Bestaat mensenkennis?

Joh

je moet je verwachtingen misschien wat bij stellen. Mensen vertellen niet alles aan elkaar. De meeste contacten zijn gewoon niet zo diepgaand en bovendien dat hoeft ook niet. En dan heb je ook mensen die alles binnenhouden, ook tegenover hun partner en er pas mee komen nadat ze er jaren over nagedacht hebben en mee rond gelopen hebben. Overigens, kranten berichten met name over niet alledaagse dingen, dus natuurlijk staan er regelmatig verhalen in kranten/nieuws die buiten het allerdaagse vallen. En ik denk dat ieder mens ook een gekke kant heeft, iets met rare maniertjes of behoeften, geheimen of rare gedachten etc bij de 1 is dat wat geheimer dan de ander.

ik snap je verbazing dus niet zo.

Ik vind het juist altijd frappant

Dat mensen zo weinig veranderen. Ik heb recent een heuglijk feit gevierd met de nodige mensen uit mijn jeugd (middelbareschool-leeftijd zeg maar) en verdomd, ze zijn nog precies hetzelfde. De kledingsmaak (niet meer jaren 70-hippies, maar nog steeds toch de gáve om de verkeerde broek aan te trekken), de uitspraken, de meningen, zelfs de kadootjes die ze gaven had ik zonder kaartje bij de juiste gever in kunnen delen.
Recent een wat minder heuglijk feit met oud-collega's en die riepen stuk voor stuk: je bent nog niets veranderd.

De mensen die bij vreselijke gebeurtenissen worden geinterviewd, zijn nooit naasten. Het zijn buren, of werkgevers, of mensen bij wie je ooit in de klas hebt gezeten. Tja. Hoe goed kennen die je nou......En ik denk dat je als mens (wij dus allemaal) een beeld hebt van "een fout iemand" - wat gewoon niet klopt. Toch het geruststelllende idee dat jij een heel fout persoon met enge criminele neigingen wel zou herkennen. En ontwijken (of aangeven ofzoiets). Nou, dat is dus niet zo. Ze kunnen onder je neus, achter de voordeur naast de jouwe, de meest enge plannen zitten beramen.

Tirza

En de andere kant

Nu ik bezig ben te scheiden wordt er door het hele dorp én daarbuiten zo ontzettend gekletst... je houdt het niet voor mogelijk wat mensen allemaal over je "weten" zonder het je gevraagd te hebben.
Is dat dan ook mensenkennis? Ik merk dat mensen het plaatje graag ingevuld willen zien. In dit geval is het blijkbaar veiliger te denken en te vertellen dat er anderen in het spel zijn dan dat je uit jezelf kunt keizen om je relatie te beëindigen. Ik denk dat mensen dat minder bedreigend vinden ofzo... Fabiane

