Ik mis vriendinnen !
Hallo allemaal,
Omdat ik mij afvraag hoe dit bij anderen gaat, en wat de visies hierop zijn, plaats ik hier een berichtje over vriendinnen. Of liever het gebrek hieraan 
.
Ik ben een vrouw van 40 jaar, getrouwd, 2 kinderen, allemaal leuk verder, maar heb het er moeilijk mee dat ik in de loop der jaren mijn vriendinnen ben kwijtgeraakt.
Ik weet dat je uit elkaar kunt groeien, dat het soms gewoon niet meer kan klikken etc., maar ik heb moeite met het gemak waarmee je zomaar opzij geschoven kunt worden. Eigenlijk komt het erop neer, dat ik een soort van tankstation ben waar iemand jarenlang op kan teren om vervolgens - als de tank weer vol zit - voorbij gereden wordt.
Mijn beste vriendin ben ik zo vorig jaar kwijtgeraakt, die een nieuwe vriend kreeg en daardoor geen kontakt meer wilde, of in ieder geval niets meer met me wilde doen. Ze had daar geen tijd meer voor, terwijl we jarenlang alles met elkaar gedeeld hebben.
Ook bij vriendschappen met zn vieren (mijn man en ik, en een ander stel) is het misgegaan door jaloezie, of omdat de vrouw zich door mij bedreigd voelde omdat haar vriend/man mij een complimentje gaf over hetzij uiterlijk, hetzij gedrag. Ik weet dat het in dit geval kwam door haar onzekerheid, maar ik ben het zo zat dat ik dat dan in mijn schoenen geschoven krijg, dat ik dan zo makkelijk als kapstok word gebruikt om die onzekerheid aan op te hangen.
Of bijvoorbeeld dat een vriendin naar een kuuroord wil met familie, mij dan meevraagt tijdens dit plan, en ik er dan achter kom dat ze toch zonder mij zijn gegaan, zonder te zeggen dat ze gingen......Ik vind dat heel moeilijk, ook omdat ik dit andersom niet zo zou doen. Als ik iets afspreek, kom ik dat ook na....
Bij een vriend van mijn man: idemdito. Vorig jaar zat hij hier, of moest hij hier komen en gingen ze samen sporten. Ineens leren hij en zijn vrouw een ander stel kennen, en wij worden accuut gedumpt en zijn totaal van tafel geveegd.
Waar ligt het nou aan? Gaan mensen tegenwoordig gewoon anders om met elkaar? Of is het gewoon een geval van dikke pech? We hebben een vaste kleine kern vrienden, die we enorm koesteren (en andersom) en waar we altijd op kunnen rekenen. Maar daarbuiten vind ik het zo moeilijk.
Ik vind vrouwen vaak zo moeilijk...Ik ga bijv. graag naar de sauna, maar er is werkelijk NIEMAND die met me mee wil, omdat ze dat niet durven. Of als we ergens naartoe gaan word ik soms al zenuwachtig, omdat ik bang ben dat ik een complimentje krijg van een echtgenoot van iemand, en dan daarop aangekeken wordt. Terwijl ik juist graag wil kletsen met leuke meiden en vrouwen over van alles en nog wat, en plezier wil maken.
En als je dan gelijkgestemde vriendinnen wilt, waar vind je die dan? Ik ga niet vaak uit, kom wel veel op school anderen tegen, maar dat blijft toch oppervlakkig. Door fysieke narigheid kon ik niet meer sporten, hoewel ik dat binnenkort weer ga proberen en het heel leuk vind om daar dan weer nieuwe mensen te ontmoeten.
Maar hoe doen jullie dat? Hoe vinden jullie, en onderhouden jullie vriendschappen zonder zelf steeds degene te zijn die moet investeren?
Ik ben heel benieuwd naar hoe jullie dat doen...
Warme groetjes,
Marilou
Verkeerde rubriek?
Misschien heb ik eigenlijk de verkeerde rubriek gebruikt, maar dan moet mijn onderwerp maar even verplaatst worden 
.
Marilou
Jeetje
een vaste kleine kern vrienden, nou dat is toch prima !
