Pfff, vervelende 'encounter' met de buurvrouw

Breath in, ... breath out

maar ik begrijp wel dat je haar wel achter het behang zou willen plakken

Doe dat dan

....die buurvrouw achter het belang plakken.
Of maak een voodoo poppetje van haar(neem een pop geef hem haar naam) en spoel eerst de mond met zeep alvorens hem dicht te tapen. En verzin zo nog een paar dingen die je met haar zou willen doen en doe dat ook symbolisch! (Bijna) alles voldoet als je maar uit die stoel bij de schemerlamp komt waar je zit te piekeren.
In het slechtste geval ben je zo je agressie kwijt en het beste geval werkt het zo op je lachspieren dat de hele toestand weer in perspectief staat. Het is ook maar iemand die zomaar een emmer verbale diarree over je uitgooit (visualiseer hoe je die emmer over haar hoofd omkeert!) en geen reden om jou avond te verpesten!

Nou,ik

geloof dat ik het niet zo snel zou zeggen, en zeker niet op die manier, maar ik ben het wel met je buurvrouw eens. Maar die laatste opmerking ´...ik vind het belachelijk..´ is ronduit grof.

Maar dat je vervolgens met lange tanden eet en met een lichtje aanzit suggererend dat dat uit een soort angst voor je buurvrouw is, vind ik nou ook weer nogal gedrag voor een dramaqueen!

Pfft

Je had moeten zeggen "bemoei je met je eigen zaken mens!"... maar ja...ik zou ook met mijn mond vol tanden staan. En vervolgens ook thuis boos zijn.
Maar je kan er nu niets meer aan doen, er op terugkomen staat ook raar, dus haal je schouders er over op. Je weet nu wel dat er blijkbaar zaterdag altijd papier opgehaald wordt... oh, als je die nu zaterdag niet ziet, of je ziet geen stapeltjes papier klaarliggen, dan zou je nog eens aan buurvrouw kunnen vragen hoe dat nou zit met dat ophalen en meteen zeggen dat je de toon van haar opmerking niet leuk vond.... want iets zeggen is eigenlijk het punt niet, maar de manier waarop natuurlijk wel, en die was behoorlijk kattig!!

Haha

En dat ene enorm adremme antwoord bedenk je pas achteraf.....ik weet er alles van..)

Brengen

Dat oud papier kan dus voortaan naar je buurvrouw. Da's mooi opgelost. En verder: laat gaan. Jij hebt er even mee te maken, het mens is de hele dag zo. Dat is pas een naar leven

Goeie tips (en nee, ik ben geen drama queen....)

Ik voelde me gewoon overvallen inderdaad, door zoveel venijn van m'n buurvrouw terwijl ik buiten 'kwetsbaar' stond te zijn op mijn slofjes in m`n niet al te complimenteuze kleding ....
Ik ben blij dat jullie begrijpen hoe dat is als iemand (mooi gezegd) zo onder je huid gaat zitten. En dat ik daar zo'n last van heb... dat legt me best lam. Daar komt in het geheel geen drama bij kijken, dat houdt me écht in de greep. Gewoon omdat ik een reuze aardig mens ben! Anderen begrijp. Een luisterend oor biedt als dat nodig is. Roddelpraktijken afwijs. Ik verdién het gewoon niet dat iemand zich zo autoritair en kattig tegen mij opstelt! (maar wie verdiet dat wel...?!) Misschien komt er nog een moment in mijn leven dat ik dit soort dingen wél van me af kan laten glijden. Ofzo...

Koentje

Ik ben niet bang voor mijn buurvrouw. Ik ben zelfs een heel dappere vrouw die een confrontatie niet uit de weg gaat als dat nodig is. Maar dit kwam uit zeer onverwachte hoek. Als wij elkaar normaliter even zien buiten, maken we een kletspraatje. Ze kijkt altijd goedkeurend naar mijn schoongeveegde straatje (pfff.... ze is best erg) en praat fluisterend over een andere buurvrouw die er - in haar ogen - een bende van heeft. Ik dacht dat ze best een beetje flexibel was, maar nee, dat is ze dus niet. En ze is nog maar 30...! Ik vind dat moeders onderling ook een beetje solidair moeten zijn en begrip hebben voor andermans momenten van zwakte. Zoiets.

