De wil van een jarige job....
Mijn dochter heeft een vriendinnetje uit een dorp verderop, ooit eens ontmoet en zo nu en dan spelen ze met elkaar. Initiatieven tot spelen komen van ons uit. Bij een voorstel moet er altijd heel moeilijk naar een datum gezocht worden, volle agenda's en wanneer er een voorstel van ons komt om een nachtje te blijven slapen in de vakantie dan gaat dat heel moeizaam. Dat komt omdat de moeder niet lekker in haar vel zit en moeilijk haar dochter kan missen. Prima allemaal, dat respecteren wij.
Nu wil het geval dat het vriendinnetje binnenkort jarig is en we zijn uitgenodigd in het weekend, de verjaardag wordt dan gevierd met vrienden en familie.
Buiten dat onze dochter op dat tijdstip sport, speelt er nog een ander belangrijk ding: wij doen niet aan verjaardagen, heel sporadisch komen wij op een verjaardag, of dat nu familie of bij vrienden is. Wij voelen ons niet prettig bij die verjaardagsbijeenkomsten, het kan ons gestolen worden. En we willen die verjaardagsverplichtingen niet. En dat respecteert iedereen, we zijn daar ook open over en de ouders van het vriendinnetje weten dat ook. Andersom verwachten wij die verplichting van anderen ook niet.
We hebben op de uitnodiging (via email) gereageerd, dat wij niet komen, ten eerste omdat onze dochter dan sport die middag maar ook omdat we ons liever niet mengen in de verjaardagsbijeenkomst. Ik heb dat zeer tactvol neergezet.
Ruim een week later krijg ik een mailtje, waarin staat dat het vriendinnetje erg teleurgesteld is dat wij niet willen komen en haar moeder weet even niet wat ze er mee moet.
Ik heb echter voorgesteld om binnenkort weer eens een speelafspraak te maken want dat is alweer maanden geleden, zodat onze dochter en het vriendinnetje lekker samen kunnen spelen. Mijn bedoeling is dan ook om dan nog een kadootje aan haar te geven voor haar verjaardag.
Het wordt een lang berichtje, sorry. Eea is even wat in mijn verkeerde keelgat geschoten 
Echter, op mijn suggestie voor een speelafspraakje wordt helemaal niet gereageerd, alleen de teleurstelling dat wij niet komen.
Ik heb een mailtje teruggestuurd dat ik de teleurstelling begrijp, maar dat wij graag in onze waarde worden gelaten. Ze weten dat wij dat niet prettig vinden (het is overigens een feestje tussen 15-18 uur) en dat ik het jammer zou vinden wanneer hier nou meer van gemaakt wordt.
Ik vind het eigenlijk ook aan de moeder om haar dochter uit te leggen hoe wij dat beleven, zij weet precies hoe wij hierin staan. Maar de manier waarop het mailtje is geschreven druipt ook van de teleurstelling van de moeder.
Aaaarrrrggggh! Eerlijk: ik vind dit irritant. Ik wil niet verplicht worden om naar een verjaardag te gaan. Maar ik besef me dat ik blijkbaar de vriendschap met mijn dochter op het spel zet.
Aan de andere kant vindt mijn man dat wanneer dit een big deal is, de vriendschap al niet echt veel voorstelt omdat er geen respect is voor onze wensen.
Ik wil dit geneuzel al helemaal niet, geneuzel om het wel of niet komen op een verjaardag. Dat is nou precies de reden waarom ik bij voorbaat al geen zin heb om te gaan.
Oef! Ik heb gesproken. Ik moest het even kwijt. Ik werd even pimpelpaars bij het idee dat een vriendinnetje eea gaat bepalen en de stemming aangeeft.
Mijn mail terug was verder heel netjes hoor, het blijft tenslotte maar platte tekst. Maar ik ben heel benieuwd of er nog een reactie komt, want ik heb de bal precies weer neergegooid waar ie thuishoort.
