Nieuwe relatie
Hallo forum!
Ik vraag me af hoe gescheiden mensen nieuwe relaties laten groeien en bloeien...
Ik ben een jaar gescheiden en heb net een nieuwe liefde.
We zien elkaar 1 keer per week, soms per twee weken, omdat we allebei kinderen hebben en die er nog niet bij willen betrekken.
Ook woont hij in een andere stad en kunnen we niet makkelijk voor een uurtje ( of twee) langsgaan bij elkaar.
Kortom, weinig tijd, veel telefoongesprekken, en smsjes, veel lol en leukheid en liefheid als we elkaar even zien.
Maar...hoe leer je elkaar nou echt kennen? Want we zijn natuurlijk in die korte tijdstukjes 'op ons best'.
Je leert iemand ook kennen als hij griep heeft, een kast in elkaar probeert te zetten, met vrienden, kinderen erbij etc.
de enige manier om meer dan een soort microlatrelatie te hebben zou zijn als we samen zouden wonen of naast elkaar ofzo. En dat kan nu net niet. het zou natuurlijk wel kunnen, op den duur, maar daarvoor moet je toch wel erg zeker weten dat dat een goed idee is...en dan nog.
ben heel benieuwd naar ervaringen!
Bedankt, valeska
Nou, gewoon,
laten groeien en veel geduld hebben. Ik heb na mijn scheiding nu ongeveer 3 jaar een relatie met een man die 360 km verder woont, ik in België, hij in Nederland. We zien elkaar ongeveer om de veertien dagen van donderdagavond tot zondagmiddag. Meestal is dat dan onze "kindvrije" week, dus hebben we die dagen wel alle tijd voor elkaar. We zijn al heel snel samen (met ons tweetjes) op vakantie geweest, op een camping, en dan leer je elkaar toch ook wel beter kennen! Nu zijn de kinderen er af en toe ook bij, en dat gaat goed. Misschien moeten we nog wel een heel aantal jaren latten, maar dan is dat maar zo.
Geduld
Tja, ik heb geen kindvrije week,
alleen zondag overdag en zondagnacht, en hij heeft zijn kinderen van donderdag tot en met zondagavond. Dus wij hebben alleen zondagavond laat en zondagnacht, tot een uur of zes
En dat lukt niet altijd omdat ik maandag ochtend in mijn woonplaats soms een kind om kwart over acht naar school moet brengen, en hij op tijd op zijn werk moet zijn.
geduld, goed punt. daar ben ik niet zo'n ster in. maar ik zal wel moeten nu.
In de vakanties heeft hij voor de helft van de tijd zijn kinderen, en ik bijna de hele tijd. We hebben elkaar laatst een hele dag en nacht kunnen zien, en uit kunnen slapen, dat was al een soort vakantie.
Camping lijkt me ook leuk..eigenlijk alles lijkt me nu leuk
Nou ja. je begrijpt, ik zou graag meer tijd hebben ervoor, maar voorlopig zit dat er niet in.
Dank je voor je reactie!
Lastig
Het lijkt me lastig in jouw situatie, als je idd je kinderen zo vaak bij je hebt. Ik heb destijds bewust voor co-ouderschap gekozen, omdat het me verstikt voelen in mijn huwelijk één van de dingen was die me de stap tot scheiding heeft doen zetten. Ik zie mijn kinderen erg graag, maar ik weet dat ik daarnaast ook echt tijd voor mezelf nodig heb. Dat kan zijn voor mijn hobby, maar ook gewoon alleen zijn. En daarom vind ik het - in mijn situatie- ook wel mooi dat mijn vriend en ik zover uit elkaar wonen, omdat we op die manier elk de nodige tijd voor onszelf hebben. Het is natuurlijk niet altijd gemakkelijk, maar we zien wel wat de toekomst brengt. Bovendien hebben we af en toe wel wat meningsverschillen, niet alleen doordat we niet zo vaak samenzijn, maar ook doordat we toch uit een andere cultuur komen, ook al wonen we in buurlanden 
Ik heb het trouwens pas na anderhalf jaar aan mijn kinderen verteld.
Samen met vakantie gaan is een mooie relatietest, dus misschien moet je maar eens kijken of dat mogelijk is. Bij ons werkte het heel goed.
