Relaties Relaties

Relaties

onlythelonley

onlythelonley

16-05-2010 om 11:06

Bij elkaar blijven voor de kinderen

Steeds vaker bekruipt me het gevoel dat mijn liefde voor mijn man er niet meer is. Ik ben op hem uitgekeken en voel me door hem emotioneel in de kou gezet. Ik vind het moeilijk om hier uit te leggen waarom, ivm herkenning. Maar we hebben al therapie geprobeert en inmiddels jaren verder en veel gesprekken later zie ik geen verbetering in ons 'probleem' komen.
We hebben weinig ruzie of grote spanning, we leven eigenlijk een beetje langs elkaar heen.
De grootste reden om echtscheiding niet te willen overwegen zijn onze kinderen. Als we uit elkaar gaan, doen we ze daar natuurlijk veel verdriet mee. Ik ben ook bang dat ik ze weinig ga zien omdat ik fulltime werk en man niet en dat ze dus wellicht aan hem worden toegewezen. Ik zal hem partnerallimentatie moeten betalen want dat hebben we afgesproken en zal dus financieel nog jarenlang aan hem verbonden blijven, en me verantwoordelijk blijven voelen voor zijn leven want dat heeft direct invloed op de verzorging van de kinderen. Mn leven wordt er wellicht alleen maar ingewikkelder en moeilijker door.... ik denk dat het dus niet opweegt tegen de voordelen van breken met elkaar.

Zijn er meer mensen die omwille van de kinderen bij elkaar blijven en hoe doen jullie dat dan? Is het te doen of slechts uitstel van executie?

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

wij hebben het geprobeert ,om allerlei redenen,financieel,de kinderen,de familie .
we hebben zes jaar lang ons best gedaan,maar uiteindelijk is het niet gelukt.
de kinderen waren inmiddels 12 toen we gingen scheiden,en achteraf heb ik spijt dat we zo lang doorgemoddert hebben,want zij hebben de scheiding dubbel zwaar ervaren,mede omdat ze ook in de puberteit zaten.

Overigens,een rechter wijst kinderen nooit aan 1 ouder toe,deze zal altijd pleiten voor contact met beiden ouders( mits er geen mishandeling in het spel is),dus daar hoef je niet bang voor te zijn.

hoe oud zijn je kinderen?

En nog wat

Als ik terug kijk waren het de zes meest ongelukkige jaren uit mijn leven,er was onrust is huis,we deelden niets meer,waren het nergens meer over eens,het was niet meer gezellig,en dat kregen de kinderen ook mee.
als ik het over zou kunnen doen,had ik de beslissing om uit elkaar te gaan veel eerder genomen.
Dat was ook een heel moeilijke stap ,met een heel onrustige tijd daarna,maar mijn ex had na een jaar of twee zijn leven weer op orde,en ik zelf na een jaar,en dat gold ook voor de kinderen.

amk

amk

16-05-2010 om 13:53

Andere kant

ik ben erg blij dat mijn ex de keuze heeft gemaakt om te scheiden en niet bij mij te blijven om ons kind.

Ja het is moeilijk in het begin maar dat was het voor hem ook (al had hij gelijk een ander) Maar doordat hij optijd is weg gegaan hoeven wij niet over het hoofd van ons kind nog onze onenigheden uit te vechten en hebben we een heel goed nahuwelijk dat zelfs vriendschappelijk te noemen is.
Maar omdat de vriendschap er nog is kunnen we elkaar steunen als dat nodig is en ook ons kind samen opvoeden.
Hij had nog minstens 18 jaar bij me moeten blijven, onze dochter was net 11 maanden toen we uitelkaar gingen.

Je bent er niet voor om elkaar gelukkig te maken, maar verantwoordelijk voor je eigen geluk.

Nieuwe partner?

en wat,als er een nieuwe liefde op het toneel verschijnt?Dan wordt het ook erg ingewikkeld.

ik wil je niet ontmoedigen,de meeste adviezen zijn negatief,en als jij ook maar een heel klein beetje hoopt hebt dat deze relatie het kan gaan redden moet je daar voor vechten.

Gertrudis

Gertrudis

16-05-2010 om 21:01

Been there done that

Ik had veel aan het boek scheiden of blijven om mijn definitieve beslissing te nemen. Mijn uitgangspunt is dat kinderen het recht hebben te leren hoe een goede relatie in elkaar steekt en niet dat naast elkaar leven in stilte. Dus heb ik de stap gezet en het was niet altijd makkelijk maar nu, 10 jaar later, met een nieuwe partner, een heel goede relatie waar we staan voor elkaar en samen nog een kind kregen ben ik heel blij dat ik de stap heb gezet.

En zoals ik wou, zie ik dat mijn oudste meemaakt hoe je in een normale relatie met elkaar omgaat, er is al eens een discussie maar we leggen die openlijk ook weer bij en daarna kabbelt het leven verder.

Een nieuwe liefde hoeft niet dramatisch te zijn, er scheiden zoveel mensen, er beginnen zoveel mensen opnieuw, moest het allemaal zo vreselijk erg zijn dan hadden we dat vast al gemerkt.

Jij alleen kan beslissen natuurlijk, dat is het moeilijkste. Veel succes en als je financieel zelfstandig bent is dat een groot voordeel. De meeste problemen die ik ondervond waren juist van financiële aard. En ook die raakten opgelost.

onlythelonely

onlythelonely

20-05-2010 om 12:38

Therapie

Bedankt voor jullie reakties. Het heeft me geholpen over dingen na te denken.
We hebben de afgelopen week een paar flinke aanvaringen gehad maar wel met het resultaat dat man en ik opnieuw in therapie gaan om onze relatie nog eens onder de loep te leggen en te bezien of we de angel er toch nog uit kunnen krijgen. Ik denk dat het erop of eronder zal worden maar hoop erop.

ps zonnetje: ik weet dat je na een scheiding niet verantwoordelijk meer bent voor de ander, maar dat kun je je nog wel blijven voelen. Dat bedoelde ik.

even anoniem helaas

even anoniem helaas

24-05-2010 om 19:47

Hoe begin je een scheiding?

maar even linken aan dit draadje.
ben leeg en op
net weer zo'n aanvaring gehad.
er knapte iets toen mijn kleintje van 4 naar me toe kwam rennen om in mijn oor te fluisteren 'mama, zeg maar dat papa ook een zeikmens is hoor'. ja, inderdaad, want ruzies en vreselijke scheldpartijen doet papa over hoofd kind heen.
ik zou het liefst met mijn kind verder gaan. maar hoe? ben ach, wat afgezaagd,financieel afhankelijk. zojuist een duur huis gekocht. ja dom ik weet het. ik kan dit niet meer. ik ga er aan onderdoor maar mijn kindje ook denk ik zo langzamerhand.
er aan werken???
nee. hij wil AB SO LUUT niet met iemand gaan praten. en samen lukt het niet meer. kan iemand alsjeblieft reageren hierop?

dc

dc

25-05-2010 om 22:25

Praktisch

Spullen uit huis sluisen naar iemand die je vertrouwd. Geld opzij zetten, eigen bankrekening openen, inschrijven woningbouw en baan zoeken!

En dan, als je het gevoel hebt niet meer helemaal vast te zitten, een goed gesprek met je man aangaan en kijken of je er nog samen aan wil werken.

Je kindje is gelukkiger in een 1 kamerwoning zonder ruzies dan in een paleis met ruzies over z'n hoofd heen.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.