Fell in love with an alien

Tja...

ben je avontuurlijk en heb je geen verplichtingen in NL, gaan!

Moet je hier in NL eea aan zekerheid opzeggen voor die 3 maanden en heeft het nogal wat voeten in de aarde: blijf!

Het ligt een beetje aan welk land het is, en je kunt natuurlijk van tevoren via internet zoeken wat de mogelijkheden voor jou zijn in dat land.

Heeft hij veel vrije tijd of ben je het grootste gedeelte van de dag/week op jezelf aangewezen, dat maakt ook veel verschil.

Kortom, het hangt af van veel factoren, factoren waarvan jij bepaalde belangrijk vindt of niet.

Om zo een kant en klaar antwoord te geven op je vraag... da's een moeilijke.

Stel dat ik in NL geen verplichtingen zou hebben en ik 3 maanden weg zou kunnen dan zou ik voor het avontuur gaan. Want dan kan ik gelijk in zijn thuisland kijken waar hij vandaan komt, en of je relatie solide genoeg is voor een toekomst bijvoorbeeld.

Kind

ja inderdaad, ik ben moeder, maar mijn kind is van dusdanige leeftijd dat het mee kan en de vader is tijdens de zwangerschap al vertrokken, dus daar heb ik geen rekening mee te houden.
verder heb ik een baan met contract op oproepbasis voor 4 uur in de week, dus hoef ik me daar ook niet druk om te maken.
grootste probleem is inderdaad dat hij daar veel weg van mij zal zijn, en zijn familie is niet zo gecharmeerd van onze relatie, juist ook omdat ik een "kind zonder vader"heb...
de twijfel blijft dus nog, maar alvast bedankt voor de reacties!

Eigen geld

ben in mijn zwangerschap ontslagen bij mijn vorige baas ivm reorganisatie, heb aardig "oprotgeld" meegekregen, en een half jaar 70% van salaris nog doorbetaald gekregen, plus nog een erfenis...
alles bij elkaar is dat nog zo'n 12.000 euro. daar kan ik toch wel een poosje van weg zonder in de problemen te raken met huur en dergelijke?

Héél goed nadenken!

Hoe sterk ben je zelf? Kun je je in zijn omgeving redden? Bestaat er geen gevaar dat je hele bestaan draait om het op hem wachten? Dan heeft je relatie geen grote overlevingskans. Hij voelt zich onder druk gezet en jij je verlaten. Wat blijft er over van je eigen ik? Als je deze vragen goed nadenkt en de toekomst vol vertrouwen ziet, zou ik gaan. Als je twijfels hebt, niet doen. Ik spreek uit ervaring en het land van mijn liefde was praktisch naast de deur.

Houd ons op de hoogte.

Liefs,
Fély

Koreander

Wat zegt je vriend ervan ? wil hij je graag mee ? heeft hij het moeilijk om je 3 maanden niet te zien ? Kan hijzelf tussenin naar Nl komen ?
Ik zou het NIET doen als ik jou was, maar jij bent mij natuurlijk niet ...

Waarom?

Waarom gaat hij drie maanden terug? En woont hij dan verder in Nederland of woont hij eigenlijk daar en is zijn verblijf hier een uitstapje? Ik bedoel waar heeft hij zijn leven opgebouwd of waar gaat hij zijn leven opbouwen, hier of daar?

Halverwege op bezoek

Ga gewoon halverwege op bezoek. Dus als hij er een week of vijf is ga je een week of drie op bezoek en daarna komt hij na een maand al weer terug.

Hij wil waarschijnlijk in zijn thuisland ook wat dingen doen zonder jou. Samen worden jullie waarschijnlijk gek van drie maanden op elkaars lip zitten in een land waar jij de weg niet kent. En er is voor jou heel waaschijnlijk weinig te doen. Hangt er wel vanaf om welk land het gaat.

Denk goed over de reis na trouwens. Hoe is de gezondheidszorg? Wat is er te doen? Hoe gemakkelijk kan je zelf weg? Uit ervaring kan ik vertellen dat het echt vreselijk is om ergens te zitten met iemand waar je niet zelf weg kan als je wil.