Even zo
Jullie reden om verjaardagen niet te bezoeken is een vrij lastige reden om te begrijpen. Het is niet iets concreets. Ik snap zelf ook niet zo goed waarom jullie zoveel moeite hebben met het bezoeken van een kinderpartijtje. Als jullie bijvoorbeeld Jehova's getuigen zouden zijn en om die reden niet naar verjaardagen willen dan zou ik het snappen. Dat is gewoon een duidelijk reden die niets met mij persoonlijk te maken heeft. Ik ben het dan misschien wel niet eens met de zienswijze van getuigen maar ik snap welke reden ze hebben om niet te komen. Klaar. In jullie geval is het vager. Jullie houden niet van verjaardagsfeestjes. Dat is een veel lastiger reden om te doorgronden. Als iemand mij die reden gaf dan zou ik het onbewust toch op mezelf gaan betrekken. Vinden ze mij niet leuk genoeg? Vinden ze mijn vrienden niet leuk dat ze niet willen komen? Zij wij niet gastvrij genoeg? Vinden ze mijn kind wel echt aardig? Is een keer sport missen belangrijker dan de verjaardag van mijn kind? Kortom het kan (als is het door jullie niet zo bedoeld) als kwetsend worden ervaren door de ouders van het jarige kind. Ze zullen het zich misschien persoonlijk aantrekken.
In jullie geval had ik het dan ook anders aangepakt. Ik had een vriendelijk mailtje gestuurd om te bedanken maar gezegd dat wij helaas die middag verhinderd waren wegens een andere afspraak/feestje wat we eerder hadden gepland. Leugen? Ja, absoluut maar in dit geval wel prettiger. De uitkomst was voor jullie hetzelfde geweest (niet gaan) en de moeder was niet met dat onbestemde gevoel blijven zitten waar ze nu misschien mee zit.
Daar is het nu natuurlijk te laat voor en je kan er nu weinig meer aan doen dan wat je hebt gedaan maar persoonlijk had ik het toch anders aangepakt. Misschien alsnog een mailtje sturen om te zeggen dat het echt niet persoonlijk bedoeld is?
Overigens lees ik nergens wat je dochter eigenlijk wilde? Wilde zij ook liever naar sport dan naar de verjaardag van vriendinnetje? Ik zou namelijk zelf de mening van mijn kind in deze heel belangrijk vinden. Ook al had ik zelf een grote hekel aan verjaardagen (wat niet zo is) dan zou ik wel gaan als ik mijn kind daar een plezier mee zou doen.
Maylise
Zelf niet gaan maar dochter wel?
Ik vind het goed dat je via een aardig mailtje hebt laten weten dat je niet naar verjaardagen gaat. Die moeder weet dan (of zou het moeten weten!) dat het niks persoonlijks is. Leugentje kan natuurlijk, maar je kunt dit beter eerlijk zeggen anders heb je volgende verjaardag hetzelfde probleem.
Dat jij niet naar verjaardagen gaat lijkt me prima. Ieder zijn meug en vrijheid blijheid. Maar hoe zit dat met je kinderen, wil je die ook niet naar verjaardagen laten gaan? Ik zou vragen wat dochter wil en als ze graag wil gaan, dan zou ik haar brengen en halen.
Re:
Een leugentje om bestwil had gekund, maar beide ouders weten hoe wij in elkaar steken. We hebben het er dikwijls over gehad.
En daarbij, de ouders beschouwen ons als vrienden. Een beginsel is dan toch dat je eerlijk bent tegen elkaar?
Ze weten dat we geen behoefte hebben aan een verjaardagsbijeenkomst (en nee: we zijn geen Jehova's). Dus dat er toch zo gereageerd wordt, dat verbaast mij eigenlijk nogal. En het irriteert me ook, maar dat was al duidelijk toch?
In mijn mail heb ik nogmaals benadrukt dat het niet persoonlijk is en dat onze reactie niet zo gek in de oren moet klinken. Ze kennen ons toch? Tenminste, dat dacht ik.
Nou ja, misschien til ik er te zwaar aan, maar ik baal ervan dat ik in een positie wordt gemoved waar ik geen trek in heb, door mensen die weten wat voor vlees ze in de kuip hebben. Dus voel ik mij niet gerespecteerd. Dat is het gewoon, denk ik.