Okee... en dan nu op het werk

Nou zeg. Straal ik uit dat ik wil worden opgevoed ofzo?? Ik ben nu op mijn werk en verbind een telefoontje door naar een collega. Het is al half 10, het moment van binnenkomen en 'goedemorgen' zeggen is al voorbij.

ring ring
collega:'met Hilde'
ik: 'ik heb meneer huppelschoten voor je, ik verbind je door!'
collegä: 'ja, ook goedemorgen'
ik: 'oh sorry hoor...'

Gelukkig hoorde ik haar glimlachen. Schiet mij maar lek. Ik straal kennelijk iets uit ofzo...

Ja, ik zei wel hoi

Maar heel kort: 'hoi ik heb ... voor je'; geen noemenswaardige groet inderdaad. Ik vergat het zelfs in mijn vorige bericht te noemen. Het zou heel goed aan mij kunnen liggen inderdaad. En daar vandaag iets meer aandacht aan schenken.
Maar ik begrijp niet zo goed waarom anderen mij lijken te willen opvoeden. Ik zou daar persoonlijk zélf nooit een opmerking over maken naar iemand anders toe. Dat maakte me ook zo bozig richting mijn buurvrouw. Kijk eerst eens naar jezelf, denk ik dan...

Tja

Iedereen is anders. Ik zie heel vaak mensen dingen doen waarvan ik denk 'dat zou ik nooit doen'. Andersom is dat ongetwijfeld precies hetzelfde.

Nou nou

Wat een zuurpruim die buurvrouw en wat een vergrijp, papier in de kliko! Ik gooi ook vaak oud papier in de kliko want de papierbakken van de gemeente zijn overvol, het papier waait de straat op.

Eigenlijk dacht ik een beetje hier aan toen ik je posting las;

Criteria voor de dwangmatige persoonlijkheidsstoornis (DSM-IV):

Een preoccupatie met kleinigheden, regels, lijsten, orde, organisatie of schema’s, die zover gaat dat het doel van deze zorgvuldigheid uit het oog verloren wordt.
Een zodanig perfectionisme dat een taak slechts met grote moeite of in het geheel niet voltooid kan worden; een uitzonderlijke toewijding aan werk en productiviteit, zodanig dat er voor hobby’s of vriendschappen geen tijd overblijft.
Overdreven gewetensvol en scrupuleus, en rigide inzake waarden en normen.
Niet in staat om versleten of waardeloze voorwerpen weg te doen, ook als deze geen enkele sentimentele waarde hebben.
Niet in staat om taken te delegeren of met anderen samen te werken, tenzij dezen bereid zijn zich geheel in het regiem van de patiënt te voegen.
De cliënt is gierig tegenover zichzelf en anderen en ziet geld vooral als een middel om toekomstige rampen het hoofd te bieden.
De cliënt kan gekenmerkt worden door rigiditeit en koppigheid.

Mijn eigen les...

Zolang je je dit soort al dan niet goed bedoelde gebemoei aantrekt, straal je blijkbaar iets uit dat anderen uitnodigt om dat te doen.
Wat ik nu aan het leren ben (zie vorige posting) is vriendelijk maar zeker niet onderdanig de persoon in kwestie te bedanken. In het geval van je collega: het hangt wel van zijn toon af hoe hij dag zei. Je kan reageren met een grapje ("hoe kon ik dat nou vergeten! Alsnog goedemorgen natuurlijk!") of als het kortaf was: "goedemórgen, meneer Van Dalen, ik verbind u gelijk door met meneer Jansen." Klaar, uit en loslaten.
Mogelijk heeft de opmerking van de buuv iets met je uitstraling gedaan...?

