Oppassen op dochter van vriendin
Een vriendin van mij is alleenstaande moeder. We hebben elkaar via onze kinderen leren kennen, onze dochters zitten bij elkaar in de klas en zijn vriendinnen. Wáren vriendinnen moet ik zeggen... Vorig jaar was de dochter van mijn vriendin een vaste middag na school bij ons. Mijn vriendin pikte haar dochter na haar werk bij ons op. Ze kwamen zo vaak bij elkaar over de vloer, ook logeerpartijtjes over en weer... dat ik meteen heb toegezegd dat ze een middag bij ons kon komen toen mijn vriendin meer ging werken. Het ging prima, tot de vriendschap tussen onze dochters om onduidelijke redenen bekoelde... ik heb daar natuurlijk wel met mijn dochter over gepraat, maar dan kreeg ik antwoorden als: 'Ze is soms zo irritant, betweterig, heilig boontje, etc.'. Heel vervelend dat ik achteraf merkte dat ze ruzie hadden gehad op school en mijn dochter zei: "Ik wil niet dat je bij mij komt vanmiddag!", terwijl het meisje geen keuze had... de afspraak was dat ze bij ons kwam en haar eigen moeder werkte. Mijn dochter vertelde daar thuis niet over maar haar dochter wel. Mijn vriendin heeft me erop gewezen en ik heb er meerdere malen over gepraat zonder dat er echt iets verbeterde. Ten slotte kwam ik tot de conclusie dat het niet werkt... het is toch heel anders dan een vrijblijvende speelafspraak. Haar dochter is altijd welkom als ze allebei willen afspreken... maar niet omdat het structureel niet anders kan.
Mijn vriendin is boos op mijn dochter geworden die daar van overstuur raakte. En verwijt mij dat ik mijn dochter heb opgevoed tot een egoïstisch monster en dat ik het maar makkelijk heb met een eveneens part-time-werkende man zodat we geen kinderopvang nodig hebben. Zij is zelf kostverdiener en dochter gaat nu 3 middagen naar de bso (toen haar dochter nog bij mij kon komen dus maar 2 middagen).
Ik weet niet, enerzijds voel ik me schuldlig, anderzijds vind ik het niet mijn verantwoordelijkheid.... Nog een jaartje en ze gaan naar de middelbare, maar met de vriendschap komt het waarschijnlijk niet meer goed.
Die boosheid
richt ze nu op jou en op je dochter maar het is eigenlijk gewoon een reactie op het feit dat ze er de pest in heeft dat ze nu iets anders heeft moeten regelen. Dus trek het je vooral niet persoonlijk aan, het is echt niet terecht. Het is natuurlijk ook allemaal besty stressy voor je vriendin als je het door haar ogen bekijkt.Misschien spelen kosten van bso ook een rol. Ik zou dat ook zo aan je dochter uitleggen en verder geen woorden aan vuil maken.
Ennuh... als ze volgend jaar naar het VO gaan: kan dochter dan niet alleen thuis blijven?
Je hebt het ook goed
Maar dat heeft er toch niets mee te maken? Jij hebt haar een tijdje geholpen, nu lukt dat niet meer, en moet ze een andere oplossing zoeken. Daar heb je toch ook bso voor?
Vriendschappen kun je gewoon niet afdwingen, en als het tussen die 2 niet lekker loopt, dan gaat het gewoon niet hoor. Ik zou jezelf geen schuldgevoel aan laten praten. Je bent geen betaalde oppas waarmee ze een contract afgesloten had. En zelfs die kunnen op een gegeven moment opzeggen.
Leg het naast je neer.
De bedorven vriendschap tussen jullie dochters dreigt nu ook jullie vriendschap te verpesten. Je vriendin is op een botte manier uitgevallen en verdedigt haar kind, en baalt er waarschijnlijk van dat ze overal alleen voor staat en nu extra bso-kosten heeft. Maar je hoeft je niet schuldig te voelen, jouw aanbod was vrijwillig en gratis. Als je haar dit op een rustige, vriendelijke manier weet duidelijk te maken is jullie vriendschap gered. Verder ben ik het eens met de voorganger die zegt dat een kind van die leeftijd best eens een keer alleen thuis kan zijn.
Ja maar
Het is toch ook jouw vriendin?
