Relaties Relaties

Relaties

ik

ik

15-02-2011 om 12:31

Belang van kunnen vertrouwen

Ik heb hierboven al eens erover gehad. Ik kom hier vaak vreemdgangsters tegen maar weinig partners van vreemdgangers. Ik ben er 3 jaar geleden achtergekomen dat mijn man iets had met een collega (al zo'n 3 jaar) Iets wat ik mij totaal niet kon voorstellen, vreemdgaan was voor mij iets 'zo ver van m'n bed', ik hield dat niet voor mogelijk, waarschijnlijk ook daardoor dat ik niets had kunnen/willen zien. We zaten toen ook wel in een moeilijke periode, kleinere kinderen, grote drukte, ik had zeker ook m'n fouten als de sfeer wat minder was. Toen ik het ontdekte hebben we er beide voor gekozen er onze schouders gezamelijk onder te zetten, voor elkaar te gaan , er ons door te wurmen...en dat is ook wel gelukt !!, we zijn er versterkt uitgekomen, kunnen echt weer genieten van elkaar, kunnen niet van elkaar afblijven, onze kinderen zijn nu ook groter en zelfstandiger, dus kunnen we ook terug zorgeloos uitstapjes met ons 2tjes maken.
Toch is m'n vertrouwen nog steeds niet zo blind als dat het ooit was, dat moet natuurlijk ook niet, maar ik kan soms nog echte pijn voelen omdat... ik gezien heb dat hij soms toch nog even contact met 'haar' heeft, toch nog eens wat samen gaan eten, elkaar eens bellen of sms-en... dat knaagt en bijt mij, hij laat mij wel duidelijk zien dat hij echt voor mij gaat, maar kan blijkbaar haar toch nog niet helemaal los laten. Ik heb hem steeds al m'n begrip gegeven, de ruimte en tijd, maar ik begin nu te voelen dat ik er toch genoeg van krijg, dat ik op een onbewaakt moment toch z'n koffers ga klaar zetten, maar dat wringt zo met het feit dat we het zo mooi kunnen hebben, zo genieten van onze uitstapjes, het zo heerlijk kunnen hebben ;Als ik hem erover aanspreek zegt hij dat hij enkel en alleen met mij oud wil worden, dat de contacten met haar enkel vriendschappelijk zijn ed
Wat moet ik met zo vechtende gevoelens ? we hebben het heerlijk samen, maar mijn vertrouwen-wat toch echt een noodzakelijke basis is om je helemaal goed te voelen- blijft zo haperen en wringen
ervaringen van beide kanten hierin ???

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
+ Brunette +

+ Brunette +

15-02-2011 om 13:33

Wat ik ervan denk

Uit andere draadjes ken je me als medeplichtige van een vreemdganger, ik heb toen van hem veel gehoord over hoe zijn vrouw met zijn gedrag omging. Zij is absoluut geen jaloers type maar heeft hem op een gegeven moment verboden om nog met me om te gaan, eerst mochten we best nog wel eens samen een kopje koffie drinken maar ze voelde zich daar dermate onprettig bij dat ze hem heeft verzocht om het contact helemaal te verbreken. (Dat wilde hij niet en uiteindelijk was ik het die de relatie verbrak, maar dat is weer een ander verhaal.) Onze verhouding heeft een jaar geduurd.

Ik vind dat je best van hem mag eisen dat hij geen onderonsjes met haar heeft. Collega´s, okee, en als het om zakelijke gesprekken gaat waarbij voor de vriendelijkheid nog even wordt gevraagd hoe het ermee gaat is iets anders dan met haar uit eten gaan, ik vind dat echt te ver gaan. Hoe platonisch alles nu ook is, deze vriendschap is "besmet". Gaat het om zakenlunches dan kan hij daar discreet over zijn als hij weet dat jij er niet goed tegen kan dat haar naam valt. Ik begrijp die minnares eigenlijk ook niet goed, wat heeft het voor zin om op deze manier het vuurtje smeulend te houden (want dat is het)? Waarom houdt ze de eer niet aan zichzelf? Heeft ze geen last van gewetenswroeging? Het wordt in Nederland als doodnormaal gezien om gezellige vriendschappen met exen te onderhouden, daar kan ik me best iets bij voorstellen, maar een ex-minnares met wie je man is vreemdgegaan? Nee, dat gaat te ver. Dit wordt een stinkende wond, doe er iets aan. Zó waardevol kan zijn Vriendschap met haar niet zijn dat hij die niet wil opgeven om jouw gevoelens te ontzien. Niks "moet kunnen". Weg ermee, het is al erg genoeg dat ze zijn collega is. Je hebt lang genoeg geprobeerd hem zijn contact met haar te gunnen maar je kunt er niet tegen. Jammer maar helaas voor hem.

