Bellen tijdens logeren (lang!)
Twijfel over de rubriek (kan ook in 'relaties', met mijn moeder..). Situatie: ik kan redelijk met mijn moeder opschieten. In ieder geval zijn mijn moeder en stiefvader (hij is er al 30+ jaar) een geweldig oma/opa voor de kinderen –die 9 en 10 zijn- en ze halen de kinderen wekelijks een keer uit school + logeren. In de vakantie logeren ze soms iets langer (meestal 3 dagen), dit keer wel 5 nachten, erg veel achteraf, gezien dat wij in die tijd niet echt weg gingen. Ik mis ze!
Ik weet niet wat jullie zelf zouden doen, maar als mijn kinderen 1 nacht logeren (wekelijks) stoor ik niemand en bellen wij niet. Hoeft ook echt niet. Maar bij meer dagen wil ik ze af en toe graag spreken en horen. Ik hoop ook dat zij dat zelf willen, maar dat is niet helemaal duidelijk. Ze gaan wel op in hun heerlijke leven daar, hoewel achteraf zeker dochter van 10 meestal zegt dat ze ons erg gemist heeft, zeker ‘s avonds laat. Toch vragen ze zelf nooit aan oma en opa om te mogen bellen.
Goed, na een dag kwam ik kort langs voor wat vergeten spullen (dat was prima), nog een dag later belde ik en sprak ik ze even, ook fijn (al weet ik dat mijn moeder niet zo van het bellen houdt, jammer dan). Dag 3 deden wij niets, dus niemand gesproken. Ze mailde wel gisteravond, doet ze soms, meestal (ook) over praktische zaken. Ik antwoordde o.a. dit: “Horen we morgen ook wat van de kinderen, kunnen ze bijvoorbeeld opbellen rond etenstijd of vlak erna of zo? Of wanneer dan ook, ik kan altijd natuurlijk ook nog mobiel gebeld worden.”. Zij antwoordde dit: “Morgen werk je, dus het bellen kan niet eerder dan rond etenstijd. Aan de andere kant zie je ze weer zaterdag en komen dan alle verhalen. Maar als je graag belt dan liefst rond/tegen 6 uur, dus voor het eten.
Zaterdag 11 uur ophalen is o.k., eigenlijk wilden ze de hele zaterdag blijven, maar wij moeten nog..”(etc).
Ze verpakt het in vriendelijke taal, maar het zit vol oordelen. Eigenlijk vind ik dat ze me behandelt alsof wij gescheiden partners zijn die het nog redelijk met elkaar kunnen vinden (ze is ook niet anders gewend van toen wij klein waren). Ze maakt er al van dat IK kan opbellen (terwijl ik vroeg of zij de kinderen wou laten bellen), ze oordeelt dat het eigenlijk niet nodig is omdat wij ze de volgende dag weer zien, en als klapper op de vuurpijl laat ze merken dat de kinderen nergens mee zitten, want zij zouden zelfs langer willen blijven (au). Zal vast waar zijn, maar slik dat dan in of zo….
Ze wil ook al voor mij bepalen dat ik helemaal niet mobiel kan bellen, want ik ben op mijn werk (ik schreef toch dat ik dat dan wel kon?). Enzovoort. Ze hoeft toch geen oordeel te geven, ik wil gewoon mijn kinderen even spreken! Dat kan ik natuurlijk ook gewoon doen, maar ik vind dit zo vervelend.
Nu, twee vragen: 1. wat vinden jullie prettig voor jullie zelf qua contact bij logeren (bij heel vertrouwd adres)? 2. wat vinden jullie van de reactie van mijn moeder.
Bedankt, groeten, Egel
Contact
Als mijn kinderen bij mijn ouders logeren, bel ik elke dag even. Die behoefte heb ik vooral, de kinderen veel minder 
natuurlijk missen ze me wel maar ze hebben het heel leuk dus dat is helemaal niet erg.
