Relaties Relaties

Relaties

Chesterfield

Chesterfield

11-11-2017 om 11:23

Partner krijgt diagnose ADD en Asperger

Ik woon al enkele tijd samen met mijn vriend, die eigenlijk al jaren compleet vastgelopen was op privégebied (scheiding + ruzie met familie)en werkgebied. Op mijn aandringen, ook doordat ik zelf met veel moeite een manier moest vinden om te gaan met zijn eigenaardigheden, heeft hij contact gezocht met een psycholoog. Nu is er na een poos een diagnose gekomen. Partner heeft ADD en (een lichte vorm van?) Asperger.
Mijn vriend vertrouwt op zich de psycholoog wel, maar heeft ontzettend veel moeite met de diagnose. Hij is boos en opstandig. Ik begrijp het ook wel, het is niet niets en bovendien plaatst het de problemen van zijn eigen kinderen in een andere licht.
Ik sta dus aan de zijlijn en vraag me af wat er nu van mij verwacht wordt. We hebben volgende week een afspraak samen met de psycholoog (met toestemming van mijn vriend uiteraard).
Mijn vriend verandert niet doordat hij een diagnose heeft, het maakt juist een hoop dingen duidelijker, maar eerlijk gezegd komt Asperger als een donderslag bij heldere hemel. AD(H)D had ik wel verwacht, een vorm van autisme niet. Veel verandering in zijn gedrag kan ik waarschijnlijk dus niet verwachten. Wie hij is vind ik leuk, hoe hij zich (soms) gedraagt vind ik erg moeilijk.
Ik ben op zoek naar partners van mensen die een degelijke diagnose hebben om te weten wat ik kan verwachten van een therapie en van ons verdere leven samen.
Chesterfield

leerbaar

De opmerking "licht autisme" vind ik zelf nogal verwarrend. Ik weet ook niet goed waarom men het dan zo noemt. Want het is zo'n ingrijpend andere manier van in de wereld staan. Misschien noemen ze het wel zo om het verschil aan te geven met een 'rainman' type autisme.
Mensen met Asperger kunnen vaak wel heel kundig hun anderszijn maskeren door hun intelligentie. Om hun sociale struikelen te compenseren hebben ze vaak een heel arsenaal van soms opvallend charmante gewoonten en spreekvaardigheden. Dat is express ontwikkeld zodat je de onvermijdelijke foutjes makkelijker vergeeft.

Maar mensen met het syndroom van Asperger zijn wel leerbaar juist door hun cognitieve intelligentie. De zaak is, zeker bij ouderen, dat ze zichzelf informeren en een goed aanbod vinden aan het aanreiken van zelfinzicht en goed voorbeeldgedrag waar ze iets aan hebben. Je kunt daar soms zelf bij helpen door betrouwbaar te zijn, niet te emotioneel, en je aan te wennen om op je communicatiestrijl te letten. Een onderwerp tegelijk, niet zomaar droppen maar aankondigen of wachten tot het bij iemand zelf aan de orde komt. Vragen en navragen. Anders communiceren, als meer via mail of geschreven taal. Niet alles tot in detail willen communiceren.

Daar zijn websites over en boeken. Verdiep je er eens in.
Sommige ggz-instellingen hebben ook gespreksgroepen waar je iets aan kunt hebben voor paren waarvan een een vorm van autisme heeft. Maar de kwaliteit is moeilijk te beoordelen.

Ik had een collega die veel had aan therapie maar dat is dan maar 1 geval.

Maar verandering in zijn gedrag kun je zeker verwachten. Als hij de diagnose accepteert en met name zelf op zoek gaat naar inzicht en alternatief gedrag. En als jij hem beter leert begrijpen en daarop reageren.

Therapie

https://www.rd.nl/meer-rd/onderwijs/autisme-trekt-sporen-binnen-het-huwelijk-1.310200

De therapeut in dit artikel zou ik wel vertrouwen. Die lijkt het goed te begrijpen en sluit aan bij mijn ervaring.
Maar dan nog is het zaak om uit te komen bij de therapeut die de antwoorden in dit artikel aangeleverd heeft. Als deze praktijk nog andere hulpverleners heeft kunnen die wel helemaal de plank misslaan. De kwaliteit van de hulpverlening bij autisme is sterk wisselend.

