Hoe invoeren verdeling taken

Ik lees mee

Ik doe wat jij doet + vuilniszakken, administratie en it-gebeuren. Man is gelukkig wel heel erg involved met de kinderen (sportwedstrijden, voorlezen/in bed leggen). Ik werk part-time. 32 uur lukte niet. Nu freelance ik en ik merk dat ik meer zou willen werken dan ik nu doe mits ...

Als ik dit lees

Ik ben de vrouw wat volgens mijn man voldoende reden is waarom ik verantwoordelijk ben voor de verzorging van de kinderen (10 en 13) en het huishouden, boodschappen, eten koken.

Mijn man is niet het type die het niet ziet. Hij ziet alles (meer dan ik) en vindt dan vervolgens dat ik het moet doen of al gedaan had moeten hebben.

schrik ik heel erg! We leven niet meer in de jaren 40. Het is 2010. Als 20 jaar praten en ruzieen niet helpt zou ik zeggen scheiden. Ik zou na een half jaar al gillend gek geworden zijn van zo'n partner en de relatie beeindigd hebben. Ik zou hem een ultimatum stellen: of jullie gaan vanaf nu de taken eerlijk verdelen (fijn dat hij alles zo goed ziet!) of jullie relatie is over.

Ja, en toch...

Ik zou het ook zo zwartwit niet stellen, maar ik schrok toch ook erg van hetzelfde als waar Marielle van schrikt.

En ik schrik ook dat het blijkbaar toch door een heleboel vrouwen als een 'fact of life' wordt geaccepteerd.

En dan denk ik inderdaad: hoe kan dit? Zelf ben ik (al) 43, maar ik heb altijd geleerd (op school, uit kranten, tijdschriften, etc) dat mannen en vrouwen gelijkwaardig zijn. Kies slimme meid is op haar toekomst voorbereid, was het in mijn generatie. Je doet een opleiding omdat je het leuk vindt en je wilt ontplooien, maar ook omdat meisjes ook voor zichzelf moeten kunnen zorgen. Ook is het voor mijn gevoel al héél lang geleden dat we op het idee kwamen dat ook mannen voor kinderen en huis kunnen zorgen.

Bij mij thuis was dat niet zo, mijn vader deed en doet helemaal niks in huis en hij kan nog net thee zetten. Dus zelfs met dat voorbeeld thuis heb ik nóg die overtuiging gekregen dat mannen en vrouwen gelijkwaardig zijn aan elkaar. (Mijn ouders hebben er wél altijd op gehamerd dat wij economisch zelfstandig moesten worden - en dat zijn we ook alledrie geworden).

Ik ben dus logischerwijs in een relatie gerold waar we alles eerlijk verdelen. Het zou niet in me opkomen te accepteren dat ik maar beter het huishouden kan doen omdat ik de vrouw ben. Ook niet in mijn man, trouwens. Wel zijn er uiteraard bepaalde zaken gegroeid, dingen die ik altijd doe en dingen die mijn man altijd doet, maar dat zijn echt geen typische mannen-vrouwendingen.

En ja, dan ben ik verbaasd als ik lees dat er echt nog gezinnen bestaan waar dit wel degelijk de realiteit is.

Los daarvan lijkt Pleun me iemand die een nuchtere kijk op de dingen heeft en hier niet onder lijdt, sterker nog, die wijzer geworden is door een burn-out en nu beter voorbereid weer aan het werk wil gaan, dus "echt zorgen maak ik me niet". Maar verbaasd ben ik wel.

En dan nog even on-topic: Pleun, misschien moet je het gesprek openen vanuit de insteek kosten/baten, en dan met het hele gezin als eenheid. Wat gaat het jullie gezin kosten/opleveren als jij weer gaat werken? Hopelijk valt die balans positief uit. Wat is het risico dat je weer een burn-out krijgt, als jij alles én én gaat doen? Groot. Hoe zorgen we er met z'n allen voor dat dit niet gaat gebeuren? Door allemaal ons steentje bij te dragen, ook papa. En dan maar een schema maken, met dingen die de kinderen wellicht zelf kunnen, en dingen die je man kan doen, en dingen die jij doet. Misschien voelt het voor je man minder als een aanval, als je dit als een soort gezinsvergaderig brengt.

