Getrouwd, maar verliefd op een ander

Zoek in het archief

op feuilleton, je bent iig in groot gezleschap.....

Hmmm...

"Aan 1 kant wil ik voor mijn eigen geluk kiezen, want ik heb me altijd weggecijferd in mijn relatie,..."

Daar was je zelf bij...

Heb je al eens ECHT gepraat met je man?? Je ergert je nu aan je man, omdat je zo verliefd bent op je jeugdvriend.

Je weet heel goed dat je nu oneerlijk bezig bent. Als je iets van je jeugdvriend wilt en hij wil iets met jou wees dan eerlijk tegenover je gezin, maar vooral eerlijk tegenover jezelf.

Weeg even af

Jou verdriet als je al het contact met jeugdliefde afbreekt, en nooit meer contact gaat zoeken

af tegen het verdriet wat je veroozaakt als je in je gezin verteld:
Ik ga weg want ik ben verliefd op een ander.
OOOOH en denk niet dat het dan puur gaat om het verdriet van je man en je kind, want ook jij zal vreselijk veel verdriet hebben als je voor deze optie kiest.

Verliefdheid is bevlieging

En uiteindelijk houdt die hormonale wervelwind op en ga je over tot de orde van de dag. Dan heeft jeugdliefde ook stinkvoeten en ruimt zijn spullen niet op. Dan luistert hij ook wel eens niet naar je verhaal of vindt hij dat je slecht kookt of te weinig doet in huis....
Je komt altijd terug op aarde, dan is het de vraag of het gras dan nog steeds zo groen is.
Misschien eerst bedenken wat je echt wilt in het leven (poosje op jezelf?), voordat je van man tot man gaat springen...?

Ik ben constant aan het afwegen

maar kom er niet uit.

Als ik tegen mijn man zeg dat ik verliefd ben op een ander, dan gooit hij me het huis uit en zal hij ervoor zorgen dat ik mijn kind niet meer zal zien, zo is hij. Hij zal er echt niet over willen praten, sowieso ligt het nooit aan hem.
Of het een bevlieging is? Ik weet het niet, misschien...maar het gevoel is nu zo aanwezig, het was heel erg diep weggestopt omdat ik hem uit het oog verloren was, nu blijkt dat hij precies hetzelfde al die jaren heeft gevoeld, en ja, dat geeft een heerlijk gevoel, maar ook een verdrietig gevoel, omdat ik weet dat we waarschijnlijk nooit samen zullen zijn.

Lieve "Ik", hoe ga jij nu om met je verliefdheid, en je gevoel tegenover je man? Ik vind het zo vreselijk moeilijk om gewoon te doen terwijl ik het wel wil uitschreeuwen.
Warhoofd

Samenwonend en verliefd op collega

Ik woon samen met mijn vriend en 2 zoons van 7 en 10 jaar.
En ik mis mijn vriend ook in het opzicht van aanraking/praten/lol hebben etc. etc.
Ik heb al vaak met hem gepraat, en ook dat ik bij hem wegwou en toen hij zei dan moet je gaan, maar dan bedenk ik me weer en blijf bij hem. Afgelopen weekend voelde ik mij geweldig en mijn vriend ook en toen pakten we elkaar weer vast, dit moet altijd van mijn kant komen, als we in bed liggen dan pakt hij me wel vast.
Maar ik ben ook verliefd op een getrouwde collega en hij op mij, dit is al heel wat jaren aan de gang. Sinds vorig week kussen wij weer op het werk, terwijl het meer als 1 jaar goed ging. Hij is nu mijn chef. En ook ik weet niet wat dit is want hij is gelukkig thuis met zijn vrouw en 5 kinderen. Ik wou ook even mijn verhaal kwijt.

