Pfff, vervelende 'encounter' met de buurvrouw
Kwas moe, net terug van het werk, had het huis op de kop staan, trok slonskleren aan en ging op m'n jan-boeren-fluitjes wat opruimen. Geen garage of bijkeuken, geen plek voor oud papier, dus hup! een stapel kranten de container in.
Dat zag mijn buurvrouw....
"Geen wonder dat jij je bak altijd vol hebt! Elke zaterdag wordt hier oud papier op gehaald hoor! (nog nooit gezien trouwens) Ik vind het belachelijk wat je doet!"
Nou dus.... daar stond ik met m'n bek vol tanden. Okee. Het verdient geen schoonheidsprijs. Maar... so what! Ik ben verder heel aardig, zeur niet over haar man die regelmatig 's ochtends (heel) vroeg met lopende motor zijn auto op z'n gemak staat in te laden bijvoorbeeld. Over zorg voor 't milieu gesproken.
Nee, dit is zo'n buurvrouw die je uitspuugt wanneer je de dingen even anders doet dan zij. Ik WILDE dat ik dat van mijn schouders kon laten afglijden. Maar sindsdien heb ik m'n eten met lange tanden naar binnen gewerkt, is het half donker en zit ik met 1 lamp aan in de kamer. Kortom: ze heeft me in haar greep met haar nare aard. Bah bah bah. Ik wil daar geen last van hebben en heb het toch. En nu?
Oef
Ik zou dus aangebeld hebben he, buurvrouw hoe zit dat nou met dat oud papier?
En dan niet alleen aanbellen, maar ook gewoon zo'n kind op een skelter mét aanhangwagen vol papier achter je op het tuinpad. Maar ja, waar zijn de kinderen als je ze nodig hebt.
Tirza
Steentjes, krokussen...
Sja, je kunt je kinderen dan wel bewust opvoeden zoals je schrijft, maar die steentjes en die krokussen zijn niet jouw privé eigendom.
Als iedereen één krokus plukt, dan gaat het hard. Je zoon had een bloemetje uit jullie eigen tuin kunnen plukken voor de juf. Ik snap dat je die voorbijganger vond zaniken, maar zo ís het wel.
Bromvlieg
Kom op zeg....er staan hier tienduizenden krokussen, en elke juf krijgt er toch wel eens eentje. Ik leer mijn kinderen dat een enkel krokusje mag, meer niet. Je kunt ook te star in het leven staan. mag ik zeker ook geen veldboeketje meer plukken in de natuur. Helaas voor jou, ik pluk elk jaar een bos fluitekruid.
Jahaa...
daar zeg je zowat.
Dat doe ik ook gerust, een enkele keer een paar takken katjes van de boom halen; als ik rechtlijnig doorredeneer kan dat natuurlijk ook niet. Je hebt helemaal gelijk.
Verschil is misschien dat die veldboeketten in de vrije natuur groeien, buiten de bebouwde kom, en die krokussen in grasvelden die door de gemeentegroenwerkers worden onderhouden.
Een krokusje voor de juf moet kunnen.
Maar dan snap ik nog steeds niet dat er jochies zijn die narcissen uit het gemeenteveldje plukken en op de stoep smijten & vertrappen. Dat zullen vast die krokuskleuters niet zijn, maar waar komt het wel vandaan?
Net als dat takken en andere voorwerpen in bomen smijten om voortijdig de kastanjes naar beneden te krijgen in september.
Maar toch is mijn voorkeur: laat je kind uit eigen tuin plukken en niet uit de gemeenteplantsoenen. Het gaat om het voorbeeld wat je geeft.
Mocht niet
Mijn kinderen mochten het van mij niet, ook niet een narcisje. Ik denk toch dat het duidelijker is dat je dat niet doet. Ook om wat de anderen zien wat je doet, zij denken dat je je kinderen niet opvoed, of dat je je kinderen iedere dag één narcisje laat plukken, of (als iemand alleen maar voorbij rijdt) denkt dat je straks een hele bos hebt geplukt. (of een ander kind ziet het gebeuren en denkt dat dat dus mag)
Nee, ik heb dat dus nooit goed gevonden, ook niet voor eentje maar.
Tsja
Ik plukte vroeger altijd bosjes bloemen uit een weilandje waar wilde bloemen groeiden. Nu staat er een bord met 'gedragsregels'. Je mag niet buiten de paden, er mogen geen honden en je mag zéker geen bloemen meer plukken. Er staan nu ook veel minder bloemen trouwens, het weiland wordt 'beheerd'.
Waar ik nu woon is geen ongecultiveerd gebied meer. Je kunt dus nooit meer een bloem plukken, in een vaasje zetten, bekijken wat er gebeurd of geven aan de juf. Uit angst dat iemand denkt dat je je kinderen niet opvoedt?