Margje

Praktisch

Toen ik hierover mot had met mijn man (we werkten toen beide voltijd) heb ik een excel file gemaakt met alle taken (echt alles!) en de geschatte tijd voor iedere taak. Daarna mocht hij kiezen welke hij deed, anders had ik geen tijd meer om voor hem te strijken (heeft hij een hekel aan, ik niet).

Het werkte. Ik heb geleerd dat zeuren, vage uitspraken enzo niet helpen, enkel hele praktische verzoeken.

Dit wordt een klus!

Jij hebt 20 jaar een bepaalde situatie laten bestaan en wil die nu veranderen. Dat zal een hele klus worden!

Je man is er tot nu toe met ruziemaken onderuit gekomen. Met een vriendelijk verzoek zul je er nu niet komen en met dreigen zal de situatie waarschijnlijk uit de hand gaan lopen. Je zult hem moeten laten merken dat je geen ruzie maakt en niet van standpunt gaat veranderen. Wellicht kan een cursus assertiviteit je goed op weg helpen.

Ga voor de oplossing van dc

Geef aan dat jij weer kunt gaan werken. Maar niet onder dezelfde omstandigheden als vroeger. Je kinderen zijn ondertussen ook oud genoeg om zelf een bijdrage te leveren.
Op die basis kun je een schema maken voor alles wat gedaan moet worden. Bespreek met man en kinderen de procedure van eerlijk verdelen. Vertel ze wat jij eerlijk vindt op basis van werkbelasting en schoolbelasting. Vergeet niet de vakanties apart in te delen want dan kunnen kinderen meer doen. Laat kinderen eerst kiezen voor de taken die zij kunnen doen, per dag van de week. De rest is aan jou en man om te verdelen. Indien gewenst kunnen jullie overeen komen dat jij 60% van de rest neemt en hij 40%, op basis van het aantal uren van contract en eventueel reistijd.
Maak in ieder geval naar je man alles concreet, na te rekenen, te achterhalen waar het vandaan komt en zonder emoties en verwijten.
Dan kun je heel ver komen.

Pleun,

"Hoe zorgen jullie er dan voor dat iedereen zich er aan houdt?"
Door van tevoren aan te geven dat zij zelf voor hun eigen lijstje verantwoordelijk zijn. Het zal tijd kosten ze daarop te wijzen, maar op den duur is het roepen ´lijstje´ en er naar te wijzen al voldoende (daar ga ik dan maar even vanuit

"Of is het dan ook weer mijn verantwoordelijkheid dat het uitgevoerd wordt?" Neeeeee

Succes (en nee, je bent geen muts)

Pleun

ga er vanuit dat het laten inslijpen van de taakverdeling tijd gaat kosten en energie. Ik kan me voorstellen dat er taken zijn die een kind, man of jij op een gegeven moment zat zijn. Die zouden dan geruild kunnen worden.
Mijn tip is daarom om een evaluatiemoment in te lassen. Na een paar weken om tafel met elkaar: wat er gaat goed, wat gaat er wat minder, wie zou wat willen ruilen?

Ik denk dat als je met het besef hierin stapt dat jou voorstel weerstand gaat opleveren en vervolgens het stappenplan wat er is om te komen tot een taakverdeling en de uitvoering ervan ook, dat dat al scheelt.

Je zou ook in de groep kunnen gooien hoe jullie elkaar erop aan gaan spreken als taken niet uitgevoerd gaan worden. Hoe wil de desbetreffende verantwoordelijke daarop gewezen worden. Wat moet je zeggen, als de kat zeg maar miauwend om jou heen draait en het is niet jouw taak om het lieve beest te voeden

Succes!!!

groetjes van Purk

Heb je iets aan deze tips?

