Omgaan met vrouw na bevalling
sinds de laatste maand voor de bevalling en nu de 1e 3 weken na de bevalling is mijn vrouw eigenlijk niet meer te genieten. Volstrekt onaanspreekbaar bij een beetje kritiek, resulteert direct in een agressieve grote waffel, en wel een hoop kritiek naar anderen. Vind de borstvoeding eigenlijk al zwaar genoeg zodat alle andere klussen in huis nu op mij aankomen. Van luiers wisselen tot koken en opruimen. Ze is te moe om een luier te wisselen maar het leuke in bad doen 5min later is ze weer helemaal bij bijvoorbeeld. Ik zit tegen een kookpunt aan en zo meteen barst de bom. Ik heb gelukkig een freelance baan en heb opdrachten wat afgehouden zodat ik wel wat tijd heb.
iemand die dit soort gedrag herkend en gaat dit weer over. Ik kan me voorstellen dat ze moe is, elke 3 uur voeding geven, ook 's nachts, is absoluut geen kattepis. Ben bereid een heleboel te doen maar waar ligt de grens?
Er voor haar zijn
want het is blijkbaar heel zwaar. Alles wat je nu voor haar kan betekenen bouwt iets op wat in de toekomst heel veel waard is om op terug te kijken.
En haar heel veel laten praten, over wat er bij de bevalling gebeurde, hoe ze zich voelde, wat jij voelde en dacht, wie wat toen zei etc etc. Samen dit doen !
Prenatale depressie
Kan dat het misschien ook zijn? Gevolgd door ppd. Heel goed om naar de huisarts te gaan volgens mij!
Bloedarmoede
Je zei ergens dat ze ook al tijdens de zwangerschap bloedarmoede had? Dat kan dit gedrag zeker veroorzaken. En het kan dus één van de factoren zijn die leiden tot een postnatale depressie. Toen ik erg sterke staalpillen kreeg, was ik binnen 3 weken van de depressie (en het gekat) af. Ik heb me dus nog wel heel lang heel erg moe gevoeld. Ik moest me tot alles toe dwingen, en eigenlijk voel ik me pas sinds zo'n half jaar geleden weer echt m'n oude actieve vrolijke zelf (en m'n jongste is sinds februari 2 jr).
Laat je nog even weten wat de resultaten van het gesprek en bloedonderzoek zijn? Zorg in elk geval dat er niet zomaar antidepressiva voorgeschreven wordt zonder een bloedonderzoek. Dat wilde mijn huisarts doen (en kwam toen gelijk met dat ik per direkt moest stoppen met borstvoeding geven, want dat ging niet samen... Terwijl er dus WEL antidepressiva zijn die samengaan met borstvoeding), terwijl ik dus geen antidepressiva nodig had, maar staalpillen. Gelukkig had ik een beetje huiswerk gedaan...
Anyway, succes en sterkte!
Rein
Goed dat je de weg naar dit forum hebt gevonden.
Zoals je inmiddels begrepen hebt zijn er veel mensen hier die je situatie herkennen, die niet alleen kunnen melden dat dit Tijdelijk is maar die ook nog een Goede Afloop in de boeken hebben staan.
Blijf dus vooral terugkomen, niet om ons te onderhouden maar om verder te profiteren van onze ervaringen mocht je daar behoefte aan hebben... we zitten ervoor.
Ik vind het leuk dat we een keer met onze Ouwe Koeien iemand van dienst kunnen zijn en ik gun je van harte dat het snel beter moge gaan.
Heimwee?
Je schrijft dat je vriendin sinds vier maanden in Nederland is en sinds de 6e maand van de zwangerschap is veranderd. Dus vrij vlug nadat ze in Nederland is komen wonen. Misschien valt het hele emigratie verhaal haar gewoon heel erg tegen? Misschien mist ze haar ouders, familie, land en heeft ze gewoon heimwee? Daar kan je ook behoorlijk depressief van worden.
Ik vind hoe jouw vrouw zich gedraagt niet kenmerkend voor een net bevallen vrouw dus het kan best zijn dat er heel wat anders aan de hand is.
Probeer inderdaad eerst samen uit te sluiten of het iets fysiek is (bloedarmoede of wat anders) en daarna kan je verder kijken naar de psychische kant.
Spreekt ze al goed Nederlands? Anders is het geen gek idee om te kijken of je een Russisch sprekend vertrouwenspersoon voor haar kan vinden. Misschien via een Russische vereniging in Nederland?
Maylise
Moeilijk!
Rein,
om te beginnen heel veel sterkte! Voor jou en voor je vrouw natuurlijk.
Het begin is zo moeilijk, en ik kan me voorstellen voor jouw vrouw (en daarmee ook voor jou dubbel moeilijk) omdat ze hier nog maar zo kort woont.
