Huwelijk onder grote spanning. zoektocht naar lucht
Ik weet het mijn titel is een beetje vaag. Maar ik weet niet meer wat ik uit de kast moet trekken aan ideeën. Mijn huwelijk staat onder vreselijke spanning. Dit komt omdat hij man met iets zit. Ik weet niet wat maar al zeker 1,5 jaar is hij een schreewende briesende manipuleren echtgenoot en vader. Vooral naar de kinderen toe gedraagd hij zich verschrikklijk. Zijn vorm van commucieren is schreeuwen en aan armen rukken, sjorren, aan oren omhoog hijsen en meer van dat soort dingen.
Zoals je kunt begrijpen is bij mij de maat hierover vol. En alhoewel ik weet dat je niet van iemand kunt verlangen om te veranderen moet het in dit geval toch want ik ben bang dat hij de kinderen schaadt met zijn gedrag. Ik heb er al diverse gesprekken met hem over gevoerd. En dan leg ik uit hoe hij overkomt en hoe hij doet.. Hij ontkent dan glashard en gaat zielig zitten doen. Komt met termen als: "het zal toch allemaal wel aan mij liggen. Of "ik heb het altijd gedaan".
Ik weet niet hoe dit zo verder moet...Ik wil dat hij inziet dat hij niet zo met ons om mag gaan. Maar hoe krijg ik dat voor elkaar bij een man die het niet wil inzien en die geen verantwoordelijkheid durft te nemen..
Veiligheid
Ik denk dat er voor je bezorgdheid voor je man eerst de zorg voor de veiligheid van je kinderen moet komen. Zorg dat je weg kunt als het uit de hand loopt (een vluchttas met geld en papieren en een vlucht adres).
Je schrijft dat je denkt dat je man ergens mee zit, maar het zou ook kunnen dat hij ziek is. Zoals Zonnetje schrijft; ga naar de huisarts en zorg dat je hulp krijgt hierbij.
Sterkte en pas goed op je kinderen.
Als het
in korte tijd heel snel anders is gegaan zou het ook een fysiek/medisch probleem kunnen zijn.
Ik ken een verhaal van een lieve vader die in een jaar tijd veranderde in een monster, de man is overleden en bij sectie bleek hij een hersentumor te hebben wat zijn gedrag waarschijnlijk veroorzaakte. niet dat dat bij jullie natuurlijk zo is maar als iemand opeens veranderd dan is er dus ook iets veranderd in de persoon zelf.
Antwoorden
Een paar vragen:
En daarvoor was hij anders?
Ja absoluut. Hij was een van de meest geduldige mensen die ik kende toen in hem ontmoette
Of is het extreem erger geworden?
Ik weet niet meer exact wanneer het begoonen is maar het is zeker sinds vorig jaar zomer en sindsdien veel erg geworden
En heeft hij geen inzicht in wat hij doet en dat hij veranderd is? Nee normaal gesproken niet. Hij valt erg in de slachtoffer rol en ontkent dat hij zo doet. Hij is echt aan het bagitaliseren.
Gedraagt hij zich alleen thuis zo (en evt zo anders dan vroeger) of ook met andere mensen?
Nee alleen thuis met ons. Maar bij de mensen waar hij vertrouwt mee is doet hij het ook in hun huis. Maar dan niet tegen hun maar ook weer tegen zijn gezin.
Ben je al naar de dokter geweest om over hem te praten? Dus niet mèt hem, maar eerst eens over hem?
Nee ik had niet gedacht dat het iets medisch kon zijn. Maar wat kan een dokter doen dan? Ik denk niet dat ik hem meekrijg naar de dokter.
Want als hij eerst niet zo deed is er iets mis met hem en daar heeft hij hulp bij nodig.
Ik heb zijn ouders ingeschakeld omdat hun ook gezien hebben dat het niet goed gaat hier. En zij hebben ook met hem gepraat. Ik heb nu het idee dat het iets beter gaat. Maar het moment dat zij met hem gepraat hebben is nog maar kort geleden dus over een week kan hij weer zomaar ineens ontploffen.
Wat zou een dokter voor me kunnen doen?
Zie mandarijn
Een huisarts kan doorsturen voor nader onderzoek, het zou mij niet verbazen als een tumor de oorzaak is. Ik heb dit nu iets te vaak zo gehoord, helaas.
Tjonge
Ik vind de zin : het zou mij niet verbazen als een tumor de oorzaak is...
toch behoorlijk pittig hoor !
Misschien problemen op het werk ? tobt hij ergens mee ? zit hij niet lekker in z'n vel ? is ie niet zo blij met z'n leven zoals het nu gaat ? weet ik veel... er kan zoveel de oorzaak zijn. Om nu aan een hersentumor te denken vind ik wel heel erg heftig !
Christientje
Vind ik ook
christientje, dat is indd iets te pittig.
Misschien gaat hij wel vreemd, wil hij dit leven met gezin en druk wel helemaal niet, vul honderden andere dingen in....
MAAR wel goed wellicht om even bij de ha langs te gaan.
Gewicht
Hier had man ook een tijd last van ander gedrag. Tegelijk was hij behoorlijk aan het aankomen in gewicht. Ik stond al op het punt om zelf de huisarts te benaderen dat hij zo veranderde.
Toen besloot hij af te vallen en dat is inmiddels gelukt. Vanaf dat hij gewicht verloor, was zijn gedragsverandering weg, net zoals het elke avond in slaap vallen op de bank, en nog wat andere klachten.
