Goede relatie: tegenpolen zijn wel of juist niet goed?
Hoi,
Ik ben erg benieuwd naar mensen die een hele goede langdurige relatie hebben met hun partner, of zij juist tegenpolen van elkaar zijn of juist heel erg mensen met dezelfde achtergrond, interesses, opvoeding, denkwijze etc.
Achtergrond nav deze vraag; ben zelf 15 jr getrouwd - relatie lijkt aan z'n eind te komen omdat we een tijdje uit elkaar gaan. We hebben totaal verschillende achtergronden, deels hetzelfde karakter (vrij relaxed) maar deels ook tegenpolen (huismus type vs extravert uitgaanstype), verschillende opvoeding, opleiding niveau etc. Wat we vroeger zo leuk aan elkaar vonden, lijkt nu z'n keerzijde te krijgen.
Aan de ene kant lijkt het me heerlijk om met iemand een relatie te hebben die heel veel hetzelfde is als ikzelf, aan de ander kant ook weer dodelijk saai!
In hoeverre moet je wel of niet elkaars tegenpolen zijn om een langdurige interessante goede relatie te hebben? Juist veel hetzelfde zijn, of juist niet? Ik ben erg benieuwd naar meningen of ervaringen van anderen.
Thx 
Tegenpolen
Ik bedenk me net dat wij over iets meer dan een maand 25! jaar bij elkaar zijn. Het was gelijk goed naar mijn gevoel. Man moest er nog even aan wennen, maar bij elkaar heeft dat niet meer dan een paar maanden geduurd en toen kregen we een flat in de schoot geworpen en zijn officieel samen gaan wonen.
Ik moet zeggen dat er een flink aantal jaren voorbij is gegaan waarin goed naar boven kwam dat man en ik een andere smaak hebben en niet altijd hetzelfde dachten over de opvoeding en over taalgebruik e.d.. Nog steeds lijkt het mij super ontspannen om een winkel in te stappen en het overal in eens te zijn. Maar daar draait het niet om, weet ik inmiddels. Als de basis goed is, als je door dik en dun van elkaar blijft houden, maakt het niet zoveel uit als je andere interesses hebt, het niet altijd met elkaar eens bent of wat langer in winkels moet zoeken tot je het eens bent over de kleur van een bankstel. Man en ik zijn wel zijn wel met elkaar meegegroeid bij onderwerpen als politiek en godsdienst. Ik ben blij dat we op dat vlak redelijk hetzelfde denken, want dat hoort toch wel bij wat ik de basis noem. Liefde is een mooi ding in een relatie, maar als je écht totaal anders in het leven staat is harmonieus samenleven wel moeilijk lijkt mij.
15 jaar is toch langdurig?
Kennelijk heeft deze relatie met tegenpolen gewerkt. Nog langer is toch niet nog beter?
Overigens denk ik dat een relatie een stuk ingewikkelder als je echt tegengestelde karakters hebt.Zeker als het over essentiele dingen gaat.
Praten,luisteren en eerlijk zijn
Voor mij is belangrijk dat je interesse in de ander toont, mijn vriend heeft wel een paar interesses die ik ook heb maar sommige ook weer niet. Hij gaat graag dagen fietsen en dan ergens slapen met tent. Nou ik moet er niet aan denken, maar ik fiets wel dagtochten mee af en toe.
IK ben gek op honden en hij is een kattenmens. Toen wij net bij elkaar waren heb ik een kat uit het asiel gehaald voor hem en inmiddels heb ik 2 honden en vang in pups uit het buitenland op. Hij vind het leuk dat ik ervan geniet en ik vind het leuk als hij er af en toe een paar dagen erop uit kan om te fietsen.
Verder doen wij veel dingen wel samen, nu wij 7 jaar bij elkaar zijn hangen wij meer op de bank en kijken film of gaan uit eten en soms gaan we lange wandelingen maken met de honden..Het is geven en nemen, maar ik kan mij voorstellen als je bijv. beiden driftige types bent het vaker botst. Luisteren is belangrijk, met elkaar kunnen praten, want dan weet je ook wat de ander verwacht. Ook al pas je in het begin van een relatie perfect bij elkaar kunnen mensen in de loop van de tijd veranderen, nieuwe interesses krijgen of door omstandigheden sommige hobbys niet meer uitoefenen.