Dochter alleen laten gaan is geen optie, we zijn allemaal uitgenodigd dus wanneer wij dochter alleen zouden droppen dan komt dat helemaal raar over. En daarbij, ik voel me alsof ik me moet verantwoorden. En dat voelt gewoon waardeloos.
Ik hoef toch niet uit te leggen waarom mijn kind naar sport gaat en het niet afzegt?
Mijn dochter begrijpt bij voorbaat al niet waarom speelafspraakjes altijd zo moeizaam gaan en waarom er nu geen speelafspraakje kan worden gemaakt zodat ze lekker samen kunnen zijn.
Nou ja, ik moet ook even stoom afblazen. Ben even teleurgesteld in mensen waarvan ik toch echt dacht dat ze ons kenden.
Beetje hypocriet hoor (sorry)
Je zegt""dat ik in een positie wordt gemoved waar ik geen trek in heb". Ik vind eigenlijk dat je dit zelf hebt veroorzaakt. Het is (zie Beatrijs iedere week!) soms handiger om gewoon wel te gaan, ook al heb je er geen zin in. Dat doe je om bepaalde banden te onderhouden. En als je echt niet wilt, dan zeg je dat je verhinderd bent. Na de 100e keer zullen de uitnoigingen dan echt wel ophouden hoor.
Je zegt trouwens ook: "de ouders beschouwen ons als vrienden". Dan klinkt wel erg van één kant. Wees dan consequent en houd het contact gewoon af, want "alles" kwam toch van jullie kant?
Stemming
Even zo, je geeft aan dat je pimpelpaars wordt van het idee dat het vriendinnetje eea gaat bepalen, je wil niet naar een verjaardag want je wil niet verplicht worden, je wil wel in je waarde gelaten worden, de andere moeder mag er niet meer van maken dan het is, je wil het geneuzel niet, de vriendschap stelt niet veel voor als er geen respect is voor jullie wensen.
Poeh!
Persoonlijk vind ik jouw wil nogal bepalend en niet die van de jarige job. Voor een kind is het niet erg leuk als de uitnodiging voor haar verjaardag wordt afgewezen. Persoonlijk zou ik het ook niet leuk vinden als mijn uitnodiging zou worden afgewezen en dat ik dan blij moet zijn met het alternatief dat wordt geboden, en dat ik dan heus nog mn kado zou krijgen. Bij vriendschap hoort dat je af en toe dingen voor elkaar over hebt. Ook als je dat soms wat minder leuk vindt.
Beatrijs
Beatrijs is een van de eerste die ik op zaterdag lees. Ik verkneukel me soms enorm om haar. Maar ik ben het in dit geval oneens dat even zo er omheen zou moeten draaien. Heeft beatrijs een handje van... zich niet uitspreken. niks op tegen om eerlijk te zijn, vooral als de desbetreffende familie weet dat even zo niet op verjaardagen zit te wachten. Dat wil niet zeggen dat ze het hele gebeuren (vriendschap ) over wil laten gaan...
Wel gaan
Er is een uitnodiging van hun kant! Dat is redelijk uniek. Maak er dan gebruik van! Zet voor een keertje je principes aan de kant.
Ik vind verjaardagen vieren ook onnodig. Maar anderen vinden het belangrijk en nodigen mij uit. Dan ga ik erheen! Trouwen vind ik zo mogelijk nog veel gekker. Maar als ik word uitgenodigd voor een bruiloft dan ga ik erheen. En zelfs als ik, overtuigd atheïst, zou worden uitgenodigd voor een doop of een andere gelegenheid in een kerk? Dan vier ik mee. Zeker als het om mensen gaat die ik te weinig zie. En zeker als de kinderen het leuk vinden.
Het sporten is trouwens een heel andere reden. Zoals al eerder is gezegd, laat je kind kiezen.
Carmen.
Egocentrisch
"de vriendschap al niet echt veel voorstelt omdat er geen respect is voor onze wensen"
Precies. Dus als de vriendschap ook maar iets voorstelt, respecteren jullie de wens van de jarige.
