed alleen spelen? Had hij op de bs veel vriendjes en speelafspraakjes? Heeft hij behoefte aan alleen zijn als hij uit school komt? Heeft hij een opvallende interesse voor iets? Kan hij ergens helemaal in opgaan? Zoon hier sprak met 10 maanden zijn eerste woordjes. Auto, lamp, vliegtuig. En daarna pas papa en mama. Had geen behoefte aan speelafspraakjes (vond het wel leuk om met iemand te spelen als ik dat had geregeld, maar het hoefde van hem niet). Hij is gek van auto's en weet daar intussen ook echt alles van. Volgens de onderzoekers bij de GGZ waren dat allemaal 'rode vlaggen' voor autisme. Natuurlijk kun je op basis van deze antwoorden geen diagnose stellen, maar het kan je wel een richting geven misschien.

Eigen ervaring

Mijn ervaring is dat je bij twijvel moet laten testen en als school dat niet wil, doe het dan via de gemeente zodat het je in ieder geval zelfs niets kost.

Onze zoon van 20 jaar is getest toen hij in 4 Havo zat. In eerste instantie zeiden de docenten dat hij problemen in 4 Havo zou kunnen krijgen omdat hij zo langzaam werkt. Zorgcoordinator kon en wou niet helpen en testen omdat onze zoon wel hele goede cijfers haalde. Eigenlijk verwachten wij als ouders dat er niet echt iets bijzonders uit te test zou komen maar blijkt toch dat hij NLD heeft. (Non verbale leerstoornis) Is niet erg bekend maar wel een "zusje" van autisme. Vele dingen vallen nu wel op zijn plek hoe moeilijk dat ook is. In Havo- 5 had mijn zoon daarom ook recht op extra tijd tijdens toetsen en examens. Hij zelf vindt het heel erg moeilijk dit te accepteren want hierdoor lukt het nu niet om een HBO te volgen.

Hopelijk schept een onderzoek bij jullie ook duidelijkheid want al komt er niets uit, ook dan weet je meer.

Hoe gaat het nu ?

Sapien, ben erg benieuwd hoe het nu gaat en hoe het mentorgesprek is geweest ?

Ik herken mijn zoon er ook voor een groot gedeelte in, maar die zit paaien 3 Atheneum. Ik heb ontheffing voor de tweede vreemde taal net voor hem aangevraagd. Ik hoop dat school daar in meegaat.