Moraal: ik zou het zeker ook lichamelijk zoeken.
Nog een keer
Los van wat de oorzaak is voor de uitbarstingen van je man: hij is een volwassen man en een vader. Als hij zich onverantwoord naar de kinderen gedraagt zul jij moeten ingrijpen, ongeacht hoeveel begrip en medeleven je voor je man hebt. Je kinderen behoren een veilig thuis te hebben en als je man dat niet kan geven ben jij verantwoordelijk. Ik hoop dat je ouders of schoonouders je daarbij kunnen helpen.
En nog een keer, ga vooral naar de huisarts. Het kan best dat een eenvoudige en makkelijk te verhelpen (lichamelijke) oorzaak is voor de gedragsverandering van je man en het zou jammer zijn als het over het hoofd werd gezien.
Hallo
Ik ben nogal geschrokken eerlijk gezegd van sommige reacties. Vooral die over een tumor uiteraard...
Maar ik ga jullie eenduidige advies opvolgen en van de week naar de dokter.
Als ik ben geweest dan laat ik het weten. Ik hou jullie op de hoogte.
Suikerziekte, schildklier
Ook suikerziekte en schilklieraandoeningen kunnen voor stemmingswisselingen en gedragsveranderingen zorgen. Het hoeft niet meteen het ergste (tumor) te zijn. Kun je er niet voor zorgen dat je man met jou, of eventueel met jou en zijn ouders, naar de huisarts gaat?
Afgezien van de mogelijke medische oorzaken (dat moet natuurlijk echt onderzocht worden) vind ik de situatie voor jullie behoorlijk ernstig en eng!
Och wendy
Misschien een beetje sneu, maar ik ben blij te lezen dat simpelere dingen ook een oorzaak zouden kunnen zijn van stemmingswisselingen.. ok suikerziekte is alles behalve simpel, maar toch niet zo erg als een hersenziekte/of tumor.
Woensdag heb ik een afspraak bij de dokter en mijn moeder gaat gelukkig met me mee. Om mij te sterken en om evt. ook met voorbeelden te komen.
Gelukkig gaat het sinds vrijdag ietsjes beter... Maar ik ben bang voor als de bom weer barst.
Ik denk en hoop dat ik me na woensdag gesterkt voel in de adviezen van de huisarts en haar hulp om te kijken hoe we dit op kunnen lossen.
Vergeet die sinaasappel!
Ik had eerder al een reactie geschreven op Sinaasappel met haar hersentumorverhaal, maar weer gewist omdat er al uitgebreid op gereageerd was. Dit is internet en iedereen rijp en rot kan er van alles opkwakken. Er zijn mensen die maar twee woorden nodig menen te hebben om de meest verstrekkende diagnoses te stellen. Je vraagt je af waarom men zolang moet studeren om zich arts te mogen noemen, want blijkbaar kan iedereen die een pc weet te bedienen het kunstje ook. Vergeet het, het is onzin en het helpt je niet.
Je hebt echt genoeg aan je hoofd zonder dat mensen je op dit soort spookverhalen trakteren. Je schrijft dat dit al lange tijd aan de gang is (1,5 jaar) en er geen andere opvallende verschijnselen zijn; een hersentumor is dan echt een heel onwaarschijnlijke oorzaak.
Goed dat je naar de dokter gaat, verstandig om je moeder mee te nemen en ik hoop dat hij je verder kan helpen.
Nee joh
Ik zei helemaal niet dat het een hersentumor is. Ik zei: het zou mij niet verbazen als het een tumor is.
Dat komt omdat ik nu 18 mensen ken, die achteraf zeggen dat gedragsverandering, vooral opvliegendheid naar kinderen, eigenlijk het eerste teken was van de later geconstateerde kanker (op welke plek dan ook).
Dus het kan van alles zijn, maar ik ben niet meer verbaasd als gedragsverandering een eerste teken van kanker blijkt te zijn.
Mijn verbazing of juist niet verbazing is geen diagnose, slechts een gemoedstoestand van mij.
Zo zie ik het niet hoor
Hallo,
Ik zie de reactie(s) over de tumoren niet als bang makerij of als niet deskundige van het stellen van een diagnose hoor. Ok ik geef toe dat ik me te pletter ben geschrokken. Maar het sterkt me ook wel in de gadachte dat er iets zou kunnen zijn wat ik niet vermoed had. Vorige week wist ik nog zeker dat er een oorzaak voor moet zijn dat mijn man zo doet. Wat wist ik niet.. Ik zag het meer als ontevredenheid of stress in zijn leven. Maar dat er iets niet goed was/is wist ik wel. Zeker ook omdat hij vroeger niet zo was. Nu ik van jullie lees dat er een medische oorzaak zou kunnen zijn voel ik me gesterkt in het idee dat de huisarts me zou kunnen helpen. Sterker nog ze moet gewoon, want anders valt dit gezin uit elkaar. En of het er dan beter op wordt weet ik niet. Als je me vorige week gevraagd had wat ik zou willen dan had ik waarschijnlijk gelijk gezegd scheiden. Maar dat lost niks op.. Hij blijft dezelfde papa. En ik ben er dan niet meer bij om hem te kalmeren en mijn kinderen te beschermen. Ik wil gewoon een oplossing van de dokter en daar laat ik het niet bij zitten.
Bedankt allemaal voor het meedenken. Het sterkt mij enorm!!!