Kun je het niet loskoppelen. Dochter van je vriendin komt niet bij je dochter spelen, maar jij past gewoon gratis en voor niets op het kind van je vriendin.
En ze dan een beetje gescheiden houden. Ik pas ook wel eens op de kinderen van mijn vriendin zonder dat mijn kinderen daar een rol in spelen. En een andere vriendin past ook wel eens op mijn kinderen (weliswaar betaald) zonder dat haar zoon daar in betrokken wordt.
Dat leeft dan gewoon langs elkaar in huis. En als het leuk is doen ze iets samen en anders gaat iedereen iets voor zichzelf doen.
Kun je het niet op die manier oplossen? Het is immers nog maar een klein jaartje.
Kan me namelijk goed voorstellen dat je vriendin dit niet leuk vindt.
Nee rosase
Daar zou Dubio haar dochter in mijn ogen ernstig mee te kort doen. Wat jij beschrijft de ik ook wel eens, aar dan gaat het om één keertje uit de brand helpen. Als dit structureel is, ga je in mijn ogen voorbij aan het feit dat je dochter een individu is met een eigen leven. Stel je voor dat je man elke week een collega meebrengt om te komen eten omdat die o zielig alleen is ... Daar wil jij dan toch ook iets over te zeggen hebben . Of niet?
O ja
Ik vind trouwens wel dat je vriendin de tijd moet geven om iets te regelen. Zo lang zal dochter zich moeten 'schikken.'
Cato
Dat is niet hetzelfde. Als zo'n man (of vrouw) bij ons komt mee-eten is het de bedoeling dat ik me daar ook mee bezighoudt. Daar kun je je niet aan onttrekken.
Dochter van dubio kan toch best eenmaal in de week een uurtje of twee op haar kamer spelen, bij een vriendinnetje spelen, tv kijken, computeren of wat dan ook? En bovendien vind ik ook dat je je kind moet leren dat leven en laten leven soms de beste optie is. Wat dat betreft vind ik ook wel dat de vriendin van Dubio een punt heeft.
Is het nu echt zo erg tussen die twee meiden dat ze niet eens een uurtje of twee samen in een huis kunnen doorbrengen? Mij lijkt namelijk dat als Dubio bij dochter de druk ervan af haalt en haar dus het idee geeft dat ze niets met dit meisje moet anders dan haar negeren dat de situatie al veel beter wordt.
Pff
Nou, daar zou ik dus echt geen zin in hebben hoor. Jeetje, je bent verdorie toch niet verplicht om structureel op de dochter van een vriendin te passen en moeilijk te gaan lopen doen, en dat nog voor nop ook? Nee, ik zou ze een paar weken de tijd geven om iets anders te regelen (en dat is er blijkbaar al) en dan mee kappen hoor.
Wat wil jij? -afgezien van je dochter
Lastige situatie die speelafspraken/ oppas deals. Ik heb ze ook wel eens, maar zou er nooit structureel aan beginnen. Precies om de reden waar jij nu mee zit.
Hoe dan ook, die boosheid van je vriendin vind ik echt ongepast. Als ze dat echt zo heeft gezegd tegen jou en/of je dochter.... dat kan ze je niet verwijten.
Dat de vriendschap tussen de twee dames is bekoeld, kan gebeuren. Maar zij komt daarmee in een lastig pakket, die in feite niets met jullie vriendschap en de vriendschap van jullie dochters te maken heeft. Ik kan me voorstellen dat je samen als ouders dit bespreekt en hiervoor een oplossing probeert te vinden. Even los van de dochters.
En wat wil jij trouwens? Want het is ook jou vriendin en je hebt inmiddels ook een band opgebouwd met haar dochter. Zou jij de oppasmiddag wel willen doorzetten? Gewoon omdat jij haar graag uit de brand helpt? In dat geval zou ik je dochter mss proberen uit te leggen hoe de situatie zit. "X komt die middag omdat haar moeder, mijn vriendin, er niet is." Je dochter staat daar los van, en kan gewoon haar eigen gang gaan. (maar ideaal is het niet)
Alleen kan ik me best voorstellen dat je na die boze uitval en verwijten van die vriendin daar al helemaal geen zin meer in hebt.