Kom nou. Ik lees alleen maar over wat jullie willen, over jullie wensen, over jullie levenshouding, en over wat jullie allemaal geneuzel vinden. Ik lees geen haartje respect voor hun wensen en voor wat zij leuk vinden.
Gut zeg, je zal eens een feestje bezoeken omdat dat toevallig leuk is voor de jarige. Dat zou wel een extreme opoffering vragen natuurlijk.
Respect komt van twee kanten.
"Aan de andere kant vindt mijn man dat wanneer dit een big deal is, de vriendschap al niet echt veel voorstelt omdat er geen respect is voor onze wensen. "
En hoe respecteren jullie haar/hun wensen dan?
Respect komt van twee kanten, doordat zij aangeeft teleurgesteld te zijn dat jullie niet komen wordt geconcludeerd dat jullie niet in je waarde worden gelaten en er geen respect is voor jullie wensen. Maar hoe zit het met het respecteren van haar wensen? Door niet te gaan respecteer je haar wensen toch ook niet.
Ik heb het van de andere kant meegemaakt, een (voormalig) vriendin van mij 'doet' ook niet aan verjaardagen. Omdat ik haar ieder jaar bleef uitnodigen, kreeg ik op een gegeven moment het verwijt naar mijn hoofd geslingerd dat ik geen respect heb voor haar keuzes. Ik vind dat het omgekeerde net zo goed geldt. Door nooit in te gaan op een uitnodiging toon je geen enkel respect voor de dingen die voor mij belangrijk zijn.
Mij heeft het uiteindelijk de vriendschap gekost (speelde vast meer, maar dit bleek de dealbreaker te zijn.)
Goeie smoes verzinnen
Ik vind je wel erg principieel. Je kunt toch gewoon even gaan? Dan doe je dat toch gewoon voor je dochter en de jarige job?
En als je echt niet wil, heb dan in elk geval het fatsoen om een goeie smoes te verzinnen 
Was het je bedoeling om die mensen te kwetsen?
Sport
Waarom zou er een smoes verzonnen moeten worden? Dochter sport toch op dat tijdstip. Wij gaan ook niet naar verjaardagen als er gesport moet worden. Als ik dat zou doen zouden mijn kinderen net zo goed kunnen stoppen met sporten. Alleen als het een heel belangrijke verjaardag is (iemand wordt tachtig en geeft een groot feest, oma is jarig en woont 200 km verderop ofzo), laten ze het sporten schieten en daarbij is er ook nog verschil of het een training of een wedstrijd betreft. Als het een wedstrijd betreft in een teamsport hebben ze een verplichting tegenover teamgenootjes vind ik. Als iedereen om elke verjaardag maar afzegt is het geen doen met zo'n team. Maar mogelijk is mijn opvatting wat gekleurd door het feit dat we zo mega-veel verjaardagen hebben. We hebben periodes dat we 7 zaterdagen achter elkaar vol zitten ivm verjaardagen. Ik zou dus dat verhaal van niet aan verjaardagen doen erbuiten hebben gelaten, maar gewoon gezegd hebben dat ze moet sporten.
Net als hanne
had ik ook een vriendin die nooit kwam op verjaardagen. Die had ook zo haar vage principes.
Echt Even zo, dat kan kwetsend zijn voor kind en gastvrouw. Even doorbijten, gewoon even je neus laten zien.
Doen jullie nu zo moeilijk omdat dit te maken heeft met de afwijzingen die jullie van hun kregen bij het maken van eerdere afspraken? Of omdat de angstige/overbezorgde houding van de moeder je irriteert?
Goede reden
Hillary schrijft: 'Dochter sport toch op dat tijdstip. Wij gaan ook niet naar verjaardagen als er gesport moet worden'
Had dat dan gewoon als reden aangevoerd, zou ik zeggen.
Ehm...
De wil van een jarige job?Nee,het gaat om jouw wil,tegen die van een kind(!!)wat jarig is.Ik sla heus wel eens een verjaardag over,maar naar een kinderverjaardag ga ik altijd,ook als ik geen zin heb.
