Hoe overleef je samen het overleven?

Lief zijn

Ik zou zeggen, ga lief samen op de bank hangen met elkaar 's avonds. Degene met de meeste puf maakt een hapje en drankje, lekker knuffelen samen, en verder helemaal niets moeten tot je naar bed gaat.

Ik ben nu helemaal op (zwanger, moe en misselijk) en dat is het enige wat ik wil als de kinderen naar bed zijn. Geen sociale bezoekjes, geen gedoe, alleen maar lekker hangen. En als mijn man dan drinken voor me haalt, dan voel ik me zo verwend!

Ik neem aan dat jullie beide wel begrijpen dat deze periode niet het hoogtepunt is van jullie relatie. Maar dagelijkse kleine lieve dingetjes voor elkaar doen, kan wel heel veel betekenen!

Ervaring

Hoi Inez, wij hebben ook in zo'n scenario gezeten. Het is moeilijk om je voor te stellen dat je er weer uitkomt.. en hoe. Natuurlijk is er wel hoop, dus het hoeft niet zwart in zwart. Maar je gaat inderdaad op de spaarstand, wachten op later. Je hebt je handen vol aan de dagelijkse dingen.

Het eerste wat me opvalt, wat ik heel erg herken, is dat de man instort als de vrouw opkrabbelt. Dat hebben wij nooit zo heftig meegemaakt als jullie, maar het was wel een duidelijk patroon. Ook in het klein merkte ik dat. Als ik kleine terugvalletjes had leek mijn man overal tegen te kunnen, als het met mij weer beter ging viel hij terug (vaak tot onze beider verbazing, en ik was er ook wel wat ongeduldig over soms).
Eigenlijk zie je dan pas hoe groot de wissel is die op het systeem "gezin" werd getrokken in de tijd ervoor. Er was dan gewoon geen ruimte voor je man om in te storten.

De tip ga wat leuks doen samen was hier ook een paar jaar lang volstrekt illusoir. Wat ons erdoorheen gesleept heeft is
- attent blijven. Dus heel kleine dingen voor elkaar doen. Niet betuttelend, dus bijvoorbeeld liever een extra'tje voor de ander doen dan een taak wegnemen waar hij/zij al op gerekend had. Je stelt je in op dingen en dat is vaak je houvast. Maar gewoon een Mars meenemen bijvoorbeeld. (serieus voorbeeld).
- tien minuten eerder naar bed gaan en even kletsen.
- die beweging van Beemer is ook een goeie. Daar heb ik niet zoveel aan toe te voegen.
- communicatie: ik moet bij mijn man soms uit zijn gedrag aflezen dat hij niet lekker in zijn vel zit. Vroeger ging ik daar een gesprek over aan, nu ontzie ik hem gewoon een beetje tot het weer wat beter gaat.
- ruimte zoeken. Beetje wat dc ook zegt. Kan voor iedereen anders zijn. Er zit een hele wereld tussen samen een lang weekend naar Parijs of een kus op de trap voor het naar bed gaan. Dus beetje simpele dingen zoeken die vijf of tien minuten kosten. Al is het maar dat je in die tijd bewust niet met de kinderen bezig bent.
- hoe is het met jullie huishouden? Hier helpt het heel erg voor mijn man om wat voor de hand liggende dingen weg te ruimen, hij gaat anders opruimen om zich thuis te voelen.
- wat vooral heel erg belangrijk is, en dan ben ik weer bij het begin, om de hoop erin te houden. Dat kan o.a. door de herinnering op te wekken aan hoe jullie het vroeger samen hadden, en wat jullie weer willen gaan doen als er straks meer ruimte is.

Houd vol!

Hier ook

man depressie en daarna zakte ik in.... En in die jaren werden onze kinderen geboren. Nog niet zo heftig als bij jullie maar de wissel op de relatie herken ik wel. Wat hier helpt is elkaar bewust begroeten als we weer samen zijn. Even een kus en hoe was het. Moesten we echt heel veel moeite voor doen maar wel belangrijk.. Iets op tv wat je allebei leuk vindt helpt ook echt. Gewoon samen kijken, hangen, verder niks....

