Crisisinterventie huiselijk geweld. waar?

Weinig opties

ER zijn weinig opties.
De politieheeft tegenwoordig in sommige steden een ander beleid: niet de vrouw (en de kinderen0 moeten het huis uit, maat de man. Wellicht kun je zelf de politie eens bellen (of een algemeen nummer van de politie) om te vragen of dat in haar woonplaats ook mogelijk is.

Er zijn meldpunten huiselijk geweld, maar dat is zo'n laag niveau, daar krijg je de tips die ze nu al heeft gedaan, dus dat helpt niet.

As het zo is dat het alleen maar kan stoppen als je dochtr bij haar man weggaat, dan zal z zelf op dat punt moeten komen, en dat duurt heel erg lang, vaak te lang.

Ondertussen is de tip van Praia werkelijk heel erg verstandig: bespreek met je dochter dat je binnenort -zo snel mogelijk- komt om het kind op te halen en tijdelijk te laten logeren bij ju. Als het dochtertje schoolgaand is zul je het meijse in moeten schrijven op een school in je buurt en de leerplichtambtenaar daarover in kennis stellen (ook dat het tijdelijk is, om even wat lucht te brengen in de relatie tussen je man en je dochter). Aan je dochter kun je duidelijk maken, dat ze het maar even moeten uitvechten, maar wel zonder dat het kind erbij is.

Ook kun je met je dochter alvast bespreken wat ze kan voorbreiden voor het geval dat....ze direkt en accuut zelf weg wil gaan. Er zijn hier op het forum al heel goede lijstjes gemaakt.

Bijvoorbeeld:
- shrijf je vast in voor een woning bij de woningbouw. Het kost vrijwel niets en je bouwt alvast wat jaren op (soms) plus dat e alvast 'in de picture' bent als wonignzoekende;
- open een eigen bankrekening en kijk of je dochter daar wat geld op kan zetten of dat zij als oma daar met kleine beetjes wat geld op zet. Een bankrekening waarmee je een trienkaartje en een hotelovernachting kunt betalen voor 1 nacht is al een belangrijke uitwijkmogelijkheid;
- zorg dat je iemand in de buurt hebt bij wie je eventueel terecht kunt;
- zorg dat je altijd een tas klaar hebt staan met daarin belangrijke spullen zoals je paspoort, portemonnee, tandenborstel, huissleutel, autosleutel, belangrijke papieren van je kind (inentingen);
- zorg dat je een mobieltje hebt met wat beltegoed en een papierje met belangrijke telefoonnummers;
- bespreek de situatie alvast met de huisart.

Dat zijn allemaal dingen die je dochter kan doen, niet te snel, wellicht een voor een, maar het is wel belangrijk in de voorbereiding.

Eerlijk gezegd denk ik dat de opmerking van de politie de situatie voor je dochter niet beter heeft gemaakt: ze hebben nu een dreigement geplaatst bij een volgende melding: dan schakelen we de kinderbescherming in. Dat heeft tot gevolg dat ze nu nog banger is voor het geweld, zelf waarschijnlijk uit onmacht en angst ook nog agressiever zal reageren, en ze zal zeker niet meer naar de politie zal stappen. Jammer.

Ik hoop dat je zo snel mogelijk je kleinkind op kunt halen en dat je ondertussen je dochter kunt helpen met de voorbereidingen voor de vluchtroute.

Tsjor

Praia

Natuurlijk zou ik niets liever willen dan dat het mannetje veilig bij ons zou zijn als het weer eens raak is, maar ik denk dat ik niet zomaar mijn kleinkind in huis kan ‘nemen’. Ik ben toch niet de persoon om daarover te kunnen beslissen? En ik weet gegarandeerd dat mijn dochter en schoonzoon dit absoluut zouden afwijzen. Het zou bovendien betekenen dat hun kind 1000 km verderop zit. Ook lost het niets op aan het probleem. Ik ben daarom op zoek naar concrete crisisinterventie. Iemand die binnen een paar minuten op de stoep staat als het nodig is. De meeste hulp bij huiselijk geweld is voor zover ik kan overzien op de kinderen gericht en op kindermishandeling. Ik denk dat ons kleinkind ongetwijfeld schade heeft opgelopen, ondertussen, maar waar het mij om gaat is nog niet eens de langere termijn hulp voor iedereen in het gezin, maar echt direct ingrijpen tussen de 2 ouders als die elkaar te lijf gaan.