Beste Pleun,

heb je iets aan de tips die hier staan www.hesterhelpt.nl/?p=31

Haal het in elk geval uit de ruziesfeer. Je hebt al 20 jaar geprobeerd om de situatie met ruzie te veranderen. Het is tijd om een andere oplossing te zoeken.

Bijvoorbeeld deze:
Bereken hoeveel tijd je nodig hebt om alle huishoudelijke taken te doen inclusief de zorg voor de kinderen. Zet daar de tijd naast die je beschikbaar hebt als je weer werkt(dwz alle niet werk tijd - slaaptijd - tijd voor jezelf- sociale verplichtingen - tijd dat je met de kids bezig bent). Voor het verschil zal een oplossing gevonden moeten worden:
- minder vaak opruimen en schoonmaken
- boodschappen laten bezorgen
- de werkster extra laten komen
- de oppas vragen enkele huishoudelijke taken op zich te nemen (je kunt met haar afspreken dat zij de ontbijtbordjes in de vaatwasser zet, bijv)
- je man neemt enkele taken voor zijn rekening

Iedere combinatie van deze oplossingen is goed. In elk geval beter dan als jij alles doet.

Als je taken aan je man of kinderen overdraagt, zorg dan dat het geen dingen zijn die voor jou superbelangrijk zijn. Dan ga je ze te snel zelf doen.

Met vriendelijke groet,

Hester

Polly

In mijn excel file stonden enkel mijn man en ik, want de kinderen waren toen nog echt te klein om te helpen! En ik kan hem niet meer terug vinden (ondertussen nieuwe computer).

Een kind van 4 zou ik niet meer laten doen dan jou helpen bij dingen (vaatwasser uitruimen, tafel dekken enzo). Gezellige dingen, zodat ze geen hekel krijgen aan helpen.

Een 11-jarige zou ik vooral dingen laten doen waar hij veel last van heeft als hij het niet doet. Z'n kamer bijhouden bijvoorbeeld. En bij het stofzuigen niet moeilijk doen, maar gewoon alle zooi op het bed gooien

Ik denk dat je bij kinderen niet op tijdwinst moet rekenen, maar enkel aan een gevoel van samen doen. En basic dingen als was in de wasmand gooien, en niet op de grond. En niet alles na 1 keer dragen in de was. En kopjes enzo naar de keuken, niet overal laten rondslingeren. Dat helpt mij al enorm.

Tijdwinst moet je met je partner regelen. Toen mijn man mijn excel file bekeek bijvoorbeeld, hadden we binnen 2 weken een schoonmaakster, want hij zag ook niet echt in hoe we dat anders konden regelen, en nog leuke dingen konden doen met de kinderen (voorheen was hij er fel tegen). (Tegen de schoonmaakster, niet tegen leuke dingen doen met de kinderen).

Andere insteek

Misschien heb je niets aan mijn reactie Pleun, maar mij viel op dat je schrijft nogal wanordelijk en niet huishoudelijk te zijn. Ik heb zelf ook jarenlang beweerd dat ik definitief ben gezakt voor het staatsexamen huishoudster, omdat hiervoor geen herkansingen zijn. Dit leidde regelmatig tot ruzies met man (die overigens ook geen huishoudelijk wonder is).
Vijf jaar geleden besloot ik door een boek over management iets te doen aan het huishoudgedoe. Met een peuter, een baby op komst, een drukke man en zelf weliswaar freelance maar ook een drukke agenda, zag ik die puinhoop in ons huis niet meer zitten. Ik wilde van die stress af. Op internet vond ik een systeem dat geknipt is voor chaotische types: www.flylady.net. De basis van dit systeem zijn routines. Daarmee voorkom je dat je 's morgens onderin de wasmand op zoek moet naar een paar sokken, en op de laatste seconde, terwijl je eigenlijk al lang de deur uit had moeten zijn, nog speelgoed en wasgoed van de grond moet rapen omdat de werkster komt en met een verwilderd hoofd de deur uitrent en pas bij je auto erachter komt dat je je sleutels niet in je zak hebt. Kijk, als je ergens stress van krijgt, dan is het van dat soort dingen, vind ik.
Toen ik begon met die routines, deed ik er een maand over om er eentje onder de knie te krijgen. Bijvoorbeeld elke dag een was draaien. Elke avond mijn keuken opruimen. Elke dag mijn bed opmaken. Daardoor kreeg ik uiteindelijk mijn huishouden onder controle. Mijn man heb ik daar helemaal niet bij betrokken, het was mijn project. Maar stilletjes aan is hij ook steeds meer routinematig gaan doen in huis.
Het fijne van die routines is dat daardoor veel dingen 'vanzelf' gaan, je hoeft er niet meer aan te denken. Ik hoef me niet meer te schamen als er onverwacht bezoek komt en ik weet altijd waar mijn sleutels zijn. Perfect wordt het nooit, maar het is wel veel leefbaarder. Dat scheelt enorm veel stress en dat kun je vast wel gebruiken als je al een keer overspannen bent geweest.