"alleen"

Wat is het lastig hè, om zo heen en weer geslingerd te worden.
Mijn jeugdvriend is gewoon de ideale man, hij kookt, hij wast,hij strijkt, hij zingt, is vrolijk, is knap, is lief, praat en luistert en vindt mij mooi.
Hij zegt dat hij altijd aan mij gedacht heeft al die jaren!
Mijn man praat niet en luistert niet, raakt me nooit spontaan aan, kookt nooit, wassen en strijken is voor vrouwen, is vaak moe en pessimistisch en toch ben ik heel wat jaren terug voor hem gevallen.
Ik zit zelf gewoon niet goed in mijn vel, ik ben niet meer tevreden in deze relatie en dan ineens komt mijn ideale man om de hoek 'kijken'.
Ik word gek van mezelf!
Toch heb ik een heel klein stapje ondernomen, ik heb me vanavond ingeschreven bij de woning stichting.

Ik heb mijn jeugdvriend nog steeds niet gezien in levende lijfe, en misschien maar goed ook want straks valt het tegen van beide kanten,( wat ik me trouwens niet kan voorstellen) maar het voelt zo goed! Maar ja, hij is getrouwd en ik ben getrouwd en heb een kind, hoe dit verder moet?? Ik weet het niet.
Warhoofd

Ideale droom

Wakker worden, Warhoofd, je idealiseert een plaatje waardoor je je huidige huwelijk lekker negatief gaat zien en er bovendien geen moeite meer voor doet.
Jouw jeugdvriend is beslist niet de ideale man. Ten eerste is hij verschrikkelijk slecht in partners kiezen, want hij zit nu al met zijn tweede vrouw en zoekt op het net daar anders. Komt me ook niet over als een man die in relaties investeert. Meer eentje die zich van relatie in relatie stort totdat de nieuwigheid eraf is, niet in staat is om een relatie op te bouwen en zich dus maar weer in een nieuwe verliefdheid stort.
Het altijd aan jouw denken heeft hem niet behoed om zich al twee keer te binden, dus dat zou ik maar met een flinke korrel zout nemen.
Ten tweede hij heeft geen kinderen, waarom niet? Misschien een bewuste keus. In ieder geval is hij er niet aan gewend en jij hebt een dochter die al bijna in de puberteit is. Kans is groot dat dat zeer grote moeilijkheden gaat geven.
Hoezo vind hij je mooi, als jullie elkaar niet weer ontmoet hebben? Via internet idealiseren jullie jezelf en de ander voor elkaar en dromen van een ideaal en ze leefden nog lang en gelukkig. Dat zijn sprookjes. Iemand kan prima nog lang en gelukkig met een ander leven, maar daar moet je wel wat voor doen en zo te horen ben zowel jij als je ex-vriend daar erg slecht in. Op iemand vallen en verliefd worden is makkelijk, houden van opbouwen is wat lastiger, je moet ook van iemand als geheel houden en niet alleen de leuke kanten.
Mijn advies is om het contact met je jeugdvriend af te breken. Als hij 10-20 jaar 'op je gewacht' heeft kan hij ook nog wel wat langer wachten en eens bij zichzelf te rade gaan wat er niet functioneert in zijn relaties. En dan kan jij hetzelfde doen.
Een relatie kan je alleen gelukkig maken als je in staat bent dat geluk in je zelf te vinden, als je het altijd aan de ander ophangt en met name aan futiliteiten als wassen, koken, strijken dan is dat geen goede basis en wordt je geheid ongelukkig.
Aan je verliefdheid toegeven èn geen verdriet doen gaan niet samen. Je gaat geheid een heleboel mensen een hoop verdriet doen en de kansen dat je er zelf beter uit komt op lange duur zijn verrekte klein.
Groetjes primavera

Zien jullie dat

warhoofd alleen reageerd op diegene die haar verhaal herkennen, er zelf ook mee te maken hebben/gehad.
Ze heeft geen behoefte aan duidelijk advies tegen de jeugdliefde. Ze wil alleen maar dat we met haar mee zwijmelen...

