Groot verschil in leeftijd
Ik heb wel in het archief gezien dat dit onderwerp ten sprake is gekomen maar die zijn al veel ouder en ik zou wel graag wat van anderen willen horen die ook een oudere man hebben.
Ik heb dus een relatie met een man die 15 jaar ouder is dan ik. We zijn al bijna 12 jaar samen en hebben 4 kinderen. In het begin was het moeilijk om het aan mijn ouders te vertellen maar die zijn er nu aan gewend. De meeste tijd denk ik er niet over na dat ons verschil in leeftijd zo groot is en ik heb ook het 'geluk' dat hij geen kinderen heeft uit een vorige relatie en door moeilijke tijden in dezelfde fase zat als ik qua werk en opbouwen van een plekje en zo. Dus over het algemeen hebben we het prima samen.
maarrrr, toch denk ik af en toe over later... Hij is nu bijna 50 en ziet er heel goed uit voor zijn leeftijd. Toch kan je merken dat hij ouder is met veel dingen. Maar wat als hij 65 of zo is en met pensioen gaat? Ik ben dan nog aan het werk en we kunnen dan geen dingen samen gaan doen, samen van onze oude dagen genieten, vakantietjes maken of wat dan ook, tenzij ik vakantie heb. En dan ben ik 65 en kan dingen gaan doen, is hij dan te oud? Ik zeg wel eens als grapje, zet je gewoon in een ouderen tehuis en ga zelf op een cruiseship mee!
Ook schaam ik me er een beetje voor als iemand vraagt wat ons leeftijdsverschil is, en dat zou toch niet hoeven?
Dus af en toe toch dingen in mijn hoofd met twijfels of ik er wel goed aan gedaan heb! Tja, ik houd van hem, we hebben 4 geweldige kinderen en we zijn toch gelukkig, met de normale argumenten in een relatie.
Dus als er anderen zijn in dezelfde situatie zou ik graag hun gedachten horen.
Jonkie
je vraagt je af of je het allemaal wel goed gedaan hebt?
kom op zeg,jullie zijn al 15 jaar gelukkig ,hebben vier prachtige kinderen,geniet daar van.
hoe het verder gaat weet niemand,elke situatie is anders.
Bovendien,als je hier negatieve reacties gaat krijgen,wat ga je dan doen? ga je dan scheiden?
Maar ik zou me nu echt geen zorgen gaan maken over later.Je leeft nu ,hebt een prachtig gezin,geniet daarvan en pluk de dag.
Wat je aandacht geeft groeit..!
Hoi Jonkie,
Ik kan me heel goed voorstellen dat je twijfels hebt. Die heeft iedereen op een bepaald moment wel eens en vooral in een volgens het plaatje 'afwijkende' situatie, loop je in de toekomst vast tegen de nadelen van verschillende levensfasen aan.
Als jouw insteek is daar nu vast bewust over na te denken, zou ik zeggen prima. In dat geval is mijn advies om dat ook eens open en serieus met je partner te bespreken. Daarmee voorkom je dat je twijfel een eigen leven gaat leiden en blijft het iets van jullie samen in het kader van op de toekomst voor bereiden.
Waar ik voor zou waken is dat de twijfeltjes die je hebt groter worden door. Voor goede dingen en ook voor slechte geldt dat iets wat je aandacht geeft groeit. Zo kan enige twijfel al gauw twijfel worden etc. Ook door de tegenreacties die je hier waarschijnlijk zult krijgen word je wellicht verder een hoek in geduwd waar je helemaal niet (wil) zit(ten)...
Een vriendin heeft een man die ca 25 jaar ouder is, ze hebben een jonge dochter samen en genieten enorm. Hij heeft een creatief, vrij beroep en zal niet plotsklaps met pensioen gaan maar heel rustig afbouwen op latere leeftijd. Zij hebben, met het oog op de toekomst, wel heel bewust gekozen voor lage vaste lasten en ze leven zuinig. Om te sparen zodat zij later ook al minder kan gaan werken etc. Dat dus allemaal bedacht toen ze samen de schaduwzijden op een rijtje hebben gezet.
Onze buren schelen ook veel en buurman is al jaren met pensioen. Buurvrouw is ook al pensioengerechtigd maar werkt nog met plezier. Buurman heeft een hobby waar hij overdag serieus mee bezig is, zijn werk zeg maar. Die mensen genieten volop.
Zonder je twijfel af te willen serveren sluit ik me aan bij sus-anne: geniet van je gezin en je leven. En.. deel je twijfel eens met je man om te kijken of je nu vast iets moet/kan doen om het later soepeler te laten gaan.