Je hebt vaak het meeste aan hulpverleners die ook uit eigen ervaring, een ouder, een kind, broer of zus, ervaring hebben met iemand met autisme.
Tenzij ze daar natuurlijk veel frustratie aan opgelopen hebben.

En sommige mensen met het syndroom van Asperger hebben zoveel alleentijd nodig om te landen dat ze, naast hun werk, beter alleen kunnen wonen. Een LAT relatie is soms het hoogst haalbare. Zodat je elkaar treft op goede ontspannen momenten. En niet als er van alles onder druk staat.

Anoniem

Anoniem

11-11-2017 om 13:01

Groepen voor partners

De NVA, te breiken via http://www.autisme.nl, organiseert/organiseerde groeen voor partners.
Neem gewoon contact met ze op want ze kunnen je vast verder helpen.

Kaaskopje

Kaaskopje

11-11-2017 om 15:15

Voor jou ook fijn om te weten

Het is natuurlijk moeilijk dat je bepaalde dingen moet accepteren, maar het is wel duidelijk. De diagnose is nog vers. Ik zou nu niet teveel in zijn nek hijgen. Laat het eerst even bezinken. Als hij net als ik in dit soort situaties, zelf informatie zoekt over add en asperger, ziet hij misschien op den duur het nut van verdere stappen. Als dat niet zo is, zou je over een paar weken voorzichtig kunnen bespreken 'hoe nu verder?'. Als je het moeilijk vindt om hier in je eentje mee te tobben, zou je bijvoorbeeld op Facebook kunnen kijken naar groepen met mensen die in hetzelfde schuitje zitten. Gedeelde smart is halve smart .

Hierook

Hierook

11-11-2017 om 15:30

Communicatie

Hier is het goed als ik duidelijk vertel wat ik verwacht. Dus niet: waarom zie je al die rommel nou niet, maar een specifieke, vaste taak afspreken. En als ik behoefte heb aan een arm om me heen omdat ik verdrietig ben, dan zeg ik dat. Ik verwacht dus niet dat hij mijn gedachten leest. Volgens mij lopen op die verwachting heel wat relaties stuk, en niet alleen met autisten.

Boel

Boel

11-11-2017 om 15:53

Alleen kijk uit

Dat je jezelf niet in díe mate aanpast dat je jezelf kwijtraakt in zijn aandoeningen en je hetzelfde gaat gedragen of onnatuurlijk gaat gedragen.

Communicatie helpt niet altijd helaas.
Ja, hier hoorde ik soms mijn zinnen uit partners mond komen naar de buitenwereld, maar meestal niet in de relatie.

Chesterfield

Chesterfield

12-11-2017 om 04:55

Bedankt voor de reacties zo ver

Boel: herkenbaar! Vroeger vond ik het vervelend, nu lag ik er (innerlijk) om.
AnneJ: bedankt voor de gedetailleerde mails
Kaaskopje: ik ben op de hoogte van de groepen, ik ga er zeker volgende week posten maar bij mij moet het ook landen.
Anoniem: ik heb gekeken en overweeg te gaan
Hierook: praktische tips waar ik veel aan heb

Bij mij moet het ook landen, merk ik. Vooral omdat ik professioneel veel te maken heb met jongeren met “iets”, waaronder Asperger, en dat heb ik bij mijn vriend niet zien aankomen.
Chesterfield

diaan

diaan

12-11-2017 om 12:05

Maar kijk eerst

of jullie de diagnose wel erkennen?
Het is geen harde wetenschap he.
Als jullie beiden moeite hebben met de ass diagnose (jij zag het niet aankomen) ga dan eerst zorgvuldig onderzoeken of het voor jullie wel past.