Primavera

Ik wilde even reageren op jouw bericht.
In heel veel dingen heb je gelijk, en ik weet dat ik mijn huwelijk nu teveel negatief afschilder, da's niet eerlijk van mij.
Nu ik contact heb met mn jeugdvriend voel ik gewoon wat ik allemaal heb moeten missen, maar ja, daar ben ik zelf bij geweest!
Ik wil wel even iets rechtzetten over mn jeugdvriend. We hebben nooit iets met elkaar gehad vroeger, we waren allebei stil verliefd op elkaar zonder het te weten van elkaar.Jaren lang hebben we lkaar gezocht, tevergeefs! Hij is 12 jaar getrouwd geweest, zijn ex wilde scheidden, hij niet. Hij wil ook op me wachten, al zitten we in het bejaardenhuis, maar ja, ik weet ook wel dat het allemaal mooi klinkt maar of het ook gaat gebeuren????
Ik moet idd bij mezelf te rade gaan!

Polly, je ziet het verkeerd, dat ik wil dat jullie mee zwijmelen! Ik heb alleen mijn gevoel op papier gezet, dan kan ik het in ieder geval ergens kwijt.
Warhoofd

Prioriteiten

een relatietherapeut: 'Als het gaat om iemands kinderen, iemands werk en iemands huwelijk, doen ze meesten alles wat nodig is voor werk en kinderen. Het is bijna altijd het huwelijk dat ze laten versloffen. Terwijl uiteindelijk niet alleen je geluk, maar ook je kinderen en je werk eronder zullen lijden als je in je huwelijk/vaste relatie gefrustreerd raakt. Let op waar je prioriteiten liggen en doe daar wat aan!'

(gelezen in de krant van gisteren)

Tonny

Nou primavera,

da´s niet helemaal eerlijk van je.......ik zwijmelde niet met haar mee en ze reageerde wel op mij.

Warhoofd,

als je niet met je man kunt praten, dat al hebt geprobeerd.......dan is het inderdaad misschien niet onverstandig om je in te laten schrijven bij een woningstichting (wat je dus al hebt gedaan).

Maar ga dat niet doen om dan samen te gaan wonen met je jeugdvriend. Hij is getrouwd, wie zegt dat hij samen met jou verder wil als je zou gaan scheiden?? Het gras lijkt nu groen, maar wie zegt dat dat groen blijft??

Ik wens je veel wijsheid toe

Hier nog één

Hallo,

Ook ik ben getrouwd, met een heel slecht huwelijk eigenlijk. En verliefd geworden op een andere man... Ik herken je gevoel van het gras lijkt groener. Ik weet dat hij mij leuk vindt, maar of ie echt verliefd op me is weet ik niet.. Soms houdt hij de boot af en dat kan eerlijk gezegd komen doordat hij of niet verliefd is of omdat hij zo eerlijk is. Hij weet dat ik getrouwd ben... Feitelijk doet het er niet zo toe natuurlijk wat de reden is..

Maar ik herken zo je gevoelens. Ik herken het afzetten tegen je man en het gevoel dat het zo fijn is bij die andere man... Mijn huwelijk staat onder grote spanning. Dat deed het al voordat ik verliefd werd en nu is het nog erger lijkt het wel...Hij is ook gewoon niet zo'n leuke vader en we hebben er al zoveel gesprekken over gevoerd en dan verbeterd het even om vervolgens weer gewoon verder te gaan. En wat doe ik, stomme ik, fantaseren over hoe die ander met mijn kinderen en mij zou zijn.... Was er maar een pilletje...dan nam ik het direct..

Makkelijk gezegd

Het is makkelijk gezegd om bij je man weg te gaan. Ik blijf (nog even) bij hem omdat hij ook vader is van de kinderen. Weggaan betekent niet dat je daar gelukkiger van wordt. Praktisch is het al helemaal niet. Ik kies er nu voor om in een fijn huis met de kinderen te wonen en financieel is het zeer handig zo, de kids kunnen alles blijven doen. Man en ik hebben geen ruzie, gaan normaal met elkaar om, maar er is verder niets meer tussen ons. En ik mag ook graag zwijmelen en ik ben inderdaad ook verliefd, maar kan niet zomaar gezin in de steek laten.
Ik zou warhoofd ook aanraden om eens te gaan praten met een therapeut, hoeft niet met je man maar gewoon voor jezelf en wat je met al die gevoelens moet doen.