Bennikki
Merel
Men denkt maar een eind weg, als ik weet van mijzelf dat mijn kinderen worden opgevoed. Ik trek me weinig aan van 'men'.
Doet me denken aan een ouder echtpaar wat zo afkeurend keek toen mijn zoon in de plassen stampte. Als je als tweejarige niet in plassen mag stampen, wanneer dan wel!
En die ene crocus bloeit daar volgend jaar weer hoor, die bol blijft gewoon in de grond zitten.
Fiorucci
Plassen stampen, dat maakt me nou helemaal niet uit, dat gaat om mijn kind en zijn/haar kleren. Maar een bloem plukken die niet uit je eigen tuin komt, dus van een ander is, dat vind ik persoonlijk wat anders en wat mij betreft blijf je van andermans spullen af, dat heb ik mijn kinderen hiermee geleerd.
Ach
is het niet zoals bij alles met kinderen en opvoeden: de ene let meer meer daar op en de ander op iets anders. Ik zelf ben wel streng maar niet op de dingen die hier genoemd worden. Wel heb ik de kinderen aangesproken toen ze met een voetbal takken van de kastanjebomen verderop aan het afschoppen waren, dat vond de vader van 1 van de buurjongetjes blijkbaar gezeur want de volgende keer dat ze het weer deden en ik er dus weer wat over zei "vind je het zelf nou niet zonde van die mooie boom, kijk nou al die takken zijn er nu af" kreeg ik als melding dat dat mocht van hun vader (tja en dan ben je dus overruled).
Hier hebben ze (dochter en vriendinnetjes) ook bloempjes geplukt, ik zeg dan dat ze er een paar mogen en want anders blijft er niets over om naar te kijken. En ze plukt dan af en toe een klein bosje wat dan hier weer in de vensterbank staat of ze worden gedroogt en dan plakt ze er weer wat van voor opa en oma.
En mijn kinderen mogen zich erg vies maken, nat ook, kleding mag stuk gaan tenzij er opzet in het spel is. Doe ik niet zo moeilijk over, lekker in de plassen stampen, aan bomen hangen, vieze beestjes verzamelen.
Volgens mij plast mijn oudste wel eens in de bosjes achter de kerk (mag niet maar doet ze wel want anders moet ze weer naar huis lopen terwijl ze leuk aan het spelen zijn) en daar ga ik ook niet meer tegen doen dan dat ik zeg dat ze thuis naar de wc moet gaan.
stoepkrijt mag ook altijd van mij, daar maken ze poeder en "verf" van met takjes en troep, 1 grote rotzooi, maar ze doen maar. Daarna mogen ze pas het huis in als ze hun kleding bij de deur uit doen.
Ja eigenlijk
vind ik die 2 buurjongens behoorlijk irritant, met sneeuwballen tegen mijn raam aangooien en door gaan ook al heb ik gezegd dat ik het niet leuk vind, (het raam is ook lek maar dat was het volgens mij al dus ik ben niet begonnen over verzekering en vergoeden), dus dan moet ik altijd naar naar hun ouders om te zeggen dat ze ermee op moeten houden. Tegelijkertijd neem ik het ook voor ze op als ze door een ander verbaal bedreigt worden (laatst door een oververhit figuur in een auto, rolde er een bal over de weg).
Dus ik verbaas mij eigenlijk meer over hoe die kinderen zich gedragen en die ouders er niet streng op zitten. Anderzijds vind ik ook dat die oudere kinderen gewoon een voetbalveld moeten opzoeken ipv hier in de straat over de weg voetballen en ik vind ook dat ze een muurtje moeten opzoeken om sneeuwballen tegen te gooien. Het raam van hun eigen huis doen ze natuurlijk niet.
het is niet altijd makkelijk.
Bromvlieg
Weet je, je suggereert een beetje dat als je dat krokusje goed vindt, ze later narcissen staan te vertrappen. En die zgn. vrije natuur hier in de stad wordt ook beheerd door de gemeente.....zij zaaien daar bij, snoeien, etc.
Fiorucci
je hebt gelijk hoor, die link is er niet.
Draadstartster had tegen die zure voorbijganger kunnen zeggen: 'Inderdaad, de opvoeding begint hier, ze mag er ééntje plukken voor de juf - en niet meer.'
Die vrije natuur waar de eerder genoemde veldboeketten worden geplukt worden soms beheerd door de gemeente, soms door het waterschap, soms door de provincie. Zolang je zorgt dat de planten in leven blijven is er eigenlijk niet zoveel aan de hand.
Blijft voor mij de vraag hoe die narcisstampende jochies tot hun gedrag komen!
Bromvlieg
"Blijft voor mij de vraag hoe die narcisstampende jochies tot hun gedrag komen!"
