Man van kennis gaat vreemd, vertellen?

Boudoir

"En het allerminst snap ik van mensen die liever belazerd worden zodat hun illusie niet verstoord wordt en dus leven in een leugen, dáár kan ik helemaal niets mee."

En ik vind dat als mijn man vreemdgaat, het zijn probleem is, en hij het niet de mijne moet maken. Hij zou het namelijk wel willen opbiechten. Maar als hij zo stom is vreemd te gaan (wat hij niet snel zal doen), dan moet hij zelf maar op de blaren zitten hoor.

En "leven in een leugen" daarvan maken vind ik overmatig dramatisch. Als mijn man een slippertje zou maken, betekent niet dat alle tijd en alle momenten die we samen gedeeld hebben, opeens niets meer waard zijn.

Tuintje

Als ik jou was, zou ik man aanspreken. Niet je buurvrouw/vriendin.
Vertellen hoe je hem aantrof tijdens je tuinverzorgwerk en dat dit je onaangenaam verraste, zeker gezien het feit dat je vriendin/buurvrouw laatst al vermoedde dat er iets gaande was - wat je toen van harte hebt ontkend.
Nu voel je je zeer teleurgesteld in je mensenkennis - terecht, waardeloos is dat- en de buurman in kwestie is aan zet om openheid te geven.

Sterkte, erg vervelend allemaal!

En "leven in een leugen" daarvan maken vind ik overmatig dramatisch. Als mijn man een slippertje zou maken, betekent niet dat alle tijd en alle momenten die we samen gedeeld hebben, opeens niets meer waard zijn. '"

Okay, dat kan ik wel begrijpen, als het om een of twee slippertjes gaat. Maar waar leg je dan de grens dat je het wel wilt weten? Als hij verliefd wordt? Als ze het meer dan 3x gedaan hebben? Als ze het elke twee maanden 1x doen? Hebben jullie dan ook met elkaar besproken wat je nog niet en wat je wel wilt weten?

MR

Ja, daar heb ik het met m'n man over gehad. Een vaste relatie naast de onze vind ik echt niet kunnen, en hij ook niet. Zodra hij behoefte heeft aan serieus iemand anders, dan is er iets mis tussen ons, dus dan wil ik het weten.

Als het een slippertje is, waar hij achteraf enorme spijt van heeft, en er geen herhaling komt, dan wil ik het niet weten.

Het gaat er mij dus vooral om of hij twijfels heeft over onze relatie.

Hij wil alles in alle gevallen weten. Gezien het feit dat ik in de 8 jaar dat we samen zijn nog geen enkele neiging heb gehad vreemd te gaan, en hij ook niet, denk ik dat het meer een soort abstracte discussie is, maar goed, het is fijn om te weten waar je beide staat in het geval dat.

Ach ja, klikspaan

Fijn, die persoonlijke aanval van Boudoir op Starry, terwijl Starry wel de juiste lastige vraag stelt: "Met welke reden precies zou je een vrouw vertellen dat haar man vreemdgaat? Wat precies denk je dat je daarmee bereikt? Ik denk dat die vraag belangrijker is, dan wat het met jou doet als je het niet vertelt. "
Mijn ervaring; ook van dit forum: de boodschapper van het slechte nieuws krijgt zelf de troep over zich heen.

Recht

Dat is ook mijn redenering. In zekere zin is het misschien wel egoistisch om andermans geheimen door te vertellen. Dan ben jij ervan af. Nogmaals, wat geeft jou 't recht om je te bemoeien met andermans privézaken? Je weet niet wat je kapot maakt. Je weet niks van hun huwelijk, misschien hebben ze al tien jaar geen sex meer. Je kunt je toch nooit een echt objectief oordeel vormen. Je kunt idd. gezien worden als de boeman als je het slechte nieuws vertelt. Jij hebt geen enkel verantwoordelijkheid in deze. Jij bent niet veranwoordelijk voor het gedrag van die man, noch voor het melden van zijn misstappen. Het is puur een zaak tussen hun tweeen.

Okay, mark, tinus en starry

Wat vinden jullie dan dat stelster moet doen als de bedrogen vrouw aan haar vraagt of ze iets gemerkt heeft van overspel? Liegen of de waarheid vertellen? Of als ze alleen maar nogmaals oppert dat ze denkt dat man haar bedriegt en toch wel zou willen weten hoe het zit?

MR

Mark

Als jouw vrouw vreemd zou gaan, en een van je vrienden weet dat maar zwijgt.
Stel je komt erachter, hoe zou jij je voelen als later blijkt dat hij dat allang wist?