Ik herinner me ook de eerste week, dat ik dacht 'waarom heeft niemand me dit verteld!', ik was boos en voelde me voor de gek gehouden. De pijn die je hebt na een bevalling en die nog dagen of langer duurt, waardoor je niet gewoon naar de wc kunt, op een stoel kunt zitten enz. Hoeveel je van je baby houdt en hoe moeilijk het daardoor is, door de onzekerheid of je het allemaal wel goed doet. Borsten die pijn doen enz. enz., de vermoeidheid...
Ik denk dat ik het helemaal niet fijn had gevonden om in een ander land te bevallen. Het is al moeilijk genoeg (fysiek en mentaal).
Maar dan de zonzijde: ja het gaat over. Bij mij werd het na een week of 10 beter. Ik kreeg handigheid in de borstvoeding, de baby groeide, er kwam meer regelmaat in de dag enz.
Dingen die mij hielpen:
- man op zolder slapen. Voor hem, zodat hij overdag fit was, maar ook voor mij. Dan kon ik 's nachts tenminste rustig rommelen/voeden, zonder bang te zijn dat man wakker werd
- vitamine B
- zoveel mogelijk slapen
- ritme proberen te vinden gedurende de dag. Hierbij heb ik veel gehad aan het boek 'de tevreden baby'. Er staat ook veel onzin in (volgens mij), maar ik had veel aan de schema's. Niet dat ik me er helemaal aan hield, maar het gaf me een idee hoeveel slaap een baby nodig heeft.
- steun van man m.b.t. de borstvoeding, ben ik achteraf echt heel blij mee.
Heel veel sterkte! Goed trouwens dat jullie naar de huisarts gaan.
Gr. Wiggie
Twee major life events samen
Zwaar voor jou, maar het lijkt me ook moeilijk voor haar. Door die emigratie heeft ze waarschijnlijk nog een beperkt sociaal vangnet. Omdat jij thuis werkt leunt ze natuurlijk enorm op je.
Ik vraag me af of het contact met andere buitenlanders zal helpen. Natuurlijk zijn er ook enthousiaste types bij, maar vaak kunnen expats ook samen lekker een potje kankeren op het land waar ze zijn. Aan de andere kant maak je wel weer sneller contact omdat iedereen op zoek is naar nieuwe vriendinnen. Is er geen internationale vrouwengroep bij jullie in de buurt?
Volgens mij moet ze een zo actief mogelijk programma voor zichzelf bedenken. Bijv. op maandag babyzwemmen, dinsdag koffiedrinken bij vrouwengroep, enz.
Had ze in Rusland een goede baan? Dat lijkt me namelijk ook heel moeilijk te verteren. Misschien moet ze weer wat aan haar scholing doen? Spreekt ze al wel goed Nederlands. Een cursus Nederlands is ook een goede manier om anderen te ontmoeten. Ik heb zelf Nederlands les gegeven en had een keer een Russin in de groep die net een baby had gekregen. Ze studeerde elke avond van negen uur tot twaalf uur. Ik vond haar ongelooflijk!
Ik hoop dat je de kracht kunt opbrengen haar te ondersteunen. Het lijkt me voor jullie allebei zo een moeilijke situatie.
Beetje begrip
Een beetje begrip voor je vrouw is wel op zijn plaats! In plaats van boos worden en ruzie maken kun je beter een goed gesprek aangaan met haar.
Doorwaakte nachten en borstvoeding geven is gewoon ontzettend zwaar. Van slaaptekort en fysieke uitputting word je chagrijnig.
Mariëlle
Misschien moet je Rein's posting van Ma, 14 Juni 2010 17:33 eerst even lezen, voordat je een oordeel velt? Hij maakt op mij in ieder geval absoluut niet de indruk dat hij niet probeert zijn vrouw te begrijpen en dat hij niet met haar in gesprek wil gaan. Hij zoekt nu zelfs professionele hulp.
Ervaring
Ik heb inmiddels voldoende ervaring op diverse fora om de simpele kritiekgevers eigenlijk te kunnen negeren en te focussen op constructieve bijdragen.
Inmiddels is er een bloedtest gedaan, we wachten nog op het resultaat.
We slapen inmiddels apart al is lekker knuffelen voor ik naar de overigens heerlijk liggende bank ga er nog altijd bij. Het betekend gewoon dat ik de nacht goed slapen kan en dus overdag gewoon fitter ben en me niet meer zo snel irriteer. Dat is al een enorme winst. En ik probeer haar idd ook het huis uit te krijgen, al is dat wat lastiger. Aansluiting in een vreemd land is gewoon moeilijk en al spreekt ze engels, als er 10 Nederlanders, bij elkaar zitten, dan wordt er toch geen engels gesproken. Ik zelf moeite dan om in het engels te blijven praten. Ze leert inmiddels goed nederlands, verstaat al een hele hoop, maar goed het moet nog meer worden natuurlijk en spreken is lastiger.
