Bemoeizucht oma
Hallo Allemaal Ik ben hier nieuw. Ik ben Sabrina en ik heb een brandende vraag.
Mijn schoonouders bemoeien zich met ons kind. Mijn dochtertje is een zorgen kindje (geboren met een hersenafwijking en heeft een hersenoperatie gehad toen zij 3 maanden oud was) Het gaat heel goed met haar en ze ontwikkelt zich prima. Mijn schoonmoeder vindt het nogal leuk om bepaalde grapjes te maken zoals, oh meisje, laat je ontaarde moeder je zomaar met een vieze broek zitten. Dit niet 1 keer als we daar zijn maar de hele dag door. Als ik iets met therapeuten bespreek (Onze dochter moet elke 2 maanden naa het ziekenhuis voor controles) dan bemoeien ze zich met de dingen die er gezegd worden. een klein vooreeld: Ons dochtertje heeft laxeermiddel via de neuroloog gekregen vanwege haar zeer trage darmen door haar vele medicatie gebruik en dan belt ze me wel 3 keer achter elkaar op dat ik haar niet serieus neem en dat ik pruimen moet geven. Ik zeg haar 100 keer dat de arts dat voorschrijft en ik me daar aan vast hou en dat wij als ouders nog steeds zelf bepalen hoe of wat we het doen. Nou helemaal kwaad dat ze was.
Als wij een midweekje weg gaan belt ze me op dat ze haar lievelings deken meeneemt en dat ik niets hoef mee te nemen qua eten, bestek, etc. Ze slaapt daar 1 keer in de paar maanden en ik heb zelf haar eigen spulletjes. Je kan naar mijn mening ook even bellen van joh ik ben vast aan het pakken voor de vakantie, zal ik iets voor haar meenemen of doen jullie dat zelf???? Klinkt al een stuk leuker en het gaat dan in overleg. En als je onze dochter tijdens de vakatie snoep wil geven dat je dat even overlegd met 1 van de ouders..... of is dit heel raar?????
Omdat ik haar de eerste 6 maanden niet thuis heb gehad (zij lag namelijk vanaf de geboorte in het ziekenhuis en door de zware epilepsie die ze had mocht ik haar verzorging niet zelf doen) wil ik graag alles zelf voor haar doen en dan verwacht ik niet dat alles wederom uit handen wordt genomen. Dit is natuurlijk 1 klein voorbeeld maar er is het afgelopen jaar wel meer gebeurd. Als mijn tante ons dochtertje wil troosten op haar 1ste verjaardag wordt ze door mijn schoonmoeder uit haar handen getrokken en zegt ze, dit is mijn kleinkind, ik ben de oma dus ik ga haar troosten. Mijn tante is als een moeder voor me dus hoezo ik ben de oma....
Zelf heb ik geen contact meer met mijn ouders en hebben we alleen hun nog als opa en oma.
Mijn vriend trekt partij voor hun. We hebben al heel lang ruzie hierover. In het begin heeft hij zich niet tot nauwlijks met ons dochtertje bemoeit. Misschien vond hij het moeilijk, of kon hij zijn eigen leven makkelijker oppakken. Ik heb hem alle ruimte gegeven die er was. Hij kon overwerken wanneer hij wilde, we hebben dit jaar een stuk aan ons huis aangebouwd, waar hij 5 maanden mee bezig is geweest. En wat deed ik, ik naam de zorg van on dochtertje op me. Met als resultaat dat ons dochtertje niet bij papa wilde, maar alleen bij mama. ook de ziekenhuisbezoeken doe ik zelf, als ik boodschappen ga doen neem ik haar altijd mee zodat hij zijn ding kan doen en nu we ruzie hebben met elkaar en ik met zijn ouders ontneem ik hun en hem alles betreft ons kindje... Hij begrijpt niet waarom ik de "adviezen" van zijn ouders niet accepteer. Hij begrijpt me niet. Het is toch normaal dat je zaken betreft verzorging aan de ouders overlaat. Dat ik bijvoorbeeld zelf bepaal wat ik aan speelgoed meeneem op vakantie en niet dat mijn schoonmoeder gaat bepalen wat ik in mijn tas moet stoppen en welke dekentjes ik wel of niet hoef mee te nemen en welk eten ik haar geef. Ons kind heeft zware darmklachten en dan gaan zij haar witte rijstepap meenemen en geven. Witte rijst zit niets in, geen vezels niets en dan wil ik graag haar vezelrijk dieet geven en dan krijg ik commentaar.....
Volgens mij is het een heel warrig verhaal. het gaat erom dat mijn schoonmoeder heel veel uit handen wil nemen en dat ik daar een verstikkend gevoel bij krijg en dat ik niet gesteund wordt door mijn vriend, want alles wat zijn mama doet is geweldig en wat ik doe is zeuren....Kan iemand mij hierbij helpen......