Wat ik lees in de mail van je moeder is: "maak je geen zorgen, we hebben het leuk en neem even kekker tijd voorjezelf, bellen kan, liefst voor het eten"
Ik ken je moeder niet, maar je schrijft 'ze zitvol oordelen'. Ik lees dat je zelf oordeelt, door de mail heel negatief uit te leggen. Wat ik zou doen is 1. Bij jezelf te rade gaan of je moeder je moeder je echt zo afstandelijk behandelt; waar blijkt dat dan uit en heb je ook ervaringen die op het tegendeel wijzen? 2. Als je er niet uitkomt, Zou ik het gewoon aan je moeder vragen, houd je relatie met haar open en 'schoon' door dit soort twijfels tegen elkaar uit te spreken en naar elkaar te luisteren. Echt contact maken dus.
Ik ken jej moeder niet en jullie relatie evenmin, maar zo zou ik het aanpakken.
Bij minder dan een week
wordt er niet gebeld.
Maakt niet uit bij wie ze zou logeren.
Het stoort zo vreselijk in het uit logeren zijn, de activiteiten etc.
Mijn dochter
is nu 3 weken bij haar vader en we hebben afgesproken dat ze 1 of 2x zullen bellen.
Ik zal zelf niet bellen. Haar vader en ik gaan zeer goed met elkaar om, ik zou haar elke dag kunnen en mogen bellen. Zij mag mij altijd bellen.
Het is ook je kind zijn/haar eigen leven gunnen. tot welke leeftijd wil je dit volhouden dat dagelijkse controleren, want zo voelt het.
Je ouders
Net als Elisabeth zie ik dat oordelen ook niet zo.
Wel dat je moeder haar eigen gang gaat en je vraag naar contact met de kinderen niet zo goed begrijpt of er niet op in wil gaan. Dat zit in haar zelf, haar manier van met de wereld omgaan denk ik en dat is haar manier van doen waarin verschillen zitten met jou manier van doen.
En misschien zit er ook nog wel wat liefdevolle bescherming in, ze gunt jou dat je even je handen vrij hebt van de kinderen en dat je daar dan even van geniet. En misschien ervaart ze bij jou wel wat twijfel of het goed gaat en wil ze daar bij jou ook wat afstand van houden. Het kan allemaal het geval zijn.
Feit is dat je kinderen een geweldige opa en oma hebben en daar feliciteer ik je mee, dat zal je kinderen veel goed doen en jezelf ook. Zelf zou ik dan niet meer zo precies uit willen vissen hoe het zit. Ik was dol op mijn moeder maar dit soort verschillen, vooral als het om de omgang met kinderen gaat kan gevoelig liggen en zijn eigenlijk niet goed bespreekbaar, dus dan zou ik toch geneigd zijn om het maar te accepteren.
En inderdaad, als je zelf behoefte voelt om te bellen, doe dat dan, leg het niet bij je moeder die er zelf blijkbaar niet zoveel mee heeft.
Ik mistte mijn kinderen ook als ze bij mijn ouders waren, maar dan dacht ik, ze hebben het fijn, laat ik ook van mijn tijd genieten. En soms lieten ze de kinderen even bellen, soms niet, en dat was goed.
De kinderen hadden er bij mij ook niets mee hoewel ze mij ook wel mistten. Maar je weet gewoon dat dat erbij hoort.
Misschien is het handiger als je opa en oma wat meer waardering laat blijken dat ze met zoveel plezier voor hun kleinkinderen zorgen. Laten merken dat je ze waardeert, misschien zijn ze dan ook genegen om iets meer op jou behoefte aan contact in te gaan, of zelf uit te spreken waarom ze toch wat afstand houden als ze de kinderen te logeren hebben.
Hier
1. Wat vind ik zelf prettig qua contact bij logeren bij heel vertrouwd adres: mijn zoons logeren regelmatig bij vriendjes (en andersom) of opa en oma. We hebben daar geen afspraken over gemaakt, het loopt vanzelf. Meestal is er geen contact en dan ga ik er van uit dat ze druk zijn en het leuk hebben. Als er wél contact is, is dat meestal met de vraag of ze nog een nachtje mogen blijven. Ik vind het prima zoals het gaat.