Het gaat nog wel verder, als je dat wilt

Het huishoudelijke programma van Flylady heeft een diepere laag. Het gaat niet alleen om schoonmaken, alhoewel je daar wel begint. In feite is het een therapeutisch programma . Want die wanorde in het huishouden is maar een symptoom van de wanorde in je leven en in jezelf. Flylady is een gereedschapskoffer waarmee je aan jezelf kunt werken, door gewoon te doen. Het maakt je ook bewust van allerlei negatieve gedachten waarmee je jezelf constant in de voet schiet, je eigen kinderachtige gedrag, de wens om jezelf zielig te vinden; o kijk mij hier toch eens mezelf uitsloven terwijl niemand mij waardeert boehoehoe. Flylady is de vrouwelijke variant van Steven Covey (goeroe op managementgebied). En ja, ze houdt je bij de les . En ja, ze is een groot voorstander van gezinsvergaderingen, zolang er niemand gaat zeuren en er realistische afspraken worden gemaakt . En ja, je relatie verandert er ook door . Maar je moet het zelf doen. There's no magic wand .

Ik begrijp het niet

Pleun wil een andere verdeling van de taken thuis omdat ze weer buitenshuis gaat werken en om een nieuwe burn-out te voorkomen. De man van Pleun draagt haar huishoudelijke taken op en controleert of zij alles wel netjes genoeg doet. Pleun voelt zich tekort schieten omdat huishoudelijk werk niet haar favoriete werk is. Pleun wil daar verandering in, maar als advies krijgt ze om een superhuissloof te worden volgens de principes van Flylady. Pleun lijkt nu Flylady te gaan doen. Is dat de oplossing? Volgens mij gaat het om een veel fundamenteler probleem in de relatie van Pleun en echtgenoot. Hij vindt vrouwen minderwaardig en zij voelt zich voortdurend te kort schieten omdat zij het huishuiden niet doet zoals hij het wil. Dat is het probleem, niet de kwaliteit en het gestructureer van het gepoets. Als hij zo goed weet hoe het moet waarom doet hij het zelf niet? Omdat dat niet kan omdat hij een superieure man is en zij maar een vrouw.

Nou...

Daarom wilde ik er eigenlijk niet over beginnen. Flylady verandert je niet in een superhuissloof, zelfs niet in een gewone LOL. Ik heb ook een werkster. Het gaat niet om poetsen of een perfect huishouden, maar om structuur en controle over je dagelijkse leven. Om goed voor jezelf zorgen. Dat lijkt me buitengewoon belangrijk als je al een keer overspannen bent geweest.
Kijk, het kan best dat Pleun een horkerige dinosaurus uit het jaar nul als man heeft. Maar ik vermoed dat de helft van die puinhoop die er nog ligt voor de oppas komt ook van haarzelf is. Dan kun je in (relatie)therapie ja, of zelfs scheiden, maar je kunt ook besluiten in ieder geval je eigen gedrag te veranderen en te kijken hoe dat uitpakt.

