Maak me flink zorgen om mijn man
Ik weet niet of ik deze rubriek goed zit, misschien wel niet, maar ik moet het even van me afschrijven.
Mijn man heeft een zware baan ( psychisch gezien)veel stress, als hij thuis is, is hij in zijn hoofd nog steeds bezig met zijn werk. Dit is al jaren zo. Gistermiddag is er echter iets 'geknapt' bij hem. Hij zet al jaren het bedrijfsbelang boven het persoonlijk belang, zo zit hij in elkaar. Wij hebben daar zeer veel discussies over gehad omdat we ook een gezin hebben! Gister is hij zo ontzettend teleurgesteld geworden door een collega die hij altijd geholpen heeft, maar die hem dus,voor het eerst in jaren, heeft laten zakken gister en toen is er iets geknapt.
Er spelen nog veel meer dingen dan alleen dit, maar 's avonds kwam het er allemaal uit. Hij is geen prater dus dit was al bijzonder, hij is zo vreselijk gekrenkt dat hij ook flink heeft gehuild, iets wat ik nog nooit heb meegemaakt. Toen zei hij ook nog eens dat hij al 5 keer pijn op zijn borst heeft gehad, met pijn in de linkerarm, ook 1x op zijn werk waardoor hij niet eer kon lopen, en daar ben ik zo van geschrokken!!!
Hijzelf ook. Hij is tegen depressief aan denk ik.
Ik vind het heel moeilijk en mijn hart doet pijn als ik hem zo zie, ik, en ons kind, hebben hem niet genoeg gewaardeerd. Maandag ga ik meteen de HA bellen ivm zijn gezondheid, ik wil dat zij hem doorstuurt voor een hartfilmpje of ergometrie ofzo...
Ik weet niet waarom ik hier post, maar moest mijn verhaal kwijt en misschien heeft iemand wijze raad.
T
Verantwoordelijkheid nemen
Ik begrijp dat je je zorgen maakt. Maar jou man kan toch zelf contact opnemen met de HA. Ik zou het daar met hem over hebben. Je schrijft dat hij al jaren het bedrijfsbelang boven zijn belang stelt. Hij moet blijkbaar leren zijn eigen belang te onderkennen en daar actie op te ondernemen. Beetje raar dat hij daarvoor afhankelijk zou moeten zijn van jou. Hij is toch een volwassen man. Dus praat nog eens met hem en veel sterkte!
Cato
bedankt voor je reactie.
Hij stelt zich echter niet afhankelijk van mij op, hij is juist een persoon die helemaal niet afhankelijk is, van niemand, die zijn eigen boontjes dopt en niets laat merken van zijn zorgen. Tot gister, dat was kennelijk de druppel. Ik ken hem niet zo, vandaar dat ik me zorgen maak.
Ik heb hem wel gezegd dat zijn gezondheid bovenaan moet staan, dat is een feit, zijn lichaam heeft hem niet voor niets gewaarschuwt.
HIj moet inderdaad zijn eigen belang onderkennen, maar dat is moeilijk als je je altijd voor 200% hebt ingezet voor het bedrijf, en hij is een gewone medewerker, geen chef, geen baas ofzo............
T
Stap 1
Is toch het onderkennen van het probleem. Als hij dit doet dan ziet hij dat hij zichzelf de afgelopen jaren heeft uitgehold en dat het nu tijd is om eerst te herstellen en vervolgens in een nieuw evenwicht terecht te komen. Dat is moeilijk, ik ben ermee bezig en al is het bij mij lang niet zo hoog opgelopen, het valt me niets mee!
Het lijkt me dus dat hij maandag gewoon zelf (of samen met jou) naar de huisarts moet gaan. Ze kunnen hem op het werk ECHT wel een dagje missen. Hij zal inderdaad onderzocht moeten worden in verband met zijn hart, maar mogelijk is een doorverwijzing naar een goede psycholoog ook op z'n plaats.Een bedrijfmaatschappelijk werker of een goede coach kan ook heel helpend zijn. Ik zou erg kwaad zijn, trouwens, als mijn man zo met zijn gezondheid zou rommelen. Het gaat ook om jouw leven en dat van jullie kind.
En dan dat andere punt, je vind dat je hem onvoldoende gewaardeerd hebt. Had je hem echt meer moeten waarderen voor zijn 200 % inzet voor het bedrijf? Dat weet ik niet zo. Of vind je dat je hem onvoldoende hebt gewaardeerd voor zijn bijdrage thuis?
Ik wil je veel sterkte wensen, maar ik zou er echt op aandringen dat hij nu het roer om gaat gooien. Als hij straks omvalt heeft het bedrijf ook niets aan hem. En jij en jullie kind ook niet.
Groeten, Maw.
Gelukkig dat hij het heeft gezegd
Ik ken iemand die heel jong weduwe is geworden. Haar man had een hartaanval gekregen. Het bleek later dat hij heel veel stress had op zijn werk. Zij had dat nooit geweten.
Ik vind niet dat dit allemaal maar de verantwoordelijk is van je man. Jij kan toch invloed op hem uitoefenen. Blijkbaar was hij zelf niet al die jaren in staat om grenzen te trekken.
