Heb het helemaal gehad met zwager

Guinevere

ook ik heb een zwager die ik nu niet echt geweldig vind. Maar uit respect voor mijn zus heb ik geleerd hoe met hem om te gaan. Ik zie hem dus ook niet vaak, verjaardagen hier komt hij meestal niet mee, verjaardagen daar zijn er genoeg andere mensen en verder spreek ik met mijn zus vaak af als hij er niet is. Dat weet ze en ze houdt er ook rekening mee. Ze vindt het natuurlijk niet leuk, maar respecteert mij ook daarin. Discussies met hem ga ik niet meer aan, dat wordt ruzie. Het is dus koetjes en kalfjes die enkele keer dat we elkaar zien.

Is dat voor jou echt niet meer mogelijk? Zou je dan niet eerst met je zus moeten praten? Met haar overleggen hoe jullie dit willen aanpakken? Het lijkt mij namelijk een probleem van jullie samen. Het is haar man, en jij wil hem niet meer zien, maar haar nog wel...

sterkte!
Jons

Jons, ik wil hem nooit meer zien

Helaas denk ik dat ik hem een enorme vuistslag ga verkopen als ik hem tegenkom. En ik denk dat dit gevoel ook niet meer gaat verdwijnen. Zoals jij met je zwager omgaat, ga ik eigenlijk al 15 jaar met de mijne om. Vanwege de lieve vrede. Maar wat hij nu heeft uitgehaald is beneden alle peil (en nog lager dan dat, volgens mijn man). En toen ik hem telefonisch confronteerde met zijn actie, haalde hij het zelfs in zijn hoofd om naar MIJ te wijzen. Toen heb ik gezegd dat ik op zou hangen en dat ook gedaan. Als mijn zus achter hem gaat staan, denk ik erover om ook met haar het contact te verbreken. Vraag me alleen af of ik dat al dan niet moet mede delen. Of gewoon nooit meer langsgaan en bellen. Eigenlijk zit ik te wachten totdat ik door haar gebeld word met een excuus oid.

P.s.-je

wat vindt je man eigenlijk van de situatie?

Dat kan helpen bij je meningsvorming.

groetjes van Purk

Je wil wel contact

met je zus houden, daar kan ik goed inkomen.

Maar als ik je laatste posting goed begrijp, wil je nu hebben dat je zus belt en excuus maak, voor iets dat haar man heeft gedaan. En dat je ook het contact met haar verbreek als blijk dat zij achter haar man gaat staan. Vind je dat niet te ver gaan?
Ik kan me heel goed voorstellen dat je van haar wil horen dat zij de actie van haar man ook niet goed keur, maar ik vind niet dat zij haar excuus moet aanbieden voor iets dat haar man doet.
Ik denk dat je een keer rustig met je zus om de tafel moet gaan zitten, en dat je vertel wat jouw dwars zit. Geef dan aan dat je het niet ziet zitten dat haar man nog langer bij jouw over de vloer komt.. Hou er dan wel rekening mee, dat haar man zegt, oke dan mag zij er hier niet meer in!..

Wil je toch een goed contact houden met je zus, vertel haar dan wat je allemaal dwars zit, over haar man.. En probeer een middenweg te vinden, mogelijk dat zij haar man meer in toom kan houden?

Ikzelf zou namelijk zoiets hebben van, is mijn man niet welkom dan ben ik dus ook niet welkom... Wij zijn namelijk samen 1.

Hopelijk kom je er met je zus goed uit.

Afkoelen

Ik denk dat ruzie in de familie een besluit is. In mijn schoonfamilie heeft iedereen ruzie met iedereen (generatie voor mijn man) en in mijn familie heeft er niemand ruzie. De kwesties die er spelen zijn precies hetzelfde, alleen in de ene familie besluiten ze dat dit moet worden uitgesproken en dan vervolgens is iedereen boos op iedereen.
Wij hanteren de stelling dat je familie gek is en kijken regelmatig met grote verbazing en verbijstering naar ze (maar wie weet is die houding wederzijds, maar houden onze mening voor ons. Wij hebben ons gelijk en zij het hunne en zo hebben we lekker allemaal gelijk

