Hoelang nog tijd geven? Inwonende vriend

Hangt er van af

Als die jongen het grootste deel van elke 'werk'dag druk bezig is met solliciteren, netwerken,het bezoeken seminars, beurzen of het volgen van cursussen/trainingen enz. Dan zou ik geneigd zijn hem nog even de tijd te geven.
Maar als hij vooral bezig is met leuke dingen doen en/of lanterfanten, dan kan hij natuurlijk ook best een tijdelijk (bij)baantje nemen. Ik zou in dat geval stellen: Je kunt hier blijven wonen, maar vanaf 1 januari gaat je dat xx euro per maand kosten.

Zijn ouders

waar zijn zijn ouders in dit verhaal? Waar leeft hij nu dan van als hij geen inkomen heeft? Ik neem aan dat jullie hem niet sponseren.

Raar

Waar leeft hij nu dan van? Al zes maanden niks? Had hij ook geen bijbaan toen hij studeerde?

Wachten tot de perfect aansluitende job zich aandient lijkt me niet wijs, beter nu maar gewoon aanpakken wat er is en tussendoor verder kijken. Hoe langer iemand niks doet, hoe lastiger het wordt om aan de slag te komen.

Geen urgentie

Hoi an

Waarom zou hij? Ik ben het eens met Mirjam gewoon datum stellen en dan gaat hij vanzelf wat zoeken. Als de urgentie er is dan komt de baan vanzelf. Werkgevers houden volgens mij ook niet van mensen die gaan zitten te wachten op de ideale baan.

Haast elke dag

De vriend is er haast elke dag.Enkel tijdens het weekend kan het al eens gebeuren dat ze een nachtje en dag naar zijn ouders gaan en als dochter niet moet werken,kan dit ook al eens tijdens de week gebeuren,maar hij staat niet bij ons ingeschreven en voorlopig willen we dit liefst zo houden.
Na de studies is hij niet meteen in gang geschoten om echt werk te zoeken,maar doordat wij er toch wat achter zaten,doet hij nu wat meer moeite.Toch krijgen we de indruk dat hij een iets wat afwachtende houding aanneemt en daar hebben we't een beetje moeilijk mee.
Ze weten beiden dat we verwachten dat hij vanaf volgend jaar een bijdrage gaat moeten leveren voor kost en inwoon.De afgelopen maanden heeft hij wat geld kunnen bijeen krijgen door een aantal opdrachten die met zijn studie te maken hebben,maar dit staat nu op een laag pitje met als gevolg dat hij krap bij kas zit en dus wel een baantje gaat moeten zoeken,eender wat dus.
De bedoeling is dat ze hier zeker nog een goed jaar gaan blijven wonen,dus zal er toch een oplossing moeten gevonden worden,want gratis wonen kan dus echt niet.Onze dochter hoeft geen bijdrage te geven,omdat we dat ook niet hebben gevraagd aan de oudste dochter.Op die manier kunnen ze een aardig centje sparen.Maar de kinderen van anderen gratis laten inwonen is wat anders vinden wij.

Je zit klem

Wat zou je doen als hij vanaf een afgesproken datum toch niet kostgeld gaat betalen? Het is de vriend van je dochter, ze wonen eigenlijk samen. Als je hem de deur uit zou zetten als hij niet over de brug komt, meng je je dus ingrijpend in de relatie van je dochter in, want dan kunnen ze niet meer samenwonen. Dat wil je vast niet. Je hebt jezelf dus klem gezet door niet vanaf het begin harde afspraken te maken. Kan gebeuren, dat deze situatie met dat samenwonen geleidelijk zo ontstaan is, maar nu zit je er dus mee.

Je kan denk ik twee dingen doen: een ultimatum stellen (die wellicht effect heeft op de relatie van dochter) of je gaat er niet actief achterheen. Als hij dan een baan heeft kan hij betalen, zo niet dan niet, maar dan moet je het ook loslaten.

skik

Per dag?