Dat leer ik mijn kinderen ook,soms doe je iets voor een ander,ook al loop je zelf niet over van enthousiasme.
Bastet
Pfffffff....
... ik vind jullie reacties erg 'tegen' en veroordelend hoor. Ik kan me er zeker iets bij voorstellen dat iemand zich niet prettig voelt op verjaardagsfeestjes en er dus niet aan doet. En dan is ze star, hypocriet en zonder respect voor de jarige?? Een uitnodiging is een uitnodiging en daar mag je op in gaan of niet.... Kwetsend als je er niet op ingaat? Dat vind ik eerder raar...
Leven en laten leven; vrijheid, blijheid etc dat zijn kreten waar de (hechte) vriendschappen die wij als gezin hebben door worden gekenmerkt. En feestjes? Soms wel, soms niet. Ligt er maar aan of we zin hebben. Komt misschien wel op het zelfde neer als dat Beatrijsgedoe (niet open, eerlijk zijn maar smoes verzinnen etc): waar hecht je aan? Conventies? Waarlijkheid? In echte vriendschappen moet het kunnen hoor. Oppervlakkige vriendschappen zullen sneuvelen maar als je niet omdat soort vriendschappen geeft, ook prima toch?
Even zo doet volgens mij best wel moeite om de vriendschap tussen de meisjes in stand te houden. Dat kan op meerdere manieren. Daar hoeven ze toch niet als gezin voor 'op te draaien'?
Ik vraag me af wat jullie zo laat reageren.
Normaal sociaal verkeer
in Nederland behoort het bezoeken van verjaardagen van de vriendenkring tot het normaal sociaal verkeer. Natuurlijk zijn er mensen die hun verjaardagen niet vieren of zelf niet vaak naar verjaardagen gaan. Echter wat ik zo merk uit mijn omgeving en ook hier op het forum lees is het vieren van verjaardag met bezoek eerder de norm dan niet vieren.
Wie zichzelf zo nadrukkelijk buiten die norm zet (niet alleen actief door zelf niet te vieren maar ook passief door het niet bezoeken van verjaardagen) roept meer vragen/verwondering op dan iemand die wel verjaardagen bezoekt.
Daarmee zeg ik niet dat Evenzo maar verjaardagen moet gaan bezoeken tegen haar zin in maar wel dat de faux pas eerder bij haar ligt dan bij haar kennissen.
Overigens vind ik in dit geval nog steeds de mening van dochter (het gaat tenslotte om haar vriendinnetje) het meet belangrijk.
Maylise
Faux pas als je niet aan de norm voldoet?
"Wie zichzelf zo nadrukkelijk buiten die norm zet (niet alleen actief door zelf niet te vieren maar ook passief door het niet bezoeken van verjaardagen) roept meer vragen/verwondering op dan iemand die wel verjaardagen bezoekt.
Daarmee zeg ik niet dat Evenzo maar verjaardagen moet gaan bezoeken tegen haar zin in maar wel dat de faux pas eerder bij haar ligt dan bij haar kennissen."
Dus als je niet aan de norm voldoet ben je eerder fout.....????
Fout? (helen)
Fout misschien niet, maar dan val je wel buiten de boot.
Punt is dat even zo gepikeerd is over het feit dat de uitnodigers het op z'n zachtst gezegd niet leuk vinden dat evenzo haar dochter niet op het feestje van hun dochter komt, omdat even zo dat niet leuk vind.(En tevens om het feit dat ze überhaupt uitgenodigd zijn; hoe dúrven die mensen zeg!) Tja, als je een béétje gesocialiseerd bent weet je dat je zo'n reactie van de uitnodigers had kunnen verwachten. Moet je ook niet posten op een forum als dit.
Gr. Poezie.
Helen
Iemand die een faux pas maakt is niet fout. Iemand die echter iets heel anders doet dan gemiddeld is in het sociale verkeer van de maatschappij waarin hij leeft zet zichzelf wel een beetje buiten de groep. Dat roept verwondering op. Evenzo reageert heel verontwaardigd op haar kennissen dat die geen respect voor haar wensen hebben. Haar wensen zijn echter wat afwijkend. Dat geeft verder niet maar Evenzo zou zich er wel van bewust moeten zijn dat haar wensen afwijkender zijn dan die van haar kennissen en dus is het handiger van haar kant om wat smeerolie te gebruiken. Dat wil zeggen als ze graag wil dat haar dochter bevriend blijft met dat andere meisje.
