Communiceren en spelen[moeder van vriendinnetje]
Om een lang verhaal kort te maken, mijn dochter wil graag spelen met een vriendinnetje die ze al vanaf de PSZ kent, naderhand zijn ze naar verschillende basischolen gegaan, maar op jazzballet zien ze elkaar nog weleens, en willen dan graag met elkaar spelen!
Wij moeders vd meiden konden altijd goed met elkaar overweg, verjaardag, oppassen,voor school nog lang napraten, terwijl de kids allang in de klas zaten.
Langzaam veranderde dit contact, me niet meer zien staan( dacht eerst nog dat dit toeval was, maar dit bleef zo doorgaan, altijd met iedereen druk in gesprek, en niets tegen me zeggen, al stond ik vlak in de buurt van haar.
Dit voelde voor mij niet leuk, haar opgebeld en gevraagd!
Ziektes in de familie,maar ze kletste wel 100uit met anderen, en haar dochter had zoveel andere vriendinnetjes!
Duidelijk is dat ze geen contact meer wilde.
Inmiddels ben ik niet alleen wat verdrietig maar ook boos en ik negeer haar nu ook, en probeer ook geen gesprekje meer aan te gaan met haar, en ik wil dat ook niet meer
Nu willen de meiden graag spelen, en ik vind dat dat ook moet kunnen, het mag tenslotte niet ten koste van de kids gaan.
Haar dochter vroeg het ook elke keer, ze gaf dan te kennen, dat ik maar moest bellen, waarop mijn dochter tegen haar zei" jullie waren vroeger vriendinnen en nu niet meer??
Komt ze naar me toe buiten en vertelt dat mijn dochter had verteld dat wij vroeger vriendinnen waren,ze zegt zo recht in mijn gezicht "Wij zijn toch nooit vriendinnen geweest, we PRAATTEN wleens met elkaar!" Vond het een nare opmerking!
Wat zal ik doen, ik was/ben dol op mjn/haar dochter, maar hoe kan ik nu nog wat afspreken, het moet toch via de ouders gaan, daar voor zijn ze met 9 jaar toch nog te jong en wonen te ver uit elkaar!
Zal ik gewoon een uitnodiging voor het verjaardagsfeestje sturen, maar als ze niet mag komen, vind ik dit weer erg sneu voor de meiden.
Herkennen jullie dit, ind het heel vervelendpieterke
Pffff
Pfffff, lastig hoor en kan me voorstellen dat je het moeilijk vind. Bedenk goed wat je wil en belangrijk vindt. De vriendschap tussen de meisjes of jouw al dan niet vriendschappelijke contact met die moeder?
Niet meer van maken dan het is. Meisjes van 9 noemen al gauw iets vriendschap. Het labeltje maakt toch niet zo veel uit. Kennelijk wil deze vrouw niets met jou, prima toch. Als je je eigen verwachtingen laat varen en het gewoon inhoudelijk regelt de afspraakjes? Niet jezelf laten kennen, niet meer van maken dan het is. Lekker luchtig, oppervlakkig en vriendelijk. Dus zonder emotionele lading (met emotioneel bedoel ik niet zozeer letterlijk emotioneel maar de tegenhanger van inhoudelijk) en die dames gewoon laten afspreken.
Succes!
Ze is wel erg bot....
Maar ik zou me over mijn trots heen zetten en de meiden hun vriendschap laten behouden.
Is het een optie om je dochter zelf het contact te laten leggen? En dat jij alleen vanaf de zijlijn bijstuurt. Iemand zei ooit eens tegen mij: als iemand je niet moet, moet je die persoon gewoon 10x zoveel niet moeten.
Ik zou de verantwoording van het opblazen van de vriendschap tussen de meiden sowieso geheel bij haar leggen. Dus wel gewoon die verjaardagsuitnodiging sturen.
Je niet laten kennen
Uitnodiging versturen, speel afspraakjes regelen.
Ik had meteen al gereageerd op die opmerking, maar ik begrijp dat je er wel van bent geschrokken. Mocht ze nogmaals zoiets zeggen, dan zou ik gewoon zeggen dat jij die "gesprekjes" anders hebt geïnterpreteerd, maar dat je erkend dat jullie dochters graag met elkaar spelen en je daar je eigen mening voor opzij wilt zetten. Lijkt me, dat ze dan zelf wel na gaat denken. En anders maar niet..maar is je meid wel blij!!
Grt Dropke
Loslaten!
Leg je dochter uit dat de moeder van vriendinnetje geen interesse heeft in speelafspraken. En dat jij haar niet meer gaat bellen daarover. Je dochter is oud genoeg om dit te begrijpen.
Een uitnodiging voor een feestje kun je gerust sturen. Alleen laat je dochter er rekening mee houden dat vriendinnetje niet zal komen.
Tja
Ik zou t doen zoals Annet schrijft. Heb zelf ook iets dergelijks meegemaakt en t kostte mezelf gewoon ook energie in die zin dat ik t gewoon elke keer weer vervelend vond. Ik heb t toen inderdaad gewoon aan mn kind uitgelegd. Prima, er zijn zat andere vriendjes en vriendinnetjes.
Lastig
Ik heb zo'n situatie ook eens aan de hand gehad, erg lastig. In ons geval ging het om een moeder met twee kinderen in de leeftijd van onze kinderen. Aanvankelijk gingen we leuk met elkaar om, opeens niet meer. Wat er was heb ik nooit duidelijk gekregen. Wel naar gevraagd maar inderdaad hetzelfde antwoord als bij jou: druk met andere dingen, maar intussen wel gewoon vriendschappelijk met anderen omgaan.
Bij ons is het uiteindelijk gestopt omdat zij verhuisden. Vlak voor de verhuizing wilde mijn dochter nog graag een keertje met hun zoon spelen. Kon niet meer, zei de moeder, maar in het nieuwe huis was ze welkom! Vond ik zo bot, want we kregen niet eens een adres van ze.
Ik vind ook dat kinderen hier niet de dupe van moeten worden. Ik zou dus gewoon wel blijven proberen afspraakjes te maken. Je dochter kan bijv. na de jazzballet vragen of vriendinnetje mee mag met jullie. Of bijv. voor de dag daarna afspreken. Wel een duidelijke afspraak maken, want anders komt er niets van terecht. En zeker ook uitnodigen voor het partijtje.
