Hoe loslaten wat niet lukt los te laten?
M'n man laat al lang zien dat hij voor mij kiest,
tot 5 j geleden een tijdje vreemd geweest, mij heel hard voorgelogen telkens als ik hem vroeg of mijn vermoedens klopten, achteraf bleek hij een grote leugenaar te zijn, zodat ik het nu nog steeds moeilijk heb hem te kunnen vertrouwen
maar het moeilijkste vind ik nog steeds dat ik niet alles weet, dat knaagt vreselijk, langs de ene kant wil ik misschien toch niet alles horen, langs de andere kant knaagt het zo vreselijk aan me, hij wil het er niet meer over hebben, zegt dat ik zo goed als alles weet...
ik wil ons een kans geven, maar begin er te pas en te onpas steeds opnieuw over...
Waarom wil je persé alles weten?
Om jezelf te pijnigen?
Om hem de kans te geven compleet schoon schip te maken?
Waarom nou precies?
Wat knaagt er zo?
En wat
naast de vragen die Bromvlieg opwerpt, en die je voor jezelf eerlijk zou beantwoorden om te kijken of daar een reden verborgen ligt waardoor je het nog niet los kan laten, kun je eens nadenken over het volgende:
Wát, van alles wat je nu mogelijk nog niet zou weten, zou zó erg zijn dat je (met die wetenschap) jullie geen kans meer zou geven?
Niks? Dan heeft het geen nut om alles te willen weten denk ik.
Zoeken naar zekerheid & waarheid
Neen ik wil echt met hem verder, ons een kans geven, daarom dat ik het zelf niet zo goed begrijp, waarom ik mijzelf wil pijnigen met steeds opnieuw over zijn bedrog te willen horen, en als hij eens wat zegt/toegeeft, pieker ik mij weer suf en wil ik nog meer horen, het geeft me dan ook niet meer rust dan, Ik zou het willen kunnen loslaten, maar iets (wat?) houdt mij tegen en dan wil ik toch weer helder en eerlijk weten wat zich heeft voorgedaan achter mijn rug
Wil
je weten of hij wel voldoende zijn best heeft gedaan om het te repareren nav wat er gebeurd is of dat hij over iets gemakzuchtig doet ? Is het een kwestie van vertrouwen naar hem toe op dit moment ?
wil je vooral de pijn voelen, het verwarrende, de verontwaardiging, het hectische in je hoofd dat maar doordraait en doordenkt? Kan het zijn dat je daar niet los van kunt komen en dat je het moeilijk vindt om terug te keren naar een wat meer kabbelend bestaan zonder uitgesproken heftige punten, waarin de vraag 'wat zullen we eten' de meest enerverende vraag van de dag is?
Dan moeten je hersenen nog afkicken van de adrenalinestoot.
Tsjor
Doseren
Ik heb de tip al eerder gegeven aan iemand die hetzelfde als jij doormaakt. Spreek met jezelf en je man af op gezette tijden hem de oren van het hoofd te vragen, desnoods met een kookwekker. Als de tijd voorbij is, door met de orde van de dag. Je zal blijven piekeren en graven, maar probeer het te "bewaren" tot het volgende afgesproken tijdstip. Zo komt er misschien een beetje structuur in hoe je er mee omgaat. Van zijn kant is ook begrip gevraagd voor jouw vragen en onzekerheid natuurlijk. Maar als jullie er echt samen willen uitkomen, kan dit helpen om het een plekje te geven.
Sterkte
Fély