Je bent nu heel boos over iets, koel af, laat het bezinken en mijd de man tot kerst. Beslis tegen die tijd of je nog steeds wilt breken. Als je dat doet kun je dat met veel lawaai en theater doen of gewoon stil besluiten dat het afgelopen is en de man niet meer zien en het bij die mededeling houden. Maar zolang hij zich niet aan kinderen vergrijpt, anderszins zijn poten niet thuis kan houden of een direct gevaar vormt, vraag ik mij af of de sop de kool waard is. Breuken in een familie zijn heel pijnlijk voor iedereen (en vooral voor kinderen) en meestal gaat het om niet meer dan een bezeerd ego. Kijk wat familiedrama's op film (Festen enzo) en zie de humor van de eigenaardigheden in de familie.

Marieke

als ik je posting lees, dan zou ik met heel mijn hart willen dat ik er wat betreft mijn schoonzus zo in kon staan. Ze heeft me echter een paar keer echt tot op het bot gekwetst en dat doet zo'n zeer. Het kost mij echt veel moeite om de dagen zoals kerst, eerste paasdag en verjaardagen de beleefdheid op te brengen die ik dan ten toon spreid. Ik doe dat wel, maar wel met mate, maar het kost me wel erg veel energie.

Groetjes van Purk

okay, er is dus duidelijk iets geescaleerd, waardoor jij er helemaal klaar mee bent. Is het iets waarvan je woede nog kan zakken of blijft dit echt definitief in de weg zitten? Je bent niet echt duidelijk over de rol van je zwager en zus, wat er is gebeurd, dat maakt het ook wat lastiger inschatten, zeg maar. Hoe is normaal gesproken de relatie met je zus?
Zou het je zus ook duidelijk zijn dat er van haar een excuus oid verwacht wordt?

groetjes,
Jons

Apart zien?

Kan jij je zus en neefjes niet zien bij oma en/of opa? En kan je erover met je zus praten?
Wij kunnen sinds kort niet meer met zwager door een deur (mijn man dan), maar er zijn geen partner of kinderen in het spel. Wij hebben mijn schoonouders gewoon gezegd dat er even geen contact is, dat we elkaar apart willen zien.
Sterkte!

Wat is er gebeurd

OK, ik zal zeggen wat er is voorgevallen. Vorige week heb ik in overleg met mijn vader het graf van mijn moeder opnieuw ingericht. Nieuwe beplanting, stenen etc.
Gisteren wilde ik de plantjes water geven en toen was het hele graf veranderd. Het leek wel of er een clown bezig was geweest. Gebeld naar mijn vader, die wist nergens van. Daarna mijn zus gebeld, die wist dat haar man dat zaterdag had gedaan. Zonder overleg met mijn vader. Hij vroeg me of ik soms de eigenaar van het graf was! Werkelijk, de stoom kwam uit mijn oren, zeker nadat hij me zei dat ik niet moest schreeuwen want dat ie dan zou ophangen. Dit in combi met het continue afz*^& van mijn vader (achter en vóór zijn rug) maakt dat ik het nu echt gehad heb.
Mijn man wilde overigens aangifte van grafschennis gaan doen, maar dat vond ik iets te ver gaan. En hij wilde hem ter verantwoording roepen en zijn mening over hem geven (ook alle constante irritaties en schofferingen van de afgelopen 10 jaar).
Mijn zus is een lastig verhaal, op zich mag ik haar wel, maar ze voegt zich volledig naar haar partner (niet veel eigen karakter).
Bedankt trouwens tot nu toe. Geeft me een steuntje in de rug om te weten dat we niet de enigen zijn. Ik wilde ook geen lid zijn van zo'n gebroken familie, maar helaas. Mijn vader wil na dit voorval ook breken met ze, alleen niet met de kleinkinderen.

Guinevere,

ik zit met klapperende ogen dit te lezen. Hoe haalt ie ´t in z´n botte kop. Maar gezien het feit dat ie egocentrisch is is dit een actie die bij hem past.