Hier ook een kleine kern vrienden, vriendschappen moet je echt onderhouden. Dus elkaar op gezette tijd uitnodigen om te komen eten, aan elkaar denken als er iets is een kaartje sturen, kadootje brengen. Daarnaast wel veel kennissen en daar verlies je veel sneller contact mee, iets wat ik ook niet zo erg vind. Nieuwe kennissen kunnen vrienden worden als het echt klikt, dat is iets wat je na een tijdje wel of niet hebt maar mijn ervaring is dat het meestal te oppervlakkig blijft. Met familie, vrienden of kennissen zou ik nooit op vakantie willen. Ik ga met vriendinnen ook niet winkelen of naar de sauna, ik doe dat soort dingen liever alleen.
"is het misgegaan door jaloezie, of omdat de vrouw zich door mij bedreigd voelde omdat haar vriend/man mij een complimentje gaf over hetzij uiterlijk". Hoe weet je dat nu zo zeker ??
Oh en nog
ik persoonlijk ben op mijn hoede als iemand anders grotere verwachtingen heeft van het contact, het moet gelijkwaardig zijn qua interesse voor elkaar. Ik ben vooral met mijn gezin, laatst met vriend er nog over gehad dat we allebei erg huiserig zijn en dat vinden we heel erg fijn, gewoon met zijn viertjes in ons huis zonder al te veel gedoe en mensen erom heen.
Ik denk dat jij misschien te hoge verwachtingen hebt, je kwetsbaar opstelt en dus ook gekwetst wordt.
Ik denk altijd maar aan sex and the city
Die ene aflevering die voor Miranda heel wat rust bracht en duidelijkheid.
"he's just not that in to you"
of in jou geval "they are just not that in to you"
Ik moet daar altijd aan denken als ik dit soort draadjes lees, en geloof me die zijn er heel veel. Als jullie elkaar nou eens ontmoeten, al die mensen uit die draadjes die vriendinnen kwijt zijn geraakt, of geen vriendinne hebben, of moeilijk vrienden maken in een nieuwe stad. Zoek elkaar op! Je bent niet alleen!!
Groet, Polly
Ja polly
en ook hoe Miranda reageerde, precies goed ! Niet boos, niet gekwetst, gewoon geaccepteerd en weer verder.
Gewoon dat accepteren, prima dat je 'niet zo in to me bent'.
Hoi manda rijn
Misschien ben ik toch wat onduidelijk geweest (zit nu ook wel een beetje in een dipje hoor).
Die kleine kern vaste vrienden ís juist ook geweldig, daarom koesteren we ze ook natuurlijk! En verder zijn wij ook graag gewoon samen met het gezin, en zullen we nooit op vakantie gaan met familie/vrienden/kennisen etc., net als jullie eigenlijk.
Maar ik begrijp niet hoe mensen zo makkelijk de ene persoon kunnen inruilen voor de andere. Misschien als ik een voorbeeld geef, begrijp je wat ik bedoel. Met mijn beste vriendin ging het jarenlang superleuk, we deelden heel veel en hadden gewoon een hoop plezier. Niet op elkaars lip, maar wel regelmatig. Toen kreeg zij een nieuwe vriend, en een paar maanden later brak ik mn been. Toen ik thuiskwam van de ehbo, stuurde ik haar even een smsje, waarin ik zei wat er gebeurd was. Als je dan alleen maar een berichtje terugkrijgt van: "oh, manke nelis, weer onhandig geweest? ik had niet anders van je verwacht.", dan kun je je voorstellen dat dat niet lekker valt, omdat het zonder enige aanleiding is . En zo ging dat dus verder, totdat ik hier gewoon geen zin meer in had. Maar dat deed wel heel veel pijn.
Hahaha, hoe ik dat zo zeker weet, van die jaloezie????? Omdat ik er - hoe genant! - bij heb gezeten dat ze ruzie kregen om mij! De Hij zei: waarom draag jij nou nooit zoiets, en toen werd de Zij boos, en kwam er bonje. Mijn man en ik zijn na een paar kansloze lijmpogingen tussen de twee maar weggegaan. In feite kan ik hier niks aan doen, maar het voelt wel erg lullig! We hebben later nog eens in een dergelijke situatie gezeten, en geloof mij nou, daar voel je je echt niet lekker onder .