Voor het contact helpen hier telefoontjes overdag wel .Gewoon paar minuten telefonisch praten of zonder kinderen auto rijden. Dat hoeft dus niet eens om iets leuks te doen maar zonder kinderen in de auto hebben wij weer even echt contact. Komt dnek ik vooral omdat mijn man het lastig vond in die periode (en altijd wel) om een gesprek met veel oogcontact te voeren. Tv en auto maken het dus bij ons makkelijker.

Sterkte!

Herkenbaar

Ook wij zitten in een achtbaan met een nieuwe baan na lange werkloosheid, puberzoon met problemen op school, politie e.d., jongste zoon met gedragsproblemen en moeders die hulpbehoevend en dementerend zijn. Regelmatig zitten we er doorheen en moeten we elkaar oppeppen. Ook voor ons geldt, dat als de één het even slecht heeft, de ander sterk(er) kan zijn, heel vreemd.
Wat ons erg helpt, is toch regelmatig tegen elkaar zeggen, dat we nog steeds blij met elkaar zijn en gelukkig samen zelden problemen hebben. We laten de kinderen regelmatig vooruit eten, waar we bij zitten met een drankje, waarna we daarna even samen eten. Ook wandelen we regelmatig met zijn tweeën en zitten dan een tijdje zwijgend op een bankje in het bos. Het is positief om te lezen dat jullie het vertrouwen hebben, dat je er samen doorheen komt. Heel veel sterkte!

Fijne reacties!

Hoi allen,

wat een fijne en steunende reacties, heerlijk om het begrip te hebben.
Inderdaad is 1 van de dingen die kwijt raakt: intimiteit. Alsof daar nog moeite voor doen, teveel energie kost. Gelukkig hebben we een nieuwe oppas, dus gisteren zeiden we tegen elkaar dat we gewoon elke week de stad gaan inlopen, kop koffie drinken in een gezellige omgeving. Ook al zitten we daar zwijgend, we doen dan in elk geval iets gezelligs met elkaar.
Ik herken ook dat we om beurten sterk zijn, kennelijk laat je jezelf niet gaan als de ander shit zit, dan kan het niet ofzo.
Ik ga alle tips die voorbij kwamen, eens apart in een documententje oid. zetten, gewoon als soort reminder voor onszelf.
Ik denk en hoop ook dat we er sterker uitkomen, we spreken ook regelmatig tegen elkaar uit, dat we in dit proces elkaar niet gaan verliezen. De wil is er heel sterk om na alles wat we hebben mee gemaakt in de afgelopen jaren, een hecht team te blijven.
Ik ga me ook sterk maken om in het weekend als de oudste naar het logeerhuis gaat, de jongste ook ergens te laten logeren. Dan hebben we rust en ruimte.
Inéz

Dat laatste

is een heel geweldig plan!
Hebben jullie geen zin om een hond te nemen? Lekker bewegen, naar buiten: je zult wel moeten. Daar kun je zo van opknappen terwijl je het anders misschien niet op kan brengen om naar buiten te gaan, moet je nu wel voor de hond....

Zeker geen hond

Geen nieuwe verplichtingen.

(niets tegen honden verder hoor, maar ik denk niet dat je in zo'n situatie zit te wachten op van buiten opgelegde extra taken. Regelmaat kan je ook creeren zonder viervoeter).

Haha, nu ik erover nadenk, je moet gewoon elkaars hond worden. Iedereen tevreden. Ik word ook graag uitgelaten door mijn man, en een knuffel sla ik zeker niet af. Als ik daarvoor in de woonkamer op mijn rug moet gaan liggen met mijn poten in de lucht valt daar altijd over te praten).