De sfeer in je gezin......
Hallo allemaal,
Ik ben moe. Moe van het gedonder en gezeur in mijn gezin. Door iets wat ons van buitenaf aan is gedaan zijn de leden van ons gezin stuk voor stuk heel erg veranderd, mezelf incluis. Jarenlang hebben wij onder druk gestaan door toedoen van een factor buiten ons gezin. Het enige wat ik erover kan en wil zeggen is dat wij compleet compleet geterroriseerd werden. Door een eindelijk adequaat ingrijpen van de politie is het dan nu eindelijk rustig. Tenminste, van buiten ons gezin. Onder het gedonder waren we heel hecht, we sloegen ons er doorheen. Nu lijkt het of de kinderen een soort verplaatste agressie vertonen. Ze luisteren niet meer, doen niet meer wat ik vraag, nemen allerlei belachelijke initiatieven, vragen enorm veel aandacht, kortom: de energie uit je slurpen met hun gedrag. Een uitje is geen feest meer, het is een strijd om iedereen in het gareel te krijgen om uberhaupt weg te kunnen. En eenmaal weg is er vaak ook niets aan. Thuisblijven: we worden gek van het geklier en willen af en toe ook wel eens even uit de sleur. Maar wat we ook doen. Er is nooit een dag echt gezellig, altijd loopt er wel iemand te zieken. Elke avond opnieuw zijn we blij dat alles naar bed is.
Is er iets in dit verhaal dat in normale gezinnen ook voor komt of moet ik dit puur herleiden naar wat er in ons gezin is gebeurd en was de vreselijke hechtheid onder de terreur die wij hebben ervaren juist niet normaal?
Val me alsjeblieft niet aan, ik weet dat het maar een forum is, maar negativiteit kan ik echt niet meer hebben. Ik wilde altijd een groot gezin, heb nu vijf kinderen. Is dit het nou?
Alice in gedonderland
Opdelen
Het spijt me dat het zo zwaar is geweest allemaal en dat je daar nu de gevolgen misschien nog van draagt.
Kan je het in stukjes hakken? Het gezin spoort niet zoals zou kunnen maar dat is nogal veel, dat telt 7 personen en alle wisselwerkingen daartussen. Kan je stuk per stuk dingen oplossen? Bijvoorbeeld iets dat oudste zou moeten zelf doen maar niet doet: straf indien die dag, dat uur de taak niet klaar is. Kleine zaken doorschuiven, naar de kinderen maar ook naar je partner?
Want ik denk dat het ook een stukje discipline is, het gareel weer in eigen handen nemen. Kinderen die moeilijke tijden hebben doorgemaakt smeken om iemand die hen geborgenheid geeft en dat kan onder andere door duidelijke regels. (niet dat ik een politieagente ben thuis, ik laat veel vrij maar genoeg is genoeg, dan volgt straf en dat weten ze donders goed)
Succes alvast
Alice
Lieve Alice,
Wat een verdrietige situatie. Ik kan niets zeggen vanuit (ervarings)deskundige maar wilde toch even reageren. Het klinkt mij als twee logische reacties: zowel de hechtheid als nu een vorm van afreageren. Voor wat het waard is dat ik dat vind. Ik kan me heel goed voorstellen dat je er doorheen zit en zo graag zou willen dat je gezin nu soepel loopt.
Dus ik wilde je gewoon even heel veel sterkte wensen en ik hoop dat anderen je wel kunnen helpen.
Ely
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Tjee
Waardeloos zeg. Ben je van het terroriseren af, krijg je dit. Echt verdrietig.
Wat is de leeftijd van je kinderen? Is misschien handig om te vermelden.
Als ze wat ouder zijn, is het misschien een idee om dit probleem eerst met je man te bespreken (zodat jullie goed op een lijn zitten) en daarna - open - met alle kinderen tegelijk (gezinsgesprek). Geef aan dat je het zo verdrietig vindt dat het nu zo gaat, terwijl jullie eindelijk van de ellende af zijn en jullie dus allemaal blij zouden moeten zijn.
Misschien ook vragen of ze het zelf door hebben, of ze zelf weten hoe het komt en ... of ze zelf ideeën hebben hoe dit gezeur te doorbreken, zodat het weer gezellig wordt.
Het is maar een idee.
Als ze zo'n gezinsgesprek niet ziet zitten, zou je wellicht ook in 1-op-1 gesprekken met je kinderen de problematiek kunnen bespreken en vooral vragen wat zij er zelf van vinden en er aan kunnen doen. En vooral laten merken wat het jou doet.
Tot slot, ik weet niet of het zou helpen, maar als je streng wilt zijn of wilt straffen (al dan niet voor of na een dergelijk gesprek), bedenk dan altijd: 1x straffen op 5 complimentjes, anders wordt het heel zwaar voor het ontvangende kind. Oftewel, probeer toch vooral positief te blijven op alle aspecten die de kinderen wel goed doen...
Heel veel sterkte!
Cecile
Alice
Wat naar allemaal Alice. En wat goed dat de politie er uiteindelijk een einde aan heeft gemaakt. Daar hebben jullie hard voor gestreden en die strijd gewonnen. Misschien dat jullie jezelf daar best nog meer erkenning voor mogen geven.
Nu er daarmee een einde komt aan de uiterlijke nachtmerrie, word je ahw weer 'wakker'. Het dagelijkse gewone leven moet dan je teacher gaan worden.
Het lijkt me heel normaal dat dit niet zonder slag of stoot gaat. Waar eerst alle energie gericht was op WIJ samen, moet er nu weer ruimte komen voor ieders eigen individualiteit. Ook daar mogen jullie jezelf denk ik misschien wat meer credit voor geven. Die hechte band, die hechte samenwerking, in tijden van nood, dat is een kracht waar menig gezin een voorbeeld in zou kunnen vinden.
Ik weet niet hoe oud je kinderen zijn, maar het kan best dat onbewust er veel opgekropte spanning zit die er nu uitkomt. Maar wat heb je zelf nodig? Helpt het misschien om ook eens even alleen met je partner iets leuks te ondernemen, daar energie van te krijgen? Ik denk dat het tijd nodig heeft. Praat erover zodat zaken niet onbewust blijven sluimeren.
Sterkte
Alice
Ik denk dat Wit konijn gelijk heeft, dat de kinderen weer op zoek zijn naar hun eigen individualiteit. En ook dat je er trots op mag zijn dat jullie in tijd van nood zo hecht waren. Daar wil ik aan toevoegen dat het ook positief is dat de kinderen nu hun ruimte weer durven op te zoeken.
Is het een optie om dagjes uit met 1 kind te plannen. 3 kinderen gaan dan uit logeren, of je huurt voor een dag een oppas in. Kind 1 gaat met papa op stap en kind 2 met mama. Ik ben net gescheiden, en heb deze zomer met mijn beide kinderen apart wat gedaan, wat erg leuk was. Het gaat niet zozeer om wat je doet, maar dat je even helemaal alleen met dat ene kind bent. Ik heb de kinderen van te voren gevraagd op ze zelf een idee hadden over wat ze graag doen wilden (binnen budget). Dat waren erg fijne dagen. Ik kan me voorstellen dat dat ook iets is wat voor jullie goed kan uitpakken.
Heel veel succes verder.