Pleun

Ik zag jouw reactie pas nadat ik had gepost.
Bij mij thuis is dat na verloop van tijd gelukt: het samen doen. Dat is allemaal na een tijdje vanzelf gekomen, zonder hooglopende discussies. Twee jaar geleden zei mijn man nog: mijn vrouw doet het hele huishouden zelf. Nu zegt hij: wij doen alles samen. Beide uitspraken zijn niet helemaal waar, maar hij is wel veel meer gaan doen, ook met de kinderen.
Ik moest wel lachen om jouw 'emile ratelband' omschrijving. Die Amerikaanse manier van 'you go girl!' komt zo wel over. Maar het werkt bij mij wel. Ik kan al mijn negatieve zelfkritiek steeds beter tackelen met positieve Flylady uitspraken. Ik ben nu best wel trots op mijn huishoudelijke kwaliteiten .

Hoe het hier gaat

ik werk thuis, dus kan vaak tussendoor even snel wat dingetjes doen. En ik moet eerlijk bekennen dat ik bijna het hele huishouden doe, zonder er echt lang mee bezig te zijn. Wat doet mijn man, stofzuigen (1x per week) ramen lappen (3 keer per jaar) en veel overwerken in het weekend. Ik doe dus de rest. Maar eigenlijk gaat dat ongemerkt. Ik ben een enorme opruimer, dat doe ik eigenlijk de hele dag door. Alles heeft hier zijn vaste plek, zonder dat het er hier steriel uitziet hoor. Maar dat geeft me rust en het ziet er altijd plezierig uit. De badkamer die doe ik zo'n beetje tijdens het douchen, ik heb daar altijd een fles staan met een mix van water en glorix erin en als het nodig is spuit ik wat op de muren en ga er even met een tandenborstel (een oude natuurlijk) achteraan..door de vieze voegen) ach het is een minuutje werk, en de rest van de tijd sta ik heerlijk te douchen. Onder de badkamerkastjes heb ik trouwens al een eeuw niet gepoetst, maar daar woont niemand, zo ben ik dan weer wel.
De vloeren zijn ook mooi schoon, dankzij mijn franse slag, en man doet het dus een keer per week echt goed. Kat voeren, even tussen door. Wassen, alleen op zondag 5 wassen. Maandag alles vouwen en dan de strijk naar de strijkmevrouw (enige huishoudelijke hulp die we hebben) .
Verder geen vaste taken of regelmaat en toch gaat het fluitend vind ik.

Vaste dagen

Ik heb vaste dagen voor mijn huishoudelijke klussen. Het meeste doe ik op zondag of maandag (stoffen, zuigen, badkamer, toilet), de ene week week uitgebreid, de andere snel. De keuken doe ik als ik denk dat het nodig is, ongeveer 1x per maand. Wel zorg ik dat elke avond het aanrecht en de vaatwasser leeg zijn, en het aanrecht en kookplaat schoon. Ook wil ik 's avonds de huiskamer opgeruimd hebben (de kinderkamers zijn een zooitje). Wassen doe ik meestal in het weekend, was opvouwen op maandagavond. Strijken incidenteel, als ik weer eens een bloesje aan wil. Soms krijg ik er zin in en dan lap ik de ramen, gooi de overtrekken van de bank in de was, of ga alle deuren nat aflappen (1x per half jaar
Toen ik nog samenwoonde hadden we ook de werkzaamheden verdeeld in een excelsheet. Ik deed alle 'natte' werkzaamheden (badkamer, was, ramen lappen, dweilen), boodschappen en koken. Mijn partner deed het stoffen, stofzuigen, strijken en de administratie. Hij is daar enorm consciëntieus in, ik wat lakser, dus dat zorgde wel eens voor discussies. Hij ergerde zich vaak al weken aan bijv. de ongelapte ramen, terwijl ik die helemaal niet zag. We hebben toen afgesproken dat hij me zou vragen om de ramen te lappen als het volgens hem nodig was, en niet pas na weken chagrijnig te roepen dat ik me niet aan mijn afspraken hield.