2.Wat vind ik van de reactie van je moeder? Ik vind het een hele normale reactie. Ik zie er geen oordeel in eerlijk gezegd. Het is jouw vraag om telefonisch contact te hebben, dan is het toch ook niet vreemd als je zelf even belt? Het moet toch fijn zijn te horen dat de kinderen het daar heerlijk hebben en zelfs nog langer zouden willen blijven.
Ik zou zeggen: wees blij dat de kinderen het naar hun zin hebben. Maak de volgende keer duidelijke afspraken over contact, bijvoorbeeld spreek met de kinderen af dat ze mogen bellen als ze dat willen. Grote kans dat ze er geen tijd voor hebben of het vergeten. En ga zelf lekker dingen doen die je minder snel doet als de kinderen thuis zijn: terrasje pakken na je werk, een vriendin bezoeken enz.
En: ons standaard zinnetje na het logeren is altijd: Heb je me gemist? En natuurlijk hebben ze me vreselijk gemist 
. Kijk uit dat je jouw gevoel niet op de kinderen projecteert, want het lijkt alsof jij er meer moeite mee hebt dan zij.
Ik zou niet bellen
Je kinderen zijn 9 en 10 jaar en zijn 5 nachten weg. Ik zou echt niet bellen. Laat ze hun eigen dingen meemaken en zoals je moeder zegt, zaterdag zijn alle verhalen voor jou. Tot die tijd zou ik opa, oma en de kinderen hun tijd samen gunnen zonder mijn verstoring.
Ze kunnen jou altijd bellen als er wat is, vertrouw erop dat ze dat dan ook doen.
Intussen geniet jij van paar dagen zonder kinderen. Lekker rustig, geen troep... Heerlijk!
Niet bellen
Ik haal de kinderen zometeen op van hun logeeradres (4 nachten). We spreken altijd af dat er alleen gebeld wordt indien er ernstige problemen zijn. Zeker weten dat als ik eerder had gebeld, jongste NU en ónmiddelijk naar huis had gewild. En nu hebben we dat mooi vermeden. Het logeren was noodzaak ivm werk, dus geen optie om hem vervroegd terug te halen.
Alvast bedankt!
Alvast bedankt allemaal voor jullie redelijk eensluidende reacties. Super! Ik ga er later nog iets beter op reageren (ik zit nu op mijn werk 
maar wil alvast zeggen dat ik het nu beter relativeer, doorkrijg dat er blijkbaar veel 'oud zeer' zit bij mij, wantrouwen ook, terwijl er juist ook zo veel goed gaat. Ik dacht vanmorgen nog dat ik gewoon niet zou bellen, niets meer zou laten horen ook niet op haar mail, maar heb nu dit teruggemaild:
"Lieve mama,OK, ik spreek ze wel zaterdag dan. Fijn dat het zo geweldig gaat en zij het ook zo naar hun zin hebben! Jammer -ook voor jullie- dat het weer niet zo mee zit, maar in ieder geval zitten jullie 's middags in de bioscoop. Wat verwennen jullie ze toch! Super.
Tot gauw!
liefs, 'Egel'
Meer reacties zijn uiteraard heel welkom, ook iemand die misschien wel begrijpt wat ik erin zag...., maar ik heb veel aan jullie.
groeten, Egel
Ik snap het wel hoor
5 nachten vind ik ook lang hoor om de kinderen te missen. Hier logereren ze meestal 3 of hooguit 4 nachten en ik vind het altijd een dubbel gevoel hebben: je mist ze maar aan de andere kant is het ook wel lekker rustig om ze niet te hebben.
Gelukkig heb ik een goede verstandhouding met mijn moeder, dus die begrijpt dat ook wel. Meestal bel ik 1 keer en dan eigenlijk altijd 's avonds als de kinderen al in bed liggen om te horen hoe het gaat. Ik vraag de kinderen nooit om zelf te bellen, maar ze weten dat als ze het vragen aan oma dat dit mag. Dochter van 11 mailt of stuurt soms een hyvesberichtje.
Ik weet dat ze het goed hebben bij opa en oma, zeker nu ze niet meer tegelijkertijd gaan, want dat werd te druk voor met name opa. Met name zoon geeft altijd aan dat hij ons wel gemist heeft, maar hij geniet ook daar.