Ik heb zelf trouwens ooit een stressmanagementcursus gedaan en daar veel aan gehad.
Huisarts
Ik denk ook dat de man zelf de huisarts moet bellen. Hij kan dan meteen de eventuele vragen beantwoorden die de assistente misschien stelt. Bovendien zal hij er toch ook zelf heen moeten?
Ik zou zelf nogal kwaad zijn als mijn partner voor mij de huisarts gaat bellen! (Ja tenzij ik daar niet meer toe in staat ben ofzo). Wat betuttelend eigenlijk. Hij is toch zo onafhankelijk? Laat hem dan zijn eigen verantwoordelijkheden nemen. Zeker als hij last heeft van stress en/of depressie is hij zelf toch de enige die daar ook wat aan kan gaan doen eventueel (met hulp).
Voor alle boze dames en vooral voor tippylee
Deze man staat op het rand van fysiek instorten en doet voor het eerst in jaren eindelijk zijn mond open en jullie menen dit te moeten beantwoorden met een preek over verantwoordelijkheid? Ik ben blij dat ik jullie partner niet ben!
Het lijkt erop dat de man van Tippylee net op tijd tot inzicht gaat komen over zijn prioriteiten. Het is dan niet belangrijk om hem in te wrijven dat hij dit eerder had moeten zien, maar dat hij alle steun moet krijgen om het tij te keren. Bel die huisarts voor hem en sleep hem ernaar toe en als hij dichtslaat, doe je zijn verhaal voor hem; hij heeft op dit moment alle steun nodig die hij kan krijgen. Straks als hij weer op zijn pootjes terecht is gekomen, kun je een gesprek beginnen over hoe de toekomst anders aan te pakken. Nu zijn er andere prioriteiten. Hij heeft voor het eerst hulp gevraagd, geef hem dan alle hulp. Iemand die voor het eerst inziet dat hij diep in de ellende zit, ga je geen trap na geven door hem uit te leggen wat hij fout heeft gedaan. Die help je zonder vragen en zonder commentaar, helemaal als het iemand is van wie je houdt.
Tippylee: heel veel sterkte de komende tijd.
Marieke
Go marieke
Ik ben het helemaal met je eens!
Ook hier veel bewustzijn over eigen verantwoordelijkheden, maar er zijn situaties waarin dat niet meer belangrijk is.
Maar marieke
Ik heb nergens gelezen dat echtgenoot ook naar aanleiding van dit voorval weigert contact op te nemen met HA. Dat lijkt een aanname van Tippylee.
Kan best zijn dat wanneer zij hem oppert contact moet op te nemen met HA, hij dat ook wel doet.
Het gaat mij er niet om iemand in zijn sop gaar te laten koken, maar om iemand op de meest optimale manier te helpen.
Euh marieke? en tippylee
waar staat dat Tippylee haar man een trap nageeft? Ik kan het niet vinden hoor, sorry. Ik vind eerder voor jou opgaan: iemand die hier oprecht bezorgd is om haar man ga je niet de les lezen en zeggen dat ze zo fout bezig is. Die steun je zonder te kapittelen en de les te lezen.
Dus: Tippylee, alle sterkte bij de huisarts en met je man.
MB
Mariab
Ik denk dat jouw reactie bedoeld was voor mij en niet voor Marieke. Ik heb niet gezegd dat Tippylee haar man een trap na geeft (die woorden kom ik trouwens bij niemand tegen - die zijn van jou), ik reageerde op Marieke die blijkbaar vindt dat ik met mijn voorstel de echtgenoot te veel aan zijn lot overlaat.
Nogmaals: waar staat dat echtgenoot op dit moment niet zelf contact met HA wil/kan opnemen. Dat lijkt me een aanname van Tippylee. En ze behandelt hem vervolgens als een kind.
Misschien weigert echtgenoot inderdaad ook nu om naar de dokter te gaan; dan ligt de situatie weer anders.
Cato
hoi, jij schrijft "Ik heb niet gezegd dat Tippylee haar man een trap na geeft (die woorden kom ik trouwens bij niemand tegen - die zijn van jou),"
Maar ik lees hierboven toch in de posting van Marieke:
"Iemand die voor het eerst inziet dat hij diep in de ellende zit, ga je geen trap na geven door hem uit te leggen wat hij fout heeft gedaan."
maar het is wel te veel me in een discussie mengen die tussen jou en Marieke gaat, begrijp ik nu.
Tippylee, sterkte, ben je naar de huisarts geweest?
MB
En, zijn jullie geweest?
Ik ben het eens met Marieke. Het lijkt er op dat deze man ingestort is. Een uitgestoken hand om hem overeind te helpen is in zo'n situatie beter. Ik zou, denk ik, in zo'n situatie tegen mijn man zeggen: bel jij of bel ik. Want dat we de huisarts bellen is voor mij geen punt van discussie. En als hij dan zou tegensputteren zou ik inderdaad gaan bellen.
Zijn jullie al bij de huisarts geweest?
