Relaties Relaties

Relaties

Twijfelaar

Twijfelaar

21-07-2012 om 21:39

Moet ik dit nog accepteren?

Korte situatieschets: mijn man heeft adhd, waarvoor hij nu in het traject zit voor behandeling. Vooral veel last van impulsiviteit. Hij is erg snel boos en vooral erg onvoorspelbaar. Hij kan ineens boos worden, heeft dat ook niet echt onder controle. We hopen dat dit door de medicijnen beter zal gaan.

Een paar dagen geleden zei zoon (4) dat hij bang is van papa. Dit was op een moment dat mijn man aan het mopperen was op hem. Zoon trekt de laatste tijd sowieso veel meer naar mij, moet weinig van papa weten. Ik weet dat wel meer kinderen een fase hebben waarbij ze van de ene ouder wat minder kunnen hebben. Maar nu dan deze opmerking, waarvan ik niet weet hoe serieus ik die moet nemen. Ik weet echt 100 procent zeker dat mijn man hem niet slaat. Ik denk dat vooral het onvoorspelbare moeilijk is voor zoon.
Moet ik mijn kind uit deze situatie halen, of hopen dat de medicijnen snel iets doen? Veel langer kan het denk ik niet doorgaan zo.
Ik weet het gewoon echt niet, kan er natuurlijk ook niet objectief naar kijken. Jullie hopelijk wel.

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
dc

dc

21-07-2012 om 22:52

Bang

Mijn 4 jarige heeft dat ook laatst gezegd over mijn man, die gewoon een lieve vader is, maar ook een keer flink boos was. Ik heb het er toen met mijn man over gehad, die probeert wat minder hard boos te zijn. Hij heeft zelf niet door hoe indrukwekkend dit over kan komen op zo'n kleine man.

Ik zou dit dus echt bespreken met je man. Ik zou er niet snel voor weggaan hoor. Je moet het wel serieus nemen, en met je zoontje praten over zijn gevoelens natuurlijk.

Maar goed, ik kan niet zien hoe erg de situatie is bij jullie thuis. Als je man de problemen erkend, kan hij misschien zich terugtrekken ergens als hij zo'n boze bui heeft?

Yura

Yura

22-07-2012 om 12:04

Uit de situatie halen

Daarmee bedoel je denk ik scheiden. Dat helpt niet, want er komt een omgangsregeling waaraan je verplicht moet mee werken, dan is je kind dus helemaal alleen bij de vader zonder jou als buffer.

koentje

koentje

22-07-2012 om 12:40

Twijfelaar...

laat je niet te veel leiden door zo'n uitspraak van een 4 jarige. Als er sprake is van echte angst dan merk je dit wel aan je kind, maar je moet ook oppassen dat je je niet laat manipuleren.
Het is niet goed te praten dat iemand zijn kinderen slaat en ook schreeuwen e.d. is niet echt goed. Maar we hoeven niet allemaal perfecte opvoeders te zijn en de een is nu eenmaal is bozer dan de ander. Prima om het daarover te hebben. Maar om een scheiding te overwegen alleen door dit.....?
Is het overigens zo dat de reden waarom papa boos wordt onredelijk is? Kijk een dusdanige vorm van onvoorspelbaarheid maakt het voor je zoon wel moeilijk om te bepalen wat hij wel of niet kan maken.
Ander belangrijk punt lijkt mij ook of er nog leuke momenten ook zijn. Mijn man word vaak ook bozer dan ik met bepaalde momenten maar het is zoon heel duidelijk wat wel of niet mag.
Overigens kun je van ritalin of concerta snel resultaat verwachten, bijna meteen. Maar als de relatie tussen zoon en papa al slecht is geworden zul je misschien niet direct merken da het beter gaat. Er moet dan opnieuw vertrouwen groeien. Misschien ook een idee dat vader en zoon leuke dingen gaan doen samen? je moet je zoon ook een beetje 'helpen' jou los te laten.

