Mijn moeder probeert mij onder druk te zetten
Mijn moeder wordt binnenkort 70 en ik wilde een feestje voor haar organiseren. Zij wil dit alleen als ik vrede sluit met mijn zus, die ik al 5 jaar buiten mijn leven houd. Dus helaas, de leuke iplannen kunnen de koelkast in.
Over twee jaar zijn mijn ouders 50 jaar getrouwd. Wederom willen ze alleen een feest geven als hun dochters weer normaal met elkaar omgaan.
Omdat ik mijn zus bewust uit mijn leven heb verbannen voel ik hier helemaal niets voor. Ik heb ook gezegd dat ik hun feest écht niet zal verzieken.
Ik weet dus nu al dat ik straks de zwarte piet krijg toegespeeld omdat het mijn schuld is dat zij geen feest hebben, maar ik laat me niet onder druk zetten door mijn moeder!
Zo dat wilde ik even kwijt
Ja, dat krijg je van die drastische maatregelen...
volgens mij kun je beter afstandelijk omgaan met familieleden als je hen niet mag, dan van die drastische maatregelen nemen. Dus gewoon het contact tot het minimum beperken en beleefd aardig doen op verplichte familiebijeenkomsten.
Je hoeft toch niet per se weer dikke vriendinnen te worden met je zus. Maar als het je zou lukken op "een beleefde manier" met haar om te gaan, dan doe je je omgeving wel een grote lol. Ik kan me voorstellen dat je moeder geen zin heeft in aparte feesten voor alle partijen die elkaar niet mogen. Maar ook dat het haar groot verdriet doet als een van haar geliefde dochters niet op belangrijke gelegenheden komen.
Je ouders hebben niet zo heel lang meer te leven, dus ik zou zeggen, zet je er toch overheen en doe de toezegging een dag met je zus in een ruimte te verblijven.
Wat wilde je dan?
Hoi Knofje,
Wilde je dan een feestje organiseren voor je moeder waarbij je zus niet mag komen? Of mag ze wel komen, alleen jij bemoeit je niet met haar?
Als dat eerste het geval is (je zus mag niet komen) dan snap ik dat je moeder dat niet wil. Bij het tweede geval (zus mag ook komen en jij bemoeit je zo min mogelijk met haar) dan vind ik dat jouw goed recht.
Natuurlijk willen je ouders dat dat goed komt, maar dat kunnen ze helaas niet afdwingen, alleen vriendelijk vragen desnoods maar zich berusten in hoe e.e.a. loopt.
Uiteindelijk is het natuurlijk niet jouw schuld als er dan geen feestje komt, want wat jou betreft wil je wel meewerken aan een feestje, alleen je ouders willen dat niet.
Maxime
Laat los
Knofje:
'Mijn moeder wordt binnenkort 70 en ik wilde een feestje voor haar organiseren. Zij wil dit alleen als ik vrede sluit met mijn zus, die ik al 5 jaar buiten mijn leven houd. Dus helaas, de leuke iplannen kunnen de koelkast in.
(..) Omdat ik mijn zus bewust uit mijn leven heb verbannen voel ik hier helemaal niets voor."
Klinkt als; jij en je zus hebben ruzie, en concurreren nu om aandacht van je ouders, terwijl je ouders daar niet in trappen.
Laat los, zou ik zeggen. Als het echt zo belangrijk is, dat je niet meer met je zus om wil gaan, accepteer dan ruzie met je familie.
Ik lees
helemaal niet in Knofjes posting dat zus niet mag komen. Knofje mag alleen het feestje organiseren als ze vrede sluit met zus, dat zijn 2 verschillende dingen. Knofje wil je even duidelijkheid geven ?
Ik zou ook geen feestje willen
als mijn dochters elkaar zozeer naar het leven stonden dat ze elkaar niet meer willen ontmoeten.
Ik ben moeder van twéé dochters, en een feest waarop een van beide er bewust niet mag zijn, hoeft voor mij niet.
Bedenk eens dat het om je eigen kinderen zou gaan, hoe zou je je dan voelen?
Beter vriendelijkheid op een afstand dan nadrukkelijk elkaar weren. Wat schiet je daar nou mee op. Het leven is te kort voor zoveel hardheid.
Zijn jullie straks ook niet samen bij de uitvaart??