Dat je hem nooit meer wilt zien kan ik me heel goed voorstellen. Je zus voegt zich naar hem, dan is de kans heel groot dat je haar dan ook nooit meer zult zien.

"Mijn vader wil na dit voorval ook breken met ze, alleen niet met de kleinkinderen."

Ik ben bang dat hij dan zijn kleinkinderen niet meer zal zien. Ik weet niet hoe oud ze zijn......als ze zelf naar opa kunnen wordt het verhaal misschien heel anders.

Het graf wordt weer veranderd in wat het was of zou moeten zijn (in ieder geval niet als een clownesk geval, wat dan ook maar moge zijn)

De laatste zin...

...is een vraag hoor, ben alleen het vraagteken vergeten

Andersom

Zulke dingen liggen voor iedereen anders natuurlijk. Maar mijn verhaal om het eens van de andere kant te bekijken: in mijn schoonfamilie ben ik het zwarte schaap (eh, dat zegt meer over hun dan over mij hoor, ik ben heel lief . Omdat dat allemaal achter mijn rug om gebeurt is het even gissen maar het lijkt erop dat de schoonzus van meneer Clo mij niet mag. Nu heeft de broer van meneer Clo dus het contact verbroken en bij belangrijke gebeurtenissen is meneer Clo dan ook niet uitgenodigd. Voor de goede orde: er is nooit iets voorgevallen tussen de broers, ze hebben ook niet gesproken over deze breuk. Van mij mogen ze best meneer Clo en de kinderen uitnodigen en daarbij aangeven dat ik niet welkom ben. Want ik ben ook niet welkom, dat ze er dan eerlijk voor uit komen in plaats van zo te konkelen en te stoken. Ik zou er geen probleem mee hebben, want ik persoonlijk heb geen behoefte aan contact met ze.
Guinevere, hoewel meneer Clo inziet dat het niet zuiver is dat zijn broer het contact met hem verbreekt alleen om mij, zonder dat er iets is voorgevallen tussen hun, vindt hij het toch erg. Laat dat niet gebeuren tussen jou en je zus! Dat is die zwager vast niet waard...

Sterkte, groetjes van een zwart schaap

Veranderd of vernield?

OK, hij heeft het graf van je moeder veranderd (maar je schrijft veranderd, niet vernield) zonder overleg, en hij heeft het lelijk gedaan.

Dat is heel erg lomp, en zeker reden om boos te worden, maar is dat nou reden om het contact met iemand te verbreken? Ik denk het niet, maar je schrijft dat er meer is gebeurd. Iemand de irritaties van de afgelopen 10 jaar voor de voeten werpen, zoals je man wilde, is geen goed idee.

OK, het kan zijn dat iemand zo vervelend is dat je hem niet meer wilt zien. Ik ken die man niet, maar misschien is het inderdaad een vervelende kwal.

Dan vind ik nog niet dat je daarin iets van je zus kunt eisen. Veel stellen redeneren dat als de een niet welkom is, dat de ander dan ook niet wil komen. Als je eist dat ze jouw kant kiest door ook excuses te maken, lijkt het alsof je stelt "je bent voor mij of tegen mij". Dat is een goed recept voor een eeuwig splijtende familievete. Waarin je zus tegen haar eigen man partij zou moeten kiezen.
Is dat het waard?

Oeps

Terwijl ik bezig was met het schrijven van mijn epos werd er druk gediscussieerd. Ik zie nu Guinevere dat je zus zich voegt naar haar man en dat maakt het wel wat gecompliceerder. Toevallig heb ik gisteren weer knarsetandend een avondje schoonouders overleefd dus ik pretendeer je wel te begrijpen in dit gevoel. Nogmaals sterkte, dit kan verder onder je huid komen dan je zou willen en denken.