Sorry pleun

het was niet mijn bedoeling iemand de loef af te steken . Ik was inderdaad druk aan het vertellen hoe het hier ging en wist er geen goed eind aan te breien of advies te verzinnen.
Ik denk dat een systeem voor jezelf bedenken goed werkt. Ik heb voor de was echt een vaste dag, en daarna was ik gewoon niet meer. Heel duidelijk en gestructureerd voor mezelf, idem met het opvouwen van de was, dat doe ik altijd op maandag na het eten. De kinderen ruimen af, ik kan dus zo van tafel weglopen en aan de slag gaan (kinderen zijn nu 12 en 15, maar doen dit al een jaar of 3) papa is gewoon beneden dus hij kan een beetje opletten (vroeger dan, nu gaat het zonder ruzie).
En wat ik zei, als ik naar boven ga dan kijk ik even rond in de woonkamer of er nog dingen zijn die ook naar boven moeten, die neem ik dan meteen even mee. Is gewoon een tweede natuur geworden. Even opruimen kost me denk ik hooguit 10 minuten. Voor de kinderen heb ik een leuk bakje in de keuken gezet, daar gaat alles in wat ik van ze vind en waar ik geen raad mee weet. Voor mezelf heb ik ook zo'n bakje in mijn werkkast. Als het bakje uitpuilt zoek ik het even uit.
Ik haat stofzuigen (heb altijd ruzie met het snoer en de slang en stoot alles om) dus dat doet mijn man. Zelf doe ik het tussen door met een kruimeldief op lange steel (geen snoer en slang dus en dat noem ik dan de franse slag, maar het ziet er ook in een paar minuten netjes uit. tja.. en als je dat iedere dag even doet, een paar minuten, lijkt het altijd super netjes en georganiseerd hier. (ik ben bijvoorbeeld geen afstoffer hoor, dat kan ik echt even snel met een oude trui/mouw die ik aan heb over de vensterbank vegen) of met zo'n plumeau-ding.
Ik denk zelf gewoon dat wanneer je vaste plekken organiseert voor spullen het al een stuk gestructureerder in huis is. Oh en 5 wassen? Ik was alleen maar korte programma's, we hebben hier geen voetballers of automonteurs in huis (geen hele vuile was dus) dus dat kan makkelijk. Zo nu en dan doe ik een keer ons beddengoed, lang en op 95 graden (schijnt goed voor je wasmachine te zijn) maar de andere keren gewoon weer kort en op 40 graden. En ik doe zoveel mogelijk in de droger.

Dus uhm nog een tipje dan, maak een soort wekelijkse to do list, zodat je kan afvinken wat je al gedaan hebt?

Ik heb ook flylady geprobeerd maar al die emails!

Elke dag kreeg ik er 20 van haar, verspreid over de dag. Kan ze niet een managementsamenvatting maken?

1 aantal dingen doe ik wel nog steeds: elke dag een was, afwasmachine uitruimen, oude kleren weggooien, af en toe de gootsteen inderdaad (en dan denk ik aan flylady).

viridantia (gelukkig gezegend met een man die stofzuigt en dweilt)

Sorry pleun, mijn reactie was ot

die emails zijn natuurlijk het probleem niet, dat is de wanorde in je huis. Ik denk dat je al heel goede tips gekregen hebt hier om dat op te lossen.

viridantia

Pleun

"Het is de afwezigheid van discipline en structuur in mijzelf. Elk nieuw systeem houd ik slechts tijdelijk vol. "

Dat betekent dat je nog niet een systeem hebt gevonden die bij je past! Mensen zijn nou eenmaal anders. Ik heb eens voor iemand gewerkt als assistente, en die had altijd overal papierzooi rondslingeren. Ik netjes alles gearchiveerd, opgeruimd, en in de computer gezet wat ik kon, was die arme man helemaal verloren! Hij was namelijk heel erg visueel, en als iets uit zicht was, bestond het voor hem gewoon niet meer. En voor hem was het geen chaos, maar heel duidelijk waar wat lag. Ik liet voortaan dus alles liggen, totdat het behandeld was

