Exman in nood (lang)
De broer van mijn ex heeft 2 weken geleden een eind gemaakt aan zijn leven.
Dit was de treurige afsluiting van 20 jaar PTSD, veroorzaakt door de oorlog in Bosnie.
Natuurlijk heb ik contact opgenomen met mijn ex om te condolieren. Er zijn erge dingen gebeurt tussen ons tijdens onzer huwelijk. Maar omdat hij de vader van mijn dochter is, zie ik het toch als mijn plicht om de verhouding zo goed als mogelijk te laten verlopen en hierbij hoort voor mij ook om in zo'n situatie hulp aan te bieden, voor zover mogelijk.
Ook hij lijdt aan PTSD met alle nare gevolgen vandien. Zit al zo'n 10 jaar in de psychiatrische hulpverlening, maar het heeft hem niet geholpen, hij is er juist slechter van geworden. En heeft dus helemaal geen vertrouwen meer erin, wat ik ook begrijpen kan ergens.
Hij neemt echter mijn hulpaanbod dankbaar aan, meer nog, hij zeggt, dat ik hem beter help dan alle psychiaters bij elkaar dat zullen kunnen.
Hij leunt echter wat teveel op mij, schiet helemaal in de paniek als ik niet meteen terug sms. Hij heeft een vrij groot gezin, maar zeggt, dat hij alleen met mij echt kan praten. Best reurig, vindt ik dan.
Ik heb hem gezeggt, dat ik sms, als ik tijd heb en iets, waarvan ik het gevoel heb, dat het hem kan helpen, maar dat heb ik natuurlijk niet altijd. Ook voor mij is zo'n situatie volledig nieuw.
Hij zeggt ook nog steeds van mij te houden, weet echter, dat ik niet meer van hem hou. Maar dat ik wil, dat onzere verhouding onder elkaar goed is omdat het beter is voor dochterlief.
Maar wat zouden jullie doen in zo'n situatie?
Oei
ik zou hem stimuleren toch te proberen ook met anderen te praten en duidelijk naar hem je grenzen aan te geven. Hij pakt je emotioneel helemaal in als je niet oppast! Hou ook je dochter in de gaten. Valt niet mee zo'n vader die misschien ook via haar gaat leunen?
Grenzen aangeven
Met grenzen aangeven heb ik normaal helemaal geen probleem, zeker niet tegenover hem.
Maar, dit is een volledig extreme situatie en hier heb ik het dan toch wat moelijker mee.
Op dochterlief kan hij niet leunen (geen directe contact) en juist omdat ik dit ook in toekomst niet wil, hoop ik, dat hij zo snel mogelijk een beetje bijkomt. Heb zoiets van: "Beter nu tijd investieren dan dat dochter hiervan de dupe wordt."
Ook ben ik bang, dat ie misschien het voorbeeld van zijn lievelingsbroer gaat volgen, als hij nu niet een beetje opgevangen wordt. Ik stimulier hem ook, om professionele hulp te gaan zoeken. Maar door zijn ervaringen hiermee is hij er niet echt enthusiast over.
Juiste hulp
Misschien kun je hem helpen wel de juiste hulpverleners te vinden? Ik denk dat hij in Duitsland woont? In NL heb je centrum 40-45 in Oegstgeest en ik ken veel mensen die daar erg goede hulp hebben gehad. Tegenwoordig is het niet meer alleen voor oorlogsslachtoffers uit de tweede wereldoorlog dacht ik. Je kunt daar opgenomen worden of dagtherapie volgen. Kijk eens op hun site wat ze daar bieden en misschien weten ze zelfs of er in Duitsland iets vergelijkbaars is.
Hillary
Hier ben ik al een tijdje mee bezig en inmiddels heb ik ook een goed beeld, wat er (denk ik) fout gelopen is in zijn behandeling tot nu toe.
Een symptoom van zijn PTSD zijn zware depressies. En op dit symptoom is hij behandelt worden, helaas zonder ooit aan de oorzaak hiervan te werken (dus gerichte trauma-behandeling).
Ze hebben hem dus vol gepompt met anti-depressiva en kalmieringsmiddelen in dosieringen, die mij duizelijk maken als ik het alleen maar hoor van hem. Hiervan is hij dus inmiddels ook lichaamelijk afhangelijk geworden (het gaat over benzodiazepine).
Maar ik ga vandaag in Oogstgeest bellen en dan maar hopen, dat hun mij verder kunnen helpen met adressen in Duitsland.
40-45
Een therapie in dat centrum lijkt mij uitermate geschikkt voor mijn ex. Daar zou hij contact kunnen hebben met lootgenoten en ze werken ook met tolks (zijn Duits is nogal niet bijzonder goed, dus hij zou in zijn moedertaal therapie kunnen volgen).
Heb ook contact met hun gehad, helaas lijkt er niks in deze stijl te zijn in Duitsland. Wel enkele therapeuten, die traumatherapie aanbieden, maar met minder expertise dan 40-45 op dit gebied.
Goh
Goh wat goed dat ze daar precies hebben wat je bedoelde. Ik ken een aantal mensen vanuit prive die daar goed geholpen zijn, maar dat zijn daadwerkelijk slachtoffers van de tweede wereldoorlog. Had wel eens gehoord dat ze zich tegenwoordig op alle oorlogsslachtoffers richten, maar wist er verder ook het fijne niet van. Wat goed zeg van de centrum. Ik hoop dat je toch iets met de gevonden info kunt. Misschien kan hij toch opgenomen worden of misschien kan hij door een therapeut in Duitsland geholpen worden die bereid is contact met het centrum te onderhouden voor advies. Veel succes.
Zit het nu uit te zoeken...
...hoe het met ziekenfonds etc zit. Hij zit natuurlijk in het duitse ziekenfonds, dat zou een probleem kunnen zijn.
Maar zo als ik hem ken, lijkt mij een therapie bij centrum 40-45 de enigste kans die hij nog heeft, om zijn leven weer op orde te krijgen.
Ik weet dan inmiddels best veel over PTSD, maar natuurlijk ben ik geen opgeleidte psycholoog.
Het was ook voor mij wel erg leerzaam, info over deze dingen in te halen, want ik begrijp nu veel dingen, die ik toen niet begrepen heb - en dat maakt het voor mij toch een heel stuk makkelijker om zonder "hard feelings" met hem om te gaan. Zonder dat stemmetje van: "Hij heeft je van alles aangedaan, en jij helpt hem nu?!" en het onbegrip van vrienden.
