Hoe kom ik los?
Het is een ondoenlijke kwestie en ik kom er maar niet uit. Dus teneinde raad wil ik jullie kijk erop graag ontvangen.
Ik probeer het in wat vage lijnen te vertellen tegen herkenning.
Het komt hier op neer; ik hou al intens een paar jaar van iemand. Hij houd ook van mij en we delen veel. Maar door bepaalde redenen heet het niet een relatie. Al vele malen hebben we er beiden om de beurt een punt achtergezet. Maar we blijven elkaar opzoeken. Ik wil niet langer wachten. Als ik hem wel eens zei hem niet langer te willen zien, dan voelde ik me de dagen erna echt lichamelijk ziek(van die orde is het dus!).
Kortom, ik heb het gevoel vast te zitten. Ik probeer iemand anders te vinden, maar ik sta niet open. Ik haat dat. Dus de vraag aan jullie is; hoe hebben jullie dat gedaan? Iemand uit je leven snijden die je ware liefde is? Hoe neem je afstand, hoe groei je er over heen?
Het maakt me radeloos...
Tijd
Allereerst ,als je zeker weet dat dit niets kan worden,is het beter om definitief te stoppen.Zie elkaar niet meer,spreek elkaar niet meer,sluit het echt af.
een paar jaar echt van iemand houden ,verwerk je niet in een week.Geef het de tijd,en probeer die tijd zo aangenaam mogelijk te maken.
bovendien moet je niet proberen om iemand anders te vinden,( dat klinkt bovendien nogal wanhopig?)dat is nu niet het juiste moment,je hart ligt immers nog bij die ander.
misschien is het een idee om je leven anders in te richten,niet op zoek naar een relatie,maar meer met vriendinnen ondernemen,een nieuwe hobby zoeken,een studie gaan doen?
probeer eerst tevreden te zijn met jezelf en met het leven dat je leidt ,voor je in een nieuwe relatie stapt.
Liefde
Ik denk ook dat de enige manier is om het echt achter je te kunnen laten: alle contact verbreken. Eventueel met een verklaring naar die ander.
Ooit hoorde ik iemand zeggen: wat je voedt, dat groeit. Dus elke keer als je elkaar spreekt, ziet, etc, wil je meer. Zo kom je er nooit los van.
Ik zit in een situatie die enigszins vergelijkbaar is met die van jou en ik ben nog steeds niet bij machte om het contact te verbreken. Ik neem me van alles voor en als er even afstandelijkheid is van zijn kant gaat dat iets makkelijker. Maar als ik hem zie vergeet ik alles. Het/hij zit zo in mijn systeem.
Dus hoe moeilijk het ook is: kap rigoreus met alles. Zachte heelmeesters.... afijn, je kent het spreekwoord vast wel. Neem de tijd en zoek inderdaad afleiding.
En een ander zoeken lijkt me ook niet zo'n goed idee. Neem de rust en de tijd.
Wat me wel intrigeert aan jouw verhaal: als hij de ware liefde van je leven is, waarom ga je er dan niet voor?
Succes.
Roos
Ik doe niet anders dan er voor gaan! Geloof me, geen twijvel bij mij, het is niet zomaar een mooie verliefdheid maar innig verwantschap. Het is gegroeid, hij was getrouwd(inderdaad; een issue op zich/was me nog nooit gebeurd; was het ook nooit van plan)inmiddels ligt hij in scheiding. Door ons, is voor hem duidelijk geworden(in het kort) dat zijn huwelijk niet is wat hij voor ogen had. Maar nu kan hij weer niet voor ons kiezen omdat de scheiding een zware wissel op hem trekt, hij is in verwarring onder alles. Hij wil misschien wel een paar jaar vrijgezel zijn, maar dit kan volgende week weer anders zijn.....(zegt hij).
Kortom, ik word er nogal gestoord van.
Begrip begrip begrip, het voelt inmiddels als zoutzuur...
(en tuurlijk kan ik niet verliefd op een ander zijn, maar ik zoek als een muis in het nauw gewoon een ontsnappingsweg....)
De ware?
...hmmm, vervelend maar dit klinkt niet als of jij de ware bent voor hem.
Contact verbreken
Eigenlijk ben ik het eens met alle bovenstaande reakties:
1. Alle contact verbreken is de enige manier
2. Ga niet op zoek naar een ander/vervanger maar maak het leuk voor jezelf
3. Deze man weet zelf niet wat hij wil en laat jouw leven daar niet door verpesten.
Zelf heb ik jaren geleden in een uitzichtloze relatie gezeten, waarvan ik dacht dat hij mijn enige ware liefde/soulmate was, echter, we konden niet met en niet zonder elkaar.