Niet alle mensen laten zich in de kaart kijken

Ik denk niet dat het aan mensenkennis ligt, maar er eerder aan ligt in hoeverre mensen 'zichzelf' kunnen en laten zien. En dat er ook een groot aantal mensen is dat dingen voor de buitenwereld niet willen laten zien en het daardoor zo goed verstoppen (hun gevoelens/gedachten) zodat ze er zelf in sommige gevallen in geloven. Een soort toneelspelers dus...in het dagelijks leven.
Mij is dat ooit overkomen met een goede kennis. Waarmee ik samen naar dansles ging. Elke week,soms wel 2 keer per week zaten we dan samen zeker een uur in de auto. We praten over van alles,konden het goed vinden...en kwamen ook op elkaar verjaardagen en om het nog dichterbij te maken werd mijn dochter bij toeval dikke vriendinnen met haar dochter, dus zo zagen we elkaar ook nog tussendoor. Ik dacht dat ik haar best goed 'kende' want hoewel ik vriendinnen heb waar ik intiemer mee ben...kende ik haar ook al jaren en zo maak/beleef je heel wat van elkaar mee. In mijn ogen een ideaal gezin...als ik zag wat haar man aan leuke kado's wel eens bedacht voor haar verjaardag ofzo...nou dan werd ik bijna jaloers. En hun kinderen waren ook erg zelfstandig...en leuk en saamhorig...echt een gezin zoals je het zelf ook zou willen hebben.
En toen stopte ze met dansen. Tijdelijk i.v.m. een rugblessure, ongeveer een half jaar ofzo. Natuurlijk belden we nog wel eens en ik bracht dochter er wel en zij andersom haar dochter hier en dan dronken we wat samen en praatten bij....
En toen zag mijn vriendin haar man op een optreden van onze kinderen....(omdat wij elkaar kenden,kende vriendin hun ondertussen ook...)en vroeg zo tussen neus en lippen door hoe het ging met hun?
Nou ja, slecht zei haar man....want wij gaan scheiden omdat mijn vrouw al jaren een verhouding heeft met een vrouw!
Vriendin sprakeloos en kwam verhaal halen bij mij...maar ik wist van niks,niemendal,geen idee had ik.
Ik was net zo sprakeloos.
Via dochter (die haar dochter nog steeds zag) kreeg ik bevestiging want ik kon het eerst niet eens geloven. Ze zijn dus gescheiden, die danskennis is gaan samenwonen met een vriendin en zo nu en dan troffen we dan elkaar als we de kinderen ophaalden/brachten.
Ik geloof dat ook zij zich ongemakkelijk voelde bij het idee dat ze al die tijd nooit enigzins had laten blijken dat er iets was....Niet dat ze me alle ins en outs had moeten laten weten...maar dit speelde al 2 jaar (die verhouding) en in die tijd zagen wij elkaar regelmatig en zij deed altijd net of alles geweldig ging thuis qua relatie en gezin. En wij hadden best zulke gesprekken dat ze ergens enigzins had kunnen laten doorschemeren dat het niet zo jofel ging.
Pas járen erna (zeker 2 jaar) toen ze met haar toenmalige vriendin ging trouwen en ons (man+ik+kinderen) uitnodigde op de bruiloft en we elkaar daarna zagen toen ik haar nieuwe huis kwam bewonderen hebben we er enigzins over gepraat.
Ze maakte wel een soort van excuses...dat ze eerst voor zichzelf zeker had willen weten of ze hiermee door wilde en of dit was wat ze altijd al mistte voordat ze het naar de buitenwereld wilde laten weten. Gewoon een binnenvetter dus...2 jaar lang hield ze die relatie en alles eromheen voor iedereen verborgen,zelfs voor haar man en haar tweelingzus (waar ze zeer intiem mee is) en dus ook voor o.a. mij.
Dat ze die 'verhouding' verzweeg vondt ik ook nog wel begrijpelijk...maar dat ze eigenlijk op vrouwen viel en daarmee worstelde (wat me toch een hele struggel lijkt) dat vond ik het meeste onvoorstelbare dat ze dat helemaal in d'r uppie voor iedereen verzwegen gedaan/doorgedacht had.
We zien elkaar nog wel eens, meestal door toeval of door de kinderen en dan kletsen we wel of gaan wat drinken.
Maar voor mij is het nog steeds of ze niet diegene was die ik dacht dat ik 'kende'.
En het zal nooit meer worden of zijn wat het toen was.
groeten albana