Onder je huid

Volgens mij gaat juist bij mensen die normaal heel netjes en beleefd zijn en een keer een kleinigheidje fout doen dit zo onder de huid zitten. Ik kan mij alle keren dat ik zo onheus ben bejegend nog haarfijn herinneren. Mijn schoonzus is een regelrechte aso, gooit haar papiertjes op straat zelfs als ze een meter van de prullenbak staat als ergens een rij staat gaat ze er gewoon tussen staan, ze flikt het zelfs dat als iemand op een parkeerplaats staat te wachten omdat daar iemand weg gaat en ze komt net aanrijden om er dan snel in te rijden. Die heeft dan een bepaalde air over zich daarbij dat mensen er niet eens wat van zeggen en doen ze het toch dan heeft ze meteen haar antwoord klaar en weet het zo te draaien dat diegene zich de rest van de dag nog rot voelt. Als mij weer eens iets overkomt dat ik me onheus bejegend voel (als ik van voordringen wordt beschuldigd ofzo) dan sta ik weer met mijn mond vol tanden en zeg ik altijd tegen mijn man dat ik bij zijn zus stage ga lopen. Laatst nog liep ik met de hond los, waar dat niet mag (oeps), maar omdat ik me daar altijd een beetje schuldig over voel doe ik hem meteen aan de lijn als er andere honden aankomen, kinderen of fietsers. Werd hij besprongen door een tegemoetkomende hond en kreeg ik vervolgens te horen van de eigenaresse dat ik de hond niet had mogen aanlijnen.
Aargh dan baal ik van mezelf dat ik dan weer geen adrem antwoord heb, zij liet nota bene de hond loslopen waar het niet mocht terwijl ze hem daarbij ook nog eens niet onder controle had, want hij luisterde totaal niet meer nadat hij mijn hond had ontdekt.

Energieverspilling

Wij hadden ook zulke buren: altijd opmerkingen over afvalscheiding. Bij ons moet plastic ook apart worden ingeleverd, dus dan heb je meer om over te zeuren. En ik ben ook niet adrem. Tot ik de buurvrouw betrapte toen ze haar rommel bij ons in de container gooide en ik zei:"tja, dat is natuurlijk ook een manier van afvalscheiden." Ze heeft daarna nooit meer iets gezegd (lekker rustig).
Mensen die zeuren of iets aan je hebben op te merken zijn irritant, zeker als je met je mond vol tanden staat. Terwijl jij je een half uur later nog op te zit vreten, heeft de ander nergens last van. Kortom maak je niet drukker, dan strikt noodzakelijk is. Dat is allemaal verspilde energie aan de verkeerde mensen. Mijn advies is: in plaats van zitten kniezen onder de lamp, zet je een gezellig muziekje op of ga je met je kinderen gezellig naar de speeltuin ofzo. Zo gebruik je je energie tenminste voor leuke dingen.

Haha, an...

Tot ik de buurvrouw betrapte toen ze haar rommel bij ons in de container gooide en ik zei: "tja, dat is natuurlijk ook een manier van afvalscheiden."

Haha... nou, dat vind ik dus echt wel adrem!

Eigen schuldgevoel?

Speelt je eigen schuldgevoel misschien mee in je vervelende gevoel over de opmerking van je buurvrouw? Je zegt nl zelf: okee, het verdient geen schoonheidsprijs..
Misschien dat als je zelf ook al vond dat je het eigenlijk niet kon maken, dat haar opmerking dan harder aankomt?
Anders moet je je er gewoon niet druk over maken.Wenkbrauwen optrekken, spottend kijken en omdraaien.

Buren.

Eerlijk gezegd vraag ik me gewoon af waar die buurvrouw zich mee bemoeit.
Of je nu wel of niet aan het scheiden van afval doet, dat is een privézaak en daar heeft een ander zich niet me te bemoeien.
En als ze het dan toch niet kan laten, mag de toon ook wel wat vriendelijker.
Ik heb ook zo'n exemplaar dat vanuit haar slaapkamerraam hangend meent te moeten zeggen waar ik wel of niet mijn vetbollen voor de vogels moet neerhangen. En dat is nog het minste van alles waar dat mens zich mee meent te bemoeien.
Erg irritant.

Waar bemoei je je mee?

Sja, de menselijke samenleving is niet eenvoudig. Een goede buur is beter dan een verre vriend, maar het omgekeerde bestaat ook. Of zoiets.