Ik denk dat het er meer om gaat, dat ik mijn vriendin gewoon erg mis. Soms lekker even eten samen ergen, of even een filmpje doen ofzo...Gewoon, soms even zo'n vriendinnending doen. Shoppen deden we zowiezo niet samen, maar dit soort gezellige dingen af en toe wel. Dat is gewoon wat ik mis....
Groetjes,
Marilou
Bij bepaalde mensen
Natuurlijk ken ik die van Sex and the City. Maar als het om een écht goede vriendschap gaat, is dit wel heel makkelijk gedacht.
Bij het gros heb ik dat inderdaad: dan niet. Maar bij mensen waar je van houdt, sorry, maar dat ligt dan wel even heel anders. Anders zou je zomaar iedereen zonder enig gevoel weg kunnen wuiven, en dat is gewoon niet zo. Als je zo op iedereen gaat reageren, is een vriendschap weinig meer waard.
Groetjes,
Marilou
Manke nelis
Kijk zo;n manke nelis sms is juist precies wat vriendinnen onderling doen! gewoon, humor. Wat was jou reaktie erop???
Als dat ene manke nelis sms voor jou de reden is om de vriendschap te bekritisren dan vind ik dat ook wel overdreven hoor.
het zat jou misschien wel heel erg dwars dat ze een nieuwe vriend had, en dus minder tijd voor jou???
Als de vriendschap echt zo vreselijk hecht was, en je van elkaar houd, moet je het samen uit kunnen praten. Dan kan oo niks voor je doen.
En in alle andere gevallen. "she's just not that in to you"
Niet leuk
Nee, ik kan me voorstellen dat je aardig gekwetst kan zijn door je 'vriendin'..als ze je zomaar opzij schuift omdat ze een vriend heeft. Zo'n vriendin was het blijkbaar niet en daar kan je best verbaasd en verdrietig over zijn. De opmerking manke nelis zou ik ook niet lollig vinden, jemig ze verzwikt haar enkel niet! Ze breekt een been! Als mijn vriendin haar been zou breken zou ik niet enkel en alleen reageren met een sms-je maar meteen langskomen en vragen wat er gebeurd is en of ze veel pijn heeft. Maarrr.... ik zou denk ik zelf mijn vriendin gebeld hebben dat ik mijn been had gebroken en geen sms hebben gestuurd.
Als je deze vriendschap graag zou voortzetten zou ik je vriendin toch nog eens opbellen en uitnodigen voor een etentje, wellicht zullen jullie in de toekomst wel wat minder tijd voor elkaar hebben, omdat zij nu ook een vriend heeft, maar het hoeft toch niet helemaal voorbij te zijn?
Hier is het de laatste 10 jaar ook wel een komen en gaan geweest van een paar vrienden, alleen de harde kern blijft...de rest wisselt op een gegeven moment toch weer, ik vind dat niet altijd heel erg, ja en soms wel. Vaak komt het wel door een duidelijke reden, of een nieuwe vriend (inderdaad merk ik dat zo'n vriendin dan moeilijk nog ook haar oude vriendinnen wil zien) ergens begrijp ik dat niet goed, want op je vriendinnen kan je altijd terugvallen, ook als het uit gaat met vriendje..zonde om je vriendinnen te verwaarlozen. Ook zijn we wel wat vrienden kwijt geraakt/of heel laag pitje door verhuizingen ver weg... dat is jammer maar wel wat begrijpelijker.
Maxime
Wie liet wie vallen?
Marilou, het is me niet helemaal duidelijk wie nu de vriendschap heeft verbroken? Ik ben het met Polly eens: een stevige vriendschap moet een verkeerd gevallen grapje kunnen overleven. Het roept bij mij wel vragen op over hoe goed jullie elkaar als vriendinnen kenden. Een goede vriendschap overleeft over het algemeen indringende veranderingen als nieuwe partners, verhuizingen en de komst van kinderen. Als jullie vriendschap alleen op gezelligheid en samen stappen was gebaseerd, dan is het een ander verhaal natuurlijk. Dan ben je als 'vriendin' snel inwisselbaar voor een nieuw exemplaar.
n@nny
Oh wacht...