Mensenkennis

'Jij en ik kunnen heel aardige, gewone mensen zijn, maar kennelijk tot alles in staat. Tot je naaste famlie- en vriendenkring toe.'
Ja. Dat denk ik ook. In ons allemaal schuilt een potentiele moordenaar, kannibal, noem maar op, die tevoorschijn komt in de 'juiste' omstandigheden en op de 'juiste' plaats. Dat is toch juist interessant?
Een mens laat los wat hij kwijt wil, dat doet toch iedereen? Wat ik vreemd vind, is dat je dat vreemd vindt. je bent toch niet verplicht om bij iedere scheet van de daken te gaan roepen? Mensenkennis is zo'n beetje het type mens herkennen die je voor je hebt, introvert, extravert, het makkelijke type, de melancholicus, etc. Waar het hier over gaat is een complete psychologische analyse. Zo goed kun je toch nooit iemand kennen? Zou eng zijn en saai ook.
Albana is bijna beledigd door het feit dat haar vriendin haar sores niet met haar heeft gedeeld. Dat is toch helemaal de zaak van die vriendin? Ik vind dat je dat moet respecteren. Steun die vrouw in al haar ellende i.p.v. 'En het zal nooit meer worden of zijn wat het toen was'

Ik denk het ook niet

ik heb het toch al zo vaak meegemaakt: "plots" gaan mensen scheiden, terwijl je altijd dacht/de indruk kreeg/verteld werd dat het een leuk en goed koppel was. Dan blijkt er al jaren allerhande miserie te spelen waar niet over werd gepraat buitenhuis. Of soms weet je dingen van iemand die niemand anders weet en daar kunnen mensen geen 'kennis' over hebben of daarop reageren.

En ik denk dat mensen mij ook vaak heel verkeerd inschatten; moesten ze in mijn hoofd kunnen kijken, ze zouden zeker wel eens verbaasd kunnen zijn. Niet iedereen is in staat om zijn diepste gedachten met andere delen, of wil dat doen. Ik in ieder geval niet. Sommige van mijn vriendinnen net wel. Hangt van je karakter af.

Achterste van je tong

Oh jee, wat een slechte vriendin ben ik. Ik laat namelijk ook niet het achterste van mijn tong zien als het gaat om dingen die ik echt te vertrouwelijk vind om met anderen te delen. In het geval dat ik een relatie zou hebben met een vrouw, dan zou ik dat ook niet delen met iemand, zelfs niet met een beste vriendin. Ik zou dat nog eerder anoniem op een forum onder een schuilnaam doen. Ik zou trouwens ook raar staan te kijken als een vriendin mij zoiets zou vertellen. Dat staat wat mij betreft helemaal los van mensenkennis.

Nee niet mee eens, liegen gaat te ver.

Nee, daar ben ik niet mee eens...Want in principe zat ze me gewoon 2 jaar lang voor te liegen....Want als je haar hoorde dacht je echt dat ze het ideale gezin en man had. En daar hadden we het regelmatig over....
Ik begrijp ook nog best dat ze niet kwijt wilde dat ze een verhouding had of op een vrouw viel...Maar om maar 2 jaar lang iemand zo voor te liegen dat was echt niet nodig geweest hoor.
Als ze niks had gezegd over man en kinderen. behalve de gewone dagelijkse dingen álla.
Maar zij vertelde uitgebreid hoe hij haar verrast had en hoe ze daar van genoten had en dat dat haar zelfvertrouwen enzo zo goed had gedaan...Pfff
Dat was dus allemaal kletskoek. Dát gaat me gewoon té ver.
Als je iets niet wilt vertellen is prima, maar om daarom leugens op te dissen die niet eens nodig zijn gaat me véél te ver.
Had dan niks gezegd. Er gewoon niet over gepraat. Er waren genoeg andere onderwerpen...
Maar nee, zij koos er zélf voor om mij al die onzin op de mouw te spelden. En erbij hoe geweldig hij wel niet was.
Want ik ben niet zo vertellerig wat man betreft. Man is ook niet zo attent en verasserig als haar man destijd...dus dan is er weinig te vertellen lijkt me.
groeten albana

Globaal

Globaal kun je een mens meestal wel typeren met wat mensenkennis: hij is hartelijk, egoistisch, vindingrijk, trouw, open, gesloten, etc. Maar wat zich in de diepste krochten van iemands ziel afspeelt, weet natuurlijk niemand. Sietske was ook een gezellige meid met veel vrienden, maar werd 4 keer zwanger om vervolgens haar baby´s te vermoorden. Tja...dat ziet toch niemand aankomen????