Afwachten en genieten
Het hangt van zoveel dingen af of de relatie "slaagt". Jullie hebben allebei een eigen leven en delen samen iets moois. De minder mooie dagelijkse dingen komen vanzelf op den duur wel, ook als je niet op elkaars lip zit. Geniet ervan dat het leuk is als jullie samen zijn en geniet van je vrijheid en je kinderen als je alleen bent. Het kan best zijn dat je op een punt komt dat het niet meer genoeg voor jou/jullie is, en dan kunnen jullie plannen maken. En dan nog even de plannen laten bezinken. Kleine ruzietjes, irritaties hebben bij een relatie op afstand een andere uitwerking als anders. Je hebt weinig tijd om face-to-face dingen uit te praten. En het is soms moeilijk als je iets fijns meemaakt en je kan dat niet meteen met hem delen. Maar als de basis solide genoeg is, wijst alles zich vanzelf.
Fély
Samen apart op vakantie
Misschien een idee wat bij me opkomt. Om in de meivakantie of zomervakantie allebei naar een camping te gaan met de kinderen. Je huurt allebei een stacaravan bij elkaar in de buurt op dezelfde camping dus. Overdag kun je goed zien hoe hij met zijn kinderen omgaat en savonds kun je samen bij de caravan zitten.
Leuk idee
Leuk idee van Ciska22, maar is het wel haalbaar? Ik dacht dat Valeska en haar vriend hun kinderen er nog niet wilden bij betrekken. Lijkt me moeilijk op een camping. Ik weet ook niet hoe oud de kinderen zijn (of ik heb niet goed gelezen).
Wij zijn destijds wel met z'n tweetjes in een stacaravan geweest op een camping, voor een weekje en dan krijg je toch een aardig beeld of je het wel kan vinden met elkaar in "dagelijkse dingen". Zou het niet lukken om een weekje vast te leggen als jullie allebei zonder kinderen zijn?
Hilde
Je komt elkaar dan op die vakantie natuurlijk 'voor het eerst tegen' 
en dan maar hopen dat die kinderen het zo gezellig met elkaar hebben dat je niet te veel op hun ouders letten ...
Fély
Goh Fély,
ik werd echt blij van je bericht. Spijker op zn kop. Dank je daarvoor!
En de campingideeën zijn leuk....denk niet dat de kinderen erin trappen dat we daar toevallig staan etc. Ik denk dat de kindjes voorlopig er niet in betrokken hoeven te worden hoewel ik soms ook denk, ach een keer samen naar Artis, waarom eigenlijk niet?
Af en toe heb ik het even heel moeilijk, inderdaad omdat je niet snel iets kan delen, en gewoon, ik mis hem.
Maar het is ook erg leuk natuurlijk, na rotte zware jaren en scheiding ( ook rot en zwaar) is het heerlijk verliefde gevoelens te hebben en mee te maken hoe vreselijk anders en fijn het met een nieuwe liefde is.
dank julllie wel!
Valeska
Ik denk ook niet dat je kinderen erin trappen.... ze hebben zoiets snel genoeg door.
Geduld dus... 
Ik mis mijn vriend ook vaak, wat je schrijft, je kan niet snel iets vertellen wat je hebt meegemaakt. En als je elkaar een volgende keer belt of ziet, lijkt het niet meer belangrijk. Bovendien heb je elk ook een eigen leven, los van de ander, en dat is soms vreemd.
Geniet van elk moment dat je samen hebt, en koester die momenten. Je ziet wel wat de toekomst brengt!
Vraagje
Ik snap iets niet. Na mijn scheiding heb ik veel nieuwe vrienden gemaakt. Die nodig ik gewoon thuis uit, ook als de kinderen er zijn. We gaan ook daarna toe. Geen probleem, kinderen vinden het gewoon leuk.
Nou ben ik voorlopig nog een stuurvrouw aan wal, dat even vooropgesteld. Bovendien zijn mijn kinderen nog vrij jong. Maar als ik een nieuwe vriend zou hebben, zou ik die als een vriend wel gewoon uitnodigen. Niet klef gaan doen waar de kinderen bij zijn enzo. Maar gewoon vriendschappelijk. Samen wat dingen ondernemen. Waarom niet? Zie je meteen hoe dat uitpakt.
