Ik mis vriendinnen !

Hallo allemaal,

Omdat ik mij afvraag hoe dit bij anderen gaat, en wat de visies hierop zijn, plaats ik hier een berichtje over vriendinnen. Of liever het gebrek hieraan .

Ik ben een vrouw van 40 jaar, getrouwd, 2 kinderen, allemaal leuk verder, maar heb het er moeilijk mee dat ik in de loop der jaren mijn vriendinnen ben kwijtgeraakt.

Ik weet dat je uit elkaar kunt groeien, dat het soms gewoon niet meer kan klikken etc., maar ik heb moeite met het gemak waarmee je zomaar opzij geschoven kunt worden. Eigenlijk komt het erop neer, dat ik een soort van tankstation ben waar iemand jarenlang op kan teren om vervolgens - als de tank weer vol zit - voorbij gereden wordt.

Mijn beste vriendin ben ik zo vorig jaar kwijtgeraakt, die een nieuwe vriend kreeg en daardoor geen kontakt meer wilde, of in ieder geval niets meer met me wilde doen. Ze had daar geen tijd meer voor, terwijl we jarenlang alles met elkaar gedeeld hebben.

Ook bij vriendschappen met zn vieren (mijn man en ik, en een ander stel) is het misgegaan door jaloezie, of omdat de vrouw zich door mij bedreigd voelde omdat haar vriend/man mij een complimentje gaf over hetzij uiterlijk, hetzij gedrag. Ik weet dat het in dit geval kwam door haar onzekerheid, maar ik ben het zo zat dat ik dat dan in mijn schoenen geschoven krijg, dat ik dan zo makkelijk als kapstok word gebruikt om die onzekerheid aan op te hangen.

Of bijvoorbeeld dat een vriendin naar een kuuroord wil met familie, mij dan meevraagt tijdens dit plan, en ik er dan achter kom dat ze toch zonder mij zijn gegaan, zonder te zeggen dat ze gingen......Ik vind dat heel moeilijk, ook omdat ik dit andersom niet zo zou doen. Als ik iets afspreek, kom ik dat ook na....

Bij een vriend van mijn man: idemdito. Vorig jaar zat hij hier, of moest hij hier komen en gingen ze samen sporten. Ineens leren hij en zijn vrouw een ander stel kennen, en wij worden accuut gedumpt en zijn totaal van tafel geveegd.

Waar ligt het nou aan? Gaan mensen tegenwoordig gewoon anders om met elkaar? Of is het gewoon een geval van dikke pech? We hebben een vaste kleine kern vrienden, die we enorm koesteren (en andersom) en waar we altijd op kunnen rekenen. Maar daarbuiten vind ik het zo moeilijk.

Ik vind vrouwen vaak zo moeilijk...Ik ga bijv. graag naar de sauna, maar er is werkelijk NIEMAND die met me mee wil, omdat ze dat niet durven. Of als we ergens naartoe gaan word ik soms al zenuwachtig, omdat ik bang ben dat ik een complimentje krijg van een echtgenoot van iemand, en dan daarop aangekeken wordt. Terwijl ik juist graag wil kletsen met leuke meiden en vrouwen over van alles en nog wat, en plezier wil maken.

En als je dan gelijkgestemde vriendinnen wilt, waar vind je die dan? Ik ga niet vaak uit, kom wel veel op school anderen tegen, maar dat blijft toch oppervlakkig. Door fysieke narigheid kon ik niet meer sporten, hoewel ik dat binnenkort weer ga proberen en het heel leuk vind om daar dan weer nieuwe mensen te ontmoeten.

Maar hoe doen jullie dat? Hoe vinden jullie, en onderhouden jullie vriendschappen zonder zelf steeds degene te zijn die moet investeren?

Ik ben heel benieuwd naar hoe jullie dat doen...

Warme groetjes,
Marilou