O ja

En als ik dan nadrukkelijk niet uitgenodigd zou zijn zou ik het zeker leuk vinden als meneer Clo ook niet zou gaan, maar ik zou het niet erg vinden als hij wel zou gaan, het blijft voor hem zijn familie (als ik maar niet hoef te gaan

Oh wat erg

Dat is wel heel erg zeg. Ik vind het ook altijd wel lastig hoor met een graf als er nog veel nabestaanden zijn. Mijn zwager is 3 jaar geleden overleden en mijn schoonzus vindt het altijd heel moeilijk welke plantjes van zijn ouders ze nu wel en niet weg mag halen. In onze ogen staan ze er vaak heel slecht bij. Een keer hadden wij (schoonzus en ik) het graf goed onder handen genomen, alles gesnoeid enzo oude bakjes weg gehaald. Die van zijn ouders dus ook. We hebben ze bij hun in de tuin gezet en gezegd dat we alles opgeknapt hadden en de uitgebloeide plantjes hadden weg gehaald. Ik kreeg toen ook de indruk dat ze het er niet helemaal mee eens waren. Ze zijn gewoon wat zuiniger dus vinden de plantjes langer mooi dan mijn schoonzus (de weduwe) en ik dat vinden. Mijn schoonzus en ik hebben wel de afspraak dat als we langs het graf gaan we de lelijke planten van elkaar rigoreus weg halen. Het vervelende is ook dat je niet altijd weet wat precies van wie is. Je hent wel welke bakjes van oude mensen komen en welke niet, maar dan kunnen ze ook nog van ooms en tantes ofzo komen die ze er op zijn sterfdag neer zetten. Die komen 1 of 2 keer per jaar en ruimen het naderhand niet weg. Die mogen we dus wel weer weg halen. Best lastig, eigenlijk zouden mensen er gewoon altijd een kaartje aan moeten doen. Niw hier dus ook een aangetrouwd familielid dat zich veelvuldig met onderhoud van het graf bezig houdt. Maar ik weet ook dat het heel gevoelig ligt, wordt dus ook altijd veelvuldig gebeld of ge'sms't aan het graf; "weet jij van wie dat plantje linksachter is? Kan dat weg?" etc. Pas als schoonzus en ik samen tot de conclusie komen dat het van een tante ofzo is halen we het weg.
Wat een rotsituatie, is je moeder al overleden en dan krijg je dit ook nog. Vind het ook echt heel zielig voor je vader. Hoe oud zijn de kleinkinderen? Ik weet ook een gezin waarbij grootouders en ouders gebrouileerd zijn, kleindochter is altijd bij grootouders blijven komen, denk dat ze toen een jaar of 13 was. Wel werd ze altijd door andere ooms en tantes mee genomen als die op bezoek gingen. Gelukkig vonden de ouders dat wel goed.

Buxus

Ik had een buxushaag geplant. Die was helemaal uit elkaar gehaald en het en der stonden buxusjes eenzaam te zijn...Ik heb alles weer hersteld in de staat zoals ik het had afgestemd met mijn vader. Verder waren de randstenen uit hun verband gehaald en kriskras neergelegd.
Oude potten met planten e.d. worden door de beheerder verwijderd. Ik vind dat degene op wiens naam het eigenaarschap van het graf staat, de baas is over zo'n plek. Dat is dus mijn vader, en zéker niet de niet-geliefde schoonzoon. Alles wat er gebeurt, moet m.i. afgestemd worden met de eigenaar. Tenzij het om eenvoudig snoeiwerk of het neerzetten van extra versieringen (bv windmolentjes) gaat. Dat laatste zijn persoonlijke attenties, moet je ook zorgvuldig mee omgaan. Ik ga met mijn vader afstemmen dat het eigenaarschap van het graf na zijn overlijden (duurt vast nog erg lang) op mij of mijn broer overgaat, niet op mijn zus. En dit ook laten vastleggen.
Ellen: het lijkt misschien onbelangrijk, het veranderen van een graf, en het is niet onherstelbaar, maar ik kan zeggen dat het me tot in het diepst van mijn ziel raakt. Mijn man zag dit bij mij, maar voelde zich zelf ook heel erg geraakt. Hij wilde mijn zwager op persoonlijke titel ter verantwoording roepen, maar dat heb ik tegengehouden hoor. Negeren en niet meer zien is voor mij voldoende. Voor wat betreft mijn zus ben ik er nog niet uit. Neven zijn 9 en puber, en wonen op loopafstand van opa, dus die kunnen evt. zelf langs gaan.