Een kennis van mij (5 grote kinderen) heeft na wat 'gedoe' met een vriend van 1 van de oudsten (nu uit huis) gesteld dat 'mee-etende-relaties' per dag een 'vergoeding' betalen. Ze telt de dagen dat vriend (gaat hier om jongen) bij hun is bij elkaar op per maand en vraagt aan haar dochter de bijdrage. Het gaat maar om een klein bedrag...ben het precieze bedrag even kwijt...maar dacht rond de 3 euro. Maar haar gaat het meer om het idee dan om het geld. Deze 2 wonen ook praktisch 'samen' zijn meer dan de helft van de week bij haar en de overige dagen bij zijn ouders. En ergens tussendoor nog 1 nachtje appart in hun eigen huis. Vriend eet dan mee, doucht mee, ontbijt mee en neemt brood mee...dat zijn allemaal extra kosten. Zij heeft nu 2 zo half samenwonende jongeren in huis. En nog 1 (jongste, 19) dochter die alleen 'verkering' heeft,waarvan haar vriend alleen zo nu en dan eens slaapt en eet bij hun. Van jongste vraagt ze dat (nog) niet de regeling gaat pas in als het meerdere dagen per week is.
Deze kennis heeft in een ongeveer vergelijkbare situatie gezeten als jij aangeeft. En om dat te voorkomen heeft ze daarna deze regeling ingesteld, ook om te voorkomen dat het mooi wel 'makkelijk' is zo'n allesverstrekkende schoonfamilie.
groeten albana

Waarom

moeten ze nog een jaar bij jullie wonen ?

Ik zou in ieder geval vanaf januari laten betalen, kom zeg het zijn volwassen mensen, kook jij ook het eten ? Doet hij boodschappen ??

Ik vind het nogal wat.

Aan skik

Natuurlijk willen wij niet dat de relatie van onze dochter hierdoor verziekt,maar aan de andere kant moeten wij toch ook niet de dupe zijn van het feit dat hij niet echt intensief achter werk zoekt?
De afspraak was duidelijk,zodra zijn studies achter de rug waren,zou hij zo snel mogelijk werk gaan zoeken,maar hij zocht enkel in de richting van zijn gedane studies en dat loopt nu wat stroef,dus raden we hem aan wat anders te gaan doen.Kan best zijn dat dit niet meteen zijn ding is,maar zin of geen zin,er zal toch geld in't laadje moeten komen.
We hebben duidelijk gemaakt gisteren nog,dat hij dus inderdaad vanaf volgend jaar een bijdrage zal moeten leveren.Heeft hij tegen dan nog geen job,nou dan zullen ze daar zelf een oplossing moeten voor zoeken.Eventueel moet hij dan maar zijn ouders inschakelen.
Als hij geen baan vindt,dan moeten we het loslaten,zeg je?
Dàt is ook geen oplossing he.Op die manier verleg je het probleem en zit de kans erin dat er al helemaal geen schot meer in de zaak komt.Hij is een volwassen vent van in de twintig en zijn prioriteit is nu,zo snel mogelijk werk vinden.

Dochters probleem van maken

Dus of ze verdelen de tijd over en weer anders, of dochter betaalt een kleine bijdrage voor het verblijf van haar vriend. Hoe dochter en vriend dat dan weer samen gaan verrekenen is tussen hen.

Ik maak tenminste uit het verhaal op dat je dochter wel een inkomen heeft.

Dat je ervoor kiest om haar geen kostgeld te laten betalen is aan jou, maar dat wil dan nog niet zeggen dat haar vriend dan ook gratis kost en inwoning zou moeten krijgen. Twee 18+ers zouden dat moeten snappen.

Hoe zit dat trouwens bij hem thuis? Hoeft hij daar ook niks te betalen?

Aan manda rijn

Dochter heeft een baantje,had ze vrij snel na haar studies.Ze heeft ook wat anders moeten zoeken,vond dit ook niet zo leuk in't begin,maar kan zich nu best vinden in haar job.Ze zit in ieder geval niet hele dagen thuis te niksen en kan nu wat sparen.Alleen gaan wonen zou enkel en alleen kunnen als haar vriend ook een baan zou hebben,want met haar loon alleen kan ze onmogelijk alles bekostigen.
Je hebt gelijk hoor...het zijn volwassen mensen,oud genoeg om op eigen benen te staan.
Wij hebben er geen problemen mee dat ze eventueel nog een jaartje hier zouden wonen,op die manier kunnen ze nog wat meer opzij zetten,maar vriend gratis laten wonen vinden we dan weer net even te ver gaan.
Ik kook,doe de was en plas,doe alle boodschappen,dus hij heeft geen enkele inbreng.Van onze dochter verwachten we niet dat ze iets bijdraagt,omdat we dit van de oudste ook niet hebben gevraagd.Zij had ook een vriend,maar die woonde bij zijn ouders.
Ik vind het ook nogal wat,want het is een situatie die stress met zich meebrengt.

Aan ginny

Ik heb er geen flauw idee van hoe het zit bij hem thuis,maar als je't mij vraagt hoeft hij daar niks te betalen.Waarom zou hij ook?
Wij doen zijn was en plas,koken voor hem enz...die mensen hebben helemaal geen onkosten aan hem.
Ik heb wel een vermoeden dat die hem wel aansporen om zo snel mogelijk werk te zoeken,maar ja,daar zijn wij vet mee he.