Alvast bedankt
Koningin
Sabrina, ik weet niet of dit je echte naam is, anders is het wel verstandig een nick te nemen omdat je hele familie mee kan lezen.
Dat je schoonmoeder over je heen loopt is erg, maar dat je man je niet steunt is nog erger. Heb je wel eens rustig met ze (apart) gepraat over dat je je als moeder niet serieus genomen voelt? In z'n algemeenheid, niet nadat je boos om iets bent geworden. Misschien kan jij beter voor jezelf opkomen door duidelijker te zijn? (vaak helpt het namelijk niet door alleen naar de ander te wijzen maar ook je eigen gedrag onder de loep te nemen)
En wat zei je tante over dit incident? Of is je schoonmoeder de koningin in de familie waar niemand kritiek op durft te geven? Vaak houden de andere familie zo'n koningin in stand.
(In mijn schoonfamilie ook zo'n koningin, in mijn familie vroeger ook.)
Vluchtig gelezen
Ondanks het feit dat het natuurlijk heel vervelend is wat er gebeurt, zie ik toch wat zaken die de oorzaak zouden kunnen zijn. Je kindje heeft een moeilijk start gehad; een hersenoperatie is niet niks! En nu je kindje eindelijk thuis is, wil je graag de verloren tijd inhalen. Je wil graag alles zelf doen, je man komt weinig in beeld qua verzorging en als ik dan naar oma kijk....
Ook zij wil graag oma zijn, een rol spelen in t leven van haar kleinkind. Dat ze dit nu een beetje onhandig en dwingend tot uitdrukking brengt is vervelend voor jou.
Ik zou dus niet alleen oma aanspreken op haar gedrag in een één op één situatie, maar ook vooral oma 'taken' geven of een 'rol'. Spreek af dat oma met kleinkind de eendjes gaat voeren, zonder jou erbij. Zakje brood mee, en oma kan zich op en top als oma gedragen. Als oma op bezoek komt, geef haar dan een trommeltje met snoepjes,pakje drinken en fruit of iets anders lekkers wat oma die middag mag geven. Dan weet jij dat het verantwoord is, en kan oma lekker geven.
Dat je man je niet steunt is een hele lastige situatie. Het is ZIJN moeder! Je vraagt eigenlijk van hem of hij zijn eigen moeder wil afvallen/bekritiseren. Ik kan me voorstellen dat dat niet goed voelt bij je man.
Ik zeg dus niet dat jouw gevoelens niet terecht zijn hoor! Maar door de moeilijke start van je kindje probeert iedereen in het gezin en dus ook oma om de plaats/rol te bevechten. En als ik het zo lees wil ze ook graag helpen door adviezen te geven en je werk uit handen te nemen door spullen voor de kleine mee te nemen. Ik snap best dat je daar geen behoefte aan hebt, maar het is vaak een manier van grootouders om de liefde voor een kleinkind en ook voor hun eigen kinderen te tonen.Ik snap heel goed dat het nogal bedillerig overkomt bij jou. Maar probeer het om te draaien. Als jullie een dagje/weekend weggaan, bel dan zelf op en vraag of zij bepaalde dingen kan meenemen, en dan zorg jij voor de andere dingen.
Weet je, ik ken het, ik heb soortgelijke ervaringen gehad. Als je rustig aangeeft dat je iets niet wil, of dat het niet goed is voor je kindje, gewoon zeggen. En blijven herhalen. En dan heb ik het nog niet over de rol van je man; laat hem ook eens iets overnemen met de kleine. Uitstapje, samen spelen of naar t zwembad. Daar kan een man zo van opknappen! Laat ieder zijn rol spelen! En dat betekent niet dat jij niks mee te zeggen hebt over wat er gebeurt met je kindje.
Dorry
ik sluit me helemaal aan bij jouw posting.
ook eens met Dorry. En nog als aanvuling: neem je man of oma eens mee naar het ziekenhuis als je daar met je dochter heen moet. Laat oma dan zelf aan de arts vragen of dochter ook pruimen en zo mag. Het is voor jou ook fijn om deze zorgen te kunnen delen.
Met p eens
De sleutel ligt bij man. Je vrouw zo niet steunen is relatiekiller nummer 1
Helemaal niet mee eens
Sabrina,
Ik schat in, dat jij met recht de ´goede´ bedoelingen van jouw schoonmoeder in twijfel trekt. Uit het gegeven dat jij haar, ondanks haar venijnige opmerkingen naar jouw persoon, nog een rol gunt in jullie leven, blijkt wel dat jijzelf er je best voor doet de ´goede´ lieve vrede te bewaren.
Het is een keihard gegeven, maar daarmee nog geen onwaarheid, dat sommige mensen als een aasgier loeren naar kansen om bepaalde mede-mensen, juist wanneer zij zogenaamd ´zwak´ komen te staan, dwars te zitten. Het is zeker geen wet van Meden en Perzen, maar laten nu juist schoonmoeders die rol nog wel eens glansrijk spelen naar hun schoondochters ...