ik

ik

15-02-2011 om 13:59

het is nu een ex-collega, mijn man heeft nieuw werk, heeft zijn ontslag gehad waar zij werkte. Toen ik vroeg waarom ze dan nog met elkaar afspraken zei hij dat ze het intense contact wel wilden afbouwen, volgens hem is het nu enkel zij wat nog soms belt en sms-t.
Mijn man is een zachte man, hij werkt in een 'vrouwen'sector en zegt zelf gemakkelijk verliefd te worden op knappe vrouwen. Tegelijkertijd is hij wel heel lief en respectvol naar mij, maar het blijft dus wel een wrang gevoel in mijn onderbuik,
Het gevecht van het zo mooi te hebben samen maar ook de wetenschap dat hij zo graag flirt en verliefd wordt, omdat ik hem daarover heb aangesproken lijkt het mij wel dat hij daar nu probeert op te letten, maar ik vraag mij af wat de toekomst gaat geven, mijn wankel vertrouwen heeft het dus nog zwaar... Ookal maakt hij mij steeds duidelijk dat hij niet zonder mij kan of wil

+ Brunette +

+ Brunette +

15-02-2011 om 17:16

Hmmm

Flirten mag, daar ben je niet bij en wat niet weet dat niet deert. Zolang hij die redenering maar niet gaat toepassen tot in het oneindige (vreemdgaan). Maar goed, daar gaat het nu niet om. Eigenlijk zou je hem willen verbieden op haar berichtjes te reageren, ik snap dat heel goed. Toen het met mijn minnaar uit was heb ik maanden later één keer contact opgenomen vanwege een vraag waar hij het beste een antwoord op wist, hij was (te?) blij verrast maar deed nogal schichtig en waarschuwde dat zijn vrouw niet moest weten dat we contact met elkaar hadden. Ik dacht toen: "Jaja, eigenlijk had je me dan helemaal niet moeten antwoorden." Kun je geen contact met die vrouw opnemen en haar kant van het verhaal eens aanhoren?

anoniem

anoniem

15-02-2011 om 18:11

Niet gelukt

Toen man uiteindelijk voor me zei te kiezen, bleek hij toch niet voldoende afstand te kunnen nemen. Of het in stappen af te bouwen zoals ik ook wel heb voorgesteld. Wilde ook vriendschap kunnen houden. Maar erger nog hij ging helemaal niet voor mij. Andere dingen in zijn leven bleken belangrijker dan zijn gezin. Zo heb ik het in eider geval ervaren.
Fijn dat jou man wel voor je gaat. Maar kan je gevoel wel begrijpen. Vind dat je ze tijd genoeg gegeven hebt om dit te kunnen afbouwen. Je man blijft door dit contact aan te houden, de wond steeds openhalen. En dan voel je na drie jaar de pijn gewoon weer.

INGE

INGE

16-02-2011 om 10:24

Geen contact

Hoi,
Mijn man lijkt een beetje op die van jou. Ook werkzaam in vrouwensector en komt met de mooiste vrouwen in aanraking. Hij is een keer vreemdgegaan en kon dat contact heel moeilijk loslaten. Het leek wel een verslaving. Mijn man is een beetje naief geweest en dacht dat het geen kwaad kon om contact te onderhouden. Het liep er echter elke keer weer op uit dat de vrouw in kwestie toch weer vroeg of er niet nog wat mogelijk was tussen hun op relationeel vlak.
Ik geloof nooit dat een relatie van sexueel ooit platonisch kan worden. Vooral niet als die andere vrouw nog op zoek is naar een relatie.
Ik heb wederom geeist dat hij elk contact verbreekt. Ook omdat hij moet inzien dat die andere vrouw een serieuze inbreuk heeft proberen te maken op ons priveleven. Hij moet inzien dat ook zij ons pijn heeft gedaan. Die associatie maakt het hem tegenwoordig makkelijk weerstand te bieden aan haar zucht tot contact. We wachten af of hij het kan volhouden.
INGE

Sjaan

Sjaan

16-02-2011 om 17:10

De derde

Jullie vragen je af waarom die andere vrouw niet de eer aan zichzelf houdt en afhaakt. Ik denk dat ik dat wel weet, als voormalig minnares. De kans dat een minnares afhaakt uit goedheid, zoals Brunette claimt te hebben gedaan, lijkt me nagenoeg nihil. Zo'n vrouw zal er alleen mee stoppen als ze er genoeg van heeft om aan het lijntje gehouden te worden of als ze op de man is uitgekeken. Als ze nog hevig verliefd is zal ze doorgaan tot het bittere eind om de man uiteindelijk voor zich te winnen. De enige manier voor je man om van zijn minnares af te komen is door op niet mis te verstane wijze kenbaar te maken dat hij geen zin meer in haar heeft en ze hem met rust moet laten. Daarna ook niet meer antwoorden op mailtjes of sms'en. Het feit dat hij dat niet doet impliceert dat hij nog waarde hecht aan haar gevoelens en haar misschien wel graag ziet. Dan moet hij wel heel sterk in zijn schoenen staan om haar avances af te blijven wijzen en niet weer vreemd te gaan.