Beter worden?

En ik vind dat jij dingen echt heel zwart-wit bekijkt. Hoe wordt iemand er beter van om zich niet met anderman's relatie te bemoeien? Hoezo gekonkel??

Ik vind ook dat je een hele goede vriendin moet zijn om zoiets te vertellen. Als je weet dat die persoon het echt wil weten en er op dat moment ook aan toe is.

Je kunt met je goedbedoelde openheid een stuk meer kapot maken dan je kunt voorzien. En als de partners er toch samen uitkomen, dan ben jij degene die wordt weggekeken door beide partijen.

Ik vind dat we een beetje te ver zijn doorgetrokken in openheid en eerlijkheid. Sommige dingen zijn gewoon privé, en daar kun je je beter niet mee bemoeien.

Bovendien, als een partner vreemd gaat, voelt de ander dat heel vaak heel goed aan. Maar het kan even duren voor de bedrogen partner er echt aan toe is om het onder ogen te zien. Daar gaat een heel proces aan vooraf. Als je de informatie dan op een bord aangereikt krijgt, dan heb je niet eens de mogelijkheid meer om te doen alsof je het niet door hebt, en dingen op je eigen tempo onder ogen te zien.

Dus, nogmaals, als je mij zulke info over mijn man zou vertellen, bovendien met je ontzettend superieure houding, dan zou ik je waarschijnlijk nooit meer willen zien. Ik zou namelijk loyaler zijn tegenover mijn man (ook al gaat hij vreemd) dan tegenover een bemoeial die denkt een oordeel over mijn man te kunnen hebben, zonder alle feiten te hebben.

Loyaliteit

Als ik van een vage kennis weet dat haar man vreemd gaat dan zou ik het inderdaad niet vertellen. Daar ga ik me niet mee bemoeien. Als het een goede vriendin zou zijn echter wel. Ik vind namelijk dat mijn loyaliteit bij mijn vriendinnen ligt. Natuurlijk als ik weet dat mijn vriendin het liever niet wil weten dan zeg ik niks. Echter in de meeste gevallen is dat niet zo. In dit geval denk ik dat de vriendin het wel weten omdat ze immers haar vermoedens al heeft uitgesproken. Het zou me ook niks verbazen als ze daarom Tuintje heeft gevraagd de tuin te begieten. Dat is ergens ook niet zo netjes want nu ligt het probleem dus bij Tuintje.

Zelf zou ik het in elk geval zeker willen weten en ik zou het mijn vriendinnen ook bijzonder kwalijk nemen als ze het niet zouden zeggen. Dan is de vriendschap echt voorbij.

Maylise

Boudoir

Iemand verklikken is iemand verraden. Dat staat helemaal los van 'denken dat je daar beter van wordt'.
Soms mag klikken, in mijn ogen. Wanneer he niet klikken veroorzaakt dat bepaald leed blijft voortbestaan of erger wordt. Bijvoorbeeld bij pesten. Maar in alle andere gevallen vind ik klikken ontzettend ranzig.
In het geval van vreemdgaan ligt het gecompliceerd. Je weet gewoon werkelijk niet waar je goed aan doet. Eén ding staat vast: de gevolgen van het verraad zullen desastreus zijn, op wat voor manier dan ook. Voor de relatie, voor het zelfbeeld van de bedrogene. En wie ben jij dan om dat te bewerkstelligen?
Mijn loyaliteit ligt noch bij de bedrieger, noch bij de bedrogene. Ik ken hen namelijk niet en ik ken de situatie niet. Ik weet niet of de affaire wellicht een diepere oorzaak heeft, waar Tuintje geen weet van heeft.
Hoe je het ook wendt of keert: het is spelen met vuur. En met vuur kun je beter niet spelen.

Boudoir

natuurlijk vind ik vreemdgaan niet in orde, wanneer het stel af heeft gesproken dat niet te doen. Dat zeg ik toch ook nergens?

En je gaat helemaal over mijn punt heen dat iemand misschien best wel wil weten dat de partner vreemd gaat, maar zijn of haar ogen pas echt opendoet als ze daar emotioneel klaar voor is. Als je met je ogen op de feiten gedrukt wordt, voor je er emotioneel klaar voor bent, dan kun je op een manier reageren waar je achteraf heel erge spijt van hebt. Ik ken een vrouw die haar man meedogenloos uit haar leven gegooid heeft, en achteraf spijt heeft van haar extreme emotionele reactie, want ze houdt nog wel van die man. Maar ja, nu heeft de man een vriendin (een ander dan waarmee hij vreemd is gegaan trouwens), en kan ze niet meer terug.
En probeer dan met een paar kinderen en geen carrière (want thuis gebleven voor de kinderen) je leven maar weer helemaal op poten te krijgen. Dat lijkt me helemaal niet makkelijk.

