Dochter 15 en vriend 18

In de basis gaat het natuurlijk om dat jij zorgen hebt om je dochter. Er zit een groter probleem onder dan een verkeerde app. Je wilt weten waar ze is en wat ze doet. Is er reden tot zorg? Is dit een verkeerde jongen, ziet ze vriendinnen minder of zijn er problemen op school? En heeft je partner deze zorgen ook? 

Er is natuurlijk een verschil tussen een meisje van 15 en een jongen van 18. Zij is nog minderjarig en hoewel je moet leren loslaten heeft ze ook nog wel een bepaalde mate van toezicht en ondersteuning nodig. Zeker als er daadwerkelijke zorgen zijn. 

Uiteindelijk zijn jullie de baas in eigen huis. Niet je dochter en zeker niet die vriend. Je kunt (ook in het kader van school en andere zaken) dus bepalen hoevaak ze hem kan zien of bij elkaar slapen. En logisch dat jij wilt weten of ze mee gaat eten. Hoor je niets dan zou ik er geen rekening mee houden. Ze kunnen dan een broodje eten en jullie hebben een vast tijdstip waarop je gewoon gaat eten. Hou op met lief gevonden willen worden! Je bent haar moeder niet een vriendin! Excuses zijn gemaakt en daarmee is het klaar. 

Je kunt het niet meer ongedaan maken. De reactie van die vriend lijkt mij verder buitensporig. Omgaan met kritiek of een keer wat negatiefs horen is onderdeel van het leven. Jij hoeft echt niet volledig door het stof voor een 18 jarige hoor. Misschien meteen een goed leermoment voor dochter. Want een partner die eindeloos blijft hangen in boosheid of onrecht? En zich dan volledig terugtrekt? Sorry maar hoe gaat zij daar nu en in de toekomst mee om. Ze zullen onderling ook wel eens wat hebben. Of hij in contanten met anderen. Niet zo aanstellen en weer verder. Zit zij echt te wachten op iemand die zo overgevoellig is en niets kan hebben. Moet of gaat zij nu ook problemen met hem uit de weg als hij zo omgaat met alles. 

Maak afspraken met je dochter over aanwezigheid bij eten en gezinsmomenten. En laat dit verder gaan. Niet meer op ingaan of over beginnen. Jij maakt het veel te groot. 

Dat je graag wil weten of je dochter thuis eet, is heel begrijpelijk. Ik begrijp dat je vanuit jouw emoties ook de vriend van je dochter hierover geappt hebt, en dat was ongepast naar mijn mening. Je had er best iets over kunnen zeggen tegen dochter waar hij bij was, maar hem specifiek appen komt een beetje manipulatief over: je probeert op vriend in te spelen om iets voor elkaar te krijgen en maakt dan ook nog een veroordelende opmerking waaruit wantrouwen spreekt ("je bent wel een jongen van excuses").

Sowieso zou ik proberen om grote woorden als respect hier weg te laten. Opvoeden is grenzen stellen, geduld uitoefenen, en tieners gaan in de fout.... herhaaldelijk. Als dat meteen gekoppeld wordt aan het hebben van respect maak je het veel groter dan het is (en beoordelend). Tieners leven soms nogal in hun eigen wereldje en vergeten dan rekening te houden met een ander. Dat is niet meteen uit gebrek aan respect.

Ik zou excuses aan vriend en dochter aanbieden voor de manier waarop je hebt aangepakt. Benoemen dat je dat zo niet had moeten doen, dat dit iets is wat je met dochter had moet bespreken. En vervolgens met dochter bespreken waarom het voor jou belangrijk is om te weten of ze thuis eet. En of jullie samen kunnen bedenken hoe dat eruit kan zien (hoe laat meld je uiterlijk iets, wat als je het vergeet te melden). En ga er vanuit dat het nog af en toe mis gaat....

Waarom bied je 100x je excuses aan? Je wordt niet meer serieus genomen. 

Zorg nu dat je zelf geen last hebt van hun gedrag, dat is jóuw verantwoordelijkheid, vind ik. 
Zelf vind ik het geen probleem om flexibel met het eten/ tijden om te gaan. Wat over is kan de dag erna gegeten. 
Maar zou ik er zelf wel moeite mee hebben, zou ik zelf wel duidelijke grenzen stellen en  als ze het dus niet doorgeven dan moeten ze idd zelf maar iets maken. Op die manier heb jij er geen last van en hoef je ook niet boos te worden. 

Maar het is natuurlijk helemaal niet erg om dingen niet zo handig aan te pakken. Maak er zelf ook niet zo’n drama van. ‘Fouten’ zijn er om van te leren. 

Misschien moet je bij je zelf nagaan wat je echt dwars zit, wat nu zo'n strijd met dochter oplevert. Waar ben je bang voor? Je wilt weten wat ze doet en waar ze is, wat zit daarachter. Je hebt venijnig gereageerd op de vriend, zit daar nog iets onder? Als je dat naar boven haalt en deze evt. zorgen bewust bent, verwerkt en deelt, klopt het. 
Zoon voelt de venijn van de uitspraak, die misschien helemaal niet persoonlijk bedoelt is, maar die er wel is. Dan is met 'sorry' zeggen het vertrouwen niet hersteld. 

Er zijn al super veel goede tips gegeven.
Eerlijk gezegd, niemand schrijft het nog, maar 15 jaar? Dan kun je toch ook gewoon zeggen dat ze genoeg avonden thuis moet zijn om bijvoorbeeld huiswerk te maken en zo? Ze hoeft toch niet al half samen te wonen? Je taak als ouder is zoveel mogelijk zorgen dat het goed met je kinderen gaat, en rond die leeftijd doe je hoop ik je best dat dat niet alleen maar 'de liefde' is, maar ook: goed eten, genoeg slapen, mobiel enigszins beperken, school halen dus voldoende huiswerk maken, ook andere sociale contacten.
Natuurlijk, dat heb je echt niet allemaal in de hand, hoe ouder hoe minder. 
Maar met 15 kun je best wel zeggen hoe vaak ze wel en niet bijv. bij hem mag blijven slapen en dat je haar om half 7 thuis bij het eten verwacht omdat ze er gisteren ook al niet was. En ook een keer zonder vriend.