Mijn zus houdt stiekum een kerstdiner

He bah!

Ik zou mijzelf ook gekwets voelen ! En vedrietig ! Het lijkt zo wel of je familie een kant kiest, en wel haar kant. Ik weet niet hoe de relatie is met de rest van je familie maar ik vind dit niet aardig van hen. Ik begrijp wel dat het heel moeilijk is om een kerstdiner te plannen voor je familie, wanneer er ruzie is. Maar ze hadden je wel kunnen inlichten en de keuze bij jou en je zus kunnen laten. Steekt jouw zus er ook zo in dat ze absoluut geen contact wil met jou? Of is zij daarin wat milder. Dan is het voor de familie misschien makkelijker geweest om hiervoor te kiezen omdat ze dachten dat jij zowieso toch niet zou komen en wilden ze je niet kwetsen. Wat vervolgens uiteraard niet gelukt is. Zoiets komt toch altijd uit. Ik zou met diegene gaan praten met wie je het beste contact hebt en vragen waarom ze voor deze oplossing hebben gekozen.
succes en toch fijne dagen!
Komt je familie ook nog een dag naar jou , of jij naar hen ? Of is daar geen tijd meer voor?
gr. Ponpon

Wie zien ze meer?

Als ze jou in het dagelijks leven meer zien, zou ik me er niet te druk over maken. Dan kiezen ze met kerst ervoor om te zorgen dat je zus zich niet buitengesloten voelt, lijkt me.

Dc huh?

"Als ze jou in het dagelijks leven meer zien, zou ik me er niet te druk over maken. Dan kiezen ze met kerst ervoor om te zorgen dat je zus zich niet buitengesloten voelt, lijkt me."

Juist niet. Als je mensen heel vaak ziet en je blijkt door hen niet uitgenodigd te zijn, zou ik me JUIST buitengesloten voelen.

Nana, erg vervelend. Ik zou ook maar het gesprek aangaan. Wie weet brengt dat duidelijkheid.

Eens met dindrane

Ik zit ook tussen een ruzie van mijn moeder en zus, dat komt wel vaker voor. Ze vinden uiteraard dat ze zelf gelijk hebben en ik mocht mijzelf in bochten wringen om maar te laten zien dat ik niet kies.
Dit jaar doe ik wat ik wil, en dat houdt in iemand teleurstellen met kerst. Jammer dan, maar die ruzie is niet mijn keuze dus ik vind ook niet dat ik met de consequenties moet zitten, maar dat zit ik wel, want mijn familie is niet bij elkaar.
Mijn zus zal ook pijn hebben dat we haar overslaan met kerst, ik heb haar uitgelegd wat al die ruzies doen met mij en dat hoeft ze niet te begrijpen of het ermee eens te zijn, maar ik stap dit keer niet over mijn grens.
Wat had je dan gewild? Wat je familie ook kiest, er wordt altijd iemand gekwetst. Dus of jij of je zus...Had jij je familie ook uitgenodigd?

Zus

had inderdaad ervoor kunnen kiezen om nu met Nana kerst te vieren, maar toch komt het er weer op neer dat de overige familieleden opdraaien voor die ruzie. Apart vieren en kijken wie niet bij wie kan.
Maar ik mis wat communicatie tussen jou en je zus(en misschien wel met de overige familie leden) Nana...Waarom kon zij het niet tegen jou zeggen? Ik zou dat zeker navragen. En heb jij ook helemaal niet geïnformeerd wat iedereen ging doen met kerst?

Stiekum

Volgens mij zit de pijn van Nana niet bij het niet uitgenodigd worden, maar in het feit dat het kerstdiner stil wordt gehouden. Ook de familieleden die zij wel spreekt verzwijgen dit voor haar en dat maakt dat zij zich de outcast van de familie voelt.
Ik denk dat Nana dit moet bespreken met de familie die zij nog wel ziet.

Tja

Eerst zeg je: 'Ik heb twee zussen en een broer en met de ene zus sinds twee jaar ruzie. We zien elkaar niet meer en ik hoef ook geen contact meer met haar.'

