Heeft relatietherapie wel zin?

Aargh!

Doe ik het weer! Geen zorgen, geen seks met kinderen hier in huis, enkel een nederlandse die haar nederlands verleert!

Ja relatietherapie heeft zeker zin

Het valt me op dat maar weinig mensen antwoord geven op de oorspronkelijke vraag, namelijk of therapie zin heeft. Mijn antwoord daarop is heel kort: JA, natuurlijk. Het heeft altijd zin, alleen al doordat je even heel bewust met je relatie bezig bent. En natuurlijk gaat een therapeut verder dan analyseren. En trouwens, je kunt wel denken dat je de analyse zelf wel kunt maken, maar jouw eigen analyse klopt misschien wel helemaal niet.
Ik begrijp trouwens niet dat mensen zeggen dat therapie duur is. ik heb allerlei soorten therapie gehad, ook relatietherapie, en dat wordt gewoon vergoed uit de basisverzekering, in ieder geval 8 keer per jaar.

Une femme

Nou karin*

Heb je de beginposting gelezen? Of vind je dat 'geen seks' omdat 1 van de dat niet meer, nooit meer wil, geen concessie in jouw ogen?

Nou sancy

Ik heb de begin posting gelezen en het gaat volgens mij niet alleen om sex. Hendrik noemt:
"niet goed kunnen leven met de concessies die je naar elkaar toe moet maken in een relatie"
" Bijvoorbeeld zoals in ons geval van dat er gewerkt moet worden aan intimiteit en dat je vrede moet hebben met de keuzes die je samen maakt?"
Welke keuzes hebben ze samen gemaakt waar zij/hij nu geen vrede mee heeft? Geen sex is vlgs mij geen gezamenlijke keuze, dus gaat het blijkbaar nog om andere dingen. Het feit dat zij voor veel dingen alleen staat?Misschien viel de gezamenlijke keuze dat zij zou stoppen met werken haar toch niet mee, en heeft ze er nu geen vrede mee?
misschien vindt ze hem niet aantrekkelijk meer omdat hij niet meer de stoere man is van vroeger? (door doorgemaakte sores, zoals H zelf omschrijft)

En brave hendrik?

Hoe staat het er nu voor?
Heb je iets gedaan met de opmerkingen die hier geplaatst zijn of heb je er zo je eigen gedachten over?

Andere wending

Marieke,
Ik kan mij voorstellen dat jij je afvraagt of ik iets gedaan heb met al jullie opmerkingen. Ik heb besloten dat ik graag wil dat we in therapie gaan. Ik heb het bespreekbaar gemaakt, al hoewel we daar nog niet uit gekomen zijn.
Echter er is een andere wending in mijn leven gekomen. Ik dreig mijn baan kwijt te raken, iets wat een flinke druk op onze relatie legt en de prioriteiten even anders legt. Mijn vrouw vindt dat ik ander soort werk moet zoeken; werk waarbij ik vaker thuis kan zijn wanneer de kinderen naar school gaan / er van terugkomen (een van onze strijdpunten), in plaats van dat ik pas ’s avonds bij het diner aansluit. Ik weet echter niet hoe ik dat moet invullen. Zo heb ik vandaag een sollicitatie gesprek gehad (werving & selectie bureau) en daar besproken dat ik graag een dag per week thuis wil werken. Daar kreeg ik glashard te horen dat als leidinggevende er van je verwacht wordt om op het werk te zijn. Kortom niet echt motiverend en ik weet dus nu even ook niet hoe ik dit moet oplossen.
Samenvattend heb ik veel aan de meningen gehad, heb ik mijn mening kunnen vormen, maar ben ik helaas nog niet tot actie overgegaan.

Aha.