Wordt het saai, ga dan zelf iets verzinnen en veracht niet dat een ander dat doet, of beter nog doe het samen, praat eroveren wees in elk geval eerlijk als iets niet goed gaat volgens jou, maar accepteer ook de kritiek van de ander.
Met de jaren
Ik ben meerdere keren getrouwd geweest en mij persoonlijk valt op dat met de jaren alles een beetje minder interessant wordt. Ik vergelijk het met een boek dat je leest, de eerste keer is het het spannendst en hoe meer het verhaal je aanspreekt, hoe leuker. Lees je het boek vaker weet je al wat er in staat en is het wel leuk maar minder spannend. Tja wat doe je daaraan? Misschien zelf wat nieuwe pagina's ertussen voegen en het weer spannend maken voor de ander die het leest of de ander iets laten schrijven?
Ik vraag mij zelf af en toe af als ik in een dipje zit, wat stel ik voor eisen? Zijn de eisen hoog is de kans op teleurstelling ook hoger en veracht ik ook dat de ander meer moet doen om aan die eisen te voldoen. Of ik moet er zelf iets meer voor doen en niet de verantwoording bij een ander neer leggen.
Herkenning
Hoi,
Bedankt voor de reacties, ik herken zeker veel in wat jullie schrijven. Er is voor ons niet 1 bepaald punt waardoor we uit elkaar gaan/gegroeid zijn, een deel zal te maken hebben met het feit dat we heel anders zijn t.o.v. elkaar, maar toch hebben we ook veel gemeen. En dat je je na een tijd aan elkaars 'leuke' kanten gaat ergeren, dat klopt ook inderdaad.
Volgens mijn partner is 'het gevoel' voor mij weg en zijn we te veel gewoon overgebleven als vrienden. Het is al eens voorgekomen dat hij een scheve schaats heeft gereden, daarna hebben we het allebei samen nog weer geprobeerd maar omdat hij geen therapie wil is het daardoor langzaam na een dik jaar toch stuk gelopen. Hij wil voorkomen dat zoiets weer gebeurt als we nog bij elkaar zijn, vandaar dat we een tijd uit elkaar gaan. (Dat is het in een notedop)
Nou betrap ik mezelf er op dat ik verliefd ben geworden op een oude klasgenoot van vroeger; zelfde achtergrond, zelfde politieke interesse, zelfde opleidingsniveau en we kennen elkaar al van de kleuterschool. Ook al ken ik hem niet eens zo heel goed (vorig jaar een avond mee de kroeg in geweest en dat was erg gezellig), de gezamenlijke achtergrond schept voor mij al zo'n band dat het voelt alsof hij en ik bij elkaar horen, heel vreemd.
Maar, aan de andere kant vraag ik me dus ook af of zo iet niet heel erg saai zou worden op de lange termijn - vandaar mijn 1e posting.
De man in kwestie woont samen, dus een relatie tussen hem en mij is momenteel sowieso niet aan de orde.
Ben verder nog steeds benieuwd naar ervaringen van anderen! Thx.
1000x
Heb ik commentaar gehad, omdat mijn man en ik op het eerste gezicht erg verschillend lijken. Extravert en introvert. We zijn nu bijna 20 jaar bij elkaar, en het gaat fine thank you.
Vroeger dacht ik dat er veel verschillende combinaties mogelijk waren, maar ouder en wijzer geworden denk ik dat een gedeelde achtergrond toch wel heel fijn is. Wij zijn maatschappelijk ongeveer uit dezelfde klasse, maar onze gezinscultuur was heel verschillend. Daar hebben we heel wat aan moeten slijpen toen we kinderen kregen en onze vanzelfsprekendheden ter discussie kwamen te staan. De gedeelde belangstelling, en heel belangrijk, gedeelde normen en waarden hebben ons daardoorheen gesleept.