En dan klaag je dat ze een kerstdiner geeft zonder jou en je gezin.
Ik snap dat het niet leuk is, zo nadrukkelijk overgeslagen te worden, maar had je bij dat diner willen zijn dan? Gezellig?

Tonny

Met zus A heeft ze ruzie. Zus B gaf het kerstdiner.

Zoals het er staat lijkt het mij inderdaad niet zo erg aardig, maar de ervaring heeft me geleerd dat zo'n situatie nogal eens wat genuanceerder ligt, in elk geval in de beleving van de andere betrokkenen.

Hoe is het de jaren hieraan voorafgaand gegaan bijvoorbeeld, met uitnodigingen voor verjaardagen, visites, etc? Verwacht vraagstelster dat de rest van de familie rekening houdt met de ruzie? Wat gebeurt er als zij beiden zijn uitgenodigd voor een evenement?

Doet me denken ..

jááááren geleden, hebben wij de familie uitgenodigd om oud- en nieuw bij ons te vieren. We zorgden voor drank, hapjes, eten, helemaal gezellig.
't Jaar erop wachtten wij af, niets, geen uitnodiging van niemand. Later bleek dat diezelfde familielede dus dat jaar erop oud en nieuw gevierd hadden bij één van de broers. Wij waren niet gevraagd, niet uitgenodigd. Ongelofelijk hoeveel pijn dat doet en als je er naar vraagt er laconiek over gedaan wordt.
Resultaat was dat ik alle contact (door nog meer zaken, maar ook mede hierdoor) met de rest van broers en zusters verbroken heb. (en ik weer later te horen krijg dat 'ik altijd zo moeilijk doe').
Kortom: nana, je hebt groot gelijk dat je je enorm gekwetst voelt. Als je nog kunt praten met zus die het kerstdiner gaf en geeft, doe het.
Ik wens jou en je gezin hele fijne kerstdagen toe!

Zoek een onpartijdig persoon

om te bemiddelen in jullie kwestie. Iemand buiten je familie, een verstandig mens die helpt zoeken naar een uitweg.
Zo kom je er niet uit. En het is jammer als dit nog jaren zo blijft. Niet alleen voor jou, ook voor je moeder. Het leven is veel te kort en te kwetsbaar voor ruzie...

Familiediner

"Iemand buiten je familie, een verstandig mens die helpt zoeken naar een uitweg"
Zoals het eo-programma "Het familiediner" doet, misschien een idee?

Nou ik geloof niet dat ik er iemand anders bij moet halen hoor, en zeker geen tv programma. Ik denk niet dat mij familie mij dat in dank af gaat nemen, helaas, want het kan zoveel oplossen.
Wij zijn idd de outcast in onze familie. Niet dat wij zo bijzonder vreemd zijn, meer mijn familie, die zij niet zo van de familieaangelegenheden e.d. en doen al gauw moeilijk.
Om even een voorbeeldje te noemen: Ik had een keer op mijn eigen verjaardag een vriendin uitgenodigd die bij een van mijn zussen niet zo in de smaak viel en daar was mijn zus boos om geworden!!!
Zij vond dat ik rekening met haar gevoelens moest houden dat zij zich niet prettig voelt in het gezelschap van mijn vriendin. Op mijn eigen verjaardag dus he!
Ik weet het niet hoor, misschien moet ik ook niet eens willen dat ik bij mijn familie hoor, maar het kwetst me gewoon dat ze dingen stiekum doen.
Mijn twee zussen zijn ook eens stiekum samen naar een beurs geweest terwijl ik ook wel mee had gewild. Dat soort dingen doen ze dan ook zonder mij te vragen. Ik vind dat gewoon niet leuk en als ik er dan wat van zeg, kletsen ze er om heen of vinden ze dat ik moeilijk doe.
Wie is er nou gek dan?

Nana

Hoi Nana,

Volgens mij zijn er 2 problemen.
1. Je hebt ruzie met je zus en wil haar niet meer zien.
2. Je familie kiest voor je zus en wil jou niet zeggen waarom.

Dat laatste is erg jammer. Blijkbaar durft niemand eerlijk tegen je te zijn, terwijl jij daar misschien veel aan zou kunnen hebben.