En die knuffels voor het slapen gaan doen ook een hele hoop goed. We zaten eigenlijk in een neergaande spiraal die nu doorbroken is. Mede door de tips/adviezen/commentaren hier.
Precies rein/tip nachtrust
ik denk dat veel mensen hier die ook een lastige kraamtijd hebben gehad prima begrijpen hoe snel het weer kan omkeren, en ook hoe korzelig je kunt gaan typen met ultraslaaptekort. Maar goed, ik val wat in herhaling.
Wou alleen nog een tip geven. Veel babies krijgen huiluurtjes tussen 6 weken en 3 maanden (en daar zijn jullie nu bijna). Het kan dan handig zijn om de nacht een beetje te delen. Mogelijkheden zijn beperkt door borstvoeding, maar je kan bijvoorbeeld om negen uur je vrouw naar bed laten gaan zodat ze iig tot de volgende voeding om 12 uur kan slapen, en daarna doet zij de rest van de nacht.
Onder het motto alle kleine beetjes helpen.. af en toe een paar uur aan een stuk slapen scheelt al heel erg, en op deze manier heb je er allebei profijt van.
Succes met alles verder..
Goed nieuws, rein
Als ik het zo lees gaat het volgens mij wel goedkomen. Je verplaatst je in haar situatie en achtergronden en bent bereid er samen aan te werken, ik denk dat dat op zich al goed doet.
Doorslapen
Ik lees bij 'algemeen' , dat jij nu door kan slapen en er beter tegen kan. Fijn. Maar zij? Neem jij de voedingen over in het weekend, zodat zij ook eens door kan slapen? Haar breekt het slaaptekort waarschijnlijk net zo op als jou.
Enne, kritiek over schoenen in de gang, joghurtschaaltjes, en open doekjesdoosjes?? Tjonge, steek je hand eens in eigen boezem. Doe wat extra's om haar door de moeilijke tijd heen te helpen, en klaag niet over onnozele dingen.
Halen en brengen
Mijn man deed af en toe de nacht. Hij haalde baby bracht baby bij mij in bed. Lette op dat ik niet over baby heen rolde en legde baby terug in bed. Ik wist soms 's ochtend niet dat ik gevoed had. Zalig....zo af en toe..
Enne Rein ik weet niet waar je woont maar ook in onze stad is een heel behoorlijke russische gemeenschap.. Misschien toch eens zoeken. Volgens mij is effe je eigen taal zalig in deze tijd!
Mijk
Kolven
Ja natuurlijk, kolven.Ik had wel gelezen dat ze borstvoeding gaf, maar dat ik dan bedoelde dat ze zou kolven leek me zo logisch.. En misschien lukt het bij Reins vrouw wel. Bij mij ging het ook moeizaam, maar toen ik ging werken moest het wel. En niet prettig?, tja,'s nachts 2x opstaan vindt ook niet iedereen prettig.
Over gaan op flesvoeding kan ook nog, maar ik kan me voorstellen dat ze daar geen zin in heeft.
Ik erger me eraan dat Rein zijn vrouw een klagende diva noemt, het mens zal gewoon doodmoe zijn, en dan zou je bij mij ook niet moeten komen zeuren over schoenen of over dekseltjes die openstaan (en dat terwijl hij het al 3 keer heeft gezegd,dat klinkt erg schoolmeesterig: foei toch vrouw van Rein, leer je het dan nooit? ,)
Wanneer dan kolven
dat moet toch 'snachts anders knap je. En als je er dan toch uit moet is zo'n babie wel zo gezellig 
baby is pas 3 weken dat is toch wat anders dan 10 weken...
Je hebt gelijk mijk
Je hebt helemaal gelijk, ik was even de stuwing vergeten.... Het is ook alweer 11 jaar geleden hier. Het halen en brengen van je baby is een betere oplossing, dat deed mijn zwager ook altijd. Mijn man helaas niet en ik kan me de enorme vermoeidheid van de gebroken nachten nog heel goed herinneren.
En na 3 weken ben je nog maar net hersteld van je bevalling.