Bemoei je je met je buren? Met mensen die voorbij lopen en iets op straat gooien? Met mensen in een metro of in een winkel die iets raars doen?

Of doe je dat per definitie nóóit?

Flap je er weleens wat uit waarvan je denkt: Oei, stom, niet doen, waar bemoei je je in vredesnaam mee???
Mij overkomt het wel eens.

Geen flapuit

Nee ik flap er bijvoorbeeld nooit iets uit. Soms wilde ik dat ik eens zo was... maar blijkbaar ben ik heel bedachtzaam (ook in vrolijke momenten) saai he.

Sja ik wel

en ik me echt geraakt voel, dan houd ik de woorden niet meer tegen.

Vorig jaar liepen jochies de voorjaarsbloemen uit het gemeenteplantsoen te rukken, zomaar hoppa op straat en vertrappen. Zoiets kan ik echt niet aanzien.

Wat doen jullie dan in zo'n geval?

Bromvlieg

Dat ligt een beetje aan hoe ik me voel, maar ik denk dat de kans ook best groot is dat ik er iets van zeg.

Ik kan daar niet tegen.

Ik zeg trouwens ook meestal iets als iets te melden valt over de afvalscheiding (sorry, kan ik echt niet laten), maar altijd met een grapje.
Ik zou namelijk echt niet willen dat ik ooit door "An" zo op mijn nummer gezet wordt

Je hoort je toch wel een beetje met elkaar te bemoeien

Ik ben ook een bemoeial.
Grote kans dat ik mijn nieuwe buurvrouw ook even laat weten dat papier elke week gratis opgehaald wordt als ik zie dat ze een grote stapel papier weggooit in de container. Niet allen omdat ik ook wel voor scheiden van afval ben, want ik gooi ook wel eens papier of plastic bij het gewone afval omdat ik de troep nu weg wil hebben en even niet naar het ophaal punt wil, of wil wachten tot het wordt opgehaald. Maar ook omdat het papier hier gratis wordt opgehaald maar je wel betaald voor gewoon afval.

Maar ook als ik jongelui meestal in groepjes troep op straat zie gooien zeg ik er wel vaak wat van. Toen laatst een jongen op het schoolplein per ongeluk een paar fietsen omgooide en wilde weglopen kon ik ook mijn mond niet houden. Dan zeg ik ook dat ze wel weer even overeind gezet moeten worden. Ik help dan ook mee met het overeind zetten.
Ik vind dat je die betrokkenheid wel mag hebben. Je moet er alleen niet bij snauwen.

Moeilijk

Laatst flipte ik helemaal. Ik liep met zoon van 6 langs een grote groenstrook gevuld met 15.000 witte en paarse krokussen (crocussen?). Zoon vond ze prachtig en wilde 1 aan de juf geven, om te laten zien dat de lente was begonnen. Hij mag er van mij eentje plukken, en we lopen blij naar huis. Komt er een oudere meneer op me aflopen. Ik probeer hem te negeren, maar hij staat stil en zegt: "Tsja mevrouw, dit was het tijdstip geweest waarop de opvoeding moet beginnen hé".
Waarop ik dus iets bazelde van "nee hoor, ik voed mijn kinderen niet op, vind ik nergens voor nodig oude zeurkwal". Oude meneer blij, had hij weer een verhaal voor bij de borrel, je zag hem glunderen.
Het raakte me zo omdat ik mijn kinderen heel bewust opvoed natuurlijk, ze veroorzaken nooit overlast maar nu dus blijkbaar toch.
Toen mijn dochter net 2 jaar was waren we eens een keer kleine kiezelsteentjes in de vijver van het Vondelpark aan het gooien. 1 voor 1. Stond er opeens een politieagent naast ons, die streng bromde dat we daar onmiddelijk mee op moesten houden. 'Want als iedereen dat zou doen..' Dochter in tranen. Ik in spagaat, ik wilde het gezag van de politie niet in twijfel trekken waar dochter bij was.
Tsja je kunt niet leven zonder wat brokken te maken denk ik.
Bennikki

En dat oud papier .... stond dus helemaal niet aan de weg zaterd

Dus dat kan inderdaad een gespreksonderwerpje bij de volgende close encouter worden...!