Ik zie net dat het voorbeeld van die manke nelis maar 1 van de vele 'grapjes' was. Da's niet leuk dan inderdaad en het lijkt erop dat je vriendin jou niet meer nodig heeft nu ze een vriend heeft.
Jammer dat je dit exemplaar altijd als 'beste vriendin' hebt beschouwd dan. Ze is de benaming nauwelijks waard gebleken...
n@nny
En als je dat nou es zegt?
heb je haar dat verteld dat je gekwetst was en dat je haar mist? Wie weet is er iets anders aan de hand.
Vreindschappen moet je onderhouden ja maar toch ook weer niet. De beste vrienden die ik heb zijn de vrienden waarbij niet geturfd wordt of de een vaker belt dan de ander, of we aan alle verjaardagen gedacht hebben en hoeveel kadootjes er gebracht zijn. De vriendschappen die onvoorwaardelijk zijn zonder dat je de deur platloopt zijn mij het dierbaarst. Ik heb een paar vriendinnen die ik missch maar 4 keer per jaar zie maar waar we gewoon oppakken waar we gebleven zijn.
Ik zou zeggen. Vertel haar dat je haar mist en kijk wat er gebeurt.
Suk6
Misschien 's omdraaien
Dat wie liet wie vallen? Vindt ik wel een eye-opener. Oke jouw vriendin had opeens géén tijd meer voor je omdat ze een nieuwe vriend had. Draai het eens om....."mijn vriendin kon niet begrijpen dat toen ik hopeloos verleifd was ik al m'n tijd aan mijn vriend wilde besteden"....Ik zou zelf ook zoiets hebben (als mijn beste vriendin hopeloos verliefd zou zijn op een nieuwe vlam....) ach, dat arme schaap is verliefd. 't komt wel weer....láát d'r maar even tot ze weer bij zinnen is. Weer normaal zichzelf kan zijn. Dan komt 't wel weer....
Dus wie laat wie nu 'zitten' ? Moet ook niet jij als 'beste vriendin' enigzins begrijpen waarom die situatie even zo was? Dat dat wie weet maar tijdelijk was?
groeten albana
Dank voor de reakties
Bedankt voor alle reakties!
Ik denk dat Maxime goed kan verwoorden waar het over gaat, in mijn geval dan.
En nee! Natuurlijk is alleen maar zo'n grapje geen reden tot beëindigen van de vriendschap! Dat zou mooi zijn...Het is een aaneenschakeling van gebeurtenissen. Maar het komt er inderdaad op neer, dat ze mij nodig had in de tijd dat het slecht ging in haar huwelijk, tijdens de scheiding en dat soort dingen, en toen dat was opgelost, ik niet meer nodig was. Ze kwam niet op een feest (waar wij samen naartoe zouden gaan) omdat ze ging verhuizen die dag, zei ze, terwijl iemand anders wist dat ze ging BBQ'en bij anderen. Sorry? Omdat ze er zo doorheen zat, zou ik 2e kerstdag met haar lekker gaan uitwaaien, daarom een uitnodiging afgeslagen om met de kids naar het kerstcircus te gaan. Stuurt ze een smsje (die ik niet heb gehoord) dat ze 'geen zin meer heeft en niet komt'. Die zag ik pas toen ik haar wilde bellen waar ze bleef. En natuurlijk belde ik haar toen ik mn been had gebroken (uren wachten op die ehbo natuurlijk ), maar ik kreeg geen gehoor, vandaar een smsje. Oh, en een 'succes ermee' kon er een paar dagen ook nog vanaf, per sms.
Op een gegeven moment wilde ze door de weeks niet meer, want dan wilde ze sporten, of was ze moe. En in het weekend niet meer, want dan wilde ze bij haar nieuwe vriend zijn. Niets kon ineens meer. Ik heb haar dit ook gezegd, en ze was het 'wel eens', maar het werd alleen maar erger. Ik ben geen hondje wat achter je aan blijft lopen, bijna een jaar lang, dus heb gezegd dat ik dat ook niet meer ging doen, maar dat ik dat wel heel erg vond, en dat ze welkom was als ze zelf weer wat initiatieven zou tonen. Ook bij anderen komt ze niet meer, die vond ze ook ineens 'stom'.