Aanvulling op tsjor

"De politie heeft tegenwoordig in sommige steden een ander beleid: niet de vrouw (en de kinderen0 moeten het huis uit, maat de man. Wellicht kun je zelf de politie eens bellen (of een algemeen nummer van de politie) om te vragen of dat in haar woonplaats ook mogelijk is."
Dit heet een huisverbod en kan worden afgegeven voor 10 dagen, met mogelijkheid voor verlenging. Het is niet iets van 'sommige steden' maar een wet: de Wet tijdelijk huisverbod. De bevoegdheid tot het uitvaardigen van een huisverbod ligt bij de burgemeester, maar die kan dit delegeren. Meer informatie hierover kun je bijvoorbeeld op deze site vinden: http://www.huisverbod.nl/huisverbod

Aanvulling op tsjor (2)

In de Randstad, mogelijk ook daarbuiten, is er een convenant afgesloten tussen de politie en Bureau Jeugdzorg. Iedere situatie van huiselijk geweld waar de politie bij betrokken is waarin ook kinderen aanwezig zijn MOET gemeld worden bij BJZ. Afhankelijk van de ernst van de situatie wordt of het AMK of het CIT (Crisis Interventie Team) ingeschakeld, allebei dus afdelingen van BJZ. Beide afdelingen zijn erop gericht om als het maar enigzins mogelijk is het kind in de thuissituatie te laten.
Met de geschiedenis van dit gezin is de kans op uithuisplaatsing door BJZ en in latere instantie de Raad wel heel erg groot. Ik zou dus ook kiezen voor het kindje bij oma. Het is dan in ieder geval in bekende en vertrouwde handen en ouders houden zeggenschap over het verdere verloop. De afstand doet er inderdaad voor het kindje niet toe. Het enige dat van wezenlijk belang is, is dat mama en papa laten merken dat ze het logeren een goed idee vinden. En dat er vertrouwde kleertjes en knuffels meegaan natuurlijk.
Wanhopige oma, bedenk je wel vantevoren welke voorwaarden jij stelt over het terug laten gaan van je kleinkind?
Sterkte in deze moeilijke tijd,
Onyx

Schade voor het kind

Hoi oma,
Ik ben zelf slachtoffer van huiselijk geweld, mijn kind is getuige geweest. Nu ga ik met mijn kind naar bijeenkomsten van het GGZ voor kinderen die huiselijk geweld hebben meegemaakt. Wij als moeders krijgen begeleiding vooral hoe je met je kind en zijn problemen met betrekking tot het huiselijke geweld om moet gaan en hoe je ze het beste kan begeleiden daarin. Van de dingen die je daar leert en komt te weten, word je niet bepaald vrolijk, met name de schade die het kinderen toebrengt, zelfs ongeboren baby's kunnen schadelijke gevolgen hebben van het geweld. En daar blijft het niet bij, het leven van deze kinderen zal altijd beïnvloed worden door hetgeen wat ze hebben meegemaakt, het kan doorwerken in hun relaties e.d. Veel van die gevolgen zie ik ook terug bij mijn kind en ik zou willen dat ik hem al veel eerder uit die situatie had gehaald.
Hier in Nederland kom je in aanraking met Jeugdzorg, het AMK of de kinderbescherming. Als de huisarts zich zorgen maakt, de buren of school, is het mogelijk dat ze een melding doen, en dan komt het AMK toch even om de hoek kijken, met alle gevolgen van dien. Als je dochter zelf hulp zoekt bijvoorbeeld via de huisarts, toont ze in elk geval goede wil naar deze instanties toe. Ik weet niet wat jouw band met je dochter precies is, maar kun je niet een goed gesprek met haar aangaan en dan samen naar een oplossing zoeken met betrekking tot haar kind?

Ander plan dan...