Ik denk overigens wel, dat als je hele familie erbij was en allemaal vinden dat jij ongelijk had, je wel even heel goed in de spiegel moet kijken. Misschien ben je wat fel en onredelijk geweest?
Maar ik was er natuurlijk niet bij.

Je moet kiezen en je hebt maar beperkte keuzes. Je kunt het weer bijleggen met je zus. Je kunt de rest van de familie open en eerlijk vragen hoe ze de ruzie zien en zeggen dat je graag hoort hoe ze erover denken. Of ze dat dan vertellen is nog maar de vraag.

Je kunt besluiten je erbij neer te leggen dat je eruit ligt bij je familie en dat accepteren.

Meet kun je volgens mij niet doen.

Liora

You won the battle but lost the war

Ik heb een keer hier gelezen dat je het beste altijd "de deur op een kiertje" moet houden wat contact betreft met je familie. Ik hoop dat je het lukt om het weer goed te maken. Wat heb je aan al dat geruzie? Afstand houden en beleefd belangstelling tonen op de schaarse momenten waarop je elkaar ziet lijkt me minder energie kosten.

Je eigen leven leven

Beste Nana,

Ik proef uit je verhaal, de reacties erop en ook jouw reactie, dat jij best veel rekening houdt met de 'grillen' van je familie.

Wat er is voorgevallen is allang niet meer belangrijk. Hoe vervolgens iedereen zich in een bocht draait, wel. Sterker nog, jij komt apart op andere dagen wanneer iemand jarig is omdat je zus op de dagen zelf komt. Daar zou ik mee ophouden.

Kondig je komst verder niet aan, overleg niet maar kom even langs op de verjaardagsdag zelf. En misschien is het interessant om de zus waarmee je op slechte voet staat een soort van wapenstilstand voor te stellen/in te voeren.

Ze hoeft het er niet mee eens te zijn, maar maak duidelijk dat jij en je gezin niet meegaan in het om elkaar heen draaien om zodoende elkaar niet tegen te hoeven komen. Je hele familie draait mee met dit spel, en dat is toch eigenlijk te zot voor woorden. Gewoon lekker vriendelijk blijven maar tegelijkertijd overduidelijk zijn.

Commentaar heeft men waarschijnlijk toch wel, so what is there to lose?

En zet je over de kerst heen. Je hebt je gezin en geniet van elkaar. Natuurlijk is het niet leuk wat er gebeurt maar of je er veel aan kunt doen is maar de vraag.

Je hebt straks een heel jaar om er over na te denken hoe je de kerst voor jou en je gezin het liefst zou willen. En wat staat je in de weg om volgend jaar je ouders gezellig te eten vragen?

Aangezien de anderen dit gedrag niet zullen stoppen, is het aan jou om dit een halt toe te roepen en voor jezelf na te gaan waar jouw grenzen liggen.

Geen slachtoffer zijn, je eigen leven leiden en doe er wat aan.

Groet, Moppeke

Er is trouwens een verschil tussen assertief en

agressief. Bij assertief geef je duidelijk en rustig je grenzen aan. Bij agressief geef je grenzen aan maar beschadig je de onderliggende relatie.

Misschien is het daarom dat je familie zich tegen je keert?

Nana

mijn man ziet zijn zussen niet meer door diverse omstandigheden, dit is inderdaad lastig bij familieaangelegenheden (dwz als hij naar zijn vader wil). Maar hij heeft het geaccepteerd en vindt het hun probleem, hij is bij zijn vader, klaar uit. Maar ik merk wel dat het contact wel verwaterd door zo'n situatie. Aan de andere kant, komen we veel bij mijn familie en zo hebben we het toch gezellig met kerst etc.
Heb je wellicht een leuke schoonfamilie die het gemist een beetje kan goed maken? want ik snap het gemis wel, het is toch je eigen familie. Aan de andere kant vind ik ook dat je op de verjaardag van je dochter duidelijk een lijn hebt getrokken voor het gedrag van je zus, en zo te lezen sta je daar nog steeds achter. Je hebt je gevoel gevolgd. Als je gevoel nog steeds zegt dat dit terecht was, dan zou ik daar achter blijven staan. Aan de andere kant vind ik het erg raar dat door zoiets de hele familie haar kant kiest (misschien is zij de kwetsbare persoon in deze, wat emotioneler, en jij wat zelfverzekerder?) dat zie je nog wel eens, dat de familie partij kiest voor de "zielige" partij.

