Relaties Relaties

Relaties

Kletskopje

Kletskopje

26-03-2009 om 18:26

Anderen [te veel aantrekken van mening van ...]

Hallo,

Het probleem wat ik heb in mijn relaties met anderen is het volgende: ik trek me altijd extreem veel aan van wat anderen vinden van wat ik zeg of doe of beslis. Ik heb erg veel bevestiging nodig voor anderen dat ik iets goed doe en ik vind het vreselijk als anderen negatief reageren op wat ik doe. Dan ga ik onmiddellijk twijfelen.
Het is me inmiddels gelukt om de mening (positief of negatief) van vage kennissen of minder bekenden niet meer zo belangrijk te vinden. Maar als het gaat om vrienden of, nog erger, ouders, dan ben ik nog steeds bang voor afwijzing.
Hoe lukt het jullie om daar boven te staan, om hooguit te denken "jammer hoe jullie dat zien, maar ik ben overtuigd van wat ik doe/zeg/beslis" en niet meteen diep in de put van de twijfel te zakken?? Ik wil niet meer zo emotioneel-afhankelijk zijn. Wie helpt me?

Veel dank alvast.

Kletskopje

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
koentje

koentje

26-03-2009 om 20:47

Lees eens

een boekje over RET.
Het zijn namelijk allemaal heel weinig reele gedachten die hieraan ten grondslag liggen. Wat is er bijv. zo belangrijk aan de meningene van anderen? Wat gebeurt er als ze je inderdaad maar niks vinden of zo?
Je kunt je zelf aanleren daar andere gedachten voor in de plaats te zetten;Dat omvormen van negatief naar positief is iets waar je actief mee bezig moet zijn. Je onderbewuste is immers gewoon om je negatieve gevoelens te geven en gaat dat ook automatisch doen. Jij moet je dan bewust daarop attent maken en het steeds tot iets positief omvormen.

Dat moet je enkele weken doen en stilaan gaan er automatisch positieve gedachten beginnen doorgroeien wanneer je iets meemaakt.

Ik weet dat dat raar en nogal new-age klinkt, maar zo werkt het echt.

dc

dc

26-03-2009 om 21:31

Draai het eens om

Wat je nodig hebt is assertiviteit!
http://www.zelfontplooiing.nl/assertiviteit.htm

“Wat is assertiviteit.
Assertiviteit is het opkomen voor je persoonlijke belangen en het uitdrukking geven aan je gevoelens, gedachten en wensen op een gepaste manier. Doen en zeggen wat je denkt, voelt en wilt op basis van respect. Respect voor je eigen belangen en respect voor de belangen van de ander.
Assertiviteit is gericht op het openhouden van de communicatie en de omgang met anderen en zal door eerlijkheid, directheid en openheid dit stimuleren. Assertiviteit is iets vragen waarbij je de mogelijkheid openhoudt om tot een compromis te komen. Assertiviteit is niet ten koste van alles krijgen wat je wilt. Assertiviteit is dus wezenlijk iets anders dan egoïsme of agressie!
Een assertief persoon kan 'nee' zeggen zonder zich schuldig te voelen, is in staat grenzen aan te geven en voor zijn mening uit te komen. Assertiviteit heeft te maken met zelf verantwoordelijkheid nemen en keuzes kunnen maken. Het levert zelfbewustzijn, zelfrespect, doortastendheid en zelfverzekerdheid op.

Hoe beter u uzelf kent en weet wat uw wensen en grenzen zijn, hoe beter u dat aan anderen duidelijk kunt maken. Hoe de ander op u zal reageren, hangt vooral af van de manier hoe u met hem communiceert. Als u op een respectvolle manier met de ander omgaat, is de kans groot dat hij u ook met respect zal behandelen.”

dc

dc

26-03-2009 om 21:37

Vervolg

Simpele regeltjes om assertiviteit te ontwikkelen:

A. Zeg nooit gelijk ja. Mensen die moeite hebben met nee zeggen, hebben de neiging om overrompeld te worden en "ja" te zeggen, ook al is dit niet het antwoord wat ze eigenlijk willen geven. Leer een standaard zinnetje en oefen dit met iemand. Oefen ook het repeteren van je standaardzinnetje!

Bijv.
- Ga je vrijdag mee naar de bios?
- Ik zal erover nadenken. Ik laat het je morgen weten.
- Ja, maar, ik moet het echt nu weten.
- Dat is jammer, maar ik moet erover nadenken. Ik laat het je morgen weten.
- Waarom kun je nu niet een antwoord geven?
- Omdat ik erover moet nadenken. Ik laat het je morgen weten.
- etc.

De herhaling lijkt stom, maar in feite is het de ander die steeds dezelfde vraag stelt, dus waarom zou je niet steeds hetzelfde antwoord geven?

B. Wees zeker van jezelf als je een antwoord geeft en leg geen verantwoording af!
Vergelijk de volgende twee gesprekken:

- Je vroeg of ik vrijdag meega naar de bios. Enne, ja, eigenlijk komt het me niet zo goed uit. Ik heb dan eindelijk een avond vrij, en wil liever een avondje thuis blijven.
- Ah, kom op. Je kunt toch wel een andere avond thuis blijven. Deze film draait volgende week niet meer.

Je maakt je beslissing hier een discussiepunt. Dat is het niet. Het is jouw beslissing, en daar moet de ander zich bij neerleggen!

