Inzicht! maar wat nu?
Tja, hoe zal ik dit zo duidelijk mogelijk opschrijven? Ik doe mijn best en ik hoop op advies waar ik iets mee kan.
Het komt er op neer dat ik (tot nu) niet in staat ben om gezond in een relatie te staan. Ik weeg alsmaar af of ik niet teveel geef(-en leegloop), dit komt omdat ik in het verleden alsmaar bleef, mijn eigen gevoel niet serieus nam en veel relativeerde(het is immers geven en nemen). Hiernaast zoek ik altijd naar tekens/gebaren of iemand nog van me houd. Diep van binnen geloof ik ook niet dat iemand van me kan houden, ik denk altijd; 'Ach, het zal allemaal wel meevallen.' Als er een conflict is binnen de relatie(als het iets is wat me raakt) dan trek ik er alle kleine ergenissen bij en wil het bijltje er bij neer gooien. Niet dat ik dat kan want ik hou erg van mijn vriend.
Dit alles gaat bij mij gepaard met heftige emoties, ik ga er brak aan(-met name dat breuk forceren). Ik pak de dingen, met name dat laatste, te zwaar op. Het zal wel angst zijn. Verder denk ik altijd dat ik liefde 'moet verdienen' door lief te zijn en dingen te doen.
Het is van belang dat ik mijn achtergrond even kort toelicht; ik ben opgegroeid met een vader die me verbaal mishandelde. Ik was mijn hele jeugd een nerveus wrak. Hij hield me voortdurend in de gaten, reageerde zich af op me, vernederde me, respecteerde mijn privacy niet. Aan de andere kant mijn moeder die niet gelukkig was in dit huwelijk; zij parentificeerde mij, leunde op me en deelde al haar ergenissen over haar huwelijk met mij. Ik groeide op met dat ik nooit goed genoeg was en verantwoordelijk voor mijn moeder. Ik heb jaren moeten vechten om mijzelf de moeite waard te vinden.
Ik ben 'blij' dat ik er nu achter ben dat mijn emoties in een relatie ongezond zijn, nu ik dit weet wil ik er graag constructief aan werken. Maar hoe doe ik dit? Mijn verstand zegt me wel dat het niet goed is wat ik voel; maar mijn gevoel is zo ingeprent. Ik hoop heel erg dat jullie advies voor me hebben... Therapie zie ik trouwens niet zitten(om persoonlijke redenen)
O ja, in praktijk ben ik trouwens meer dan deze emoties hoor, ik heb veel lol en goede gesprekken met mijn vriend. Ik ga niet door het leven als een emowrak.
Ik weet misschien wel wat
O.i.v. een dreigende burnout en gevoed door een aantal gevalletjes "lelijk in de steek gelaten" begon ik ook dat gedrag te vertonen. Ik ben toen bij Psyq terecht gekomen.
Ik heb ook een aantal "smetten" uit het verleden, zelfs het recente verleden, waardoor mijn vertrouwen in mensen een flinke knal had gekregen. Mijn achtergrond is dus totaal anders, maar het effect hetzelfde. Ook ik was niet meer in staat vriendschappen te onderhouden en was ontzettend bang en wantrouwend geworden, had het idee dat ik voor niemand goed genoeg was en begon zelfs borderline-achtige trekjes te vertonen 
(gelukkig as het geen echte borderline, maar het is wel precies wat jij beschreef).
Via Psyq ben ik toen een emotie-regulatietraining gaan volgen en ik denk dat dat echt wat voor jou is.
Zelf heb ik 'm niet afgemaakt omdat de burn-out inmiddels zo heftig los was gebarsten dat het me niet meer goed lukte mee te doen, en ik ben nog steeds niet zover om met een volgende cursusronde mee te doen (stond wel ingeschreven, maar de burnoutverschijnselen zijn nog te zwaar, die moeten eerst nader bekeken worden). Zelf voel ik me qua vriendschappen en emoties inmiddels wel stabieler, maar ik vond het een heel nuttige cursu en wil het echt nog eens doen, als ik er aan toe ben!
Dank je
voor je betrokken reactie, vooral omdat je begrijpt wat mijn situatie zo ongeveer omvat.
dus ik neem aan dan ik ga googlen op psyq? Ik neem aan dat dat zoiets is/of daar vermeld is?
En uh, schurkt dat ook tegen mijn emo gedrag aan; borderline-achtig gedrag?
Fladder
Ik heb Psyq gevonden! Ben er nu aan het neuzen......
Borderline en borderline-achtig
De echte borderlinediagnose, daar komt wel wat meer bij kijken. Iedereen heeft wel eens dingetjes die ook in bepaalde persoonlijkheidstoornissen voorkomen.
Maar het afstoten van contacten (vooral met de gedachte "ik laat jou maar los voor jij mij laat vallen") is een typisch borderlinetrekje (is me verteld).
Gelukkig kwam ik veel punten tekort voor de echte diagnose en had ik alleen die ene, en die is inmiddels godzijdank verdwenen Dus één trekje maakt nog lang geen diagnose
Fijn dat je Psyq hebt gevonden, ik heb er echt supergoede ervaringen mee!
Aardig hetzelfde
Ik was een emotioneel wrak toen ik aan relaties begon en heb heel wat crisissen en drama's veroorzaakt. Ben nu 10 jaar samen met man, en heb aardig geleerd ermee om te gaan.
Het beste wat ik je kan aanraden is duidelijk naar je partner communiceren dat je in zulke buien gewoon heel erg onredelijk bent, proberen even afstand te nemen om af te koelen en dan bij jezelf nagaan welke goede en lieve dingen je partner de afgelopen weken voor je gedaan heeft. Dat laatste helpt mij enorm om te zorgen dat ik hem dan niet meer als de "grote vijand" zie, en dan kan ik weer een stuk redelijker ruzie maken!
En verder kost het gewoon enorm veel tijd en bevestiging.
Fladder en dc
Ik weet het Fladder, we hebben allen wel trekjes van wat voor psychische stoornis in ons.
DC; kun je het nog wat toelichten?
Groet van Ella