Sta dus eens eerst bij jezelf stil hoe jij werkt. Kijk even niet naar hoe je man of je moeder wil dat het huis eruit ziet, maar enkel wat voor jou prettig werkt. Sommige mensen gedijen bijvoorbeeld bij een strak schema, en elke ochtend even een half uurtje opruimen voor vertrek, anderen laten de boel liever zoals het is, doen het minimum, om in het weekend een paar uur achter elkaar te werken. Als je zo in elkaar zit, kijk dan of meer kleding en meer vaat kan helpen om zonder irritatie tot aan het weekend te komen. En investeer in een paar grote bakken, waar iedereen rondslingerende rotzooi in kan gooien, dat je in het weekend kunt sorteren.

Als je een systeem probeert te hanteren die niet bij je past, dan ben je vanaf het begin gedoemt te falen!

2 centjes

DC schreef:
"Sta dus eens eerst bij jezelf stil hoe jij werkt. Kijk even niet naar hoe je man of je moeder wil dat het huis eruit ziet, maar enkel wat voor jou prettig werkt."

Ok, my 2 cents.
Wat voor mij werkt:
- een aantal vaste plekken in huis moeten 'file-vrij'. Voor mij zijn dat het washok, het aanrecht en de keukentafel.
- elke dag voor ik ga slapen een rondje huis. Niet om alles te doen maar om bijv 1 plek grondig(er) op te ruimen.

Na onze verhuizing had ik hier een gekkenhuis en dat is helaas nog lang zo gebleven tot dat ik het bekeek als project: dwz ik maak een to-do lijst. Per ruimte schrijf ik alle to-do's op (dat waren er heel veel). Toen de afspraak gemaakt om 2x per week anderhalf uur te beginnen aan de to-do's van 1 ruimte. Ik ben begonnen met de keuken en washok (file-vorming). Anderhalf uur: niet langer en niet korter. Te lang doorgaan is demotiverend. Nog een tip: beloon jezelf, serieus! Omdat er in elke ruimte wel een enorme lijst op te stellen was ben ik op zoek gegaan naar een 'coach' op afstand. Die heb ik gevonden. Dat was handig want die kent alle valkuilen. Ik heb heel veel weggegooid volgens het principe 'laatste half jaar gebruikt ? nee ? weg !".

Mijn valkuil: ik bewaar veel en zet op een gegeven moment eea op kasten. Dat oogt heel rommelig. Nu veel weg is, heb ik ruimte om die dingen weg te bergen. Het ruimt ook m'n hoofd op merk ik. Ik ben ook gemotiveerder en doe nu elke dag anderhalf uur 'bijhouden en achterstallig'. En dan ben ik klaar en beloon mijzelf.

Jouw vraag is wat bij jouw past. Leg jezelf geen schema op maar bedank bij alles eerst of het wel wat voor jou is.. probeer het een tijdje en gooi het overboord als het niets blijkt te zijn.

Makkelijk houden

Als je zelf weet hoe je werkt, en wat voor jou belangrijk is, dan kun je van daaruit delegeren.

Voor mij is het heel erg belangrijk dat de keukentafel schoon en opgeruimt is. Dus dat heb ik aan mijn man uitgelegd, en die ruimt dat nu eerst op voor hij de keuken uitgaat.

Als het voor jou belangrijk is dat het fornuis schoon is, dan moet je dat vooral zeggen. Dat kan mij nou weer niet echt boeien, dus doe ik zelf een paar keer per week. Maar ik zal er dus nooit een item van maken dat anderen dat moeten doen.

En vergeet niet dat je man andere belangrijke punten kan hebben dan jij. Vraag of hij die onder zijn hoede wil nemen, dat scheelt bergen irritatie.

