Man van kennis gaat vreemd, vertellen?

In dit geval zeker wel

Er zijn wel vaker van dit soort vragen op het forum geweest. De meningen zijn dan verdeeld. Maar in dit geval is het wat zwart/witter. Want zij vermoedde het al. Ik zou het dus vertellen. Niet meteen aan haar. Maar aan hem. Vertellen dat zij het eigenlijk al weet, en dat jij hem hebt betrapt. Dan kan hij beslissen of hij ermee stopt, of dat hij het aan zijn vrouw vertelt.

Niet mee bemoeien

Mijn mening is simpel. Het past je niet je te bemoeien met iemands privéleven, tenzij het om heel arnstige dingen gaat, mishandeling, misbruik, crimineel gedrag.

Je weet nooit precies wat er speelt, je weet niet wat je overhoop haalt, je weet niet of de dame in kwestie het eigenlijk wel wil weten. In dit geval past het gezegde horen zien en zwijgen. De volgende keer dat je kennis vraagt naar het gedrag van haar man zeg je gewoon dat je daar niet op let en geen mening over hebt.Als zij vermoedt dat ahar man vreemd gaat zal ze dat zelf moeten aankaarten, als ze wil dat iemand haar man bespioneert, dan huurt ze maar een privédetective in. Als je er mee gaat bemoeien heb je kans dat je een hoop mensen ongelukkig maakt en dat mensen jou dingen gaan kwalijk nemen en dat is 't niet waard.

Wat deed je trouwens in hun tuin en wat deed hij met een vreemde vrouw in de tuin?

Mark

Mark: "Wat deed je trouwens in hun tuin en wat deed hij met een vreemde vrouw in de tuin?"

Beter lezen, voor je zo'n aanvallende toon aanslaat:

Tuintje: "Omdat ze weg is heb ik ook beloofd hun tuin water te geven en een beetje bij te houden. Haar man geeft niet om de tuin."

Overigens zou ze liegen als X er weer naar vraagt en ze zegt dat ze er niet op let. Ze weet het namelijk wel, ook al is ze er niet naar op zoek geweest. Lijkt me ook niet goed voor de relatie. En als X er naar vraagt zal ze het wel willen weten, toch...

Betrapt?

Je schrijft: Ik was in hun tuin en ik heb haar man daar met een andere vrouw betrapt.
Wat heb je precies gezien, dan? Vanuit de tuin? Niet omdat ik verlekkerde details wil, maar zat hij met haar in de kamer, liepen ze samen naakt door het huis of vond je ze rollebollend tussen de tuinplantjes?
Kortom, wat weet je echt?
As je zeker weet dat het niet onschuldig is, ben ik het eens met Hart en angela. Spreek de 'dader' aan, en laat hem bedenken hoe het verder moet.

Tijgeroog

"Misschien zou het beter zijn als je probeert niet gelijk het slechtste achter een opmerking te zoeken, het was gewoon een vraag uit pure nieuwsgierigheid, ik bedoelde er helemaal geen aanval op jou mee. "

Ik doelde met deze opmerking op de kribbige opmerking van Tijgeroog, niet op de vraagstelster, voor alle duidelijkheid.

Vertellen natuurlijk

als eerste tegen de man en ik zou erbij vertellen dat je wil dat hij het tegen zijn vrouw opbiecht want anders moet jij dat doen.

en dan even die hele kant in de ijskast zetten en wachten wat er gebeurt. Als zij weer terug komt en het lijkt alsof hij het niet verteld heeft dan zou ik er eens over beginnen.

Recht

@Manda Rijn, wat geeft jou het recht om je op zo'n ingrijpende manier met andermans privézaken te bemoeien. Het gaat nota bene om een kennis, ik vind dat nogal wat, alsof jij het recht hebt om vreemden even aan te spreken op hum moreel gedrag.

Mark

doordat zij de man betrapt heeft is er nu een "privezaak" tussen tuintje en de overspelige man.

En ik zie niet in waarom je vreemden niet mag aanspreken op hun moreel gedrag.

Plus tuintje is al betrokken door vriendin..

In aanvulling op Manda: Tuintje is al door haar kennis/vriendin betrokken bij deze privézaak. Voor zover je in deze van 'recht' kan spreken heeft Tuintje het al gekregen dus...

Ik zou het ook lastig vinden man erop aan te spreken. Alhoewel ik het bij gelegenheid wel zou doen, ligt ook eraan hoe dichtbij de kennis me is. Als tuintje een echte vriendschap met haar op wil bouwen, zou ik het doen, 'investeren' in de situatie en man aanspreken. En naar kennis toe pas als kennis er zelf om vraagt: aangeven dat ik het lastig vind er iets over te zeggen. Dat ze er beter met haar man over kan hebben. Dan lieg je niet maar geef je wel aan dat je denkt/weet dat er iets speelt.