Wanhopige Oma, als BJZ of de Raad al waren ingeschakeld dan had jij dat vast al gehoord. Laten we dus voor de rust maar even aannemen dat het nog niet zover is.
Ik kan mij voorstellen dat jouw dochter ook niet meer weet wat zij aan de situatie moet doen. Een time-out om na te denken zou dan heel erg goed zijn. Waarom nodig je haar en kleinzoontje niet bij jou uit? Leg uit dat je begrip hebt voor haar problemen en dat zij tot rust moet komen door er even uit te zijn. Als zij 1 of 2 weekjes bij jou kan komen dan heeft schoonzoon ook de gelegenheid om na te denken. Want -en die boodschap moet jij heel duidelijk overbrengen- zo kan het niet langer! Het is 2 voor 12 en dat weet zij ook.
Misschien is het nodig om haar over de logeerstreep te halen door haar tickets te sturen of om haar op te halen. Daar moet jij zelf over na denken, want hoe minder uitvluchtmogelijkheden en uitstelkansen zij heeft hoe beter.
Als ze inderdaad bij jou komt dan lijkt het me verstandig dat jij je zo neutraal mogelijk opstelt, richt je maar op het verwennen van dat kleintje. Zodra jij positie inneemt tegen schoonzoon of haar zal zij ook jou als bedreiging gaan zien namelijk. En vanuit haar positie gezien is de hele wereld nu megabedreigend. Nadenken en de juiste beslissingen nemen zijn dan heel erg moeilijk.
Sterkte,
Onyx

Dubbel

Annie, het is helaas al genoegzaam bekend dat dit soort hulpverleing geen bijdrage is aan het voorkomen of oplossen van trauma's, maar eerder traumaversterkend werkt. Als ik je berichtje zo lees heb je door de hulpverlening alleen maar nog meer het gevoel gekregen dat het allemaal heel er is en heb je ook nog een groter schuldgevoel overgehouden. Jammer.
Jammer ook, omdat de relatie met je kind nu zo doortrokken is van één bepaald aspect van je relatie met je (ex, vermoed ik) man.
'De tijd zijn werk laten doen' kan ook en was waarschijnlijk zelfs beter geweest. Jammer, want je bent nu eigenlijk nog erger in de situatie getrokken dan je al was. en je kind ook. De werking van het geheugen van het kind, de levenservaring die het kind later opbouwt, het eigen karakter van het kind, dat zijn allemaal onbekende factoren die je op voorhand niet kunt voorspellen en die uiteindelijk wel bepalen hoe een kind als volwassene wordt. Als je het leven maar de kans geeft.

Tsjor

Niets doen

Wanhopige oma, ik denk ook niet dat je voorzichtig een suggestie moet doen, maar dat je je dochter moet helpen om knopen door te hakken en dat kan soms door haar voor een voldongen feit te stellen: jij vindt het niet verantwoord om je kleinkind in zo'n situatie te laten blijven. Je kunt wellicht ook nog duidelijk maken dat je het doet om erger te voorkomen, al zal je dochter dat niet snappen. Ze leeft nog in een droom, waarin alles op een dag weer anders zal zijn.

Je schrijft: 'Ik weet heel zeker dat ze hier niet aan mee willen werken'. Oké, wat wil ze dan wel? Kind laten blijven in een situatie waarin twee volwassenen regelmatig agressief reageren op elkaar? Elke week huilend op blijven bellen? Een regenbui die ervoor zorgt dat de agressie plotseling ophoudt? Ze droomt nog.
Ik denk dat er nog veel 'als, dan' gedachtes zijn: als maatschappelijk werk nu eens sneller zou zijn, als de politie nu eens anders zou doen, als er nu eens instanties bestonden die 'even' tussen beiden kwamen als ze elkaar de kop in slaan.....

'Als' bestaat niet. De realiteit is, dat er meestal helemaal niets gebeurt, hoe hard je ook aan de bel trekt. Tot iemand vindt dat er ingegrepen moet worden, en dan gaat het ook hard en helemaal buiten je om.

Tsjor

Op de valreep

Lieve oma,

ik wilde je deze link niet onthouden: www.eigen-kracht.nl/

Het gaat dan om interventies, hulpplannen opstellen, noem maar op. Er zitten mensen die je daarbij kunnen helpen/begeleiden!

Misschien kunnen jullie (grootouders samen?) hier iets mee?

Ik wens je heel veel sterkte en weet dat je kleinkind heel blij mag zijn met een oma als jij!

liefs,
Jons

Knap!

Ook complimenten van mij, Doortastende en Zorgzame Oma! Ik begrijp volledig hoe moeilijk deze stap geweest moet zijn en tegelijkertijd hoe onzeker het verdere verloop nog is. Maar dit is wel de eerste actie op weg naar verbetering voor het mannetje.
Even wat praktische vraagjes nog. Is dochter wel per mobiel bereikbaar? Woont het andere grootouderpaar wel binnen redelijke afstand? En heb je in de brieven gevraagd om een reactie met een redelijke termijn?
Groet,
Onyx