De kinderen logeren nu ook weleens bij mijn schoonvader en nieuwe vrouw, dat vind ik iets minder geslaagd omdat zij minder ondernemen met de kinderen en bovendien fiks roken (ook in huis). Ze gaan daar hooguit 2 nachten heen. Dan bellen we niet, behalve als er echt iets belangrijks is.
Eens met andere schrijfsters
Kinderen die uit logeren zijn, zitten in een andere werkelijkheid dan jij. Als het goed is hebben ze het daar naar hun zin, en ik begrijp dat je het de grootouders prima toevertrouwt. Dus dan is er geen reden om te bellen, kinderen hebben die behoefte niet zoals de ouders die graag willen weten 'hoe het gaat'.
Bellen gebeurt alleen als er iets te melden is, langer blijven bijvoorbeeld, of ziekte. Verder komen alle verhalen na afloop van de logeerpartij.
O jee
Ik spreek mijn volwassen kindren die alledrie niet meer thuis wonen bijna dagelijks via whatsapp of telefoon. Is dat raar?
Jaymza
Losssslaten...
Jíj zit in je dagelijkse routine en voelt een leegte, je mist je kinderen op een intenser manier dan zij jou. Je kinderen zijn 9 en 10, dan zijn ze al redelijk zelfstandig, je bent niet meer zo heel erg het centrum van hun wereld.
Ik begin mijn dochter pas de tweede nacht echt te missen, als ik bel is het meer om de ouders van het vriend(innet)je waar ze slaapt te laten weten dat ik geen ontaarde moeder ben. Als ik mijn dochter dan aan de lijn krijgt, beperkt ze zich vaak tot een licht korzelig "ik ben aan het spelen". Maar na afloop zegt ze toch altijd dat ze me gemist heeft.
Jazyma
Bellen deed ik zelden, ook niet toen mijn dochter een jaar weg was. Andersom ook. Maar wel een paar keer per week mailen. En met mijn uithuis wonende dochter sms ik een paar keer per week, bellen ook zelden en meestal belt zij.
Eigenlijk heb ik dat ook niet gedaan als de kinderen bij oma en opa logeerden, nu ik daar zo over nadenk. Maar dat ligt meer aan mijn antibel instelling dan wat anders.
In 3 weken 1 keer
Mijn oudste is wel eens drie weken bij haar vader geweest (op vakantie en nog een week aansluitend daar). Meestal krijg ik, na een sms'je van mij, wel een kort sms'je dat ze zijn aangekomen. Bellen heeft ze in die drie weken maar een keer gedaan. Laatst was ze een dag extra bij haar vader, en besloot op eigen initiatief om de tussenliggende dag tot de 'officiële' omgangsregeling ook daar te blijven ('want ik ben geen jojo', agossie Was ze zomaar ineens 6 dagen weg. Dan komt ze wel eens aanwaaien voor het een of ander, maar niet omdat ze me zo mist.
Jongste (7) is nu voor het eerst twee weken bij haar vader. Zij is een nogal aanwezig persoontje, en het is echt heel stil zonder haar in huis. Maar ze hoeft niet te bellen, ik denk nl dat ze mij best wel mist en dat wordt erger als ze me spreekt.
Ik zit meer met mijn moeder
Bedankt voor meer reacties. Ik zit er niet zo mee dat de kinderen mij niet/nauwelijks zouden missen en gun ze hun tijd daar. Zelf miste ik ze de tweede dag een klein beetje en sinds gisteren best veel, maar echt niet onoverkomelijk. Ik werk altijd best veel en inderdaad: tijdelijk geen kinderen heeft ook leuke kanten.
Het gaat me dan ook vooral over mijn moeder en dat ze telkens wil laten weten dat zij bellen onzin vindt - het is niet de eerste keer. Dat vinden de meesten van jullie ook. Ik vind dat verhelderend om te lezen, want ik dacht juist dat veel mensen erg veel contact hadden met hun kinderen. Ik vind het ook wel prima om in 5 dagen maar 1x te bellen of zo, of desnoods helemaal niet (nou ja?).
Overigens blijf ik vinden dat het toch enigszins anders is bij gescheiden ouders, zelfs als het contact best goed is. Ik had vroeger ook in principe geen contact met de andere ouder. Het waren twee aparte werelden.