Heb net mijn opa begraven
was bijna 92 tot het laatste moment helder van geest en alleen het laatste jaar ziek. (tot die tijd reed hij nog het hele land door in zijn volkswagentje). Zijn vrouw is nu net 75 en heeft hem volgens mij zo jong gehouden!
Gewoon genieten!
Mijk
Regelen
"Maar wat als hij 65 of zo is en met pensioen gaat? Ik ben dan nog aan het werk en we kunnen dan geen dingen samen gaan doen, samen van onze oude dagen genieten, vakantietjes maken of wat dan ook, tenzij ik vakantie heb. "
Ik zou dan nu proberen dingen gaan regelen zodat jij ook eerder kunt stoppen met werken. Desnoods als je een koopwoning hebt, plan je het zo dat die dan verkocht wordt en dat je het geld gebruikt om van te leven. Mijn man en ik hebben gezien bij onze ouders hoe fijn het is als je samen tegelijk kunt stoppen met werken. Zijn ouders hebben vele verre reizen kunnen maken, tot mijn schoonmoeder het fysiek niet meer aan kon (nu bijna 80). Mijn schoonvader daarentegen sport nog steeds. Mijn moeder kreeg helaas op haar 63e kanker en is daarna overleden. Gelukkig hadden ze toen al 7 jaar samen kunnen VUT-ten. Mooie reizen gemaakt met de boot. Mijn vader is nu 73 en nog heel actief, maar wel alleen.
Je bent zelf nu blijkbaar rond de 35. Ik zou echt serieus kijken hoe je kunt bereiken dat jij over 15 jaar ook kunt stoppen of veel minder gaat werken.
Tihama
Aanvulling op helen
..haar titel zegt eigenlijk alles al.
Maar bedenk daarnaast ook dat iedereen als ie zoekt iets kan vinden om aandacht te geven en groot te maken. Geen steen zo glad of er zit wel een ribbeltje ergens. Je zet zelf die bril op om het ribbeltje te vinden.
Overigens krijgt niemand garanties. Mijn ouders hebben een dergelijk leeftijdverschil, mijn vader is volgens mij juist jong gebleven daardoor - en nu moet hij mijn moeder gaan missen door een plotselinge ziekte. Het is wel opvallend hoe ze er nu mee geconfronteerd worden hoezeer ze hadden verwacht dat hij eerst zou gaan. Kennelijk, ook als je het er nooit expliciet over hebt, speelt dit soort gedachten toch bij iedereen door het hoofd.
Het heeft dus bar weinig zin om je druk te maken. Als de situatie daar is vind je een oplossing. En het vertrouwen dat je die oplossing zult vinden, daarmee geef je je kinderen een warm nest. Niet met geld. Niet met een ideale startsituatie. Maar met vertrouwen.
Mijn ouders
scheelden 12 jaar, vader was de oudste. Maar mijn moeder is wel als eerste overleden. Maak je niet druk, je hebt het goed samen en "wat het leven brengen ( verder) brenge moge "weet je niet. Plannen maken is ok, maar dan wel plannen die je kunt aanpassen en verder gewoon van het nu genieten. Geld overigens eigenlijk voor iedereen. ( wij hebben een paar maand geleden 1 van onze vrienden verloren plotseling na een korte ziekte )
Bedankt
Bedankt voor de reacties. Je weet idd maar nooit, er kan wat met mij gebeuren waardoor ik er niet meer ben of hij me in een rolstoel moet duwen of wat dan ook.
Financieel gezien kan ik hoogst waarschijnlijk niet tegelijkertijd stoppen met werken en samen vakantie vieren. Maar misschien dat ik tegen die tijd vaker vrij kan krijgen, het duurt nog wel een aantal jaren en daarnaast zijn zijn ouders ook heel goed in orde en kunnen op vakantie zonder problemen en die zijn in de 70. En de kinderen houden hem hopelijk jong (met een heleboel geklaag van hem dat zijn oude lichaam het niet meer aan kan). Hij 'klaagt' ook veel omdat we nog jaren educatie in het verschiet hebben met onze kinderen. De laatste 2 zijn nog niet met school begonnen!
Ach, we komen er wel door. We hebben over het algemeen een goede relatie en om te genieten hoef je niet altijd op vakantie. Iedereen in de omgeving is er aan gewend en de meeste tijd denk ik er ook niet aan, alleen af en toe dat het even mijn brein binnen huppelt en denk hoe moet het nou later? Of als er iets ter sprake komt dat gebeurt is voor ik uberhaupt geboren was!