Succes ermee, groet,
LindaJ
Niet goed afgesproken
Jij zegt dat je hebt toegezegd dat vriendins dochter een middag per week bij jullie kon zijn, dat jij op haar zou passen. Daar rekent ze dus op. Omdat het niet meer botert tussen jouw dochter en haar dochter wil je van de afspraak af. Misschien zag jij het vrijblijvender: zo lang de meiden het gezellig hebben kan ze die middag bij jullie zijn. Je vriendin zag het als opvang, jij misschien als gezellig voor je dochter. Jullie hadden er verschillende verwachtingen van. Het is niet aardig van je dochter dat ze tegen dat meisje heeft gezegd: ik wil niet dat je vanmiddag bij mij komt en het is niet aardig van je vriendin dat ze zo uitgevaren is tegen jouw dochter.
Je hebt er nu niets meer aan, maar je had 'spelen met je dochter' en 'opvang' los van elkaar moeten zien. Ik heb vijf jaar een middag per week opgepast op de dochter van een vriendin. In die vijf jaar zijn mijn dochter en de hare in meer en mindere mate bevriend met elkaar geweest. Maar als mijn dochter geen zin had in dat meisje, had ze pech. Dan zei ik dat meisje niet in de hoedanigheid van haar speelmaatje kwam, maar als mijn oppaskind. Ze hoefden ook niet persé met elkaar te spelen, ze mochten ook individueel gaan tv kijken of tekenen.
Ik zou met je vriendin even praten over de verschillende verwachtingen die jullie van de afspraak hadden en excuses aanbieden voor het gedrag van je dochter. Hopelijk biedt zij dan haar excuses aan voor haar gedrag jegens jouw dochter.
skik
Maar rosase
ik zie het verschil niet zo. Voor jouw dochter voelt het net zo. Als jij een hekel hebt aan die collega en jou man zou zeggen. Nou, dan neem jij toch een bord eten mee naar boven en kom je weer naar beneden als hij/zij is vertrokken. Zou je dat prima vinden?
Je neemt het gevoel van je dochter niet serieus. het meisje is al 11/12; geen kleuter. En ... ze kan op die dagen moeilijk een ander vriendinnetje bij haar thuis vragen. Dan moeten ze vriendin gaan 'buitensluiten'. Dat vind ik dan weer een NO GO.
Nogmaals: voor een keertje: okay inschikken, Structureel: NEE.
Dubbel
Het ligt er een beetje aan hoe eea is afgesproken toendertijd. Het lijkt er iid op dat verwachtingen toen verschillend lagen. Misschien dacht je vriendin dat jij haar echt een dienst wilde bewijzen. Terwijl jij misschien dacht; ach, ze spelen toch, dus leuk voor mijn dochter. En ik lees een beetje dat er een soort van machtspelletje gaande was tussen de dochters; wellicht wilde jouw dochter duidelijk maken dat zij het voor het zeggen had. (hetgeen ook bleek?)
Hier in huis merk ik dat het niet zo is dat er óf vriendschap is, óf niet. Er zijn tijden dat vriendschappen iid wat bekoelen, maar soms komt het contact weer terug. Op deze leeftijd zijn kinderen mi nog zoekende, en neem ik eea niet al te serieus. Ik zou er dan ook voor gekozen hebben (zoals ik je verhaal iig lees) om de meiden wat apart te laten zitten, ze heel duidelijk te hebben gemaakt hoe de verhoudingen liggen (geen verplichte speelafspraakjes maar oppas, dus vooral ook duidelijk maken aan je dochter) en wellicht was het contact na een tijdje dan weer hechter geworden, of gewoon niet. De boel lijkt nu echter aardig geescaleerd, lijkt me lastig nu nog verder te kunnen.
Niet structureel; nee, daar heb ik persoonlijk ook niet zo'n zin in. Maar ik begín er ook niet aan. Wel incidenteel, en dan klaagt dochter hier ook weleens. Maar dan heeft ze pech gehad. (als ze net geen zin heeft in het vriendinnetje waar ze vorige week nog zelf mee afgesproken heeft!) en dan spelen ze uiteraard toch leuk doorgaans.
Eens met moeder
Hoi,
Door de posting van Moeder moet ik denken aan een oplossing die ik in m'n omgeving ken: gezinnen wonen vrijwel naast elkaar en hebben de afspraak dat ze op maandag en dinsdag elkaars kinderen opvangen. Het zijn een jongen en een meisje, groep 6 en 7 op dit moment.