Je kunt 2 dingen doen:
accepteren dat het is zoals het is, je eroverheen zetten en gewoon genieten van de dingen die je wel hebt, je ouders missen ook veel als ze jullie zo buitensluiten!

je eroverheen zetten in die zin dat je inderdaad ook gewoon gaat,dus trek de brutale schoenen aan en ga ook naar die verjaardag als het gevierd wordt! wat heb je te verliezen?

ps ik vind het heel normaal dat jij je vriendin wil uitnodigen, en ik vind het een egoistische reactie van je zus dat ze daar zo moeilijk over doet. Het klinkt een beetje alsof alles om haar moet draaien.
succes,

groet Sidney

Zus - even een andere insteek

wij weten natuurlijk niet, waarom je zus je vriendin niet wil ontmoeten.

Heeft ze ooit iets gehad met de man van je zus? Hebben ze op school of binnen een vereniging ruzie gehad? Hadden hun ouders een vete?

Er kunnen allerlei redenen zijn waarom je zus het terecht heel vervelend vindt jouw vriendin te ontmoeten.

Een scheldpartij is totaal niet netjes, natuurlijk. Maar had je deze botsing kunnen voorzien?

Tonny/sidney/moppeke

Tonny, nee mijn zus mag haar gewoon niet, dat is alles, ze wil niet met haar in een kamer zijn. Ze heeft toen geen scheldpartij gehouden hoor, dat was mijn andere zus met wie ik ruzie heb en dat was op het feestje van mijn dochter. Ingewikkeld he die familie van mij...
Sidney, wat jij zegt over de 'zielige' partij kiezen daarmee sla je nou precies de spijker op zijn kop!
Mijn zus is idd erg goed er in om zichzelf heel zielig voor te doen, ze heeft een autisttische dochter (ik heb een autistische zoon, maar dat doet er niet toe voor mijn familie want hij doet VWO en dus gaat het goed...) en mijn zus is gescheiden (ik heb een man).
Mijn zus is heel zielig en zeurt ook altijd alles bij elkaar, ik niet, ik hou veel voor mezelf omdat ik wel weet dat ik niet bij mijn familie hoef aan te kloppen.
Dat betekent niet dat ik sterker ben dan mijn zus hoor, dat ben ik helemaal niet juist, ik ben alleen niet zo geraffineerd als zij en probeer niet altijd de aandacht op mezelf te vestigen.
Mijn familie kiest idd de kant van de 'zieligste' maar vergeet daarbij dat ik me daardoor enorm gekwetst en buitengesloten (en dus zielig) ga voelen.
Ik heb het wel eens gezegd hoor hoe ik me eronder voel, maar zoals ik al zei, moet ik dan niet zeuren en stel ik me aan..
Moppeke, een eigen leven leiden, ja dat doen we idd al jaren en dat bevalt ons heel goed hoor. Wij hebben een hele gezellig kerst zonder dat gedonder en die spanningen van mijn familie. Maar toch... het blijft kwetsen dat ze mij buitensluiten. Dat gevoel gaat niet over..

Communicatie valt niet mee...

Tja, misschien kom je door jouw opstelling arrogant en ongevoelig over op anderen.

' Mijn zus is heel zielig en zeurt ook altijd alles bij elkaar, ik niet, ik hou veel voor mezelf omdat ik wel weet dat ik niet bij mijn familie hoef aan te kloppen.'

Hoezo weet je dat? Heb je in het verleden over iets 'gezeurd' waarop je geen reactie kreeg? Communicatie kán onduidelijk zijn geweest?

'Dat betekent niet dat ik sterker ben dan mijn zus hoor, dat ben ik helemaal niet juist, ik ben alleen niet zo geraffineerd als zij en probeer niet altijd de aandacht op mezelf te vestigen.'