Guinevere

Ik zeg niet dat het onbelangrijk is, ik kan me voorstellen dat het heel belangrijk is.
Wat ik zei is dat je boosheid niet alleen over dat graf gaat, én dat je het risico loopt op een lange familievete als je je zus er ook bij betrekt, en dat je je af moet vragen of het dat je waard is.

Ellen

Ja, ik bedoelde ook niet dat jij dat bedoelde hoor, het staat er wat moeizaam. Ik ga me nog eens wat langer beraden inderdaad.

Grafschennis

Ik vind ook dat je hiervoor aangifte van grafschennis kan doen hoor, dit gaat veel te ver. Hij ziet toch wel dat je dat net hebt neer gezet, doet hij püur om te treiteren, wat denkt hij wel. Zoals iemand hierboven schreef: "Maar zolang hij zich niet aan kinderen vergrijpt, anderszins zijn poten niet thuis kan houden of een direct gevaar vormt" Wat mij betreft valt dit in deze categorie. Echt heel erg.

Gesprek

Dus hij heeft opzettelijk een ravage gemaakt van het graf van zijn schoonmoeder? En zeker weten niet met goede bedoelingen ?
Ik denk dat een gesprek met je vader en je zwager wel op z'n plaats is. Heel vervelend voor je zus dit. Zij zal ws toch voor haar gezin kiezen. Ik zou proberen het contact met haar wel aan te houden.

Bedankt voor jullie ongezouten meningen

Jullie ongezouten meningen doen me echt goed! Mijn zwager wíst dat ik het graf dinsdag (opnieuw) had beplant in overleg met mijn vader, want ik heb hem woensdag de foto's laten zien. Ik ben er van overtuigd dat hij deze actie niet heeft uitgehaald om het graf te ruïneren. Dit is gewoon een geval van pure achterlijkheid in combinatie met het compleet platwalsen van gevoelens van anderen (zoveelste keer trouwens, maar deze keer wel heel erg). Kennelijk vond hij mijn buxushaagje niet mooi o.i.d. Maar los daarvan, iedereen blijft met zijn handen van het graf van mijn moeder af! Als iemand het niet mooi vindt, prima, dan bespreken we dat met mijn vader.
Ik overweeg nu een mail te sturen aan zowel mijn zwager als mijn zus. Via de mail omdat een papieren brief voor mijn zus en zwager vermoedelijk de papierversnipperaar ingaat als hij hem leest. Ja, mijn arme zus, maar ze doet zichzelf zo'n man aan...

Via de mail?

Ik zou dit liever in een persoonlijk gesprek bespreken. Of wonen zus en zwager erg ver weg? Dan liever bellen als mailen.

Mail?

ik heb zo mijn bedenkingen bij het versturen van een mail. Mijn stelregel is een geen emo-mail. Dat pakt meestal verkeerd uit. De schrijver bedoelt dingen vaak anders dan hoe de lezer het interpreteert en andersom. Hoe lastig ook, een gesprek is m.i. effectiever.

Laat duidelijk zijn dat mijn bek openviel wat zwagert heeft gedaan. AFBLIJVEN!!! IS NIET VAN JOU! Ik vind uit zijn actie geen respect naar zijn schoonvader, schoonzus, zwager en zijn eigen vrouw en eigenlijk ook niet naar zijn schoonmoeder (het is per slot van rekening haar graf) spreken.

Gezien zijn actie en blijkbaar is dit niet de enige, schat ik de kans minimaal dat je met een gesprekje eruit komt. Dus bedenk van te voren goed wat je er mee wilt bereiken.

Heel veel succes!

groetjes van Purk

O gut

Dan sta ik er wel heel anders in; ik zou er geen enkele moeite mee hebben als iemand anders zich met het graf van mijn ouders zou bemoeien. Ik kan me helemaal vinden in de mail van Marieke. Guinevere, dit gaat niet over dit graf. Dit gaat over ruim 10 jaar irritatie en dit was hoe dan ook een keer gebarsten. Het líjkt er op dat hij jou/je vader opzettelijk heeft willen kwetsen en als dat zo is, dan is het een plurk. Maar dat was hij tóch al.