Dus, samengevat: ik denk dat verschillende combinaties kunnen werken maar een gedeelde achtergrond is voor een langdurige relatie wel een lekker stevige basis.
Investeren
Ik denk dat alle combinaties zouden kunnen werken maar het is afhankelijk van wat de partners willen investeren en hoeveel moeite het mag kosten. Soms geven mensen al bij het minste of geringste op, terwijl met een beetje moeite en begrip van beide kanten en tijd om evtl. ook andere dingen te leren kennen, ze misschien nog heel lang gelukkig bij elkaar zouden kunnen zijn.
Toen ik nog jonger was, koos ik eerst naar uiterlijk, als daar eerst de klik was, was ik al tevreden. Vaak waren die relaties gauw over, logisch. Dan kijk je toch wat meer naar karakter en interesses en is het uiterlijk al iets minder belangrijk.
Nu heb ik een man die totaal niet zo eruit ziet als dat ik altijd zocht, kaal, dikke buik en grijs, maar wij kunnen over alles praten en hij zou voor mij door het vuur gaan en ik voor hem. Wat betreft de interesses botst het wel eens, maar het is geven en nemen, dus er zijn ergere dingen.
Naar elkaar toe gegroeid
Mijn man heeft een andere nationaliteit, taal en achtergrond dan ik. Zijn ouders hebben bijv. niet gestudeerd, praten onderling dialect en hebben echt geen boek in huis. De hele dag staat constant de tv aan op allerlei quiz en andere popi-programma's, je kan er van de grond eten zo schoon als het er is en er ligt nooit iets buiten zijn plaats. Als gelovigen is het huwelijk heilig voor ze en als mijn schoonmoeder voor iedere maaltijd niet minstens een uur in de keuken staat heeft ze het idee dat ze het zich er vanaf gemaakt heeft.
Mijn ouders hebben gestudeerd, zijn atheïst, meerdere malen gescheiden en je struikelt er over de boeken en vroeger over de huisdieren. Tv is voornamelijk voor documentaires of films en wat zij met behulp van een hulp redelijk netjes vinden daar zou mijn schoonmoeder zich voor schamen. Mijn moeder heeft na een half uur in de keuken het idee dat ze al verschrikkelijk veel gedaan en lang gedaan heeft en kookt het liefst met zoveel mogelijk kant-en-klaar spul.
En toch, ondanks op het eerste gezicht vrij verschillende achtergrond lijken we veel meer op elkaar dan je zou verwachten. We zijn allebei wat eigenwijze mensen die hun eigen plan trekken, waardoor wellicht ieders achtergrond toch minder impact heeft gehad. Over de opvoeding van de kinderen waren we het eigenlijk zonder erover te moeten discussiëren gelijk eens. Hij is misschien iets voorzichtiger en beschermender dan ik, maar dat verschil is maar klein.
Smaak wat boeken (hij las ondanks zijn achtergrond wel en is nadat hij mij heeft leren kennen alleen maar meer gaan lezen), films, muziek, kleding en inrichting betreft komt aardig overheen. In sommige dingen verschillen we wat, maar we hebben juist hierdoor meerdere dingen leren waarderen die we misschien eerst bij voorbaat uitsloten. Ik dacht eerst a-muzikaal te zijn en me nauwelijks voor muziek te interesseren en door zijn hobby is het nu mijn werk geworden.
Intelligentie is ook van ongeveer hetzelfde niveau. Ik denk dat dat erg belangrijk voor me is, want een relatie waarin ik niet met iemand op hetzelfde niveau over van alles en nog wat zou kunnen praten zou denk ik snel vervelen. Sterker nog ik zou er volledig van afknappen. Er schiet me ineens te binnen hoe een man waarmee ik wel eens uitging voordat ik mijn man leerde kennen zijn kansen volledig de grond in boorde door niet alleen onwetend te zijn wat statistiek betreft, maar bovendien ook na herhaaldelijk uitleg het nog niet te willen snappen. Hij had beter in sportsokken met bruine schoenen kunnen verschijnen dan die misser te maken, want toevallig kwam dat overéén met mijn equivalent voor witte sokken.
