En dat doet zeer

Ja...

Ik weet het. Heb het zelf meegemaakt. Moet de keuze maken tussen al mijn energie in een zorgenkind en mijn revalidatie steken (en ja, ook verwerking van mijn scheiding, dat is erg lang weggestopt maar spat er steeds vaker opeens uit), en het opbouwen van een nieuwe relatie. Dan gaat het kind sowieso voor. En ik wil die lieve meneer niet met een vrouw-in-spagaat-met-rugzak opzadelen.
En dan hoor je na een tijd dat die lieve meneer iemand anders heeft gevonden waar hij mee verder wil. Je leest op zijn facebook hoe gelukkig hij nu is geworden, ziet foto's van haar en hem in de zonneschijn, wijntje, het geluk stráált er van af.

En weet je dat dat voor jou (voorlopig?) niet is weggelegd.

Het is hem van harte gegund, maar verdomme, wat voel je je dan ontzettend ellendig Dat is niet uit te leggen.......

Ach tigerfeet

Ik heb het gelezen en heb met je te doen.
Wat moet dat pijnlijk voor je zijn geweest toen hij vertelde dat er iemand anders in beeld is.
Ik wens je ondanks je angst nu, ooit weer een fijne liefde toe.

Cicade

Ik gun het hem van harte, ik wens hem alle geluk en liefde toe........... Ik had het alleen zelf ook graag gewild

tiger

Serotonine

Natuurlijk doet dat pijn. Maar hij heeft minder tijd nodig om eroverheen te komen dan jij, dat zegt verder niets over hoe hij over je voelde. Ik weet nog goed dat ik in jouw situatie zat, later was ik eerder blij; hij ging verder met z'n leven en nu moest ik ook wel. Het gaf wel duidelijkheid. Als er nog een restje hoop was, was dat namelijk nu wel weg, woedend was ik - en ik voelde me ook zo vervangbaar.

In het psychologie magazine van deze maand staat een stukje van Mark Mieras. Die adviseert: investeer in jezelf, verhoog de serotoninestroom in je hersenen. Sporten helpt daarbij en goed en gevarieerd eten. In kikkererwten, noten, bananen, pruimen, dadels, vijgen, eieren, avocado's en veel groenten zit tryptofaan, de grondstof voor serotonine.
Daar sluit ik me bij aan. Hoe beter jij goed voor jezelf zorgt nu, hoe eerder jij openstaat voor een nieuwe liefde. Succes!

Tigerfeet

ai, dat is niet fijn. Maar wat ik wel heel goed van je vind is dat je naar je gevoel luistert en als het niet goed voelt niet toch doorgaat om maar niet alleen te zijn. Toch goed gedaan!

Kamille!

Hier ook zo'n vrouw in spagaat met rugzak (zorgenkind, mantelzorger voor familie en zelf ziek). Ik heb niet eens de energie voor verkering, maar zou de steun wel kunnen gebruiken. Heel wrang voor je dat door omstandigheden buiten jouw keuze het niet voor je is weggelegd. Dat begrijp ik maar al te goed. Maar.. als het niet gaat zoals het moet, moet het maar zoals het gaat.

Herkenbaar

De wonden van mijn vorige relatie nog likkend, vond ik ook zo'n lieverd. Ik begon me aan kleine dingen te ergeren, terwijl ik van mijn ex de ergste dingen had gepikt. Zocht ik een manier om me niet aan hem te hechten of was hij gewoon niet de ware? Hij heeft nog geen ander, daarvoor is het nog te kort uit, maar ik weet nu al dat ik het niet leuk zal vinden als ik hem gelukkig zie met een ander (al gun ik hem dat van harte).

Brunette

Jij was toch net gaan samenwonen? Is die relatie voorbij?

Reactie

MR: ik snap wat je bedoelt en eerdaags zal ik er ook trots op zijn, en mijn verstand weet hoe goed dit is, alleen doet het zo''n pijn.
Overigens ben ik degene die geen relatie kan hebben, teveel oud zeer helaas.
Brunette: ja dat is het inderdaad je gunt het hem maar er is ook die pijn.......................... Maar weer zitten voor de blues en morgen weer verder.

Haha vic

jij schrijft altijd precies wat ik denk

Samenwonen was van korte duur

In het aanloopstadium leek alles veelbelovend en we zijn enigszins overhaast gaan samenwonen (beetje gepusht van zijn kant). Toen kwam ik kanten van hem tegen waar ik op afknapte. Dus einde oefening. Hij is op een hele beschaafde manier vertrokken, zonder gezeur en verwijten. Nieuwsgierigheid bevredigd?

Brunette

Sorry Zoals je weet ben ik zelf ook niet verstoken gebleven van verkeerde keuzes, en toen je vertelde over het samenwonen vond ik dat veel te vroeg (met mijn eigen ervaringen in het achterhoofd). Ik heb dat verder niet gezegd ofzo, maar het viel me op. Volgens mij was het anderhalve maand geleden dat je nog helemaal blij en gelukkig was, en is het nu dus alweer voorbij. Heel jammer, je blijft toch zoeken naar die ene waarmee het wel lukt en dan ook nog op het juiste moment.

Het allerbeste....

Dat wens je hem, wetend dat jij dat voorlopig niet kunt zijn... En dan geconfronteerd te worden met de wetenschap dat jouw betere helft wél aan zijn armen door hun leven drentelt, hoe ze ook heten mag.
Die pijn is er en toch is dat goed. Het is een teken dat we op de grens zitten, maar er nog niet overheen kunnen. We hebben nog net dat beetje meer afstand van dat rot verleden nodig. Nét dat beetje meer vertrouwen in ons zelf. We kúnnen het... maar nu nog even niet.