Uiteindelijk heb ik alle contact verbroken en kwam na 2 jaar de man tegen waar ik mee getrouwd ben. Ik beschouw mijn ex nog steeds als mijn/een grote liefde maar weet inmiddels wel dat een gelukkige, stabiele relatie van veel meer dingen afhangt dan passie & symbiose.
Wat een vriendin mij indertijd vertelde; "vergeet niet dat hij je niet ongelukkig maakt maar dat je dat zelf doet". Niet wat ik toen wilde horen maar ze had wel gelijk.
Succes
Ik ben van mening dat jullie gelijk hebben.
Ik denk, hij is ook maar een mens, wellicht is het geen opzet in de trant van dat hij me gebruikt(tbv aandacht, gesprekspartner, voor de lol en heel af toe een wilde beurt!), maar het is wel duidelijk dat, ook al blaat hij principieel in het algemeen en hierover; hij er eigenlijk een zooitje van maakt.
Ik ga me terughoudender opstellen(zelf geen contact zoeken) en ik doe geen sex meer(-ook al is het eindeloos lekker=maar zonder oprechtheid over de hele linie vind ik er minder aan).
Ik moet wel zeggen dat mijn eigen leven al heel erg leuk is hoor; maar ik zal het nóg leuker gaan maken(-ben ik trouwens volop mee bezig, en niet alleen vanwege hem!) maar gewoon lekker voor mezelf
Misschien moet ik me inderdaad realiseren(mede door jullie reacties) dat hij niet echt dé ware is, althans ik niet in zijn ogen. En hij voor mij dus ook niet, want je 'ware' speelt geen rommelige emotionele spelletjes, maar bewaard ook zijn intergriteit jegens jouw gevoelens....
Herkenbaar en toch anders
ik herken veel in bovenstaande berichten, hoewel er ook weer dingen heel anders zijn.
Ik ben al 26 jaar getrouwd,waarvan het overgrote deel goede jaren zijn geweest. Heb sinds 13 maanden een relatie met iemand die ik al jaren kende. Plotseling sloeg de vonk over en bleek dat wij elkaar al die jaren meer dan leuk vonden.
Onze gevoelens zijn ondertussen zodanig dat een gezamenlijke toekomst als een rode draad door ons leven loopt. Alleen durft hij op dit moment de stap nog niet aan, mede vanwege zijn kinderen, en ik wil geen dubbelleven meer.
Momenteel is hij op vakantie en we hadden afgesproken dat we een time out zouden nemen en na de vakantie verder praten. Na 4 dagen vakantie is de sms-stilte van zijn kant doorbroken en hebben we toch weer contact gehad. We hebben enkele emotionele telefoongesprekken gevoerd en proberen nu toch maar weer de sms-stilte te bewaren. Heel lastig.
Soms wil ik hier het liefst los van komen, andere momenten weer niet, omdat wij beiden voelen dat we samen verder willen, maar wel bang zijn om de stap te zetten samen verder te gaan, zeker omdat wij beiden zo'n langdurig gezinsleven achter ons zullen laten.
Lastig.....pfff...
De functie
Misschien moet je het met andere ogen bekijken. Misschien is hij, ondanks de diepe gevoelens die je voor hem koestert, niet echt je ware liefde en jij niet die van hem. Misschien gedijdt jullie verhouding op basis van het geheime, het verbodene, de gestolen momenten waarin het uiteraard altijd leuk en lekker is. Misschien heeft hij jou nodig gehad om los te komen van zijn vrouw. Misschien heb jij hem nodig gehad om je te realiseren wat je echt zoekt in een relatie.
Misschien moet je koesteren wat jullie hebben of hadden en niet verdrietig zijn om wat had kunnen zijn.
Doet niets af aan het gemis en het gebroken hart-gevoel maar als je probeert wat rationeler te kijken naar de functie die deze relatie voor jullie beide heeft, is het misschien minder moeilijk om er los van te komen.
Het kenmerk van de ware...
Het kenmerk van de ware is voor mij dat ik ook zijn/haar ware ben... De wederkerigheid en het wederzijdse GAAN voor elkaar is wat de ander de ander pas echt de ware maakt. Ik twijfel niet om bepaalde dingen voor hem te doen/laten en hij zo ook voor mij.. Misschien helpt dit inzicht (als je het tenminste ook zo wil bezien) je om hem los te laten... Ook een geweldig ondersteunende gedacht kan zijn: "graag of niet!"
Succes met loslaten!!
Ik ga....
voor het moment...
Ik heb vanavond een uitgebreid gesprek met een vriendin gehad. Ik vertelde haar alles wat ik met hem deel, wat hij me geeft. Als ik dat nu verbreek, mis ik dat alles. En ontzeg ik mezelf veel vreugde en verbinding. De vriendin was onder de indruk, ze zei; de meeste mensen moeten met veel minder doen. De kans dat je iemand tegenkomt waar je dat alles mee deelt is niet zo groot.