Tuintje

je schrijft "Hij vroeg me of ik die avond was geweest. Ja dus. Hij heeft zijn excuses aangeboden. " Nou ben ik even nieuwsgierig: waarvoor heeft hij nu zijn excuses aangeboden? Weet hij nu dat jij het weet?

je gekozen houding lijkt me een goede: niet vertellen tenzij gevraagd.

MR

Goh starry night,

wat kunnen mensen toch verschillende opvattingen van integer gedrag hebben. Soort van grappig wel. Misschien.
Ik denk overigens wel dat er veel mensen door leugens sterven. Bijvoorbeeld Jezus door Judas' leugens.

MR

Maria rosa

Hoe bedoel je dat Jezus is gestorven door leugens van Judas? Ik geef gelijk toe dat mijn bijbel kennis niet geweldig is maar ik dacht dat het verhaal anders ging.
Laatste avondmaal- Judas irriteerde zich aan Jezus- Jezus geeft weer dat een van hun Hem zou verraden- Judas gaat er vandoor- later in Gethsemane komt Judas er aan met een stel Romeinen om Jezus te verraden. Waar komen die leugens er dan in?

Maylise

Maylise (ot)

Nou, ik denk dat je bijbelkennis beter is dan die van mij. Ik dacht doordat Judas Jezus had verraden bij de Romeinen met leugens, dat dat de grote leugen was? Dat lijkt me meer iets voor bij "geloof en levensovertuiging". Maar het punt dat ik wilde maken was dat door oneigenlijk en leugenachtig gedrag mensen wel degelijk de dood vinden eerder dan door de waarheid te zeggen. Maar misschien is dat zelfs niet zo. Ik bedoel mensen die Joden verraden in WOII zeiden ook de waarheid door de schuilplaats van die mensen te onthullen. Tja, in die zin is alles relatief, zowel waarachtig als leugenachtig zijn.

MR

Moeilijk tuintje

Het is niet jouw schuld dat je haar man met een andere vrouw gezien hebt. Die man heeft er ook niet voor gezorgd dat je het niet zag en kan dus nu ook niet van jouw verlangen dat je zwijgt.
Als iemand iets tegen je in vertrouwen wil zeggen, moet die eerst vragen of je het wél wil weten. Dan héb jij de keus om het wel of niet te weten. Haar man heeft je echter hierin geen kans gegeven.

Wel of niet vertellen...
Indien je wacht om het haar te vertellen tot ze het zelf vraagt, verwijt ze je misschien later dat je het niet onmiddellijk verteld hebt. Hoe moet je het dan aanpakken? Ik weet het echt niet.

Groetjes

Mariarosa

Er is een uitdrukking: "Hij is van de eerste leugen nog niet gebarsten." Zo moet je mijn zin lezen. Ik bedoel daarmee dat ik soms wat lacherig wordt wanneer mensen eerlijkheid een absolute waarde gaan toekennen waar je niet omheen kunt. Dat gebeurt namelijk doorgaans heel selectief. Overigens ligt dat met Jezus en Judas iets anders volgens mij, maar dat voert nu wat ver.
Ik denk dat wij inderdaad een verschillende mening hebben over integer. Ik associeer integer handelen in ieder geval niet met als olifant in een porseleinkast de moraalridder uit gaan hangen.

Overigens, tuintje

... moet je door mijn mening in deze niet denken dat ik niet onderken dat jij in een ongelofelijk lastig parket zit. Ik begrijp volkomen waarom je hier zo mee zit en graag het juiste wil doen. Wees alleen voorzichtig, zou ik zeggen. En daarbij denk ik dus juist aan de vrouw in kwestie, niet aan de man.

Nee starry

En ik associeer het liegen tegen een bedrogen vrouw die zelf vraagt om eerlijkheid inzake haar situatie onder het mom van 'maar niet olifant in een porseleinkast de moraalridder uit gaan hangen" kiezen voor de héle verkeerde partij. Niet mijn idee van integriteit. En een kronkelredenering bovendien.

MR

Mijn mening

Niks zeggen, tenzij ze er écht expliciet naar vraagt.