Waarom woont hij niet thuis?

Is er ruzie geweest of zo? Wonen jullie dichterbij zijn opleiding (die nu klaar is)?

Hij is al een stukje in de 20 schrijf je. Zo iemand zou ik toch echt niet niksend dag in dag uit over de vloer willen hebben hoor. Zolang hij geen baan heeft, kan-ie best wat doen aan de 'was en plas' (wat bedoel je dan precies, trouwens en eens eten koken of boodschappen halen. Dit is wel enorme om onverstandige verwennerij voor iemand van die leeftijd!!

Stress

in je eigen huis is niet goed. Als dit nog een jaar door gaat erger je je kapot en escaleert het misschien wel ten kostte van de band met je dochter.

Ik zou misschien toch ook overwegen de heer in kwestie terug te sturen naar zijn eigen moeder, dan kunnen jullie wel weer nieuwe afspraken maken over wie waar slaapt en hoeveel dagen. Dan hoeft het hem niets te kosten, zit jij niet met een ft inwonende nietsnut en kan zijn moeder zich er weer lekker tegen aan bemoeien.

En waarom: "omdat het mij te veel stress brengt en ik mij volkomen op mijn gemak moet voelen in mijn eigen huis".

Dan gaan ze dus lekker nog een jaar over en weer bij elkaar 'logeren' tenzij hij eerder een baan vindt en ze alsnog samen gaan wonen in een eigen woning.

hup de deur uit.

Jij vindt het een duidelijke afspraak: na het beeindigen van de studie gaat hij een baan zoeken. Dat doet hij, maar niet op de manier die leidt tot en baan en de mogelijkheid tot het betalen van kostgeld. Je had ook kunnen stellen dat hij (x-periode) na het afsluiten van zijn studie kostgeld moet gaan betalen (hoe hij dat wil gaan betalen is zijn probleem) en als hij dat niet doet, dat daar consequenties en een deadline aan verbonden zijn. De afspraak werkt dus niet omdat er geen voorwaarden aan verbonden zijn.

Je zal nieuwe, betere afspraken moeten gaan maken als je wil dat je dat kostgeld gaat ontvangen. Want natuurlijk hoef je jezelf niet tekort te doen. Daar kan als bijverschijnsel wel bijkomen dat die betere afspraak invloed heeft op de relatie van je dochter met die jongen. Dat zou geen probleem zijn als het allemaal vanaf het begin af aan duidelijk was, maar nu hebben jullie het een hele tijd wat op zijn beloop gelaten, dus komt het misschien voor je dochter over dat jullie het eerst best vonden dat hij gratis bij jullie woont en dus met haar samen kan wonen, en straks ineens niet meer.

Of je kan denken, laat maar zitten, we hebben dit niet duidelijk aangepakt, daar moeten we nu de zure druiven van plukken.

skik

Schoonzoon kan er ook thuis aan het werk

Hij kan mooi de boodschappen doen, koken, schoonmaken, klussen in huis en de tuin bijhouden. Ik neem aan dat hij niet 40 uur per week bezig is met solliciteren.
Ik denk dat je daar meer aan hebt dan wat kostgeld.

Ja eigenlijk

Denk ik dat er iets anders speelt dan het kostgeld.

Klopt het dat hij je nietsnuttend in de weg zit? En dat je de verdeling tussen hem en dochter (qua verantwoordelijkheid nemen voor de toekomst) niet helemaal gelijk op vindt gaan? Ik kan me namelijk voorstellen dat het over de vloer hebben van een grote lamzak van in de 20, die niet eens je eigen kind is, je op de zenuwen gaat werken. Dat zou het namelijk bij mij ook doen.

Verder vind ik het nogal apart dat hij zoveel bij jullie is en niet thuis. Zeker aangezien hij het grootste deel van de dag toch niks omhanden heeft. Hij voelt zich blijkbaar nogal thuis bij jullie. Of hij heeft het beter bij jullie dan bij thuis. Vandaar dus dat ik vroeg of hij thuis wel kostgeld oid moet betalen.

Ik denk dat je prima kunt bespreken dat je de huidige gang van zaken niet helemaal in proportie vindt. Hij is niet jullie kind, en heeft een andere thuisbasis. Die zouden dus verantwoordelijk moeten zijn voor zijn was-plas en kost. Niet jij.