Kortom, ik denk dat je in een heleboel dingen verschillend kan zijn, hoeft niet, maar dat er een paar punten zijn (voor iedereen weer andere) waarin je gewoon niet vaan elkaar mag verschillen. Verder denk ik dat je in een goede relatie open staat voor de ideeën, meningen en smaak van de ander en op die manier ook na elkaar toe kan groeien.
groeten Primavera (10 jaar getrouwd)
Verschillend maar niet alles
Mijn man en ik zijn erg verschillend van elkaar op het eerste gezicht. We hebben een totaal andere achtergrond betreffende cultuur (hij is opgegroeid in het Midden Oosten, ik in Nederland), geloof (hij is moslim, ik katholiek), familie, hoe we opgegroeid zijn enzovoorts.
Ook opleiding verschilt. Ik heb meerdere studies gedaan, hij is met 15 jaar gaan werken en heeft nauwelijks meer dan lagere school.
We zien dingen dan ook regelmatig heel anders en denken over bepaalde zaken echt heel verschillend. We kunnen dan ook flinke ruzies hebben.
Toch ondanks dat hebben we ook wel veel gemeen. We kunnen om dezelfde soort dingen lachen, we hebben dezelfde manier van communiceren, we hebben genoeg relativeringsvermogen om over verschillen heen te kunnen stappen en we hechten ook deels aan dezelfde zaken veel waarde.
Ook de meer banale dingen als dagelijkse bezigheden hebben genoeg overeenkomsten dat we het met elkaar uithouden.
Natuurlijk is het makkelijker om een relatie te hebben met iemand die deels dezelfde achtergrond heeft maar ik heb zelf er nooit een probleem mee gehad dat we zo anders waren. Ik denk juist dat het ook een enorme rijkdom kan zijn en ik heb veel geleerd wat dat betreft van de verschillen tussen ons.
Daarnaast hebben we gewoon een connectie, we begrijpen elkaar vaak blindelings. Zelfs al ben ik het niet met hem eens ik begrijp toch wat hij bedoeld of wat hij wil.Die connectie is eigenlijk niet in woorden te vatten maar dit maakt dat we ondanks onze soms heel verschillende denkwijzes het al bijna een kwart eeuw samen uithouden.
Maylise
Heel verschillend
Wij zijn eigenlijk heel verschillend.
Hij gelovig opgevoed, ik niet. Wij mochten altijd onze mening geven, hij niet. Wij konden/mochten tegen onze ouders in gaan, hij niet, zijn moeder spreekt altijd de waarheid! Dus dat heeft veel bloed, zweet en tranen gekost voordat hij voor zijn eigen mening uitkwam, en er ook voor zichzelf en gezin opkwam. Hij alleen technische school, ik mbo. Ik snap een groot deel van zijn humor niet, en hij snapt een groot deel van mijn humor niet. En toch kunnen we samen goed lachen en ook om elkaar (als de één een film zit te kijken en daarom moet lachen, terwijl de ander het een waardeloze film vind)
We hebben samen naar een middenweg gezocht in de opvoeding van de kinderen. En ik denk dat het wel iets meer mijn manier is geworden, maar dan alleen omdat ik tbm ben. We bespreken veel, en vinden dan altijd een weg die ons allebei bevalt.
Zijn hobby is absoluut de mijne niet, hij is graag onder de mensen, ik ben graag op mijzelf. (dit is wel een punt waarop verbeterd kan worden) Dus eigenlijk zijn we elkaars tegenpolen.
Maar gek genoeg werkt het wel, we praten veel met elkaar, we zoeken naar oplossingen die ons allebei tevreden stelt. onze liefde is sterk, is jammer genoeg in het verleden regelmatig op de proef gesteld, maar daar groeide de liefde alleen maar van. We hebben al aardig wat voor onze kiezen gehad, maar we weten dat we op elkaar kunnen terug vallen, we zijn er voor elkaar.
En volgens mij maakt dat een goed huwelijk. want ook als je veel op elkaar lijkt, je moet aan je relatie blijven werken.
Volgende week zijn wij 11,5 jaar getrouwd en ik hoop dat er nog vele jaren bij mogen komen.