Tirza

Gedachtengang

Wat zijn de beweegredenen van zwager? Ik ben zo benieuwd naar zijn gedachten. Je laat hem de foto zien van de nieuwe buxushaag, en dan gaat hij doelbewust naar de begraafplaats, naar het graf van zijn schoonmoeder. Met als beweegreden??? Hij pakt de schop, graaft de buxusjes uit, graaft nieuwe gaten en plant ze opnieuw. Hij legt de randstenen her en der neer. Hij vernielt dus niet, dan had hij de buxussen er gewoon uitgetrokken. Wil hij treiteren? Wie dan? Of hij is zo arrogant dat hij álles beter weet, dus ook hoe het graf van zijn schoonmoeder het best er uitziet?
Hoe dan ook Guinevere, die heeft je zo diep gekwetst, dat je het eerst moet laten rusten. Anders gebeuren er dingen waar je later spijt van krijgt.

Grens aangeven

Hoi Guinevere,
Ik zou geen mail gaan sturen. Als je het niet kunt opbrengen om een gesprek aan te gaan beperk je je tot de mededeling (tegen je zus) dat jij je zwager even niet hoeft te zien, met een verwijzing naar het graf, als ze het niet snapt. Jou zus heeft deze man de familie in gebracht en daarmee heeft zij een zekere verantwoordelijkheid voor zijn gedrag.
Als je het op een later moment wel aankunt (kan best over 2 jaar zijn) zou ik met je zus bespreken wat de plaats is die je zwager in de familie inneemt wat jou betreft. Ik zou niet met de zwagerzelf gaan praten, hij is een een hork, blijkbaar niet mee te praten en bovendien aangetrouwd.

Je zwager heeft je duidelijk teveel gekwetst. Geef aan dat voor jou de grens bereikt is, maar gooi verder geen olie op het vuur door te proberen gelijk te krijgenof nog dingen uit te leggen. Laat alles wat je zegt over feiten en gedrag gaan, want het is duidelijk dat je zwager jou gevoelens niet kan volgen of anders niet respecteert. Kun je dit nu niet opbrengen dan las jij een afkoelingsperiode in die zolang duurt als jij nodig hebt. Reageer ook niet meer op wat er eventueel aan emotionele chit van hun kant komt, dit is wat het is voor nu.
Nogmaals ik zou geen definitieve breuk afkondigen, maar stellen dat hij over jou grens is heen gegaan en jij hem voor onbepaalde tijd even niet hoeft te zien.

Spijker op de kop, bellefleur

Volgens mij sla je de spijker op de kop, Bellefleur. "Of hij is zo arrogant dat hij álles beter weet, dus ook hoe het graf van zijn schoonmoeder het best er uitziet?". Hij is inderdaad degene die alles altijd het beste weet. Hij maakt constant mensen belachelijk, zeikt ze af, dit alles kennelijk om zelf beter naar voren te komen. En daar zit ook mijn grootste irritatie. Niemand is beter dan een ander of heeft het recht om de levenswijze van een ander belachelijk te maken. En dat is wat hij zijn hele leven al doet. Adviseren, meedenken, dat is allemaal goed. Maar niet je eigen manier van doen en laten als de enige juiste ervaren en alles dat daarbuiten valt belachelijk maken, of in dit geval vernielen.
Wij hebben in het verleden ook al 100 keer op hun kinderen gepast, maar je moet niet denken dat ze dan klaarstaan om op die van ons te passen. Nee, alléén in uiterste noodgevallen, want meneer vindt het Lastig.
Ik zal dan ook maar geen mail sturen...overigens heb ik nog steeds niets van ze gehoord. En ik heb zó weinig trek in een persoonlijk gesprek, ik kan hem niet meer in mijn buurt verdragen, mijn bloed begint nu al te koken bij het idee.
Tirza, ik kan me best voorstellen dat jij niet kan zitten met een dergelijke actie, maar hij had drommels goed kunnen weten dat hij dit bij ons níet kon doen.

Marieke

Ik denk dat je gelijk hebt, dat zal ik maar zo gaan doen. Dank je!