Maar hoe dan ook vind ik dat mijn moeder dat niet voor mij moet bepalen of telkens hoeft te laten weten wat zij er van vindt. Zij is altijd lief, vriendelijk, noem maar op, voor veel mensen (ook wel voor mij), maar je moet geen ruzie met haar krijgen. Dat had ik als kind/puber wel best vaak en reken maar dat mijn zus en ik bang voor haar waren (ze schreeuwt dan, wordt zeer emotioneel, huilen, vroeger wel eens slaan, niets toegeven, geen oplossing zoeken). Mij is vaak verweten door mijn ouders dat ik slecht tegen kritiek zou kunnen, dat geloofde ik altijd en ik heb echt proberen bij te leren. Maar ik weet inmiddels dat ik, andersom, echt geen greintje kritiek aan haar adres moet hebben. In december ging dat mis en daar volgde een nare ruzie uit (voor het eerst sinds 12 jaar), die zij verder ook niet meer wilde uitpraten. Dat is weer helemaal gezakt maar ik ben wel gevoelig -sowieso trouwens. Vind haar vaak toch beoordelend. Misschien moet ik nu beter kijken wat mijn bijdrage is, want het klopt dat ik ook vanalles overal achter zoek, zelf dus veroordelend ben.
Hoe dan ook, het probleem zit niet echt in het bellen of in hoe de kinderen doen. Dat zit wel goed tussen ons. (Draadje had toch beter in relaties kunnen staan!)
Groeten, Egel
Toestemming
Ik dacht al dat er meer speelde Het leek mij eerlijk gezegd dat jouw moeder je alleen maar wilde ontlasten.
maar moet jij je moeder om toestemming vragen om te bellen? Dat lijkt zo, in je berichtje. Niet doen, gewoon zelf bellen zo na het eten. Kondig volgende keer aan dat je na het eten even belt, om de dag, of welke frequentie jij prettig vindt. Geen toestemming om vragen, gewoon doen!
Nog even los van het probleem met jouw moeder
vind ik jouw eigen behoefte om je kind tijdens zo'n logeerpartij echt niet vreemd hoor. Mijn jongste (4) gaat met enige regelmaat twee nachten logeren, maar mooi dat ik dan wel een keer bel. En als t langer was, zou ik nog n keer bellen. Gewoon omdat ik zelf haar stem even wil horen en van haar wil horen dat ze t leuk heeft, terwijl ik dat echt wel weet. Met mijn oudere kinderen deed ik dat ook, zeker tot ze 'n jaar of 10 waren. Ik zou t ook echt raar vinden als daar moeilijk over gedaan wordt van de kant waar de kinderen logeren. Is trouwens nooit zo geweest. Nu de oudsten mobieltjes hebben sms ik wat meer.
Overigens, ik weet bij mijn gebel wel dat het geen drama oplevert voor t kind: als ik zou weten dat ik door te bellen evt heimwee aanwakker, dan zou ik het niet doen. Dan zou ik mijn behoefte wel meer bedwingen.
Maar goed, ik ben geloof ik wel een vreemde eend in deze bijt....
Aagje
Ik snap het wel
Ik heb een vriendin die ook zo kan reageren.
En dat is verder niet onaardig bedoelt, meestal, maar komt omdat ze vaak nogal een vastomlijnd beeld heeft van hoe dingen in haar ogen zouden moeten gaan.
Kan het zijn dat je moeder dat ook heeft?
Ik kon me daar vroeger rot aan ergeren maar ik heb hier beter mee leren omgaan. Ik laat het meestal maar zo en bepaal per situatie of het me waard is om er tegen in te gaan.
In dit geval zou ik dus tegen de avond bellen. Is niet helemaal wat je wilde, maar wel een mooi compromis.
Ik bel ook meestal
Hier is de jongste 9 jaar. Als hij gaat logeren, bel ik bij één nacht meestal niet, tenzij het een hele nieuwe plek is.