Mariel

Eens met emma en mariel

Als je iets serieus met een moslim wilt, moet je echt zijn familie en zijn land/streek van herkomst goed leren kennen. Je hebt namelijk ook een relatie met die familie en dat land. Aan de andere kant zou ik nooit drie maanden gaan. Ik zit zelf regelmatig een week of vier (hooguit) in Marokko en spreek een aardig mondje Berbers, heb een werkelijk fantastische schoonfamilie en ben daar even welkom als hun eigen kinderen. En toch tel ik die laatste week de dagen af tot ik weer naar huis kan.
Stel jij je dan eens voor dat je de taal in het geheel niet spreekt, waardoor je vriend de hele dag door de onbenulligste dingen heen en weer moet vertalen (wat hij zat zal worden, mark my words). Stel je daarnaast voor dat er in zo'n land niet zo gek veel vertier is. Ja, er is ongetwijfeld satelliet-tv met vierhonderd Arabischtalige zenders, maar geloof me, er komt een moment waarop Batman-in-het-Egyptisch je niet meer mateloos boeit. Een vrouw alleen op straat is ook niet zo'n denderend succes in moslimlanden. Tenminste, ik moet de eerste westerse vrouw nog tegenkomen die daar niet regelmatig gedoe mee kreeg op de een of andere manier. Dan moet je vriend dus telkens mee als je ergens heen wilt. Of je moet een familielid meenemen, maar ja, hoe communiceer je?
En vlak niet uit hoe groot de cultuurverschillen zijn. Als je niet bent afgestudeerd in moslimculturen zul je wekenlang in meerdere of mindere mate in shock verkeren. Natuurlijk kan het meevallen, zijn familie kan erg hoogopgeleid en verwesterd zijn, maar dan nog zullen er veel dingen zijn die jou totaal onbegrijpelijk (of oneerlijk, onwettig, vrouwonvriendelijk en ga zo maar door) voorkomen. Ga je je gedachten en gevoelens daarover dan altijd met je vriend bespreken? Ik denk het niet. Je bent verliefd en wilt hem (zeker in eigen land) niet voor het hoofd stoten. En dus loop je met je verbazing, verbijstering en soms ook woede rond zonder het van je af te kunnen praten.
En tenslotte zijn er maar weinig rijke moslimlanden. Ik heb in Marokko misstanden gezien waar de honden geen brood van lusten. Marokko is nog lang niet het armste moslimland. Als je vriend niet toevallig een oliesjeik is of iets dergelijks, zul je ook en misschien wel juist door die armoede een moeilijke tijd hebben.
Ik weet dat dit een heel nare posting is vol waarschuwingen die misschien in jouw geval niet zullen opgaan. Ik weet ook dat ik niets heb gezegd over de gastvrijheid, gezelligheid, warmte en genegenheid van moslims, of over de heerlijke gerechten, het mooie weer, de witte stranden en andere leuke dingen. Ik wil gewoon niet dat je daar drie maanden gaat zitten en dan een rottijd hebt. Als je gaat, moet je je goed voorbereiden. Neem ook een stapel boeken mee (echt doen, een hele koffer, en ook een paar series op DVD).
Eerlijk gezegd vind ik Mariels voorstel uitstekend. Ga een paar weken. Dan krijg je een indruk. Blijkt de relatie wat te worden, dan zul je nog vaak genoeg teruggaan. Ik ken vrouwen genoeg die gelukkig zijn met een moslim, maar ik zou die drie maanden echt niet doen. Niet in dit stadium en misschien wel nooit.
Ik wens je heel veel wijsheid en liefde.
Groetjes
Massi

Carmen

Hmm, zou kunnen, maar haar nick wijst wel in die richting, toch?
Laura 71

Knoop doorgehakt

sorry voor de late reactie, maar er kwamen nogal wat zaken tussendoor.
knoop is doorgehakt. ik ga na 1 maand ook naar daar, en kom dan een maand later weer terug...
en daar zien we wel hoe t loopt (kan altijd eerder terug!)
bedankt!

Veel plezier!

Veel plezier meid, geniet ervan!
Enne, we zijn natuurlijk wel heel nieuwsgierig. Wil je niet met ons delen waar je heengaat? Een kleine hint anders?

Carmen.