Tja
"Ik heb ook gezegd dat ik hun feest écht niet zal verzieken." Uit dit stukje tekst maak ik op dat zowel Knofje als zus gewoon kunnen komen, maar dat moeder het feest alleen wil geven als ze het ook weer bijgelegd hebben. Mocht dat het geval zijn dan zou ik daar niet voor bezwijken hoor, dat noemen we bij ons thuis emotionele chantage. Tenzij je toch al eigenlijk de strijdbijl wilde begraven, dan is dit misschien een goed moment 
.
Kom op zeg
Je ouders zijn in de herfst van hun leven....hebben wsl het brood uit hun mond gespaard voor jullie. Een leven vol zorgen en wegcijferen achter de rug. Kunnen jullie dan geen compromis sluiten tbv hun welzijn? Sorry hoor, er moet al heel wat gebeurd zijn tussen mijn zus en mij voor ik mijn poot zo stijf zou houden. Wat Cobi al zegt; heeft ze het aangelegd met je man of jouw kind een map verkocht? Maak een goed kosten/baten plaatje waar je vrede mee kunt hebben voor ze er straks niet meer zijn!
Groet, Yvette
Ik heb ook zo'n zus
met wie ik geen contact meer heb nadat ze hier eens op de verjaardag van mijn dochter de hele boel verziekt heeft zodat mijn dochter (toen 5 jaar) de hele verdere avond heeft zitten huilen en nooit meer jarig wilde zijn.
Misschien heeft Knofje ook zoiets meegemaakt met haar zus en dan wil je echt geen contact meer hoor, nooit meer. Ik vind dat niet hard, zelfs niet t.o.v. je oude moeder.
Wat ik lees is dat Knofjes moeder perse wil dat zij het bijlegt met haar zus en zo niet dat er dan geen feestje komt. Hiermee chanteert ze Knofje en dat zou ik ook niet laten gebeuren als ik Knofje was.
Mijn moeder heeft zoiets ook wel gedaan en is ook heel oud. Ik vind het heel vervelend voor mijn moeder maar ik zie het ook niet zitten om samen met mijn zus op haar verjaardag te komen.
Als er een bijzonder feest zou zijn, zou ik me er wel bij neerleggen en wel komen maar niet onder de voorwaarde dat ik het zou bijleggen met mijn zus.
Jullie weten niet waarom Knofje haar zus uit haar leven heeft gebannen, daar is vast een goede reden voor en ik vind het niet kloppen dat er dan gezegd wordt dat ze het maar los moet laten of niet zo hard moet zijn.
Het is inderdaad warm
Ik zit mij hier ook af te vragen wat deze zus voor afschuwelijks heeft gedaan dat het zoveel leed meer noodzakelijk maakt. Is het niet gewoon tijd om er een punt achter te zetten in plaats van de ruzie te laten door-etteren? Is hier echt niet enige relativering op zijn plaats? Wat het ook is, het is in ieder geval al minstens 5 jaar geleden. Wordt het niet tijd om de boel eens opnieuw te bezien?
Heeft ze je kind een mep verkocht; ach het zal zijn/haar grootste trauma niet worden en als ze het heeft aangelegd met je man, dan moet je je man de laan uit sturen. Zit zij je je hele leven al op je kop, dan is het een gouden kans om aan je assertiviteit te gaan werken.
Wil je moeder dat jullie elkaar huilend in de armen vallen of is elkaar beleefd tolereren ook voldoende? In het eerste geval is een goed gesprek met je moeder op zijn plaats waar je haar uitlegt dat je een volwassene bent en je ook zo gaat gedragen, maar dat de tijd waarin zij je kon opdragen het "goed" te maken voorbij is.
Voor mij is het leven te kort om je energie met dergelijk gedoe te verspillen (en mijn familie is echt niet makkelijk)
Marieke
Er is uitsluiten en uitsluiten
ik kan me best voorstellen dat er mensen zijn met wie je geen contact meer wilt hebben. Maar dat kun je ook doen door ze niet meer te bellen, als zij bellen de gesprekken kort te houden en nooit meer iets af te spreken. Op een gegeven moment valt het kwartje. Je kunt dan nog wel vriendelijk en beleefd tegen elkaar blijven op familiebijeenkomsten.
Maar als je zo dogmatisch weigert iemand nooooit meer te zien, dan zadel je je omgeving ook op met een probleem waar ze helemaal niet om hebben gevraagd en waar ze ook helemaal geen schuld voor treffen.