Open boek

dat is wat ik ben, en dan heb ik ook hele zwarte cynische humor om iets wat eigenlijk erg verdrietig is op een andere manier kwijt te kunnen. Op het gekke af zeg ik wat er werkelijk in mijn brein om gaat, dus ook de dingen die andere mensen niet zeggen, omdat die gedachten totaal niet netjes zijn of gewoonweg absurd.
Ik heb 1 vriendin die het helemaal begrijpt als ik op bel en dan direct begin rare taal uit te slaan een andere zou het totaal niet begrijpen als ik 3x een bepaald scheldwoord in 3 talen moet herhalen (dat soort dingen doe ik wel eens). Met de ene vriendin deel ik ook andere dingen dan met de ander.

Helemaal mis fladder

Nee hoor dat geloof ik geen moment dat ze daar bang voor was wat mij betreft. Haar zus is ook lesbisch en die heeft jaren naast ons gewoond met haar vriendin en daar hadden/hebben we hele goede contacten mee. Mijn collega waar ik al 20 jaar mee werk is lesbisch en in de tijd dat we al samenwerkten 'uit de kast' gekomen en zo kan ik nog wel een stuk of 10 opnoemen...En met collega ben ik behoorlijk 'close' en dit alles wist zij via haar zus (zus en collega hebben zelfs wat gehad) en ze heeft ze ook wel eens gezien als we 'iets' vierden.
Nee hoor, dat was het niet.
En buiten dat ik had best begrip voor het feit dat ze niet kwijt wilde dat ze verliefd was op een vrouw en daar een relatie mee had....Dáár gaat het niet om.
Het gaat erom dat je 2 jaar lang doet en vertelt dat alles koek en ei is thuis en het dat dus helemáál niet blijkt te zijn. Het is juist helemáál andersom.
Dan had je ook gewoon niks over je relatie met je man kunnen zeggen of kunnen laten doorschemeren dat het allemaal niet zo jofel liep zonder in details te treden. Dát had ik verwacht en niet dus al die verhaaltjes waar achteraf de helft niet van klopt.
En last but not least....ik nam het haar ook kwalijk dat ze het niet zelf aan mij vertelde. Toen vriendin het van haar man hoorde was het schijnbaar al bij de hele buitenwereld (eerst de kinderen natuurlijk) bekend en wij hadden elkaar die week ervoor nog uitgebreid gesproken...en geen woord had ze erover gezegd. En haar man was toen het huis al uit....En we hadden het over de vakantie...en ze zei dat ze nog niet wist wat 'ze' zouden gaan doen.....Niks over het feit dat haar man weg was bij d'r. En dat 'ze'niet meer bestond.
Ik voelde me ook 'gekwetst' dat ik het via anderen die haar amper zien of kennen (zoals mijn vriendin) moets horen.
Ik zou nooit zo kunnen liegen....Zo simpel is het.
Ik denk dat ik het daarom ook niet snap.
groeten albana

Maar albana

'Maar zij vertelde uitgebreid hoe hij haar verrast had en hoe ze daar van genoten had en dat dat haar zelfvertrouwen enzo zo goed had gedaan...Pfff'
Maar Albana, ze hield/houdt van die man, dat houdt toch niet zomaar op? Ik denk dat ze dit heeft gemeend, ze heeft het fijn gehad met die man. Het was niet voor niets zo ontzettend moeilijk voor haar allemaal. Ze heeft het allemaal op een rijtje willen hebben voor ze het aan de grote klok ging hangen, kan ik me voorstellen. Ik denk echt niet dat ze je willens en wetens heeft willen bedonderen.
Jij zult toch ook wel dingen hebben die je niet aan anderen verteld, dat kun je toch geen liegen noemen?
Je voelt je beduveld en je voelt je gekwetst, maar het gaat niet om jou, het gaat om haar. En zij heeft je geen pijn willen doen, dat denk ik echt.