Asperger wordt officieel niet meer als diagnose gegeven, alleen nog ass.
Maar ik vind het altijd wel apart als er meteen dubbele diagnoses gegeven worden, al weet ik dat het meer voorkomt.
Deze diagnoses zijn volgens sommigen deskundigen lastig te verenigen, ik ben het daar wel mee eens. Ik vind het op z'n minst erg onhandig. (En een diagnose dient nu juist het leven minder onhandig te maken)

Hierook

Hierook

12-11-2017 om 12:15

Chesterfield

Wat hier wel fijn is: man kijkt nooit naar andere vrouwen. Want ik ben zijn vrouw en de rest ziet hij niet. Dat geldt ongetwijfeld niet voor iedereen met autisme, maar ik vind het erg prettig.

Chesterfield

Chesterfield

12-11-2017 om 12:42

Ha ha Hierook/Diaan

Kijk, een positieve punt! Vriend heeft best veel vriendinnen gehad, maar eenmal gesettled met eentje is hij trouw als een hond. Dat weet ik van zijn vrienden. En hij kijkt inderdaad niet naar andere vrouwen. Soms ook niet naar mij overigens, maar dat is een andere verhaal.
Diaan: ik heb inderdaad moeite met Asperger (psycholoog had het overigens ook eerst over ASS en dan over "Wat men vroeger Asperger noemde, maar dan in een lichte vorm".
ADD zag ik echt aankomen, ook door mijn eigen werk. ASS niet. Als het klopt dan is vriend een meester in compenseren. Ik herken wel de rigiditeit in sommige denkpatronen, en de moeite om de gevoelens te uiten, maar dat hoort ook in zekere zin bij AD(H)D.
Ik ga erover lezen.
Chesterfield

Anoniem

Anoniem

12-11-2017 om 14:37

Dubbel diagnose

Een dubbeldiagnose is niet zo vreemd bij ASS (meer specifiek Asperger in dit geval). In meer dan 90% van de gevallen is er sprake van ADD, in de rest voor een deel ADHD. Zoek maar eens op comorbiditeit.

Zoek voor jezelf ook eens op het Cassandra-effect (of vraag om je heen voor meer informatie). Het is nog niet heel bekend maar is zachtjes aan terrein aan het winnen. Een eye-opener, vond ik zelf.

In mijn ogen bestaat er geen lichte vorm van ASS, welke vorm het ook is, het is alles omvattend, alles doordringend. Het zou heel mooi zijn als je partner dit zou kunnen accepteren. Dat zou wel eens een heel groot verschil kunnen maken in jullie relatie. Hoe meer je zou gaan duwen, nu, hoe meer aversie dat kan opleveren. Je kan natuurlijk wel voor jezelf aan de slag gaan, zoals je nu ook doet. Dat doe je veel beter dan ik, toen kind een diagnose kreeg (en daarin zoveel leek op zijn vader) want zoveel geduld en diplomatie kon ik zelf niet meer opbrengen. Complimenten voor jou!

diaan

diaan

12-11-2017 om 14:51

Anoniem

Ik zei al dat ik weet dat er vaker dubbel diagnoses gegeven worden.
Maar de meningen hierover verschillen nogal, ook bij deskundigen.

Symptomen van AD(H)D kunnen bijv ook gewoon bij ass horen.
Of idd andersom.

Een diagnose is vaak toch ook gewoon een kapstok waarmee je meer helderheid kunt verschaffen om de problemen waar je tegenaan loopt te tackelen. Naar mijn idee wordt dat niet makkelijker met meerdere etiketten. Waar ga je je op richten?
Ik kan me ook voorstellen dat het wel héél overweldigend voelt, niet maar 1, maar hé, maar liefst gelijk 2 diagnoses op zak.
Ikzelf vraag me sterk af waar daar meerwaarde in gevonden kan worden.
Maar dat vraag ik me ook af bij concepten zoals Cassandra effect ed.

Maar goed, wie zich er mee geholpen voelt zit natuurlijk prima.
Mijn punt was: voel je je niet (voldoende) geholpen, dan hoef je het hier niet zomaar bij te laten.

Boel

Boel

12-11-2017 om 16:57

Anoniem

Ik had nog nooit van het Cassandra-effect gehoord, maar heb er op gezocht en alles is 1 groot JA en (ware het niet triest): een feest van herkenning.
Vooral ook het deel over alexithymie en de gevolgen hiervan.
Meerwaarde is herkenning, erkenning, opluchting en een stukje rotgevoel van mijn schouders.
Dank je wel.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.