Morgen gaat hij met grote zus bij Opa/Oma logeren voor twee nachten. Ik ga zeker maandagavond bellen. Hij vindt dat prima en OPa/Oma ook. Jongste vindt het ook leuk om iets te vertellen over hoe het gaat. Opa/Oma staan duidelijk te glimmen hoe leuk het is met hun kleinkinderen.
Egel, ik denk dat jij moet leren om opmerkingen langs je heen te laten glijden. Doe je eigen ding, kondig aan dat je gaat bellen (niet vragen dus), maak je eigen keuzes.
Als jij sterk in je eigen schoenen staat, heb je ook geen last van opmerkingen van je moeder. Blijf zo positief reageren in mails (prachtig antwoord) maar negeer tips en ga je eigen weg.
Bel wel altijd
Ik bel zelf meestal wel even naar opa en oma maar dan in de avond als zoon op bed ligt. Eigenlijk bellen mijn moeder en ik elkaar bijna elke dag wel even ook als zoon daar niet is. Zoon (8jaar) belt zelf ook altijd wel even elke dag. Vraagt dit zelf aan oma om ons nog even welteruste te wensen of om iets te vertellen ofzo. Zelf bel ik overdag niet omdat ik hem niet wil storen in zijn logeer partij en weet dat als er iets is hij toch wel zelf de telefoon pakt.
Krijg nu wel het idee dat we niet echt standaard zijn hierin gezien de reacties
zou er trouwens niet aan moeten denken om hem 3 wkn te moeten missen, gelukkig zou hij zelf ook niet zo lang weg willen.
Verstuurd met de Ouders Online iPad app.
Niet bellen
Ik vind het storend, als en een kind logeert en het thuisfront wil de hele tijd bellen. Dus ik kan me dat heel goed van je moeder voorstellen. Gewoon niet bellen, loslaten, kinderen daar laten en zelf je eigen dingen doen.
Mijn kinderen gaan al jaren een week op scoutingkamp, en dan wordt er pertinent niet gebeld, alleen in noodgevallen. Ik kan me dat helemaal invoelen. Ook voor gewone logeerpartijen.
Dus ik ben het eens met je moeder, die jou subtiel probeert te ontmoedigen. Het is niet nodig dat je belt.
Margje
Whatever happened to
Geen bericht is goed bericht? Voor wie bel je, voor je kinderen of voor jezelf? Als ik jullie verhalen zo lees, is het voor jezelf. De kinderen zouden wel bellen als ze daar behoefte aan hebben. Dat hebben ze blijkbaar niet, want ze bellen niet.
Tirza
Egel
Hoe doen we het hier: als mijn zoon (9) bij opa en oma logeert bel ik elke dag. Ook omdat ze echt op leeftijd zijn (ca. 80) en ik wil inschatten of het nog gaat. Maar natuurlijk ook om mijn zoon even te horen. Ik bel meestal 's ochtends omdat hij 's avonds nogal eens overvallen kan worden door heimwee. Ik gooi dan liever geen olie op het vuur . Als het te erg wordt belt hij zelf even. Overdag heeft hij nergens last van
Wat betreft je moeders mail: ik vind dat jij overgevoelig reageert. Natuurlijk weten we niets over de relatie verder met je moeder en wellicht is je nick wel heel treffend gekozen. Maar, dat jij hier anders in staat dan je moeder, dat kan natuurlijk. Je bent jezelf en je moeder is hoop ik ook zichzelf. Je moeder geeft haar praktische overwegingen weer in de mail en dat mag. En jij ziet dat dus anders. Ik zou dus bellen omdat jij dat fijn vindt en ook op jouw tijdstip. Dan hoor je vanzelf wel of het al dan niet uitkomt. Ik zou het niet groter maken in je hoof dan nodig. Zonde, zeker omdat het geweldige grootouders zijn voor je kinderen.