En als je alleen vermoedens hebt, ook mondje dicht. In heel veel huwelijken komt wel eens vreemdgaan voor. Als het geheim blijft, overleeft een huwelijk dat vaak wel. Vaak heeft de vreemdganger er zelfs iets van geleerd achteraf(het is het niet waard, het gras is aan de andere kant niet groener, spijt, blij geen geheim meer te hebben).

De buurman van tuintje is zich nu zo kapot geschrokken, dat hij het misschien wel uit zijn hoofd laat om nog verder te gaan met die andere vrouw. Probleem opgelost.

Mij hoef je het niet te zeggen als je denkt dat mijn man vreemdgaat. Maar het mag wel als je het echt gezien hebt en ik je er naar vraag.

Tsja

Toch een mening van de andere kant. Ik was de bedrogen partij. Toen de bom eenmaal barstte bleek dat veel meer mensen het wisten.

Ik heb ze niet kwalijk genomen dat ze het MIJ niet verteld hebben, maar wel dat niemand de moeite heeft genomen om mijn partner eens stevig te ondervragen waar ie in godsnaam mee bezig was. En er bij te zeggen: jij gaat nu thuis orde op zaken stellen of anders bel ik je vrouw op. Want dit kan je niet maken. Of zoiets.

Dat voelde toch wel heel eenzaam kan ik je vertellen. Ik had het wel fijn gevonden als iemand het op die manier voor me had opgenomen.

Mariarosa

Maar dat stuit mij al wat tegen de borst, eerlijk gezegd: "het liegen tegen een bedrogen vrouw die zelf vraagt om eerlijkheid inzake haar situatie". Ik vind namelijk dat die vrouw jou helemaal niet in dat parket mag brengen, dat recht heeft ze niet. Hoe afschuwelijk het ook voor haar zal zijn, je moet daar geen onschuldige derden bij gaan betrekken. Dat vind ik op zich dus ook al niet integer (ja, we verschillen inderdaad wat betreft de betekenis van dat woord.
En ik vind het véél te simplistisch om het over 'een verkeerde partij' te hebben. Alsof de wereld zo zwart-wit is en we allemaal in een goedkope cowboyfilm rondlopen waarin de goeierik een witte hoed draagt en de slechterik een zwarte. Heb je enig idee hoeveel 'verkeerde partijen' er in Nederland rondlopen? Verkeerde partijen die op andere momenten in hun leven ineens 'goede partij' zijn, omdat ze zelf bedrogen worden. Ik praat niks goed, maar dit soort dingen gebeurt gewoon aan de lopende band en het zijn de echtelieden zelf die eruit zullen moeten zien te komen.
Misschien kronkelt mijn redenering. Maar dat komt omdat er rond dit gecompliceerde probleem gewoon geen 'rechtdoor' is. Zéker niet wanneer je de situatie en de achtergronden niet kent.

Jojo

Ik begrijp je eenzame gevoel, maar dat werd niet veroorzaakt door de mensen in je omgeving die niet wisten wat ze met de situatie aan moesten.

Starrynight

"je moet daar geen onschuldige derden bij gaan betrekken." Nee, nu redeneer je weer kronkelig. Er zijn in jouw optiek geen goeden en slechten (mee eens als je het over hele levens bekijkt, maar situationeel kan dat mss verschillen). Dan zijn er dus ook geen onschuldige derden. Dan zijn er alleen feiten. Een vrouw vraagt naar een feit: heb jij toevallig mijn man met een ander zien ... (vul maar in). Zij vraagt dus dan naar een feit. En omdat er in jouw optiek geen oordeel past maar feiten die mensen zelf moeten beoordelen kan je dus ook vrank en vrij antwoorden: ja ik zag hem met die en die. En dan mogen ze zelf bepalen, nog steeds in jouw -dan consequentie- onbemoeizuchtige lijn wat ze daarmee doen. Wellicht vind echtgenote het wel heerlijk want wilde ze al langer een triootje met betreffende dame en heer. Maar daar ga jij dat niet over. Jij geeft alleen feiten want waarom zou je je verder met hun leven bemoeien? Geen feiten geven of sterker nog feiten ombuigen is in je eigen optiek dus ook een inmenging in hun huwelijkse relatie want jij interpreteert dat zij het wel erg zal vinden en dat ze dat niet aan jou mag vragen en dat jij niet voor haar en tegen hem moet kiezen en bla bla maar als je door redeneert is dat dus evengoed kiezen voor een van de partijen op basis van veronderstellingen en vooronderstellingen. Waarom je dan niet gewoon bij de feiten houden?

MR