Wij deden dit vroeger over en weer. Een nacht bij mij thuis, een nacht bij mijn (toen nog) vriend thuis. Juist om de portemonnee gesloten te houden. Ik snapte prima dat mijn schoonmoeder niet zat te wachten op een extra kostganger. De vraag is wat mij betreft dus eigenlijk waarom hij dat niet snapt...

Tja

Ik vraag mij ook vooral af waarom ze dan zoveel bij jullie zijn? Hij is er dus ook als je dochter er niet is?

Als je geld wilt hebben dan heb je het nu toch goed gedaan? Je hebt hem verteld dat je vanaf januari kostgeld wilt hebben. En hoe hij daaraan komt is eigenlijk niet jouw probleem. Misschien geeft je dochter het wel aan hem...

Vraag ik me nog wel af hoe je het in de praktijk gaat doen dan. Als ze nou een week vaker bij hem zijn moet hij dan minder betalen? Of als ze juist het weekend bij jou blijven dan meer?

Ik zou er niet aan beginnen geloof ik, aan geld vragen. Voor mijn gevoel zou dat te veel recht geven, dat het dan ook zijn huis wordt, zoiets.

Klusjes

Dochter is overdag werken en hij zit dan inderdaad gewoon thuis,slaapt vaak uit.Man geeft hem al wel eens een klusje,maar dat is het dan ook zowat he.Daarmee betaal je geen huur af.
Zijn inwonen is zowat vanzelf gekomen.We hadden nochtans ons voorgenomen dit nooit meer te doen,maar eigenlijk stoort het niet als hij zijn verantwoordelijkheid neemt en een soort van kost en inwoon geeft.Als ze wat moeten gaan huren moeten er ook centen op tafel liggen en dan zijn er nog veel meer kosten aan verbonden.
Het enige wat wij willen is dat hij zo snel mogelijk een job heeft.Ze wonen in een flatje boven onze woning,vandaar dat we in dat inwonen een beetje losser zijn ook.Alleen is het niet aan ons om voor alle onkosten op te draaien.Hij zegt dat hij wel weet dat dit niet kan,maar er moet wat schot in de zaak komen,das al.
Het is best wel moeilijk.Zou ook niet kunnen verdragen dat mijn eigen volwassen kinderen ganse dagen thuis zitten niksen,laat staan dat we dit wél moeten pikken van de vriendjes en neen,we hebben ook niet de indruk dat hij elk uur van de dag bezig is met het zoeken naar werk.
De job's liggen misschien niet voor't rapen maar iemand die wil werken vind heus wel een baantje.

Eten?

Waarom kook je eigenlijk nog voor hen ? Ze hebben een eigen flatje, met kookgelegenheid neem ik aan. Hij heeft tijd genoeg om boodschappen te doen, te koken, hun was te doen enz. Het zijn toch volwassen mensen, behandel ze dan ook zo. Ik begrijp al lange tijd dat je beide dochters vooral financieel gelijk wilt behandelen, maar de situatie is nu toch anders ?

Gescheiden

Als zij boven jullie wonen (in een flatje begreep ik), waarom dan niet alles gescheiden: zij hun eigen huishouden, dus zelf boodschappen/schoonmaken/koken. Natuurlijk komen ze wel eens eten, maar laat ze hun eigen leven leiden.
Het klinkt nu alsof je er een zoon bij hebt. Zouden zijn eigen ouders niet een bijdrage moeten leveren als hij geen werk/geld heeft?

Elk uur

Trouwens, volgens mij is geen enkele werkloze elk uur bezig met het zoeken naar werk. Zolang hij niet op eigen benen staat heeft hij ook geen drijfveer. Dus wel goed dat jullie eisen gaan stellen, dan komt hij mischien meer in beweging.

Ja meer loslaten

Je zit er in mijn ogen teveel bovenop. Het is je dochters leven, haar keuze. In feite zouden ze dat dan ook samen moeten uitzoeken. En dat betekent dan ook dat jij niet verantwoordelijk bent voor zijn was en plas. Ik zou dus stoppen met koken en wassen voor hen.

Of heb je dat voor je oudste ook met inwonende vriend gedaan?

Was en plas (ot)

Ik vind het een leuke uitdrukking, maar wat wordt er eigenijk met die plas bedoeld?