Tja, leidinggevende functies en er zijn voor je gezin, een moeilijke combinatie. Er schiet me nog een tip te binnen (als die nog niet is genoemd): kun je niet wat vaker vanaf je werk contact met je vrouw opnemen, laten weten dat je aan haar denkt? Ik denk dan met name aan een lief sms-je, dat kan altijd wel even discreet tussendoor, ook bij een drukke baan. Wat doet je vrouw zoal de hele dag? Werkt ze? En zo niet, vermaakt ze zich een beetje of zit ze (naast haar huishoudelijke taken) min of meer te wachten tot de kinderen uit school komen? Als haar dagen niet zo erg gevuld zijn valt het haar veel meer op hoe weinig je er bent dan als ze de hele dag bezig is.

Zelf zou ik er niet zoveel moeite mee hebben, een man die veel weg is. Ik verveel me niet zo snel, ben graag alleen thuis, heb er ook geen moeite mee om grotendeels voor de kinderen op te moeten draaien. Als ik maar wel betrokkenheid voel op de momenten dat hij thuis is. Maar misschien ben ik wel ouderwets, ik droom stiekem van een huisvrouwenbestaan met hooguit een parttime baantje en een man die voor het geld zorgt. En dat terwijl ik heel geëmancipeerd ben opgevoed.

Aha 2

Je vrouw is ontevreden. Over jou. Al die opgekropte ergernis leidt tot geen zin tussen de lakens. Zo simpel is het, hoe oneerlijk jij dat misschien ook vindt. Ik zou zeggen: zie die gedwongen verandering van baan als een uitgelezen kans om iets aan jullie invulling van jullie leven te veranderen. Praat over wat je zou willen, niet over wat allemaal onmogelijk is. Ook leidinggevenden kunnen een dag in de week minder werken, als ze daarvoor knokken. Een goede leider kan gemist worden .

Meer thuis

Blijkbaar is het toch erg belangrijk voor je vrouw dat je er meer bent. Het lijkt me dat je daar goed rekening mee moet houden , als je je relatie weer wilt verbeteren (en ze dan misschien ook weer zin in sex krijgt) Als er niets veranderd, dan zal dat ook niet veranderen.

Pfffffff wat een reacties

Behalve zijn vrouw krijgt die Brave Hendrik ook al die forum-vrouwen nog eens over zich heen. Ze snappen nu eindelijk waarom BV-vrouw geen zin heeft in bed; zij krijgt niet voldoende steun en aandacht van Hendrik (en de dames van OOL vinden het blijkbaar collectief een normale reactie om sex als chantagemiddel in te zetten als je je zin niet krijgt in de verdeling van de werkzaamheden).
DC snapt het verschil niet tussen solliciteren op een baan en hoe je die baan uiteindelijk invult. Omdat haar man zijn leidinggevende baan kan combineren met aanwezigheid in een gezin, moet B. Hendrik maar flinke eisen stellen bij een sollicitatiegesprek. Maar of het nu leuk is voor mams thuis of niet, in veel bedrijven betekent leidinggeven veel zichtbare aanwezigheid op de werkvloer. Het is dan bepaald arrogant om een ander te gaan uitleggen wat een goede manager is, terwijl jij dat duidelijk zelf niet bent.

Blijft de grote vraag waar de vrouw van Brave Hendrik nu de hele dag mee bezig is. Zij wil meer aanwezigheid van haar man, maar gaat zij dan ook een deel van de boterham verdienen?
Ik denk dat juist met de onzekerheid omtrent je baan er een goede opening is voor relatietherapie. Als er op een vlak van je leven dingen gaan bewegen, is het makkelijker om het ook op andere vlakken van je leven te doen.

Marieke

Juist in de solicitatieperiode zul je duidelijk moeten krijgen wat je mogelijkheden zijn om flexibel te werken. Een werkgever die gelijk indirect aangeeft dat je 50 uur per week op kantoor verwacht wordt, daar zou ik niet aan beginnen.

Als je de baan al eenmaal hebt, dan wordt het een beetje moeilijk om nog te gaan onderhandelen niet? Of begin je ook maar gelijk voor een minimum loon met de hoop dat je na 2 maanden je salaris weer op de onderhandelingstafel kunt krijgen?