Ik zou het ook niet willen weten..

Ik wil het ook niet weten als mijn vriend vreemd gaat. Voorop gesteld dat ik niet wil dat ie vreemd gaat. We hebben ook de afspraak dat we het zover niet laten komen maar eerste tekenen van interesse voor anderen al met elkaar bespreken etc. Stel dat het in een rare bui eenmalig toch gebeurt, dan willen we het niet weten van elkaar. Maar dan ook zo dat het ook echt geheim is en blijft en niet dat de buren het bv wel weten.

Een affaire of iets wat meer is dan een per ongelukke dronken wip, wil ik wel weten. En dit bij Tuintje's vriendin lijkt me meer dan een per ongelukke wat-het-was-wat tuintje-gezien-heeft? De man moet moet maar discreter zijn.
Sowieso apart dat ie een dame mee naar huis neemt terijwl hij bezoek van Tuintje kan verwachten...? Was het toch niet zijn zus of zo die hij innig omarmde?

Moeilijk zeg

het zijn wel de buren... Je kunt elkaar dus niet zo goed ontwijken.

Toch, als ik zie wat een dramatische gevolgen de scheiding voor mijn vriendin heeft... Ze heeft maandenlang 's nachts nauwelijks een oog dicht gedaan. Ze is er echt zwaar depressief van, misschien nog wel steeds.

Misschien is er iemand die gescheiden is omdat haar man vreemd ging hier op het forum. Wat vinden die ervan?

Ik niet

ik wil het zelf niet weten als man vreemd zou gaan, dus ik zou het niet op prijs stellen als een kennis me daarvan op de hoogte zou stellen.

Ik zou me er gewoon buiten houden. Als ze iets vermoedt, en meer wil weten, dan moet ze met haar man praten. Je hebt er niets mee te maken.

Ja sinilind

ontzettend onelegant !

En vooral respectloos en liefdeloos, nou dat is samen een scheiding waard.

Eigenlijk weet ze het al

Het onderwerp is al ter sprake gekomen: "Voor ze vertrok heeft ze me verteld dat ze dacht dat haar man vreemd ging." Dat is voor mij de reden om er WEL iets mee te doen. Deze vrouw heeft een vermoeden. Ze wil het dus blijkbaar weten.

Do as done by

ik denk dat je moet handelen zoals je zelf behandeld zou willen worden. Zou je zoiets niet willen weten, dan niet vertellen. Als je het wel zou willen weten, dan wel vertellen.

Precies boudoir

dat zei ik ook. Het idee dat je met zoiets rondloopt terwijl zij al haar twijfels geuit heeft, ik zou zodra ik haar gezicht zou zien al rood aanlopen en het direct kwijt willen, zo vreselijk om het als laatste te moeten horen. Nee ik wil vriendinnen die open zijn, dat zou ik het meest waarderen.

Niet vertellen!

Ik zou je adviseren om het niet te vertellen. Ik zou het persoonlijk niet willen weten, wanneer mijn man vreemd zou gaan. En ik zou het dan ook zeker niet waarderen wanneer een kennis of buurvrouw of vriendin mij zou vertellen dat mijn man vreemd zou gaan.

Verder heb ik het tot 2x meegemaakt in mijn omgeving dat man vreemd ging en dat het de echtgenote werd verteld. Gevolg; in eerste instantie werd echtgenote verschrikkelijk boos op de persoon die het openbaar maakte (ik had het niet willen weten !) en daarna was de vriendschap over en uit. Want manlief riep immers zoveel spijt te hebben en er kwam dus een enorme woede richting de persoon die haar had ingelicht.
Ik heb het bij 2 verschillende relaties meegemaakt, en bij beide relaties werd de vrouw enorm boos en was de vriendschap over. Ik zou het dus niet (!) vertellen.
Christientje

Ik heb het aan een vriendin verteld

Niet direct, maar toen haar man bij haar wegging nadat hij plotseling twee weken lang heel raar was gaan doen, opperde ik dat hij een verhouding had. Volgens vriendin was het zo'n nobele, eerlijke man, zoiets zou hij noooooit doen. Ik zei dat ze er maar eens goed over na moest denken. Uiteindelijk heeft ze daardoor hem toch maar rechtstreeks gevraagd of hij een verhouding had, waarna hij toegaf. Nu zijn ze dus al drie jaar bezig met een vechtscheiding.

