Pffft, hij leest, puzzelt en slaapt
Mijn vriend, niet de vader van mijn kinderen, en ik hebben nu een relatie van vijf jaar. Begon geweldig. Interessant, goede seks, gezamenlijke hobbies, zo fijn. Gedichten, liefde, kadootjes, aandacht. En nu? Hij is uitgeblust. Ik sta te koken en hij slaapt in de stoel in de tuin.
Vanavond kijken we wat tv. Een avondwandelingetje wil hij niet. Hij
puzzelt of valt in slaap. Als we naar bed gaan, slaapt hij als eerste. Ik dus niet vanwege zijn gesnurk. Ik verbaas me dat ik nog van hem hou... Als ik een gesprek probeer op gang te brengen, geeft hij kort antwoord, of niet (dan denkt hij na...).
Hij zegt van mij te houden en zelfs nog verliefd te zijn. Maar ik snap er niks van. Herkent iemand dit???
Ik 
Ik herken het wel, heb ik eigenlijk ook met vriend. We leven ene ander ritme, hij vroeg naar bed, ik liefst laat. In begin heerlijk verliefd, heel veel vrijen, altijd aan elkaar hangen , samen koken samen eten etc.
Nu kakt hij in en hij is tevreden met onze relatie.
Ik wil het begin ms teveel vasthouden maar van inkakken word ik niet vroijk. Ik ehb al een dergelijke relatie achter de rug en ben niet voor niets daar uit gestapt
Wat gaan we doen ?? hihi...
Vraagteken
Ik wou dat ik bergen advies voor je had maar helaas alleen herkenning. Mijn vriend heeft helemaal geen ritme. Is veel moe, valt de hele dag door in slaap als hij thuis is en slaapt dan op de bank zodat ik me niet vrij voel in mijn eigen huis of hij is gepikeerd als er lawaai is waarna hij met een oorwurmengezicht naar boven verhuist.
En verder tegenstrijdigheden, of toch zaken die zo aanvoelen. Het probleem zou liggen bij mijn gesnurk maar ook zonder mij doolt hij ’s nachts door het huis. Ik heb al talloze keren gevraagd om naar de ha te gaan en dit te bespreken maar hij doet het niet. Ik probeerde de situatie dan te verbeteren door zelf naar de ha te gaan en heb nu neusspray om het gesnurk te minderen. Bij dit voorbeeld vind ik zelf dat meer bewegen en minder eten (door hem) al de helft zou schelen maar dat dringt niet zo goed door heb ik de indruk. Als je niet moe bent ’s avonds na een dag zittend beroep en een autorit slaap je niet goed, al helemaal niet als je dan drie vier keer per dag ligt te slapen op de bank tijdens weekends maar ook soms ’s ochtends (heeft glijdende uren.) Zijn gebrek aan energie staat mijlenver van mijn energieniveau (ik loop, fiets, eet zo gezond mogelijk) wat zich begint te wreken want we doen niks meer samen.
Zelf naar de ha wil hij dus niet of toch niet om deze zaken te bespreken. Als ik zeg hoe ik me voel krijg ik een analyse als antwoord: ik kan me niet koud voelen want het is 25 graden buiten, zoiets waar je niks tegenin kan brengen.
Of zeggen dat ik maar moet vragen als er wat gedaan moet worden maar het dan niet doen. Waarna ik het dan maar zelf doe, ook niet zo goed voor de onderlinge verstandhouding.
In ieder geval is mijn reserve op maar heb ik geen idee hoe het verder moet.
Hopelijk komen hier nog tips want ja: wat doen we eraan?!
Toch een beetje verbaasd
Er zal vast meer spelen dan je hier nu laat merken, want als jij de moed verliest en je afvraagt of je nog van hem houdt terwijl het probleem 'alleen maar' is dat het normale leven weer vat op jullie heeft gekregen na de verliefde beginfase, dan zie ik het een beetje somber in.
Ik werd onder andere verliefd op mijn man omdat hij zo grappig kon doen. Achteraf gezien is hij inderdaad grappig, maar toen sloofde hij zich wel veel meer uit om in een goed blaadje te komen bij mij. Ik mis die gekkigheid van de begintijd soms, maar ik kan het wel plaatsen.
Vraag: waarom gaan jullie gelijkertijd naar bed als hij toch meteen in slaap valt en jij nog energie over hebt? In de hoop dat hij meer wil? Ik zou het eens een tijdje anders doen.
Heb je mensen waar je iets leuks mee kunt doen in de avond? Spreek eens wat vaker af zodat je vriend in zijn eentje tot rust kan komen op de bank.
Spreek af dat hij in íeder geval 1 keer per week het eten klaarmaakt en ga dan zelf op die tuinstoel zitten.
