Plots verlies t.o buurjongen 18 jaar kan het nog niet bevatten!

Ik moet mijn verhaal even kwijt,zat al niet zo lekker in mijn vel door een aantal gebeurtenissen door mijn relatie met mijn vriend en nu krijgen we tweede kerstdag te horen dat onze t.o buurjongen plots is overleden 18 jaar,zou 6 Jan. 19 worden!
Ik kan het gewoon nog niet bevatten,hij zat bij zijn vriendin op de bank en viel achterover,werd blauw en kreeg schuim op de mond en is gereanimeerd door vriendin en haar moeder,tot de ambulance kwam die hebben het overgenomen,maar helaas tevergeefs...
De uitslag krijgen ze nog of hart of iets in het hoofd,sommige zeggen ja wat heb je aan een uitslag,hij is toch overleden,maar ik zeg dan dat het mij fijn zou lijken als ik weet waaraan mijn kind overleden zou zijn, maar dat is persoonlijk!
(Het kan ook dat hij iets had een afwijking ofzo,die nooit is opgemerkt,hoewel misschien had hij dan vantevoren klachten moeten hebben)
Het was een sportieve gezonde jongen,die geen klachten had,of nooit klaagde!
Wij hebben vrij veel contact met hen,zijn er in 2006 mee op vakantie geweest,hun dochter past veel op onze kinderen ,waarbij haar broer soms ook meekwam,of het overnam als zij(zus) niet kon!
Hij was erg behulpzaam en hielp me laatst nog met iets wat op de computer moest gebeuren met zijn vriendin en kwam hier regelmatig mee met zijn ouders op verjaardagen en wij gaan naar hen!
En zijn moeder heeft een hele tijd op mijn kinderen gepast en soms nog als dat nodig is!
Nu heb ik ook nog mijn menstruatie,waardoor ik ook niet te genieten ben(heb er soms zo'n last van,niet 1 dag,maar al 1 week van tevoren en tijdens dat ik misschien daarmee ook eens naar de huisarts moet,want ik ben dan zo anders,dat vind ik zelf ook erg,maar dat
had mijn moeder vroeger hetzelfde!
Het zal moeilijk blijven,maar ik ga er gewoon naartoe als ik daar behoefte aan heb(heb ik al gedaan deze week),ik hoor nu al mensen zeggen ja nu komen er heel veel mensen over de vloer ,maar straks komt er nog maar heel weinig,dan denk ik da's een snel een oordeel,zal dat echt?
Lijkt me dat z'n vriendin en de vriendengroep altijd
over de vloer blijven komen,zal wel wat minder worden,maar kan niet geloven dat ze op een gegeven moment nooit meer wat laten horen!
Het heeft een grote impact gemaakt,zelfs mijn vriend vond het moeilijk(ook om er naar toe te gaan nadat het gebeurd was),maar het komt nu ook erg dichtbij en dan zo'n jonge leeftijd in de bloei van
het leven!
Fijn heb ik 1 week vakantie gehad,maar eigenlijk alleen maar gemopperd op de kinderen van 7,net 6 en 1,voel me erg schuldig,maar zij zijn nog te klein om het te begrijpen,ik ben echt zo anders, gewoon bijv. dat als het hier rommelig is,ik zeg ik weet niet meer waar ik hier moet beginnen en schiet vervolgens in tranen!
Ik dacht heb mooi tijd deze week om wat bij te werken,maar vriend doet zijn eigen dingen(eigen zaak,boekouding bijwerken,garage opruimen enz) en de 2 oudste doen z'n eigen(hebben ook aandacht nodig op z'n tijd),maar onze 1 jarige is zo ondernemend dat ik die de hele dag in de gaten moet houden,hoewel ze wel slaapt s' middags,maar ik ben misschien niet zo goed in plannen!
Nu zit ik hier te tobben op oudjaarsavond,wilde thuisblijven,maar vriend wil weer naar zijn ouders,waar ik me ook aan stoorde,ik wilde een keer fijn thuisblijven met het gezin,maar dat zocht hij niet,tja en dan zeggen jij komt toch ook wel voor 0.00u nog,kan ik de jongste uit bed halen,fijn,maar heb toegezegddat ik kwam!
(Wie is er nu belangrijker ik of het thuisfront,het is wel duidelijk niet?)
Wel begrijp ik dat je slechts voor de deur vuurwerk kan afsteken nu de t.o buren het zo moeilijk hebben.
Sorry voor het lange verhaal,heb niets tegen mijn schoonouders,maar mijn vriend is zo close met zijn moeder en zij kan nogal nors doen en daar kan ik niet altijd tegen en ik ben er met kerst geweest,ze is goed voor de kinderen,heeft er vandaag ook op gepast toen we naar de begrafenis moesten,maar ik irriteer mij als ik er te vaak ben,ook zijn vader kan soms van die opmerkingen maken,zoals laatst in center parcs toen ik terug naar het huisje moest om een zwemband te halen, wanneer ben je terug,ik zeg over een kwartiertje.
Ha ha zal wel over 2 uur zijn en ook als mijn zus trouwt niet op de receptie gaan en zeggen,want ik heb er
niets mee met hun en het kraamcadeau zo meegeven aan mijn moeder ipv op bezoek te gaan,dus ik zei tegen mijn moeder toen ze naar mijn vriends zus wilde die onlangs van de derde beviel en zei dat ze daar op kraambezoek wilde gaan nee,geef maar aan mij mee zei ik,jij hoeft er dan ook niet heen,misschien flauw van mij,maar ik vind het niet netjes,echt zovan ja ik geef wel iets,maar ga er niet op visite,want ik heb er niets mee.
Wist niet of ik dit moest plaatsen bij deze rubriek,want het ging maar een stukje over verlies en meer over relaties!
Ik heb me in ieder geval nog nooit zo down gevoeld als deze week.................
Ik hoop dat het over gaat,heb last van mijn hormonen,maar ik denk dat alles nu naarboven komt wat ik het afgelopen jaar mee heb gemaakt!
Heeft iemand tips,is het verstandig mijn verhaal ergens te doen, hoewel ik niet weet of dit een fase is mede door de hormonen of dat het van langere duur is!
Vind het ook zo vervelend voor de kinderen,zij merken het ook ........zucht!