Waarschijnlijk omdat ze van hun moeder nooit ook maar één enkel bloempje mochten plukken dat niet in hun eigen tuin stond? Jarenlange frustratie en opkropping en dan.. de ontlading op die vervloekte narcissen? (Die nog lelijk zijn ook, maar da's een persoonlijke mening)Vervolgens rennen ze naar de papierbak om de vertrapte bloemen in te smijten!
Bennikki
Bloempjes plukken
Ik heb mijn moeder eens heel erg blij gemaakt met een bosje piepkleine bloemetjes uit eigen tuin, namelijk die van de aardbeienplanten, haha.
Bromvlieg
Dat had ze kunnen zeggen. Of niet, want ze hoeft zich niet te verantwoorden tegen een voorbijganger.
Ik zag eens bloemen staan
"Plassen stampen, dat maakt me nou helemaal niet uit, dat gaat om mijn kind en zijn/haar kleren. Maar een bloem plukken die niet uit je eigen tuin komt, dus van een ander is, dat vind ik persoonlijk wat anders en wat mij betreft blijf je van andermans spullen af, dat heb ik mijn kinderen hiermee geleerd."
Vanaf welke leeftijd heb jij je kinderen dat geleerd?
Hier doe ik dat nu ze een grote kleuter zijn. Die kleintjes plukken ooo zo graag voor hun moeder of vader om hun liefde te tonen. Om dat plat te staan, gaat mij te ver. Natuurlijk, het gaat om de verhoudingen. Er zit veel grijs tussen het wit en zwart. Hier groeien ook heel veel bloemen tussen het groen. Al die kleintjes die dat niet mogen plukken: dat vind ik gewoon zielig. Dus hier mogen ze als grote kleuter elk 3 bloemen plukken (en dat worden er dan 5). Die stop ik in een vaasje, bedank ze hartelijk en zeg vervolgens dat we er nu van genieten en pas als ze weer op zijn, ze er elk weer 3 mogen plukken (en dat worden er weer 5). De mooie pioenrozen van de buurvrouw, in haar tuin, nee die niet want die zijn van haar. Maar deze daar mag je soms wel van plukken.
Het hele leven gaat toch om verhoudingen, om in relatie staan tot iets, iemand.
Judith
Indardaad, dat leerde ik hen direct,tijdens elke wandeling, uit de tuinen van een ander blijven.
Gewoon al wandelend
Inderdaad al wandelend leerde ik ze dat, want natuurlijk zagen ze die mooie bloemetjes direct. En die mochten ze niet plukken van mij, gemeente perkjes zijn mooi om naar te kijken, niet om te plukken. Stel dat iedere kleuter er één mocht plukken, dan was het perkje leeg. Ze mochten van mij wel uit een grasveldje, berm of weilandje zo'n paardenbloem of boterbloempje plukken, maar dus niet uit die aangelegde perkjes.
Ja precies
al wandelend. En afhankelijk van de leeftijd snappen ze de inhoud van nee, de portee van nee, en de verhoudingen wat wel en wat niet (en waarom). Dus daarom: vanaf welke leeftijd. Moeders van dreumessen die hier nee, nee, nee roepen, vind ik zo zielig voor zo'n dreumes. Die willen hun moeder plezieren en krijgen de deksel op hun neus. Mi gaat het om wat begeleiding ipv keihard verbieden.
Ach....
Een meisje van elf wat op weg naar school de eerste van duizenden sneeuwklokjes ontdekt en er blij een meeneemt voor de juf ga ik echt niet corrigeren! (mijn dochter)
Merel
Elke kleuter.....er staan hier werkelijk duizenden crocussen, en ik zie echt niet dat die perken leeggeroofd zijn, terwijl ik heus wel kinderen zie met een crocusje voor mams. Kennelijk zijn hier aantallen gepoot die rekening houden met kinderen die iemand willen plezieren.
Fiorucci
Joh, laat je kind plukken wat ie wil plukken, ik hou je niet tegen. Maar mijn kinderen mochten het niet. Ik vind dat je van de perkjes af moet blijven, dus niet plukken of doorheen banjeren bijvoorbeeld.
Gemeente
Daar plant de gemeente ze toch ook voor? Zodat kleine kleutertjes ze kunnen plukken? Hier plant de gemeente ook velden en bermen vol en ik stoor me er niet aan als een klein kindje er een paar van plukt. Sommige (oudere) mensen vinden het heerlijk om anderen op hun fouten te wijzen, ik stel me dan voor dat zo'n man al tig keer langs die perken is gekomen en dan YES eindelijk een kindje dat iets plukt, kan ik die moeder eens fijn op haar nummer zetten. Doe mij maar zo'n krokus 
.
Bollen
En voor die bollen is het ook goed: raken ze niet alle energie kwijt aan de bloei en zullen ze volgend jaar zelfs meer en mooier bloeien.
Marijke
Je zou zo'n man haast een krokus geven, goed voor zijn humeur misschien.