Maar 'opvangen' wil dit zeggen: de ene ouder staat te wachten op het schoolplein, beide kinderen komen naar hem/haar toe en zeggen wat ze willen doen. De een wil vriendje meenemen, de ander wil bij iemand spelen, etc. Ook moet 1 vd 2 sporten eind van de middag. Dit wordt gewoon allemaal geregeld, alsof die ouder 2 kinderen heeft die allebei wat anders willen.
Er hoeft dus helemaal niet samengespeeld te worden, hoewel ik weet dat toen de twee kinderen kleiner waren, dit wel veel gebeurde.
Het wordt gezien als een prima oplossing voor beide gezinnen.
Ik zou me kunnen voorstellen dat je dit als gezin voor een andere (alleenstaande?) ouder zou kunnen doen, bijvoorbeeld niet tegen betaling, maar dat - als de vriendschap er wel is - jouw dochter af en toe meegenomen wordt met een uitje o.i.d. of tegen een andere blijk van waardering.
Maar dan moet je het gesprek wel 'open'gooien en je dochter uitleggen dat het een prima werkende afspraak kan zijn zonder 'samenspeel'verplichting, maar gewoon als handige oplossing voor die moeder en dat het geen pas geeft voor haar om daarover te klagen op die manier. En die moeder moet accepteren dat jouw dochter en haar dochter niet aan elkaar vast zitten.
Groet,
Angela
Ik kan me
de reactie van die moeder wel voorstellen. Jullie hadden destijds duidelijke afspraken moeten maken en daar loopt het nu op mis. Je schrijft in het bericht dat je meteen hebt toegezegd dat dochter bij jou kan komen op de woensdag. Dan vind ik dat je wel een verplichting aangaat want blijkbaar heeft vriendin de BSO middag opgezegd. Dan vind ik het niet meer dan normaal dat je haar de kans geeft om iets anders te regelen en nu maar hopen dat de BSO plek heeft. Ik kan me de reactie van die vriendin wel voorstellen. Ok, is niet netjes wat ze heeft gezegd maar dat zijn de emoties. De reacties die ik hier lees, zo van, tis niet jouw probleem vind ik niet terecht.
Oppassen
Ik vang ook regelmatig een kind van een vriendin op. Dat is een afspraak tussen mijn vriendin en mij. Mijn kinderen staan daar buiten. Of ze het nu wel of niet leuk vinden dat X komt maakt niks uit.
Er zit een groot verschil tussen speelafspraken en opvang. Als mijn kinderen kiezen om een andere kind uit te nodigen om te spelen dan is dat vrijwillig en vrijblijvend omdat ze het leuk vinden. Als ik een structurele afspraak met een vriendin maak om haar kind op te vangen dan heb ik een morele verplichting naar mijn vriendin toe om dat kind ook op te vangen. Anders had ik die afspraak niet moeten maken of ik had er voorwaarden aan moeten stellen. Als ik dat niet doe dan is het logisch dat mijn vriendin er vanuit gaat dat ik haar kind opvang.
Het kind van mijn vriendin is van dezelfde leeftijd als mijn tweeling maar heel close zijn ze ook niet. Mijn kinderen spelen wel met haar maar het zijn geen echte goede vrienden. Dat geeft ook helemaal niet. Ze hoeven ook niet samen te spelen. Het gaat maar om een paar uur en eer we thuis zijn en een snack hebben gehad is er misschien nog 1,5 uur effectieve speeltijd. Soms doen ze met elkaar een spelletje, soms gaan ze apart van elkaar wat doen. Het meisje speelt overigens meer met mijn jongste kind dan met de kinderen die dezelfde leeftijd hebben.
Ik neem even aan dat Joyeux Dubio is. Toch doet dat er niet toe. Jij hebt aangeboden om dan voortaan op te passen dus ga je een verplichting. Wat ik al eerder noemde. Jullie hadden toen goede afspraken moeten maken dan was je dit voor geweest. Nu rekent vriendin er op en ik vind het niet netjes om dat per direct op te zeggen. Ik kan me van je vriendin wel voortstellen dat ze niet blij is met de situatie.
Voor de duidelijkheid...