Maar albana

Misschien wilde ze er zo ontzettend graag zelf óók in geloven, in die fantastische relatie. Misschien ving ze jouw signalen wel op dat ze een ontzettende bofkont was met zo'n fijne, attente man. En was dat weer een reden om klem te zitten, want immers: iedereen zou wel zo'n fijne attente man willen. En zij verlangde naar een ander.
Toen ik voor het eerst aan scheiden dacht, overleed een oom van mij geheel onverwacht en nog vrij jong. Het heeft mijn scheiding vertraagd, ik vond het ineens zó egoistisch. Ik werd op handen gedragen en ik was ontevreden? Tsk tsk tsk, weduwe-tante zou maar wát graag met me ruilen.
Zoals Klokje2 ook schrijft: het gaat niet over jou. Het hielp mijn tante natuurlijk uiteindelijk ook niet dat ik mijn scheiding vertraagde.

Tirza

Slechts weinig mensen hebben het vermogen om echt te luisteren

Mensenkennis bestaat en je doet het op door te luisteren en te kijken naar mensen met echte aandacht en oprechte interesse. Ik ken overigens maar heel weinig mensen die dat kunnen. Iedereen is zo druk met zichzelf, met praten en hoe zij willen overkomen.
Boos worden dat iemand zijn/haar geheim niet met je deelt vind ik aanmatigend. Was jij bereid om te luisteren of was het enig juiste antwoord op de vraag hoe het met de ander gaat "goed".
Ik ben gesloten van aard en bepaal zelf wat ik met wie deel. Er zijn mensen die ik als goede vriend(in) beschouw met wie ik (voor mij) essentiële zaken niet deel. Sinds wanneer heeft een vriend(in) recht op informatie? Ook met mensen die slecht luisteren en snel oordelen kan ik toch andere zaken delen, maar ik zal hun nooit mijn hele hebben en houden vertellen; dat zijn "doe-vrienden".

Mmm klokje,sasvangent en tirza

Zo zou het best kunnen zijn.Dat zouden jullie best goed kunnen hebben.....Maar dat wist het 'gebeuren' niet uit.Ik voelde me gekwetst door het 'onvertrouwen' en dat ik het via,via moest horen en niet direct van haar was de doodsteek denk ik. Boos ben ik trouwens nooit geweest (dit voor Eugenie) eerder teleurgesteld dat onze relatie toch heel 'anders' was dan ik dacht dat ie was...Of voor mij anders dan voor haar,zoiets.
Onze relatie is er ook nog wel...alleen ook ánders dus. Veel oppervlakkeriger...en ik geloof ook niet dat zij dat anders wil of zou willen. Bij hoogtijdagen zien we we elkaar nog en zo in de wandelgangen. Maar zoals het was,was het over daarna.
Als zij dat niet had gewild en onze relatie wél zo had willen behouden dan denk ik dat ze er wel wat meer energie in had gestoken...qua contact onderhouden denk ik.
Komt nog bij dat het tussen haar partner nu en mij ook al niet erg 'klikt' ,dat wil zeggen we vinden elkaar prima, maar een échte klik is er niet. Dus misschien 'pas'ik nu ook gewoon niet meer in haar leven...dat zou ook kunnen meespelen.
Maar het heeft me toendertijd écht heel wat slapeloze nachten gekost hoe dit heeft kunnen gebeuren en hoe iemand zo anders kan zijn als je denkt dat ie is en dat zonder dat je het in de gaten hebt. Ik voelde me een of andere blinde....
Het vertrouwen was weg en zal ook niet meer zo 1,2,3 worden wat het was of er zou heel veel van beide kanten geïnvesteerd moeten worden en ik zie niet gebeuren dat zij dat wil of daar pogingen toe doet.
Dus óver is het toch wel.
groeten albana