Relaties Relaties

Relaties

Conny

Conny

14-12-2009 om 16:29

Nee zeggen, gaan schreeuwen en toch doen ...

Echt erg vind ik dit: m'n zonn vroeg weer aan mij of ik hem naar zn vrienden wilde brengen met de auto. Maar ik was met t eten bezig en we moesten daarna naar het oudergesprek op school. Toen vroeg ie het aan mn man en die begon eigenlijk meteen te schreeuwen. Zo van en ik breng je elke dag en de laatste drie weken is t echt elke dag. Maar hij ging m wel brengen. Shcreeuwend in de gang , schreeuwend buiten op straat, klagen en mopperen in de auto. Als ik mn man was had ik gewoon nee blijven zeggen en kalm gebleven. En als ik mn zoon was had ik niet met die schreeuwende , scheldende vader mee gegaan. Ik wordt hier zo zenuwachtig van dat ik meteen maag en buikpijn heb en de rijst laat aanbranden. Uh, gewoon nee zeggen is toch ook mogelijk?

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
daantje123

daantje123

15-12-2009 om 09:59

Ik ben ook zo iemand....

ik schreeuw gelukkig niet en eigenlijk heb ik alle geduld van de wereld wat betreft mijn kinderen, maar als mijn man iets vraagt (of een andere volwassene) wat afwijkt van wat ik al in mijn hoofd had, kan ik helemaal in de stress schieten.
Mijn man zegt dan dat ik niet zo fel hoef te reageren, maar ik ben me daar helemaal niet bewust van!
Tegenwoordig wel wat meer, dus zeg ik inderdaad iets in de trant van, mag ik even schakelen, ik kom er zo op terug.
Maar ik had eerst wel even iemand nodig die me er op wees. (en ik geef je een tip: als jij je man er op wil wijzen, doe dat dan niet op zo'n moment, maar kom er een keer in alle rust op terug )

Daan

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.