Ik doe sommige dingen ook heel anders dan de meeste mensen in mijn omgeving. Ik ben maar daar wel van bewust. Dom voorbeeldje. De meeste mensen hier in de buurt eten 's avonds zo tussen 17:30 en 18:00. Wij eten nooit voor 19:00 en vaak zelfs pas tegen 20:00. Ik ben me er van bewust dat wij afwijken. Niet dat wij raar zijn maar wel dat het anders is dan gemiddeld. Hier hou ik echter wel rekening mee door bijvoorbeeld de tijden van speelafspraakjes aan te passen op die gemiddelde etenstijd. Ik zelf zou misschien liever hebben dat speelafspraakjes van kinderen wat langer zouden duren maar ik weet dat ik hier in afwijk van de sociale norm. Ook als er vriendjes van de kinderen komen eten zorg ik dat zij op een voor hun normaal tijdstip kunnen eten. Ik pas me dus deels aan omdat ik nu eenmaal iets minder gebruikelijke tijden er op na hou.
Maylise
En hoe zit het nou met je kind(eren)?
Je hebt die moeder gemaild dat je niet aan verjaardagen doet en dat het niks persoonlijks is. Tot zover snap ik het volkomen. Moet je helemaal zelf weten.
Maar dan zeg je: "Dochter alleen laten gaan is geen optie, we zijn allemaal uitgenodigd dus wanneer wij dochter alleen zouden droppen dan komt dat helemaal raar over".
Dat snap ik niet. Ik heb het al eerder gevraagd, maar geen antwoord op gehad. Geldt dat ook voor je kinderen dan? Die doen ook niet aan verjaardagen? Je kunt toch zeggen, IK doe niet aan verjaardagen, ik breng dochter wel even langs en pik haar na afloop weer op? Zou ik beter begrijpen als ik die moeder was.
Wat wil je dochter?
Vindt zij het leuk om naar dat verjaarsfeestje te gaan? Breng haar dan even en haal haar later op. Tja, ze sport, maar één keertje kan ze dat toch wel missen?
Jij hebt een hekel aan verjaardagen en de verplichtingen daaromheen. Geen principieel bezwaar zoals Jehova's Getuigen, maar je hebt er gewoon niks mee. Da's je goed recht, maar moet je dochter dat per definitie ook zo ervaren?
Misschien vindt zij zo'n feestje wel hartstikke leuk.
Ik ben het helemaal met Holiday eens.
tonny
Dank
voor jullie reacties, heeft zeker geholpen om eea in perspectief te plaatsen.
Ik blijf vinden dat eerlijk het langst duurt, dus een smoes verzinnen, daar ben ik niet van.
En van het missen van een sociaal netwerk, zoals door sommigen gesuggereerd, daar heb ik geheel geen last van.
Wanneer wij alle verjaardagen zouden meedoen (grote familie en vriendenkring), dan zitten we zo ongeveer elk weekend wel ergens, en dat hebben we gewoon afgeschaft en in mijn directe omgeving heeft niemand daar problemen mee.
Wat ik wel over het hoofd heb gezien, is dat in dit geval de boodschap via email is gegaan (we hadden beter even kunnen bellen) en dat deze mensen zelf wel alle verjaardagen aflopen en daar een bepaald verwachtingspatroon bij hebben van anderen.
Overigens heb ik de mening van mijn dochter zeker gevraagd en die was duidelijk: sporten en later een speelafspraakje maken.
In de tussentijd heb ik de moeder gesproken en ze respecteert verder dat wij niet komen en we komen binnenkort apart nog even samen.
Ik heb dus in mijn irritatie direct een berichtje gepost, daar had ik beter mee kunnen wachten want de oplossing kwam al snel. Soms heb je even een slechte dag.
Maar dank voor jullie reacties, leerzaam!