Kijk, ik mis haar heel erg, maar ik hoor dit soort dingen wel meer om me heen. Mijn man maakt het ook wel mee, maar gaat er luchtiger mee om. Hoewel hij er ook een paar keer goed last van heeft gehad. Ik ben geen plakkerd, maar wel trouw. Daarom heb ik zo'n moeite met dit soort dingen.
Wie zei dat nou hier van dat 'turven', dat dat bij goede vriendschappen niet hoeft? Daar ben ik het helemaal mee eens! Onze beste vrienden van vroeger zijn namelijk geëmigreerd, en zo horen/spreken we elkaar maaaaanden niet, en zo ineens weer wel. Al hebben we elkaar een paar jaar niet gezien, als ze hier soms zijn is het weer net als vroeger. Heerlijke is dat.....
Een komen en gaan van mensen is inderdaad normaal...maar degenen die je echt heel na staan, en waarbij dat andersom hetzelfde was, daarvan snap ik gewoon niet dat je dan zo iemand opzij schuift. Het kan toch én én zijn? Met de één kun je leuk dit doen, met de ander dat. Maar blijkbaar zie ik dat helemaal fout ofzo, of ik ben ouderwets en gaat dit zo, anno 2009.
Maar goed, punt blijft dat het soms lastig is om dan opnieuw iemand tegen het lijf te lopen waar het zo mee klikt dat je daar eens iets mee zou willen ondernemen...
Groetjes!
Marilou
Albana
Het ging al een jaar zo. Dan ben ik wel klaar met omdraaien . Een keer in de maand of 2 maanden even bakkie doen, is echt niet teveel gevraagd hoor......
Kijk, ik ga hier echt het hele levensverhaal van vriendin en mij niet neerzetten. Daar gaat mijn draadje ook niet over, ze is een voorbeeld. Maar neem nou van mij aan dat ze alle kansen, tijd en wat ze ook maar nodig had heeft gekregen van mij, van mn man, en mijn familie.
Wat ik graag wil weten is, of anderen dit herkennen en hoe die omgaan met dit soort dingen....
Groetjes,
Marilou
Ik herken 't wel (gedeeltelijk dan)
maar ben inmiddels wel zo ver dat ik er minder lang moeite mee heb dan voorheen. Sommige mensen doen nou eenmaal zo, die hebben geregeld 'nieuwe beste vrienden'. Nou ja, so be it.
Maar 't heeft me veel verdriet gekost bij sommigen. Gelukkig is er altijd een harde kern die overblijft, alleen kost 't tijd om dat soms uit te vinden. En soms heb je 't gewoon verkeerd, dan blijkt iemand niet te zijn zoals je dacht.
Groetjes,
Wilma
Toch de film...
Ik heb ook ooit zo'n vriendin gehad. Woonde bij mij in de buurt, gescheiden en alleen achter gebleven met een klein kindje. En ze was hier echt jarenlang kind aan huis. Totdat... zij en haar ex weer bij elkaar kwamen en ze verhuisde naar zijn nieuwe huis. Toen was het gauw afgelopen met de vriendschap. In het begin kwam ze nog wel eens een keertje langs, maar dat werd al gauw minder. En toen ik eens een keertje onverwachts bij haar op de stoep stond reageerde ze zo geschokt (ik weet even het juiste woord niet, maar het was wel heel duidelijk dat ze niet op een bezoekje van mij zat te wachten). Bovendien speelde ze ook nogal een raar spelletje. Als ik dan een tijdje niets van me had laten horen en we kwamen elkaar onverwachts tegen sprak ze me heel enthousiast aan; maar als dan iemand anders die ze kende langsliep, draaide ze zich soms zomaar midden in een zin om, liep weg en begon met die ander een praatje. Errug weird. Ik was er op een gegeven moment dus ook echt wel klaar mee.
Gelukkig had ik in de zelfde tijd een nieuwe best vriendin opgedaan en zij zei, toen we het er een keer over hadden, ook zo iets van: She's just not that into you.... en nog een heleboel andere dingen die ik hier verder maar niet zal vermelden.