Zelf zeggen

Je kunt je zoon ook aanmoedigen om tegen zijn vader te zeggen dat hij bang van hem wordt als zijn vader zo tekeer gaat. En je zoon uitleggen dat zijn vader heftig reageert op alles omdat hij zelf zich niet zo goed voelt. En dat het niets met zoon te maken heeft, behalve een kleine aanleiding. En mensen ook kinderen zijn nou eenmaal niet perfect dus zoiets is door je zoon niet te voorkomen. Maar misschien maakt het meer indruk op vader als zoon het zelf zegt.
Ik moet zeggen dat het bij mij wel hielp. Mijn dochter zei een keer rustig: mam, als je zo boos praat wordt ik bang van je. En ze heeft een keer een gesprek gehad met een voor de klas tierende en dreigende onderwijzer. Die haar gelukkig meldde dat dat tieren en dreigen niet voor haar bedoeld was, maar voor andere kinderen in de klas. Daarmee hield het tieren en dreigen niet op, maar dochter kon het beter verdragen.
Ook zoon heeft een keer een leerkracht apart genomen over dit gedrag en dat heeft ook geholpen.

Twijfelaar

Twijfelaar

22-07-2012 om 13:44

Reactie

Wat fijn om jullie reacties te lezen, vooral omdat het voor mij echt wat meer duidelijkheid geeft. Het is zeker niet zo dat zoon altijd bang is, maar ik zie wel aan hem dat hij echt kan schrikken als papa zo boos wordt. Ze hebben verder ook echt wel een goede band, ook al trekt zoon momenteel meer naar mij toe. Ik stimuleer dat ook zoveel mogelijk, vooral omdat ik weet dat mijn man het echt niet met kwade bedoelingen doet. Hij zit er zelf ook heel erg mee. Hij wordt trouwens tegen zoon niet boos om onredelijke dingen, maar wordt als zoon iets doet wat niet mag momenteel erg boos, in mijn ogen buiten proporties.
Tussen man en mij zijn ook veel spanningen op het moment. Tegen mij kan hij wel om het minste of geringste tekeer gaan. Ik vind het moeilijk om daarin mijn weg te vinden en grenzen aan te geven, maar ik kan het in ieder geval wel verstandelijk beredeneren.
Met zoon probeer ik er wel over te praten, maar hij klapt dan dicht. Wil niks zeggen en doet of hij mij niet hoort. Als ik vraag waarom hij bang is, zegt hij dat hij het niet weet. Ik kan niet inschatten of dat is omdat hij het moeilijk vindt om over te praten, of omdat hij eigenlijk niet echt bang is. Volgens man heeft zoon wel door dat ik het erg vindt als hij zegt bang te zijn, voor een deel 'manipulatie' dus. Ik weet het niet, waarschijnlijk is het beide.

Manipulatie?

Een waarom vraag is niet altijd goed te beantwoorden door een kind. Waarom wordt je bang? Waar wordt je bang van is veel feitelijker en voor de hand liggender.
En ik zou het toch niet groter maken dan het is. Een boze volwassene is intimiderend voor een kind. Wat de aanleiding of de reden ook is.
En het lijkt me logisch dat je zoon daarvoor aandacht vraagt bij jou. Het woord manipulatie lijkt me hier misplaatst. Zelf vraag je je af of het nog wel acceptabel is en dan zou je kind jou manipuleren? Laat je niet gek maken. En houdt voet bij stuk.
Je man zal zijn best moeten doen om zijn eigen onrust en onvrede bij zich te houden en niet af te reageren op een ander. Niet op jou en niet op je kind. En jullie proberen daar zo goed mogelijk rekening mee te houden, maar maak het niet groter dan het is.

Twijfelaar

Twijfelaar

22-07-2012 om 19:45

Klopt annej

Je hebt helemaal gelijk, dank voor je duidelijke woorden.
Vanavond maar weer eens gesprek met man om duidelijke afspraken te maken hoe we het beste kunnen maken van deze situatie. Hopelijk hoort hij volgende week wanneer de start met medicijnen gemaakt kan worden.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.