Jade en de rest

Mijn jeugdvriend heeft me gezegd dat hij niet voor de 2e keer wil scheiden, dat kan hij zijn huidige vrouw niet aandoen. Dus dat weet ik! Ook al zou ik dus bij mijn man weggaan, dan nog....
Ik moet voor mezelf er uit komen wat ik nu wil.
Mezelf op de 3e plaats zetten zoals ik al jaren heb gedaan, of, alles op zijn kop zetten en mezelf op de 1e plaats zetten.
Bah, alles liep gewoon z'n gangetje tot hij contact zocht, daar baal ik best wel van. Hij heeft zoveel los gemaakt, gevoelens die ik jaren heb weggestopt.
Hij zegt dat hij op we wacht, misschien dat we over 10 of 20 jaar dan eindelijk bij elkaar kunnen zijn, tja......mooie woorden allemaal

Warhoofd

10 ,20 jaar?

Wat dan over 10, 20 jaar? Is ze dan dood? Of heeft hij dan dat huwelijk zo verziekt dat zij zelf dan maar wat graag wil scheiden?

Je vraagt je af wat je moet doen, jezelf weer op de derde plaats zetten of alles op z'n kop en jezelf op de eerste plaats zetten.
Zet je jezelf op de eerste plaats! Dat hoeft ook helemaal niet te betekenen dat je gelijk moet scheiden. Je relatie met je man zal veranderen maar misschien wordt de relatie er wel veel beter op!

Nou ja zeg

Wat bedoel je nou met je reactie Praia.. Is dat een reactie op mijn posting of die van "ik".

Ik heb nooit gezegd dat ik voor het geld blijf... Eerlijk gezegd denk ik nog dat ik meer tevreden kan zijn over de uitgaven als ik alleen met de kids zou wonen in vergelijking met hoe het nu is... Mijn man heeft een verschrikkelijk dure hobby waar elke maand heel veel geld aan op gaat. Dus voor het geld blijf ik NIET...

Ik heb mijn man verteld van wat ik van zijn gedrag vindt (weer!!!!) en hoop dat hij nu inziet dat ik het meen... Mocht ik dan niet veranderen dan zal ik, hoe moeilijk en verschrikkelijk ik dat ook vind een andere oplossing moeten bedenken.

Wat een verschrikkelijk zware tijd...

Je praat wel makkelijk hoor

Doe je er niet wat al te makkelijk over...?

Misschien heeft ie een wake-upcall nodig. En wie weet dan... Wel een beetje zuur als ik mijn kinderen het niet gun om het iig te proberen.

Daarnaast kan ik hem afremmen en in de gaten houden... Als hij een weekend papa wordt kan ik dat niet en heb ik geen idee wat ie weer tegen ze schreewt.

Bovendien was ik er zelf bij dat hij die dingen aanschafte. Dus achteraf roepen het kost zo veel heeft niet zoveel zin... Ja dat is ook zo en staat niet in verhouding tot wat ik uitgeef of tot onze inkomsten maar we hebben het wel samen gedaan.

Ik wil het iig geval proberen om hem in te laten zien dat zijn gedrag niet kan... Ik heb zelfs zijn familie achter me staan dus dat scheelt.

Ik neem aan dat jij een alleenstaande mama bent die een scheiding prima is doorlopen. Anders zou je niet zo hard roepen lijkt me..

Warhoofd,

het zijn niet alleen mooie woorden, maar vooral loze woorden. Hoe kan hij NU al weten dat het over 10, 20 naar WEL iets kan worden??

Ik denk dat het contact met je jeugdvriend een hele duidelijke wake-up call is geworden. Alles liep z´n gangetje, je bent niet gelukkig......nu word je gedwongen om als het ware te gaan nadenken over wat je wilt. En ja, dan staat ineens alles op z´n kop)

2 situaties

Je hebt wel gelijk als je het zo stelt hoor.. In tegenstelling tot je vorige posting waarin ik die mening niet kon vinden.

Maar ik heb nu in ieder geval wel besloten om eerst te proberen of ik het kan oplossen met mijn man voordat ik de koffer in duik met iemand anders. Maar dat maakt me nog niet minder verliefd.. (dat moet eerst slijten zoals ik hier zo vaak lees)