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Heel weinig
Bij minder dan een week logeren bellen wij zelf helemaal niet. De grootouders laten de gelukkige wel soms bellen, maar we mailen wel af en toe. Dat is ook heel leuk. Nu hebben we wel kinderen die gelukkig totaal geen heimwee kennen en ook niet hangen aan vaste rituelen. Voor hen is het gewoon een heel prettig uitje, zo'n logeerpartij. Als ik hen mis of het hier heel stil vind, dan is dat mijn probleem en moet ik het niet hun probleem of dat van de grootouders maken (of bij wie ze dan ook logeren). Daarom bel ik juist niet als ik ze heel erg mis. Maar zoals gezegd, we mailen wel. Ook prima balsem op wat-is-het-hier-toch-stil-melancholie
Elisabethb, amk, annej
Elisabeth B: bedankt voor je goede tips. Ik vind het wel moeilijk om het contact open en schoon te houden, deels omdat zij geen kritiek kan velen, maar ook omdat ik dat slecht kan geven en ik nogal een emotioneel persoon ben.
AMK: ik gun de kinderen hun leven, ik denk er sowieso na dit draadje weer een beetje anders over. Hoewel 1 of 2 keer in 3 weken ik wel weer heel weinig vind. In ieder geval zou het niet als controleren bedoeld zijn, zoals jij suggereert. Gewoon om contact te onderhouden, en tjsa, een beetje voor mezelf, om hun stem te horen.
AnneJ: mooi gezegd, ook van de mogelijke redenen dat mijn moeder laat merken dat ze vindt dat ik beter niet kan bellen. Verder, door wat o.a. jij schreef relativeerde ik weer veel meer en zag ik alle goede kanten van de contacten, ook tussen grootouders/kinderen (dat zit eigenlijk alleen maar goed). Ik heb later dus die waarderende email gestuurd en heb eens een keer een bosje bloemen meegenomen. Ze waren er erg blij mee....misschien verwachtten ze wel dat ik weer eens gevoelig zou reageren en waren ze nu blij verrast!
Ise, prakje
Ise: Bedankt. Goed om te lezen dat meer kinderen gewoon langer willen blijven en dat het bij jullie wat meer vanzelf gaat. Ik heb serieus nauwelijks moeite met heel weinig contact die 5 nachten, het ging me om het gevoel dat ik voor de zoveelste keer werd opgevoed door mijn moeder, verpakt in een vriendelijke mail. De kinderen hebben hier niets van gemerkt en hebben sowieso praktisch geen last van heimwee.
Prakje: inderdaad, ik vertrouw erop dat ze mij bellen als er iets is, hoor. Dat wel. Dank je!
Guinevere: begrijpelijk dat je zeker bij noodzaak in combinatie met mogelijke heimwee niet belt. Bij ons waren beide dingen veel neutraler. Uiteindelijk heb ik (na kort langskomen na een dag voor wat spullen) nog 1x kort gebeld en niet meer na die mail van mijn moeder.
Tango, tonny, jaymza
Tango: ja precies, dat dubbele gevoel ken ik! Fijn dat je moeder het begrijpt en je ook 's avonds nog even belt (zou ik ook best kunnen doen op die manier, maar zelfs dat vindt mijn moeder wat veel). Jammer dat het bij je schoonvader/sch.st.moeder een minder goede omgeving is. Misschien een keer een voorstel doen wat ze zouden kunnen gaan doen, of zou dat bemoeien zijn?
Tonny: dat is wel mooie gezegd: ze zitten in een andere werkelijkheid. En inderdaad, ik vertrouw de grootouders goed. Regelmaat, veel doen binnen en buiten huis en toch een soort van rust. Ik ben er weleens jaloers op!
Jaymza: precies, veel contact, dat hoor ik altijd zo vaak! Maar misschien ontstaat dat ook juist bij sommige ouders/kinderen vanaf de puberteit een beetje? Mijn ouders houden daar helemaal niet van, mijn vader spreek ik zelfs maar eens in de 2 of 3 maanden. Vind ik jammer, maar het moet wel een beetje van twee kanten komen. Hoe dan ook, het is niet raar als volwassenen dat doen en dat allebei willen. Het is ook niet raar als het minder zou zijn.
Brunette, brianna, vic
Brunette: ja, dat herken ik, dat ze dan aan het spelen zijn dus dat het inderdaad niet eens zoveel zin heeft, dat bellen. Bij 1 nacht doe ik het eigenlijk sowieso niet!