Eerlijk gezegd zou ik eerst even kijken waar je tegenaan gaat lopen als je werkt, en dan niet gelijk geirriteerd reageren, maar alles opschrijven en dan om de tafel met de rest hoe je die punten op gaat lossen.

Mensen betrokken maken

Je hebt een systeem dat werkt voor jou en nu wil je een systeem dat werkt voor het gezin, waar het gezin aan mee doet. Oef. In hoeverre je dat voor elkaar krijgt, ligt aan de ander. Je kan een ander geen systeem opleggen. Als je dat wel doet, moet je de ander steeds gaan controleren en heb je er een (hele nare en ondankbare) taak bij. Het beste advies wat ik je kan geven (gezien de situatieschets in de eerste posting vna dit draadje) is definieer dat waar jij absoluut niet zonder kan leven en laat de rest vallen als een baksteen. En kijk. Wie pikt wat op en hoe. Wees geduldig, eeuwig glimlachend, heb begrip als het gezin boos wordt en je uitmaakt voor wat dan ook, wees een en al zen en leun achterover. Kan jij alleen alles laten vallen als je maar niet op een vieze wc hoeft te zitten, zorg dan dat jij in elk geval die wc schoonmaakt.. ook als die weer vies is gemaakt hou jij je mond. Dan stap je uit het patroon en krijg je een schokeffect. Hoe nietszeggender, vriendelijk en afstandelijk jij reageert, hoe bozer zij zullen zijn in eerste instantie en zich terug geworpen voelen op zichzelf.

En dan kan je eventueel afspraken maken. Je kan bijv een lijst maken met de dingen die moeten gebeuren en de dingen die fijn zijn als ze gebeuren. Ieder moet een werkje hebben dat ie wel aardig vindt en een die hij minder aardig vindt. Daar hoort bij dat elk dat mag doen op zijn manier en in zijn tempo *maar* het is geen inspanningsverplichting.. het is een resultaatsverplichting. Als jij perfectionistisch bent moet je dus niet jouw eisen als uitgangspunt nemen. En de manier hoe ook niet. Veel complimenten geven (je hebt het fantastisch gedaan, bedankt.. eventueel met een voorzichtige tip of hint). Maar als mensen niet betrokken willen zijn, worden ze dat niet als ze dat vraagt of eist.. dat kan alleen als ze realiteit ze in het gezicht vliegt. Maw jij moet echt heel goed nagaan wat jij aan reacties kan verwachten, wat je dan doet en wat niet..

Kijk, in ons huishouden is Jan Steen nog hier en daar aanwezig. Manlief is reuze irritant in het niet opruimen achter zijn r**t van alles wat ie net gebruikt heeft. Het heeft alleen geen zin om dat nu aan te pakken want dan krijg ik Jan Steen mn huis niet uit.. en dat wil ik nu juist eerst. Pas als die het huis uit is, ga ik eens zorgvuldig het opruimen van die spullen laten vallen.. niet door ze te dulden maar ik denk dat ik een grote doos neem en daarin alles verzamel.. misschien wel tot natte washandjes aan toe. Maar eens even aanzien. En dan laten gaan. LOSSSSS en zen en vriendelijk (ja, ik snap het.. vervelend voor je en dan weer de pagina van de krant omslaan.. dat werk.).. Je moet heel sterk in je schoenen staan!

Pleun

Ik had hierboven neergezet hoe ik de dingen verdeeld had toen ik samenwoonde. Wat is daar nu precies moeilijk aan? En dan vooral zorgen dat de dingen die je belangrijk vindt, jouw verantwoordelijkheid blijven. Verder moet je je gezinsleden zoveel mogelijk verantwoordelijk maken voor hun eigen zaken. Hier moeten de kinderen hun was in de wasmand doen, kamer een beetje netjes houden (zodat ik i.i.g. kan stofzuigen), spulletjes voor school regelen, en hun speelgoed 's avonds mee naar hun kamer nemen. De rest doe ik, en dat is allemaal best te doen (en dan heb ik nog niet eens een hulp).