Ik heb het ook meegemaakt
zou het misschien komen door haar nieuwe vriend? Mijn vriendin (weer een andere dan waar ik daarnet over schreef) ben ik daardoor echt kwijtgeraakt, ik spreek haar nu nog heel zelden, het niet meer dan een kennis geworden. Ze kreeg een vriend en het viel me al gauw op dat zij wel meeging naar zijn vrienden en verjaardagen van vrienden en andersom kwam hij niet mee als zij naar haar vrienden toeging, daar begon het mee. Toen gingen ze samenwonen en stuurde ze geeneens een adreswijziging (heel vreemd) wel gaf ze haar nieuwe mobiele nummer door. Enfin..het contact werd steed minder en we spraken elkaar alleen nog via msn, totdat dat ook ophield. Toen werd ik ineens een paar maanden later gebeld, ze was weer terug in het dorp want het was weer uit. Heb haar weer geholpen met een huisje hier zoeken en verhuizen en toen ze alles weer op de rit had is ze een nieuwe vriendenkring gaan opbouwen en daar hoorde ik blijkbaar niet meer bij. Ik zie soms foto's van haar op hyves van haar verjaardag en daar hangen compleet vreemde mensen bij haar om de nek en dan staat daarbij...de three sisters enzo....tja dat doet pijn als je dacht dat je goede vriendinnen was. Gelukkig heb ik ook nog een paar andere hele goede vriendinnen gekregen dus echt missen doe ik haar niet meer maar het is en blijft wel raar.
Maar Marilou, ik denk niet dat je ouderwets bent hoor, er zijn gewoon vreemde types op de wereld maar ook nog steeds heel veel leuke mensen, richt je daarop.
P.s ook mijn man is een vriend kwijt geraakt toen deze ging scheiden, ineens ging deze persoon stappen, daten, hing dus alleen maar rond op datingssites en ging langs bij allerlei nieuwe vriendinnen. Had geen tijd meer voor mijn man en als ze dan eens samen kwamen dan was hij met 2 mobieltjes aan het sms-en ondertussen. Toen mijn man 40 werd hebben we hem niet eens uitgenodigd... hij belde nog wel die avond en toen hebben we ook gezegd dat we de verjaardag aan het vieren waren, meer niet (niet gezegd van kom ook, die behoefte was inmiddels wel weg)
Succes
Maxime
De rol in de vriendschap
ik herken wel dat je een bepaalde ´rol´ vervuld in een vriendschap.
Had jarenlang een vriendin waarvoor ik vooral het luisterend oor, de rationalist, de relativeerder was..
We groeiden wat uit elkaar omdat we hele andere levens kregen, maar als er weer nood aan de man was, dan was ze er ineens weer, aan de telefoon, bezoekjes
Ik vond het ook wel fijn, iets voor iemand kunnen betekenen..
Maar toen maakten wij iets vreselijks mee en had ik niet de energie om ´er te zijn´, ja en toen was mijn rol anders en de hare ook..
Zij begon aan mij te trekken, ik moest weer es zus en zo (en vooral mezelf een schop in de kont geven terwijl ik levenslang nooit anders doe ahum..)kortom: ik moest weer eens de oude ik worden..
De oude ik ben ik niet meer geworden, wel een leukere ik (denk ik) en de vriendschap heb ik beëindigd.
Wat ook nog kan spelen is dat je teveel weet, over (intieme) dingen rondom de scheiding, of je herinnert haar aan die nare tijd die ze wil vergeten..Rottig, maar het kan een van de diepere redenen zijn..
Complex, vriendschappen onderhouden...
Ook
Ik had ook een vriendin die elke verjaardag weer een nieuwe schare om zich heen had, passend bij haar levensfase.
Met een verhuizing ben ik wat contacten kwijtgeraakt. En van mijn 'beste' vriendin (sinds m'n 16e) hoorde ik nadat ik zei dat ik zwanger was van de eerste niets meer, geen kaartje, niets. Dus nu heb ik nog maar 1 'oude' vriendin over, maar die is depressief en dus neem ik veel het initiatief, verder heb ik wel wat kennissen en mijn man is mijn beste vriend 
Ik merk wel dat het 'op latere leeftijd' best lastig is nieuwe vriendschappen aan te gaan. Iedereen is tegenwoordig zo druk! En het is ook best anders met iemand die je net kent of al jaren en jaren.