Brianna: weinig bellen vind ik ook net zo goed. Maar ook dan geldt weer: als je kinderen dat eigenlijk jammer vinden (bijvoorbeeld zij zouden zelf vaker bellen en balen dat het niet wat meer van twee kanten komt) dan zou ik ietsje vaker proberen. Misschien.
Vic: weinig/nauwelijks bellen dus voor jullie. Je kunt dat dus makkelijker loslaten, misschien ook wel door gewenning. En bij je jongste is het slimmer omdat ze je anders meer zou gaan missen. Mijn kinderen missen me wel een beetje maar volgens mij blijft het bij het bellen best neutraal.
Rafelklap, aagje
Rafelklap: inderdaad er zit dus een beetje meer achter. Ik kan me ook voorstellen dat mensen het wel heel overgevoelig vinden als je alleen de reactie van mijn moeder leest. Ik ben ook erg gevoelig. Maar er zit dus ook veel ervaring achter en nog hier en daar wat onverwerkts, misschien....
Je tip vind ik goed: het lijkt teveel op toestemming vragen zo. Het voelt ook een beetje zo, ik wil nog steeds goedkeuring van haar, fout, fout.... sowieso, voor de volgende keer, lijkt het me goed voor iedereen als ik zeg dat we bijv. 1 'belafspraak' maken bij 4 of 5 nachten logeren.
AagjeHelderder: fijn je begrip! En bij jou levert het bellen dus ook geen drama op.
Ginny, annet
Ginny Twijfelvuur: ja er zit wel iets in. Mijn moeder heeft misschien niet zo'n duidelijk plan/idee hoe alles moet gaan, maar wel hoe mensen moeten zijn of hoe zij zouden moeten doen. Ik merk dat ik dat soms ook heb en dat vind ik helemaal niet mooi en prettig van mezelf. Ik zou meer flexibel willen zijn, en meer willen accepteren van iedereen. En ik zou willen dat mijn moeder dat ook had (en mij accepteerde met mijn gevoeligheden en mijn eigen stijl van opvoeden - dat laatste zit wel redelijk goed maar wil ze soms nog wat bijschaven). Ik heb uiteindelijk niet nogmaals gebeld.
Annet: ja, zo zou ik het ook willen: bij een nacht niet bellen, bij meer wel even. Fijn dat het contact bij jullie goed is.
Ja, ik moet me dingen minder aantrekken. Je tips vind ik goed en zou ik willen opvolgen, maar hoe kan je de tip opvolgens dat je sterk in je schoenen zou moeten staan? Het lukt me tot nu toe slecht om een minder (over)gevoelig persoon te zijn en ik weet het al jaren..... hoe dan ook ga ik het weer proberen. Al doe ik maar alsof!
Ody, margje, tirza
Ody: jullie bellen dus ook veel en zowel jij, oma als je zoon vinden dat fijn. Gelukkig! Ik dacht vroeger ook dat er erg veel mensen waren die bijna elke dag met hun moeder belden en dat ik weer eens een uitzondering was, maar gezien dit draadje valt dat toch mee.
Margje, ik kan me er ook iets bij voorstellen hoor. Klinkt ook goed, gewoon even loslaten, ze daar laten zijn. Ook het beleid van het scoutingkamp begrijp ik. Ook weet ik dat ik wat gevoelig reageer op slechts iets subtiels, maar soms zou ik willen dat mijn moeder eens niet haar mening gaf en zeker niet als het iets tussen mij en de kinderen is. Ik vind ongevraagd opgevoed worden altijd erg, ERG vervelend, vroeger al. Dat terwijl ik toch altijd behoorlijk braaf was. Ik wil geaccepteerd worden in wat ik wil en vind. Zeker door mijn ouders.
Tirza: inderdaad, ik zou dan vooral voor mezelf bellen maar ook wel om aan de kinderen te laten weten dat wij ze heus nog niet vergeten zijn. Ik vind het wel iets te kort door de bocht dat zij geen behoefte zouden hebben aan contact omdat ze niet bellen: ja waarschijnlijk klopt dat. Dan nog kan het leuk zijn dat er aan je gedacht wordt. Ze kunnen ook denken: nou mijn ouders bellen niet eens, kennelijk hebben ze daar geen behoefte aan....