Tot nu toe gaat alles zoals ik zou wensen, hij zoekt me altijd op, geeft om me, is er voor me.
Ik kan hier geen afscheid van nemen, ik zou mezelf te kort doen. Ik wil het leven nemen zoals het komt, hij heeft gezegd nu zoveel aan zijn hoofd te hebben(scheiding emo/praktisch), dat hij niets kan beloven. Hij is eerlijk en claimt me niet, kwetst me ook nooit/gaat zorgvuldig met me om. Eerlijkheidshalve moet ik toegeven dat ik dat begrijp, als hij nu echt in zee met met zou gaan, dan is het andere nog niet afgesloten, daar kan geen zegen op rusten.
(en even voor de helderheid, sex doet er niet toe/ook al is die geweldig! Ons contact staat of valt er niet mee)
I should go
Hij claimt je niet maar gaat ook niet voor je...
Ik zou nu door de zure appel bijten, een half jaartje huilend in slaap vallen en daarna tien keer sterker eruit komen. Klinkt hard, maar het lijkt me de enige manier om je zelfrespect te behouden.
Ikke
dank voor je reactie...
Maar ik heb nu rust, nu ik van het moment geniet.
Verder ligt de hele situatie gecompliceerder, maar ivm herkenbaarheid kan ik daar niets over zeggen.
Even naamloos
Ook ik zit in zo'n 'relatie'. Ik lees dan ook met veel interesse mee. Even naamloos, eerst wil je tips om los te komen van deze man en nu schrijf je dat je dat niet meer nodig hebt, dat je geniet van het moment. Klinkt nogal tegenstrijdig. En ook dat komt mij bekend voor. Het ene moment geniet je van dat speciale moment, maar later moet het toch weer gaan knagen dat hij niet 100% voor jou gaat?
Sorry, niet aanvallend bedoeld, tis eigenlijk ook een vraag voor mezelf.
Denise
Hallo gelijkgestemde(!),
Nee hoor, geen probleem.
Ik werd gek van mijn gepieker(duurt allang=elke keer een ander soort 'dip')
Ik wil in het nu leven omdat; ik van hem hou, erg goed met hem kan praten,blij van hem wordt, ik lekker(wat heet!) met hem vrij. Ik hinkte op twee benen omdat het stemmetje binnen zegt; laat je niet gebruiken....
Na 2 gesprekken met 2 vrienden die ik hoog heb zitten kon ik weer rust vinden want zoals de één zei; jij geniet hier toch zelf ook van, je doet niets wat je niet wilt.... En dat is zo
De ander was verwonderd over wat ik deel met hem, ze zei; dat hoor je niet vaak, zo'n harmonie en goed gevoel...
Verder behandeld hij me ook met respect en behoedzaamheid.
Hiernaast moet ik zeggen dat er een opwaardse lijn is, hindernissen beginnen langzaam weg te ebben(ivm herkenbaarheid kan ik hier verder niets over zeggen/helaas maar waar, balen!)
Waarom zou ik wegsnijden wat me nu gelukkig maakt, als tzt blijkt dat het hierin blijft hangen; dan kan ik nog altijd afstand nemen...
Dit ervaren met iemand is een zeldzaam cadeautje(en misschien een mooie herinnering...of misschien blijft het....)
Verneem graag je overdenkingen.....
Geniet
Waarom zou je los willen komen?
Omdat jij meer wil dan hij je nu kan geven?
Hij heeft zo zijn redenen... Die kun je in twijfel trekken, maar misschien zijn ze wel heel legitiem.
Hij kan niet meer bieden dan wat je misschien zou willen... Wat zou je willen? Alles?
Maak je daarmee niet stuk wat hij je nu geeft? Jullie hebben iets speciaals zeg je... Geniet daar dan van en geef hem en jullie de tijd...
Mommy
Ze zijn heel legitiem.
Ben het helemaal met je eens, zoals je kunt lezen ben ik gelukkig tot dat inzicht gekomen -en nog belangrijker; ik heb er rust mee.
Het is fijn....
En voelt goed 
Even naamloos
Zolang jij je er goed bij voelt, gelukkig bent, is het toch goed? Dan hoef je niet los te komen en geniet je van alle momenten.
Voor mij is het anders. Ik wil ook graag dat ik voor hem de ware ben, maar blijkbaar ben ik dat dus niet. En aangezien ik erachter ben gekomen, dat ik hiermee niet kan leven, wil ik wel graag loskomen van hem. Maar op de een of andere manier gaat dat niet zo makkelijk. Ik geniet ook van de momenten dat wij samen zijn, om daarna weer in zak en as te zitten als we elkaar weer niet zien.
Maar nogmaals, fijn dat jij je er goed bij voelt!