Best jammer, ach misschien moet ik hier maar eens naar zo'n ool-bijeenkomst gaan!
Hier
ook herkenbaar. door raarste dingen, mede jaloersheid vrienden kwijtgeraakt.
ik heb 2 hele goede vriendinnen, maar beide nog geen moeder. dat is dan toch lastiger.
ik als gescheiden moeder van drie kinderen.
Beste vriendinnen
Soms blijkt iemand die je als beste vriendin beschouwde gewoon die titel niet te verdienen. Dat doet vreselijk zeer en daar mag je over rouwen. Maar... maak niet de denkfout dat de breuk, of eigenlijk dat nieuwe inzicht, dan aan jou ligt. Je bent gedumpt ja, maar zulke mensen verdienen niet de term Beste Vriendin. En heel vaak hebben anderen dezelfde ervaring met die bepaalde persoon.
Marilou, jouw ex-beste vriendin klinkt gewoon NIET aardig. Koester de gezellige momenten die je had met haar, zie onder ogen wie zij werkelijk is en hou er vertrouwen in dat jij de moeite waard bent. Tijd om je andere vriendschappen weer eens een flinke boost te geven. Organiseer een feestje! En ZIJ wordt lekker niet uitgenodigd!
Onyx
Ik heb geen beste vriendin
nee en ervaar het ook niet als een gemis. Ik heb wel een tijd lang het heel jammer gevonden dat 'de beste' vriend die ik had niet meer zag, maar dat is ook gaan slijten, al hoewel ik nog wel af en toe aan hem denk en het dan jammer vindt omdat ik nooit meer iemand ben tegen gekomen waar ik zo ontzettend mee kon lachen.
Mmh marilou
Als je mijn vriendin zou zijn, zouden er iig misverstanden gaan ontstaan door interpretatie-verschillen. Als ´hij-zijnde` zeg je niet tegen je lief ´waarom draag jij zoiets nu nooit?´. Kan me voorstellen dat dat niet zo lekker aankomt. Maar ik kan me niets voorstellen bij jouw interpretatie dat er dan sprake is van jaloezie of dat zo´n ruzie dan om jou zou draaien.
Marilou
Ik herken veel in je verhaal. Ik heb een draadje geopend over geen rust vinden in mezelf. Bij 'het nieuwe huishouden'. Nu ik jouw draadje bij toeval lees, is waar jij tegenaan loopt veel van wat mij rusteloos maakt. Ik vind ook dat vrienden moeten geven en nemen en niet alleen maar nemen. Ik heb ook dat vrienden die heel hecht lijken, komen en gaan en dat vind ik jammer, zo mis je de diepgang. En diepgang is niet ellende of zware Phil gesprekken maar dat je elkaar echt leert kennen en dan bijvoorbeeld wel saunabezoek doen of een keertje doorzakken of een keertje zware kost aansnijden. Dan is er balans in de vriendschap. Die oppervlakkigheid is leuk voor in de kroeg maar geen fundament waar je op kunt bouwen.
Dat is ook precies waar ik tegen aanloop. Ik lees dus met je mee. Wat ik nog wel mee wil geven is, probeer jezelf te blijven. Over/onderschat jezelf niet want als je dat uitstraalt, schrik je mensen af want die krijgen dan het gevoel dat ze nooit aan je kunnen tippen en haken dan bijvoorbaat al af. En vriendschappen hoeven niet aan jou en je partner gekoppeld te worden. Jij kunt ook eigen vriendschappen opbouwen en onderhouden zonder je partner. Ik heb ook vriendinnen waarvan ik de partner totaal niks vind en daar dus ook niet mee omga. Mijn man heeft eigen contacten en ik ook en als gezin doen we samen gezellige dingen. Niks mis mee. Pas op dat je geen plaatje uit een mooi tijdschrift voor ogen hebt want dat is maar uitzonderlijk reeel.
Suc6!