Achteraf gezien heb ik toch spijt van mijn opmerking. Uiteindelijk is het toch iets tussen hun twee. Die man had het waarschijnlijk niet verteld omdat hij nog eerst wilde aankijken hoe het ging met zijn nieuwe vlam. De zaak is wel heel snel geëscaleerd omdat dit uitkwam. Misschien had mijn vriendin anders rustiger gewacht tot hij terugkwam.

Moeilijk hoor! Ik kan me voorstellen dat zo'n geheim zwaar op je drukt. Als je het toch aan iemand wilt vertellen, dan zou ik toch eerst met die man praten.

Niet vertellen

Je schrijft dat het X een goede kennis/buurvrouw is. Dat vind ik anders dan wanneer het een hele goede vriendin is.
Als je echt 100% zeker weet dat de buurman (en z'n minnares) jou niet hebben gezien, zou ik het - hoe moeilijk ook - voor mezelf houden en me er verder buiten houden. Ik vind het trouwens ook raar en indiscreet dat hij met z'n minnares in z'n eigen huis z'n "ding" doet.

Ik ben het ermee eens dat het iets is tussen X en haar man. Stel dat jij er met die man over praat, en hij vertelt dit weer aan X, dan weet X dus dat jij het wist, etc etc. Ik denk dat partners in geval van ontrouw toch vaak loyaler aan elkaar zijn dan je van tevoren kunt inschatten.

Wel vertellen

Ik zou het zelf wel willen weten als mijn man vreemd zou gaan en als ik zou weten dat een vriendin het wist maar mij niks heeft verteld dan zou ik die vriendin nooit meer willen zien. Als ze echt mijn vriendin is dan is ze namelijk loyaal aan mij en verteld me wat ze weet. Echter in dit draadje blijkt dat niet iedereen het wil weten dus dat is wel een heel lastig dilemma.
Ik denk dat ik het uiteindelijk wel zou vertellen, zeker gezien de vermoedens van vriendin. Misschien begint ze er uit zichzelf nog een keer over? Misschien was dit wel de reden dat ze wilde dat je de tuin kwam begieten?

Maylise

De vrouw weet het altijd als laatste

Wat me heel vernederend lijkt, is als je het als vrouw dus het laatste weet van iedereen. Maar deze vrouw vermoedt het dus al. Ik heb zo het gevoel dat ze je misschien wel eens expres gevraagd kan hebben voor de tuin en dat ze het onderwerp zeker nog een keertje aansnijdt. Dan zou ik zeker niet liegen. Ben me daar gek: dan zou ik een vreemdganger ondersteunen.
Ik zelf zou het willen weten, dus ik zou de neiging hebben het sowieso te vertellen of tegen de partner te zeggen: je vrouw vermoed het, ik weet het, zou het niet eens tijd worden haar in te lichten.
Moeilijk moeilijk maar ik zou het iig vertellen als zij het vraagt.
sterkte met dit dilemma.

MR

Wel zeggen ! eerlijk

Als je mijn vriendin was, zou ik zeker willen dat je het mij zou vertellen ! Ze heeft al haar twijfels, ze wil het weten, moet ze dan in z'n gsm of emails gaan snuffelen om de waarheid te kunnen weten ?
met haar man erover praten zal waarschijnlijk toch enkel ontkenningen geven, ik denk dat er niet zo veel daarin eerlijk zeggen wat er speelt
'Hij' is fout (jawel,want het is op z'n minst geniepig en achterbaks), niet tuintje, niet z'n vrouw
eerlijkheid duurt het langst en daar komt ook tuintje volgens mij het verste mee

Niet de man er op aanspreken

Ik heb begrepen dat je de echtgenoot nog minder goed kent, dan zijn vrouw. Ik zou dan zeker niets tegen hem zeggen. vind ik dan weer bemoeierig.
Je kunt er natuurlijk voor kiezen om wanneer je kennis weer oppert dat manlief vreemdgaat vragen te stellen als:
'Waarom denk je dat?'
'Heb je ook een idee met wie?'
'Waarom vraag je het hem net gewoon?'.

Ik zou stimuleren dat ze er zelf achter kwam zonder te klikken. Haar tegenspreken "ik denk het niet' is imho uit den boze, maar dat was je dus ook niet van plan.

Bondgenoot

Ik zou het in dit geval zeker wel vertellen. Toen ze jou vertelde dat ze dacht dat haar man vreemd ging heeft ze je m.i. bondgenoot gemaakt. Dat vertel je niet zomaar. Je weet nu dat ze geen vrije relatie hebben waarin ze dit geaccepteerd wordt. En bovendien heeft ze je ruimte gegeven om er iets over te zeggen en daar nu op terug te komen. Ik denk dat ze het heel graag wil weten.

Hee boudoir,

Je mag wel naast mij komen wonen, hoor!