Gelijk behandelen

Dat koken en wassen heb ik ook altijd gedaan voor de oudste en zij hoefde ook geen kost en inwoon te betalen,omdat we hen de kans willen geven om te sparen.Zij had géén inwonende vriend,omdat die jongen daar niet voor te vinden was.Maar dat is ieders keuze he.
We willen dit doen voor onze kinderen,maar vriendjes zijn vriendjes en zelfs al zijn ze al een tijdje samen en vinden we het een leuke jongen,je kan niet voorspellen wat de toekomst gaat brengen.Nu gaat het goed,morgen gaat het fout en dan zijn wij toch maar degene die hiervan de dupe zijn.Dàt willen we hen duidelijk maken.
Binnen een aantal jaren komt de jongste misschien ook af met de ene of andere casanova en dan?Moeten we die dan ook op onze weide laten grazen?
Ze wonen inderdaad zo goed als apart,een flatje met alles op en aan,maar eten doen ze bij ons en de wasmachine staat ook beneden bij ons,omdat dit boven niet is voorzien.
Iemand zegt hier,dat ze maar zelf moeten instaan voor hun potje,maar als alles moet komen van onze dochter is dit ook niet helemaal eerlijk,want dan leeft hij van haar loon en ik denk niet dat dit de bedoeling is van samen een relatie en toekomst uitbouwen.
Hopelijk valt er snel wat uit de bus wat werk betreft,want het zorgt voor spanningen binnen ons gezin en dat wil ik vermijden.

1 loon?

Nou, er zijn zoveel stellen die (al dan niet tijdelijk) van 1 loon leven. Jouw dochter wil toch wat met hem?
Die wasjes van hen, die zou ik niet meer verzorgen. Waarom? Zij kunnen dat apparaat toch ook bedienen? Ik zou je dochter en haar vriend toch wat minder gaan pamperen. Zij mogen het spul er beneden in doen en uithalen. Eten doen ze gewoon samen boven en voor de gezelligheid eens per week samen, zoiets.
Zoals het nu is gaat je dochter nooit op eigen benen staan. En straks eist je andere dochter ook dit soort privileges op. Het beste zou zijn dat als de vriend werk vindt ze gaan verhuizen en ze een eigen leven gaan opbouwen.

Jij bent niet verantwoordelijk voor hun relatie

An: "Iemand zegt hier,dat ze maar zelf moeten instaan voor hun potje,maar als alles moet komen van onze dochter is dit ook niet helemaal eerlijk,want dan leeft hij van haar loon en ik denk niet dat dit de bedoeling is van samen een relatie en toekomst uitbouwen. "

Als het niet eerlijk is voor jouw dochter, dan moet zij daar wat mee doen. Niet jij !
Dochter en vriend zijn samen verantwoordelijk voor hun relatie. Niet jij!
Laat ze nou zelf koken en wassen. En laat vriend vanaf januari betalen voor de inwoning. Die betaling kan hij eventueel inwisselen voor klussen in jullie huis (en vergeet de schoonmaakklussen niet, die kunnen jongens ook doen!)

Niet eerlijk?

"Iemand zegt hier,dat ze maar zelf moeten instaan voor hun potje,maar als alles moet komen van onze dochter is dit ook niet helemaal eerlijk,want dan leeft hij van haar loon en ik denk niet dat dit de bedoeling is van samen een relatie en toekomst uitbouwen."

De eerste 2 jaar hebben mijn huidige man en ik vooral van mijn salaris geleefd, en deed hij vooral dingen om zijn carrierekansen op te pimpen, maar niet erg goed betaald (zwaar understatement). Daarna werd zijn salaris al vrij snel ongeveer 2 en toen 3 keer dat van mij, en op een gegeven moment ben ik 2,5 jr thuis gebleven, terwijl hij alleen voor inkomsten zorgde. Hij verdient ondertussen ook veel meer dan mij ooit zal lukken

Ik zou ze dat dus lekker samen uit laten zoeken en je er vooral niet tegenaan bemoeien. Of je accepteert dat ze bij je wonen, of niet, maar ga niet moeilijk lopen doen over hem zeg. Ik heb trouwens 5 maanden gratis bij mijn schoonouders gewoond. Ik ben blij dat ze gewoon echt gastvrij waren. Ik vind je houding echt kil. De vriend van je dochter is toch gewoon ook familie? Als het goed gaat moeten jullie de komende 20 jaar nog met elkaar optrekken. Wil je dat nu al verknallen met een harde houding?

Een tijd terug was je hier ook met dit verhaal

Je hebt toen veel tips/adviezen gekregen en eigenlijk is de vraag nu niet veel anders, al heb je nu besloten vanaf het nieuwe jaar kostgeld te vragen aan hem. Het aanmoedigen zou ik niet meer doen. Toch eens een deadline gaan stellen, want anders ben je hier over een half jaar nog eens met dezelfde vraag. Dat maakt mij verder niet uit, maar je zegt dat het voor spanningen zorgt en dat lijkt me toch niet de bedoeling.