Wat te doen in zo´n geval?
Voor zover mogelijk, genadeloos uitbannen uit je leven; zou ik zeggen. Jouw problemen zijn al groot genoeg.
Koel en gesloten
Toen het bij mij mis dreigde te gaan met mijn schoonfamilie, (ook na een gezellige gezamenlijke vakantie) hielp het dat ik mij een tijd zeer koel en gesloten opstelde.
Hoe gaat het? 'Goed, prima, dank je dat je het vraagt?'
Hoe was het bij de dokter? 'Die was erg tevreden over hoe we het nu doen, dat is pas fijn he? Daar ben ik toch zo blij om!'
Eet ze goed? 'Ach jawel hoor, het consultatiebureau is erg tevreden over hoe het gaat.' (ik heb een verschrikkelijke hekel aan het cb, maar ik heb ze veelvuldig als schild gebruikt om mijn schoonmoeder van me af te houden. Tjonge jonge, wat is dat cb toch tevreden over mijn kinderen.)
Alles wat je raakt, deel je niet met je schoonfamilie, dat werkt echt, want dan voel je je veel minder kwetsbaar.
Op bezoek gingen wij zo min mogelijk en dan bleven wij een beleefde anderhalf uur.
Het mooie is, dat het heel goed geholpen heeft. Ik heb nu gewoon weer een fijne band met die mensen. Je bent zo kwetsbaar, als het om je kinderen gaat. Vooral als er iets aan de hand is. Dan ben je een moederdier. Maar die schoonmoeder voelt zich ook een moederdier. En dat is volgens mij hetgene wat botst.
Ik zou trouwens woedend zijn, als mijn man zich op zou stellen als de jouwe. Volgens mij zou ik dat wel uit gaan praten.
Eerste (klein) kind
Zo'n eerste kindje doet rare dingen met moeders en oma's. Helemaal als je kind zo'n moeilijke start heeft en je al die zorgen hebt. Ik kan me voorstellen dat je man en schoonmoeder zich in die periode ook ontzettend veel zorgen hebben gemaakt en dat ze nu de tijd willen 'inhalen'. Oma heeft zelf ook kinderen groot gebracht en ze slaat wellicht wat door in haar goede adviezen.
Heb je er al eens echt over gepraat met je man? Het lijkt me voor hem ook niet makkelijk als jij alle zorg naar je toe trekt (logisch, want dat doen moeders met hun eerste kind), en hij heeft van nature misschien minder die verzorgingsdrang.
Ik denk dat ik zou proberen om de adviezen van oma niet als irritant en ongewenst te beschouwen, en misschien er zelfs af en toe eens een opvolgen (zo'n pruim lijkt me niet echt kwaad kunnen 
En voor het overige ja en amen knikken en lekker je eigen gang gaan.
Niet meenemen
Ik zou oma dan weer zeker NIET meenemen naar een ziekenhuisafspraak. De kans lijkt me te groot dat ze jou niet aan het woord laat en vervolgens iedere keer mee wil. Het geeft immers een signaal af van 'help ons, ik kan het niet zelf, jij moet mee'.
Wat mij opviel
Een ding viel mij op aan in je verhaal: dat je kindje na 6 maanden thuis kwam en dat jou vanalles uit handen genomen wordt. Is dat je ziekenhuisverdriet, onder meer? Dat had ik namelijk ook. Vertel het aan haar: in het ziekenhuis kon ik geen moeder zijn. Anderen verzorgden haar. Nu ze thuis is, kan ik eindelijk moeder zijn. Het is de verzorging (=het smeden van een band) die ik gemist heb. Neem mij die niet uit handen. Juist dat is mijn verdriet. De oma is over jou aan het moederen. Ze heeft misschien niet door dat ze beter jou in staat moet stellen te moederen op jouw manier. Ze zou dus eerder iets als de afwas moeten doen of een was draaien, de boodschappen. Kan het zijn dat om zich schuldig voelt en dit haar manier is om het 'goed te maken'? Ondertussen wil ze ook een band met jouw meisje. Er is ook iets van concurrentie. Ingewikkeld hoor! Ze zet zich er alleen wel tussen. Daarom kan ik me ook voorstellen dat haar opmerking (ontaarde moeder) harder en anders aankomt dan de bedoeling is. En jij voelt je ook schuldig en maakt het op jouw manier goed. En zij bedoelt het ook op haar manier goed: mensen weten niet beter. Vertel haar wat je verdriet is en welke steun je wel van haar verwacht. En gun haar af en toe ook wat tijd met je meisje. Je wilt moeder zijn en iedereen doet wat ze in het ziekenhuis helaas moeten doen: nemen je alles uit handen. Vecht ervoor hoor! Jij bent de moeder.