Vergelijk:
- Je vroeg of ik vrijdag meega naar de bios. Het antwoord is nee. Ik zal je laten weten wanneer het me wel uitkomt.
- Waarom niet?
- Het komt me niet uit.

In het begin zullen mensen vaker doorvragen. Als je consequent blijft in je antwoorden, zullen deze mensen leren om in de toekomst je antwoord te respecteren. Jouw wil is geen discussiepunt. Maar daarom is het wel belangrijk dat je weet wat je wilt! Neem hier de tijd voor. (zie punt A)

C. Denk niet voor anderen.

Mensen die moeite hebben met voor zichzelf opkomen, zijn vaak bezig met gedachtelezen:
“ja, maar anders is het zo zielig voor hem”
“ja, maar ze bedoelen het goed”

Het is helemaal niet erg om aan anderen te denken, maar daarmee moet je niet aan jezelf voorbijgaan.

- Als je je verplicht voelt omdat mensen iets toch eigenlijk voor jou doen, dan ben je ook niet eerlijk. Bovendien, als ze echt aan jou denken, begrijpen ze ook dat je nee zegt als je het niet wilt. (hoewel dit best wel eens een lang leerproces voor de ander kan zijn, maar dat is hun probleem).

DUS: ga alleen uit van wat JIJ wilt. Ga ervan uit dat de anderen best voor zichzelf kunnen opkomen! Dan is er altijd nog ruimte voor compromissen, maar dan maak je wel duidelijk dat je aardig bent, terwijl ze het anders niet eens door hebben.

Wat gedachtes die mij hielpen:

* Vaak zijn niet-assertieve mensen heel erg aardig. Kun jij je voorstellen dat jij kwaad wordt, of teleurgesteld bent als iemand tegen jou nee zegt? Of accepteer je dat als hun goed recht? Kun je je voorstellen dat jij het doen en laten van een ander bekritiseerd? Waarom is het andersom dan wel normaal?

Het is veel makkelijker om assertiviteit in te bouwen met nieuwe mensen in je leven. Het moeilijkste is om verhoudingen te veranderen met mensen die je al langer kent, en zeker met familie! Laat je hier niet door ontmoedigen. Je hoeft niet in 1 dag in een hoogst assertief persoon te veranderen.

Tirza G.

Tirza G.

26-03-2009 om 23:40

Google eens

Op ontwijkende persoonlijkheidsstoornis.

Tirza

zonnetje achter een wolkje

zonnetje achter een wolkje

27-03-2009 om 07:53

Heel herkenbaar

Hallo Kletskopje,

Heel herkenbaar wat je schrijft. Ik heb precies het zelfde. En ik vind de reacties van de anderen ook heel goed. Het probleem voor mij is, dat ik die theorie van RET en de andere tips zo goed ken, maar het maar niet voor elkaar krijg om ze goed toe te passen.

Ik ben altijd heel erg spontaan en durf veel, onderneem graag nieuwe onbekende dingen en ik schroom er niet voor om een discussie aan te gaan, maar als het aankomt om voor mezelf op te komen dan ga ik de fout in.

Ik denk voor de ander (begrip en aannames) en ik voel me schuldig (vooral naar m'n partner die in mijn ogen veel voor me over heeft, maar nu is de balans weg)

Ik vind het heel moeilijk hoor, kon je jezelf maar even opnieuw programmeren, dat zou fijn zijn

Ik blijf hier lekker meelezen en misschien kunnen we elkaar een beetje "coachen" in moeilijke momenten?

Groetjes,
Zonnetje

Kletskopje

Kletskopje

27-03-2009 om 11:48

Reactie

Dank allemaal voor de reacties.

Het is niet zozeer dat ik geen "nee" kan zeggen. Er wordt ook niet zoveel van me gevraagd, eerlijk gezegd.
Het is meer dat ik mijn eigen mening niet durf te geven of dat ik dingen niet durf te vertellen omdat ik bang ben voor negatieve reacties waar ik niet goed mee weet om te gaan.
Wat Zonnetje schrijft herken ik wel: ik ben ook vrij spontaan en open, heb veel (alleen) gereisd, alleen het verschil met Zonnetje is dat ik geen discussies durf aan te gaan, omdat ik bang ben omver gepraat te worden. Ik praat meestal ook maar een beetje met mensen mee, zeg af en toe wel iets "tegengestelds", maar zodra ik merk dat de ander heel anders denkt dan ik, dan haak ik af, want dan durf ik niet meer. Ik zit zomaar plotseling te bedenken dat dit misschien komt door een laag zelfbeeld????????
Ik denk inderdaad ook voor de ander en ik voel me heeeeel vaak schuldig. Ik ben lang niet altijd zo geweest hoor: in mijn jonge jaren trok ik me niet zoveel van anderen aan, maar het lijkt alsof ik me nu, zoveel jaar later, alsnog kan "schamen" voor dingen die ik toen gedaan heb. Dan ben ik bijna bang om mensen na zoveel jaar weer onder ogen te komen omdat ze misschien toentertijd iets van me gedacht hebben. Raar toch?! Heel vervelend gevoel hoor.

Nou, ik ben benieuwd of er nog meer reacties komen.
Nogmaals dank.

Kletskopje

Rafelkap

Rafelkap

28-03-2009 om 08:34

Aan jezelf werken

Dat is niet iets wat 123 over is. Als je echt aan jezelf wilt werken zou ik (psycho-)therapie overwegen of naar een psycholoog stappen. Geen schande hoor om dat een poosje te doen (heb ik ook gedaan)

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.