Bezit van de zaak...
Tja voor veel mensen is het 'bezit van de zaak einde van het vermaak'. Die zijn leuk en spannend in het eerste jaar of de eerste twee jaar van de relatie maar later laten ze het erbij zitten en nemen de ander 'for granted'. Als je dat allebei hebt, dan maakt dat niet zoveel uit maar als de een leuke dingen wil doen met andere of aandacht of contact wil en de ander wil alleen maar uitsuffen... dan wordt het een probleem.
Bijkomende moeilijkheid is dat het meestal alleen een probleem is voor de behoeftige, de ander vindt het wel gezellig zo...
Ik zou het toch ter sprake brengen en inderdaad een soort voorstel op tafel leggen om bijvoorbeeld twee keer per week een avond echt voor elkaar te houden. Filmpje, massage, lekker voor elkaar koken, vertellen wat je bezighoudt, dat soort dingen. En als hij daarin in mee gaat ook voor jezelf voornemen dat het prima is als hij andere tijden wil suffen.
MR
Samen
Mijn ervaring is dat het niet meevalt om elkaar jou verlangens op te dringen. Ik zou het met rust laten tenzij er onoverkomelijke zaken zijn.
Je kunt in een relatie niet alles hebben en er zijn meer mensen waarmee je om kunt gaan en die dingen doen die je in je relatie niet hebt. En natuurlijk genieten van de dingen die je wel samen hebt, het gewone dagelijkse kan enorm geruststellend en prettig zijn. Samen zijn kan genoeg zijn. Het is maar net wat je zelf van een relatie verlangt. Een van de dingen waar ik in mijn relaties echt niet tegen kan is iemand anders die vind dat ik tekortschieten in het entertainen van die ander.
Op je paasbest
Ben je in je verkeringstijd. Men men men. Wat ben je dan toch vrolijk, gezellig, altijd strak in het pak en in de lak, leuke kleren, haren, geurtje, make-upje, trallallala, je staat fluitend je bikinilijn bij te werken, kookt liflafjes, giechelt boven een glas wijn en bent zelfs geinteresseerd in zijn postzegelverzameling. Als hij maar praat, met die prachtige stem en je af en toe aankijkt met die prachtige ogen.......Tja. Vijf jaar en twee kinderen later zit het op de bank en het zapt. Dat eerste stukkie, dat hofmaken, dat om elkaar heendraaien, duurt hooguit 9-12 maanden. En gelukkig maar. Het is doodvermoeiend. Even om me heen kijken. Ik forum. Hij suft op de bank. De intimiteit ten top.
Tirza
Ruilen?
Nee grapje, ik wil hem zelf houden, maar soms word ik zo moe van hem. Mijn vriend kan dus niet luieren. Als hij het druk heeft, staat hij zelfs in het weekend om 7 uur op. Hij doet altijd álle geplande klussen en zal nooit een was tot de volgende dag laten liggen. Naast minstens 40 uur werken (+ 2 uur reistijd p.d.), elke dag koken en perfect huismanschap, sport hij minstens 6 uur per week. En ik doe dat dus allemaal niet. Ik ben van het type dat na een dag werken en zorgen zo ongeveer uitgeblust op de bank ligt te zappen. In het weekend vind ik het best leuk om eens ergens heen te gaan, maar een dag op de bank tv kijken vind ik ook best.
Zijn tomeloze energie stoort mij wel eens, en mijn bankhangen hem, maar we vinden er altijd wel een gulden middenweg in.
O ja vic
Jaaaaaaa dat herken ik van de man van mijn vriendin. Die slaat op zaterdagochtend om 7 uur het dekbed naar achter, springt er uit en roept opgewekt: ZO! Wat zullen we vandaag eens gaan doen...........
En dan wil zij eigenlijk gewoon een beetje uitslapen en aanteuten. Mooi niet 
Zo'n blije; heeeeel vermoeiend
Tirza
Hihi
Hier andersom, ik ben degene die vrolijk opstaat en na een half uurtje wakker worden dingen wil doen. En als ik dan 2 uur later eindelijk mijn man het bed uitgesleept heb, gaat hij eerst nog een half uur op de wc bivakeren om vervolgens een uur te ontbijten (met de kinderen en wel heel gezellig allemaal).
Heel frustrerend vaak. Ik heb geleerd mijn lat wat lager te leggen, en verder de dag vantevoren duidelijke afspraken te maken. Dan weet ik of ik `s ochtends gewoon alleen wat onderneem bijvoorbeeld.
Maar hij is niet zoals man van draadstarter hoor. Hij wil graag samen uit, en doft zich dan echt op. Kan uren in de keuken bivakeren om lekkere dingen te koken, en is op en top gezellig. Alleen aartslui als hij de kans heeft