Emma
maar Emma,
het kan toch ook leuk zijn, als iemand in je huis 'moet' komen?
Ik heb meer dan één vriendin die heel veel aan een stiefvader/vriend van hun moeder gehad hebben, gezelligheid, steun, etc.
Ik zou niet snel iemand aan mijn kinderen voortstellen als nieuwe ( liefdesvriend) maar ik sluit niet uit dat dat een keer kan gebeuren. het lijkt me niet goed voor kinderen als hun moeder ( en hun vader) de een na de andere partner hebben, en ook niet als er een man ( of vrouw) in huis verschijnt die opeens mee gaat doen met opvoeden, maar het kan toch ook heel leuk zijn?
Ook bijvoorbeeld omdat moederlief zingend door het huis gaat omdat ze een fijne intieme band met iemand heeft of verliefd is een daardoor zich heel goed voelt in zichzelf.
Ik heb lang, lang geleden( voor ik trouwde en kinderen kreeg) een relatie gehad met een man die een dochter had, en ik heb erg van haar genoten. Wij woonden niet samen maar we deden wel dingen samen, en ik heb nog lang contact met haar gehouden. Ik geloof niet dat ze er last van had dat haar vader een vriendin had. Het was gewoon echt leuk. ( maar het was dan ook een erg leuk meisje)
Volgens mij kan er best veel, ook al heb je kinderen, als je je goed ervan bewust bent dat hun relatie met hun ouder voorop staat. het wordt nooit meer zoals een vader en een moeder met hun eigen kinderen, maar er is veel mogelijk. Toch?
Emma!
Ik ben blij voor je Emma, klinkt goed!
Ik moet zeggen dat na mijn scheiding ik ook merkte dat mijn blije zelf zomaar omhoog kwam bubbelen...
Ik geniet ook erg van het vrije genieten van mijn kinderen, de rust die er heerst, en mijn vriendinnen.
En toch, toch, ben ik ook erg blij met vriendlief, heerlijk om 's avonds na een lange dag kinderwereld met hem van gedachten te wisselen.
En, waar dit draadje om begon, soms mis ik hem. Maar het gaat nu al beter, ik kan het wat meer relativeren en plaatsen. Ook dankzij dit forum.
bedankt!
Oja
en ik vind mannelijke gezelligheid een hele goede term
Je weet nooit of het lukt
De beste manier om elkaar goed te leren kennen is door heel veel tijd samen door te brengen. Als dat allemaal goed gaat, geeft dat nog geen garanties voor de toekomst. Mijn partner en ik hebben, achteraf bezien, de kinderen er veel te snel bij betrokken. Het ging zo goed tussen ons dat ik er 100% van overtuigd was dat het allemaal goed zou gaan, dus we zijn ook veel te snel gaan samenwonen. En dat liep helemaal mis. Ik denk trouwens dat als we 10 jaar hadden gelat zonder de kinderen erbij te betrekken, het ook 10 jaar goed was gegaan. Wat dat betreft krijg je er geen garanties voor de toekomst bij. Overigens zie ik er weinig kwaads in om zo nu en dan eens uitstapjes met de kinderen erbij te maken, of je vriend eens uit te nodigen voor het eten. Maar dan zonder romantisch gedoe onderling, gewoon vriendschappelijk.
Vic
hoi Vic,
dank je voor je reactie!
Eten zou leuk zijn, voorlopig kan dat niet omdat hij ver weg woont en nog wat verder weg werkt...tegene de tijd dat hij hier is liggen kinderen al in bed.
Ik ben er niet tegen ofzo, het is meer de afstand etc die er voor zorgt dat we elkaar erg weinig kunnen zien. vandaar dat ik me afvroeg hoe mensen dat doen, elkaar goed leren kennen terwijl er niet zoveel mogelijkheden zijn.
maar, wat ik je wil vragen, wat ging er mis? zo te lezen zijn jullie nog bij elkaar, dus jullie hebben het overleefd? Ik hoop dat je er wat over wil vertellen..
Dank je wel, Valeska