Nachtdienst
Is hier ook even geleden (kinderen 10 en 12), maar volgens mij heeft mijn man altijd de kinderen uit bed gehaald, verschoond en naast mij gelegd en ze daarna weer teruggelegd. Of was het verschonen na het voeden? Geen flauw idee meer. Je moet er overigens als vrouw wel uit want je moet voor het voeden plassen ivm krimpen van de baarmoeder meen ik me te herinneren, maar terwijl ik ging plassen haalde hij de baby. Dat verschonen zijn we ook mee gestopt toen de kraamhulp weg was, zo min mogelijk leven in de nacht, alles in het donker en niet verschonen. Alles op de automatische piloot eigenlijk, soms wisten we 's ochtends niet meer of de baby wakker was geweest (even aan je borsten voelen en dan weet je het wel hoor), maar ik ben ook wel eens wakker geworden 's ochtends met ontblote borst me in verwondering afvragend hoe die baby naast me kwam. Ja ik weet't is niet verstandig, maar was niet met opzet gebeurd. 't Is dat ze met 6 weken doorsliepen anders denk ik dat man er wel mee gestopt was uiteindelijk. Ik heb de eerste 6 weken ook niet veel meer gedaan dan baby voeden en baby in bad, de was en het avondeten. Wel elke dag een wandelingetje, maar ook tot 12 weken elke middag een middagdut van 2 uren, toen moest ik weer aan het werk, maar in het weekend deden we gewoon met zijn allen een middagdut. Toen nummer 2 een paar maanden was reduceerde dat tot de zondagmiddag, heerlijk allevier 2 uurtjes plat, tot de oudste met slaapje stopte, maar dat deed hij pas toen hij bijna vier was.
Dat zou dus mijn advies zijn, zorg dat je vrouw elke dag een middagdutje doet en doe er zelf ook een in het weekend. Kom je niet in slaap, dan ga je gewoon op de bank liggen met de tv aan, werkt altijd bij mij op elk moment van de dagen zo deed mijn man het ook altijd destijds, je hebt met name op zondagmiddag heel slaapverwekkende programma's.
Samen slapen en kolven
hoezo niet verstandig? Het kan heel veilig, je moet alleen wel even googlen om te kijken hoe het veilig kan.
's nachts bed uit om naar de wc te gaan voor voeden heb ik nog nooit gehoord. Ook niet gedaan, ik sliep liever 
En kolven bij 3 weken is niet aan te raden, dan ben je nog druk bezig met de borstvoeding op baby in te stellen. Daar kun je dus beter nog even mee wachten.
Trouwens, lees alvast je goed in over regeldagen, zodat jullie niet voor vervelende verassingen komen te staan! Dan heb je opeens een baby die de hele tijd huilt zonder enige duidelijke reden, maar dat is dus een beetje om de borstvoeding up te boosten!
Enne, ik vind het juist harstikke lief van je dat je zo je best doet om advies in te winnen, en duidelijkheid te krijgen. En ik denk dat je vrouw meer aan je heeft als je goed slaapt, en dat je haar overdags dan een paar keer lekker kunt laten slapen! Goed idee. (Mijn man sliep overigens altijd overal doorheen, ook al was het "zijn beurt" om wakker te worden )
Je lijkt me ook een lieve man...
het komt vast wel goed. Nog een tip: als iets binnen een minuut verholpen kan worden, doe het dan zelf ipv op de ander mopperen. Oftwel bedek het met de mantel der liefde. Dat scheelt ergenissen over schoenen op de gang enz. Maar je niet ergeren is ook makkelijker als je genoeg slaap krijgt.
Bloos
dank je liat
met al mijn beperkingen als man probeer ik toch mijn best te doen
Capaciteiten zal je bedoelen rein!
Als er één situatie in het leven is waarin je elkaar mooi kunt aanvoelen en elkaar kunt aanvullen/versterken dan is het wel deze periode.
Alleen als je allebei de ander de ruimte geeft om zijn sterke kanten in te zetten is een uitdagende babytijd goed door te komen.
Dus go go go!
En?
Hebben jullie de resultaten van het bloedonderzoek gehad? En ben je al een beetje uitgerust van het apart slapen? Hoe gaat het met je vrouw?
Moe-der
Niet iedereen kan goed tegen slaaptekort. Misschien kan Rein er slecht tegen, net zoals zijn vriendin. Enne, eigen ervaring, als je moe bent door gebroken nachten, zijn rondslingerende schoenen en openstaande doekjesdozen enorme bergen. Waar je niet overheen kunt kijken. Ik kan me nog herinneren dat ik in huilen uitbarstte als mijn man zijn werktas op de verkeerde plek neergezet had. Belachelijk inderdaad. Maar Rein, als je het 'samen' weer gevonden hebt, komt het wel goed.
Andersom ook
Maar andersom geldt het net zo goed. Als je al op je tandvlees loopt kan het gezeur over openstaande doosjes of een schaaltje wat niet in de afwasmachine is gezet net de druppel zijn. En vooral de opmerking: "terwijl ik het al 3 keer had gezegd" schoot me in het verkeerde keelgat. Alsof je bestraffend tegen een klein kind praat.
En regelen dat je zelf beter slaapt, tja, fijn, maar zij moet ook kunnen bijslapen en minder moe kunnen worden, en daar lees ik niks over.
Ik herinner me de babyperiode
als vooral een soort onderhuidse strijd van wie er nou mocht uitrusten (tussen mij en mijn man). Sterkte!
