Grenzeloos verliefd (hoe het ging en gaat)

Ben weer terug. Het was onbeschrijflijk maar ik zal het toch proberen. Hij was echt degene met wie ik maandenlang heb gemailt. Van aan elkaar wennen was helemaal geen sprake. Het enige waar hij even stond te kijken was mijn "petite" verschijning. In zijn herinnering was ik groter en steviger (dat laatste kan wel kloppen). Maar hij was alleen maar aangenaam verrast omdat hij ook van geringe lengte is.

We hebben veel gedaan, continue gereisd en hij heeft me aan zijn beste vrienden en zijn zoon voorgesteld. We hebben allebei nogal wat bagage en daardoor beschadigd. Dat wisten we van elkaar door ons intensief mailcontact. Er zijn een paar heftige momenten geweest waarin we door elkaar met onszelf werden geconfronteerd. Heel emotioneel maar de een kon de ander houvast bieden en vice versa. Een mooie wisselwerking.

Verder hebben we gigantisch veel lol gehad. We zijn beide zeer chaotisch en hebben daarop veel kritiek te verstouwen gehad. Met elkaar konden we om onszelf en de ander vreselijk lachen.

Over de seks kan ik een 10-delige versie van Tinten Grijs schrijven, maar dan stukken beter en zonder pijnlijke spelletjes.

Al met al, nu zit ik hier, nog steeds happy met mijn leven. Ik voel me rijk dat ik deze man in mijn leven heb. Ik kan niet zeggen dat hij de love of my life is, maar wel degelijk een soulmate waar ik vreselijk verliefd op ben. Natuurlijk mis ik hem enorm, maar in september ga ik weer 3 weken naar hem toe. We hebben ons voorgenomen om ons eigen leven te leven, dagelijkse dingen, geld verdienen, kinderen opvoeden (ik dan, de zijne zijn al volwassen) en ons persoonlijk proces voort
zetten.

We zullen elkaar minimaal 3x per jaar opzoeken en als de liefde en de relatie groeit, gaan we kijken of Canada er in 2020 een inwoner bijkrijgt.

Rustig aan dus. En genieten van het gevoel en de ervaring. Er zullen ongetwijfeld momenten komen dat ik explodeer van verlangen, maar hij en onze unieke klik is het waard om te wachten. Ik prijs mezelf gelukkig dat ik hem ontmoet heb. Als hij even uit mijn zicht was verdwenen, hoefde ik hem niet te zoeken. Ik hoefde alleen maar af te gaan op de schaterlach van andere mensen om te weten waar hij is. Een heerlijk mens, en hij houdt van mij .

En dat op mijn 47ste.

Bedankt voor de leuke en lieve reacties.

Minnehaha

Bijna 47