Verder heb ik nergens de link gelegd tussen geen seks en dit laatste bericht. Ik weet niet waarom de vrouw van Hendrik geen seks wil. Ik vind het vrij extreem, en het lijkt me dat hij best wel weet wat het probleem is. Of het gerelateerd is zou voor dit punt niet uit moeten maken. In het zoeken naar een nieuwe baan is het sowieso handig om je partner te betrekken en te kijken in hoeverre je aan de ander's wensen tegemoet kunt komen. Gelijk roepen dat het niet mogelijk is, geeft de partner het gevoel dat zijn/haar wensen er niet toe doen. Zoeken naar een oplossing (ook al is het uiteindelijk niet volledig de gevraagde oplossing), wel!

Mijn indirecte advies is dus, bespreek met toekomstige werkgever en partner andere manieren om flexibel te werken en gooi het niet enkel op een dag thuiswerken. Dat is inderdaad bij veel banen gewoon lastig.

Crisis is kans

Om nieuwe keuzes te maken, niet alleen voor brave Hendrik, maar ook voor zijn vrouw.
Vrouw geeft aan dat Brave Hendrik er vaker moet zijn als de kinderen naar/van school komen/gaan. Dat kan natuurlijk, maar banen onder schooltijd zijn weinig voorradig, zeker als die baan dan ook nog hetzelfde inkomen zou moeten opleveren.
Ook op dit punt kunnen nieuwe keuzes gemaakt worden: willen we met minder inkomen gaan leven?
En de keuze dat vrouw thuis is voor de kinderen (die op school zitten) kan ook bekeken worden.
Een gesprek met een wervings- en selectiebureau is nog niet met een werkgever. Bij dat selectiebureau kun je voorkeuren uitspreken, hoe het precies ingevuld zal worden ligt aan het gesprek met de werkgever. En dan kunnen er weer keuzes gemaakt worden.
Om die keuzes te kunnen maken end e relatie goed te houden is het denk ik van belang, dat beiden, brave Hendrik en vrouw, beseffen dat zij zelf verantwoordelijkheid dragen voor de keuzes en het effect ervan. Het is geen gezonde basis als de vrouw alleen maar aangeeft ongelukkig te zijn en bepaalde eisen/voorwaarden stelt aan wat de man zou moeten doen (thuis en in zijn werk). Dan geeft ze in feite het signaal af: ik ben ongelukkig en jij moet ervoor zorgen dat ik weer gelukkig wordt. Dat is geen volwassen houding. Bovendien gaat het nu even niet over 'gelukkig zijn', maar over essentiële voorwaarden om het gezin draaiende te houden, zoals het verkrijgen van inkomen en het verdelen van tijd.
Als jullie daar samen nu niet uit komen of als er geen goede basis is om samen die uitdaging aan te gaan, dan heeft relatietherapie zeker mogelijkheden. Zie het maar als teambilding: hoe worden wij een team, dat samen het project 'gezin' gaat managen.

Tsjor

Trouwens

Tuurlijk zegt dat bureau dat je geen leidinggevende functie kunt hebben en vier dagen kunt werken. Want dan moeten ze meer moeite doen om jou aan een passende baan te helpen.
Ik heb helemaal niet willen beweren dat Brave Hendrik precies aan alle eisen van zijn vrouw moet voldoen. Alleen dat chronische ontevredenheid leidt tot geen zin meer. Wie heeft er nog zin, als'ie constant sjagrijnig/kwaad/teleurgesteld is? Ik heb ook helemaal niet gezegd dat die ontevredenheid terecht of eerlijk is. Maar hij IS er blijkbaar wel. En dan gaat het echt niet helpen om te zeggen: die vrouw van Brave Hendrik moet niet zo zeuren want er zijn zat vrouwen die werken en een man hebben met een leidinggevende baan die nooit om 18.00 mee-eet.
De oplossing ligt erin om alle gevoelens te uiten, alle wensen in kaart te brengen en dan te bekijken wat realistisch is en waarvan je moet accepteren dat het niet kan. Daar kan een relatietherapeut prima bij helpen.