Het is maar hoe je het bekijkt. Je geeft aan ons wel degelijk toe hoeveel verdriet het je doet buitengesloten te worden. Je zus pakt het anders aan dan jij, maar da's geen reden om jezelf dan maar weg te redeneren.

Ga eens met je moeder praten. Zet rustig op een rijtje wat je dwars zit. Er moet toch iemand zijn die deze impasse kan doorbreken.

Zussen kunnen zeer verschillend zijn, maar als het goed is snapt je moeder ook jouw opstelling en jouw zorgen. Sterkte!

Tonny

Arrogant en ongevoelig ben ik zeker niet en ik weet ook zeker dat ik zo niet overkom.
Ik weet ook zeker dat hier geen sprake is van miscommunicatie maar van kwade opzet van de zus met wie ik ruzie heb.
Ik snap dat het voor jullie als buitenstaanders lastig is om het verhaal te begrijpen en in de juiste proporties te zien, je maakt het tenslotte niet zelf mee.
Tussen deze zus en mij is er altijd erg veel jaloezie geweest van haar kant: ik was mooi, zij niet zo erg, ik kon vroeger altijd veel vriendjes krijgen, zij niet, ik ben nu getrouwd en heb het financieel goed, zij is nu gescheiden en toen ze nog getrouwd was hadden ze het niet breed, ik werd vroeger best verwend (ben de jongste), zij heeft altijd het gevoel gehad het minste te zijn en ga zo maar door.
En ik begrijp het vanuit haar standpunt ook wel hoor, ik zou ws ook jaloers zijn geweest als ik haar was, maar praat daar dan normaal over! Ik heb vaak genoeg geprobeerd haar tegemoet te komen, in allerlei dingen, maar ze weigert gewoon iets goeds in mij te zien.
Ze heeft ook mijn broer in deze ruzie betrokken door hem vanalles over mij te vertellen wat ik helemaal niet gedaan heb en hij gelooft dat gewoon! Ik heb er ook wel met mijn broer over gepraat en hij zegt dat hij zich er ook niet mee wil bemoeien en geen ruzie met mij wil. Mijn andere zus zegt hetzelfde, maar toch kiezen ze haar kant op deze manier.
Mijn moeder is al oud, die wil ik er niet teveel mee lastig vallen. Heb er wel eens over gepraat met haar hoor maar ze raakt er alleen maar verdrietig van en in de war. Dat wil ik haar niet aandoen. Mijn zus daarentegen zeurt mijn moeder het hoofd helemaal gek over wat er allemaal verkeerd is aan mij. Ik heb ook al eens gezegd dat ze daarmee moet stoppen. Het is iets tussen haar en mij en dat wil ik zo houden. Haar antwoord daarop is dat zij vindt dat onze moeder het juist moet weten omdat ze dan weet hoe ik in elkaar zit...
Wat moet ik nog meer vertellen. Het is een zinloze strijd die ik toch niet zal winnen.
Ik was trouwens wel van plan om in het vervolg gewoon op de verjaardagen zelf te komen. Ik laat mezelf en mijn gezin niet langer dat plezier ontnemen.

Goed dat je besluit wel te blijven gaan

ik denk dat je daar wijs aan doet.

Je hebt prima in beeld waarom je zus jaloers is. Jaloezie is ontzettend lastig.

Even over je moeder.
Zelf ben ik nog niet oud (50) en heb ik een gezin met vier nu volwassen kinderen. Ze hebben allemaal een verschillend karakter, maken uiteenlopende keuzes in het leven en als moeder heb ik soms meer gevoel voor de ene keuze dan de andere. Dat is ontzettend lastig, je wordt als moeder geacht iedereen in dezelfde mate te steunen en te waarderen. Maar dat lukt me niet altijd.En dat is oneerlijk.

De een 'claimt' meer aandacht dan de ander, en het is niet altijd makkelijk daarop goed te reageren.
Kinderen zijn je eigen vlees en bloed; als zij zich goed voelen, voel je je als moeder meestal ook goed. Maar als er verwarring onderling is waaraan je niets kunt doen (dat kan immers niet, het is hun eigen leven) dan kan dat moeilijk zijn.

De een is opener over wat hij/zij voelt dan de ander.

Sterkte met alles!!