Franne
Marilou
Wat ik een beetje in jouw verhaal beluister is dat je jezelf een beetje als slachtoffer ziet. Denk aan je vergelijking met een tankstation: zoals jij dat beschrijft schilder je het af alsof jij van alles geeft en niets terugkrijgt. Terwijl de voorbeelden die jij gebruikt daar niet op wiojzen. Je sms't een vriendin dat je je been gebroken hebt en als je niet precies de reactie krijgt die je wilt ben je onmiddelijk op je teentjes getrapt.
Want zelfs alvalt een grapje verkeerd: je had toch ook teugkunnen sms en'alle gekheid op een stokje maar het doet wel pijn!!! waardoor je de draad weer op kan pakken?
Ook in je andere verhalen, hoor ik je telkens over wat jij allemaal wilt.
Investeer je ook in de ander?
Mijn vriendin
de enige die ik nog heb, kan ook lekker sarcastisch uit de hoek komen. Ik zou letterlijk dezelfde tekst van haar kunnen krijgen als ik een been gebroken zou hebben.
Ik ben in het verleden zelf aan de kant geschoven en ik heb ánderen aan de kant geschoven. Dat proces vind ik best pijnlijk, maar het hoort erbij helaas. Ik vergeet die mensen ook niet. Ik ben altijd blij met de informatie die ik nog over ze krijg, zodat ik nog een beetje op de hoogte blijf van hun wel en wee. De vriendin die ik nog heb ken ik al, schrik niet, 33 jaar. We zien en spreken elkaar amper en dat vind ik erg ongelukkig, maar zo loopt dat nu eenmaal. Ondanks dat laten we elkaar niet los en doen we het met de paar keer per jaar dat we elkaar wel spreken en zien.
Doordat ik sinds bijna drie jaar wel nieuwe mensen heb leren kennen op mijn werk heb ik absoluut niet het gevoel dat ik verkommer door gebrek aan sociale contacten. Ik ben geen mens die voor elk doel een andere vriendin nodig heeft, hoewel... iemand die samen met mij wil gaan fitnessen zou ik wel leuk vinden)
Marilou, er zijn blijkbaar een aantal situaties geweest waarin je kunt stellen dat mensen het opeens niet meer zagen zitten om iets met jullie te ondernemen. Als 1 dat doet is dat l*llig. Als meer mensen dat doen zou je bijna zeggen dat het mógelijk toch ook aan jou of jullie kan liggen. Mensen gaan vaak smoesjes verzinnen als er irritaties zijn die niet hardop gezegd (kunnen) worden. Zo ben ik een ouder stel gaan ontwijken en ben gestopt met uitnodigen omdat de man ervan met een biertje op zo verschrikkelijk lang van stof werd. Hij nam daarmee te nadrukkelijk de hele conversatie over en dat was vervelend. Dat overkomt je 2 keer, 3 keer en bij de vierde keer denk je 'hier heb ik geen zin meer in'.
Mijn welgemeende advies is eens eerlijk te kijken wat sommige mensen er toe kan brengen om smoesjes te verzinnen als ze iets afgesproken hebben met jullie. Het gebeurt blijkbaar aan zowel jouw als aan je man's kant en ik stel me zo voor dat dat een goede reden is om naar jullie eigen rol te kijken.
Beemer
wat een vreemd type ben jij zeg! 
Tsssssssss
ik weet je te vinden!
Aan marilou
Ik heb ook nauwelijks vriendinnen. Degene die ik heb wonen op afstand en daarmee heb ik contact via de Hyves. Dichtbij heb ik niemand, zou ook graag eens gaan shoppen of gewoon even kopje koffie drinken. Het zit er bij mij op de een of andere manier gewoon niet in. Waarom? ik weet het niet en heb me er jaren geleden maar bij neergelegd.
Er is een tijd geweest dat ik zo hoopte dat ik contact met iemand kreeg, mijn zoon was baby en dan ging ik wandelen, wandelen en wandelen in de hoop met iemand aan de praat te komen. Elke ochtend had k mijn huis netjes, want stel dat er iemand langs zou komen......
Als ik er op terug kijk kan ik wel janken en zoals ik boven al schreef, ik heb het uiteindelijk maar geaccepteerd, maar leuk vind ik het nog steeds niet.......
sterkte!