... hoe het gegaan is. Mijn vriendin heeft in eerste instantie 2 middagen nso gevraagd omdat ik aanbood (of nou ja, ze vroeg het en ik vond het prima) 1 middag vast op te passen. Ik heb natuurlijk gezegd dat haar dochter hier zo lang kon blijven, als er een wachtlijst zou zijn! Maar vriendin was zo boos dat ze de wachttijd op een andere manier heeft ingevuld (andere mensen steeds voor 1x ingeschakeld, alleen naar huis laten gaan en zelf wat met uren kunnen schuiven/thuiswerken). Inmiddels heeft ze ook een plek voor 'mijn' middag.
Ik vond zelf ook dat de meiden niet per sé samen hoefden te spelen. Maar dan had mijn dochter iemand anders en dat ging niet goed met z'n drieën. Zat ik met haar dochter een spelletje te doen en mijn dochter zat met haar speelvriendinnetje op haar kamer. De dochter van mijn vriendin mocht uiteraard ook afspreken, maar ze is vrij eenkennig dus had niet zoveel mogelijkheden. Bovendien zat mijn vriendin er bovenop, zodra ze binnenkwam vroeg ze of dochter een leuke middag had gehad en het leek alsof ze mij daar verantwoordelijk hield... 
Ze vond het ook scheef dat haar dochter niet in haar eigen omgeving was en alleen kon spelen met speelgoed van mijn dochter. Opperde ik dat ze een boek van huis meenam (ze leest graag) maar dan was het weer te druk in mijn huis. (Ik heb nog 2 kinderen, haar dochter is alleen dus die drukte niet gewend). Dus om de vraag te beantwoorden... ik wilde mijn vriendin helpen, maar heb deze afloop niet voorzien.
Is het nog wel je vriendin?
Volgens mij is er al te veel kwaad geschied. Als iemand naar mij van die jaloersige opmerkingen zou maken over dat ik een makkelijk leven heb met een parttime werkende man en ook nog zegt dat mijn dochter een egoistisch monster is, dan zou de vriendschap over zijn. Zo te lezen heb je echt je best voor haar gedaan, maar je krijgt er niet echt veel waardering voor terug.
Jammer hoe het gelopen is
maar dit had je niet van te voren kunnen voorzien. Je bied een vriendin een vriendendiest om op haar dochter te passen, dit blijkt uit eindelijk niet te werken en geeft aan dat ze naar een andere opvangmogelijkheid moet zoeken terwijl je tot die tijd nog gewoon op wil blijven passen. Dan krijg je nog stank voor dank en wordt je dochter voor monster uitgemaakt en moet jij haast schuldig voelen dat jij een partner hebt die parttime werkt zodat jullie zelf geen BSO nodig hebben.
Wat ik verder niet snap is dat dochter van vriendin niet gewoon een middagje alleen thuis kan zijn als ze in groep 8 zit. Mijn kinderen gaan op die leeftijd al lang niet meer naar de BSO.
--Ze vond het ook scheef dat haar dochter niet in haar eigen omgeving was en alleen kon spelen met speelgoed van mijn dochter. Opperde ik dat ze een boek van huis meenam (ze leest graag) maar dan was het weer te druk in mijn huis--
Dat is op de BSO toch ook zo????
Okee dc
Dat zou ik misschien ook doen. Maar niet van de ene op de andere dag.
En anders misschien voor in geval van nood ofzo.
Tja dubio
Als ik het goed begrijp was jouw vriendin dus ook niet zo tevreden over de gekozen oplossing.
Klinkt allemaal niet zo positief namelijk. Ze kan niet spelen met haar eigen speelgoed, je huis is te druk. Dat klinkt eigenlijk alsof ze nogal wat noten op haar zang heeft.
In dat geval zou ik er ook niet veel voor voelen om gratis oppas te spelen. Het is wel jammer. Je biedt haar een vriendendienst aan, die redelijk eenzijdig is en dan krijg je ook nog de deksel op je neus.
Overigens vind ik ook dat ze je dochter nooit had mogen uitschelden. Dat zou voor mij wel een breuk waard zijn.
Rosase
Dat zei ik ook, paar weken (maand lijkt me een normale opzegtermijn voor iedere officiele en officieuse regeling) de tijd geven om iets anders te regelen. Maar dat had vriendin blijkbaar niet nodig, dus zo hoog zit de nood dan ook niet.