+ Brunette +

+ Brunette +

17-02-2011 om 00:50

Sjaan

Uit louter goedheid was het natuurlijk niet dat ik het uitmaakte, ik baalde toch al van de situatie. Je moet domweg geen gebonden vent willen afpikken, hoe verliefd je ook bent, al tijdens de verhouding had ik last van schuldgevoelens. Het kan zijn dat hij haar heeft verteld dat zijn relatie niet helemaal goed was en dat zij dat als excuus/hoop op meer heeft aangegrepen maar ik neem aan dat hij haar heeft laten weten voor zijn vrouw te kiezen. Als hij het sneu voor haar vindt het contact helemaal te verbreken zou hij kunnen vertellen dat het beter voor haar is het contact helemaal te verbreken zodat zij zich emotioneel kan vrijmaken voor een ander. Mocht hij verslaafd zijn aan haar aandacht dan is hij gewoon dom en egoïstisch bezig.

Martine

Martine

18-02-2011 om 21:42

Sjaan en ik

Jeetje Sjaan, hoe herkenbaar, die woorden van jou! Ik was inderdaad te verliefd om te stoppen te proberen hem voor me te winnen. Maar inderdaad, gaf hij me daar ook aanleiding toe door steeds weer op mijn mails en sms te reageren. Hij zei wel steeds dat hij voor zijn gezin wilde vechten en dat ik daardoor niet (meer) te dichtbij hem mocht komen, maar uiteindelijk zocht hij toch steeds weer contact. Of eigenlijk niet, hij beantwoordde het contact dat ik zocht.

Het enige dat ik dus kan zeggen tegen de starter van dit draadje: als hij niet volledig het contact kan verbreken, heeft hij haar nog niet helemaal los gelaten. Maar aan de andere kant, probeer ik nu ook een platonische vriendin voor mijn ex-minnaar te zijn, merk ik. En dat doe ik omdat ik hem toch niet volledig los kan laten, dat ik nog graag een rolletje in zijn leven wil spelen. Ik weet niet of dat een gevaar zou zijn voor zijn vrouw. Ze zal er niet blij mee zijn, en dat zegt eigenlijk al genoeg.

Groetjes,
Martine

+ Brunette +

+ Brunette +

23-02-2011 om 00:59

Platonische vriendin willen zijn

De beste manier om daar in dergelijke gevallen uiting aan te geven is: geen contact meer opnemen (dat weet je ook best). Laat hem los! Verbreek die ketenen! Ook al ziet zijn vrouw je inmiddels niet meer als een gevaar, jouw naam maakt wel allemaal nare herinneringen bij haar los. Hoe lang wil je nog dat zij over jou denkt als "dat mens"? Want ook dat gaat pas over na jarenlange radiostilte. Is het niet veel mooier als ze (en hij ook) jou op een dag kan zien als een katalysator die onbedoeld haar huwelijk weer op de rails heeft geholpen? In je andere draadje biecht je op dat je weer contact met hem hebt opgenomen, daar is een heel nuttig gesprek uit voortgekomen. Wat wil je nog meer weten, Martine? Je weet nu toch al genoeg?

Martine

Martine

24-02-2011 om 22:04

Niet sterk genoeg

Zonder dit draadje over te willen nemen, Brunette, moet ik bekennen dat ik blijkbaar niet sterk genoeg ben om hem helemaal los te laten. Je moet weten dat zijn vrouw niet echt weet dat wij iets hebben gehad. Er zijn zelfs momenten geweest dat we bij elkaar thuis kwamen, vanwege de kinderen. Dus ze kent me en heeft misschien vermoedens van mijn (of onze) verliefdheid, maar het is nooit concreet uitgekomen. En dat wil ik graag zo houden, want ze heeft het nu al moeilijk genoeg om te dealen met een wankel huwelijk en een secretaresse die haar man dagelijks verleidt.

Groetjes,
Martine

+ Brunette +

+ Brunette +

25-02-2011 om 11:09

Niet sterk = slap

Martine, wat schiet je nou op met het vasthouden van een man die eigenlijk niets meer met je wil? Ontloop hem! Dit is zelfkwelling. Ik heb heel veel begrip en geduld wat betreft de fouten die mensen in relaties maken (ben zelf ook geen onbeschreven blad) maar binnen afzienbare tijd beland ik op het punt: "Ze zoekt het ook maar uit met d'r ex-minnaar". Nu zal het je niet veel kunnen schelen hoe een anonieme forumbezoeker over je denkt maar ik vrees dat mijn gedachten een goede graadmeter zijn van hoe je echte vriendinnen over je denken (als ze op de hoogte zouden zijn).

Martine

Mijn vader heeft mij ook eens meegenomen in zo'n setting. Toen had ik wel door dat er iets was maar kon ik het niet onder woorden brengen. Maar dat het niet ok was, ook al had ik het naar mijn zin, is mij altijd bij gebleven. Later, na de puberteit, kon ik 1 en 1 optellen. Dat heeft niet bijgedragen aan het respect voor mij vader, absoluut niet. Ik wil alleen zeggen: je hoort kinderen dit niet te tonen: niet voor nu en niet voor later. En of je nu sterk bent of niet, dan zorg je maar dat je of niet in de verleiding komt of sterk genoeg bent. Op deze manier schade aanrichten, is nergens voor nodig.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.