Problemen met schoondochter
Om maar direct met de deur in huis te vallen: ik mag mijn a.s. schoondochter niet (meer). Onze zoon heeft nu ongeveer 3,5 jaar verkering. Hij is nu 21 en zij nu 19. In het begin waren er nogal problemen met haar ouders. Volgens mij heb ik hier eens een draadje over geschreven. Haar ouders waren opgepakt voor wietteelt. Wij hebben de vriendin (toen 16)van onze zoon tijdelijk in huis genomen. Wij deden dit vooral voor onze zoon (uit medelijden). Zijn vriendin kon hier tenslotte ook niets aan doen. Op een gegeven moment is ze weer naar huis gegaan omdat haar beide ouders vrij kwamen en een proces ging nog starten. Na enige tijd bleek dat haar ouders niet eerlijk waren ten opzichte van de kinderen maar ook andersom. Er werd (wordt) gelogen en bedrogen. Vaak waren (zijn) er problemen tussen vriendin en haar moeder. Er wordt dan altijd met een beschuldigende vinger naar onze zoon gewezen. Vorige week was het ook weer raak. Wat er nu precies is gebeurd, ik weet het nog niet maar de moeder van zijn vriendin stond hier 's avonds laat aan de deur te schreeuwen. Zo vreselijk asociaal. Hij heeft het altijd gedaan. Hij is niet goed voor vriendin, hij is dominant, ga zo maar door. Onze zoon is een zachtaardige jongen (veel te goed voor deze wereld, zeg ik wel eens) en doet er dan ook alles aan om de goede vrede te bewaren. Het wordt behoorlijk beïnvloed door zijn vriendin. Hij is helemaal bezeten van haar en vliegt voor haar. Ten koste van ons, zijn broer en zijn zusje.
Vorige week hadden we ook afgesproken dat we een kennis zouden helpen bij een verhuizing. Onze 2 zonen en hun vader zouden gaan helpen. Dat was al een hele tijd geleden afgesproken. Nu weet ik dat zijn vriendin deze kennis niet mag. Zij heeft ook tegen hem gezegd dat ze er niet achter stond. Op de dag van verhuizing hebben zijn vriendin en onze zoon een tijdje boven gezeten. Vriendin ging weg en zoon zegt: er heeft zich iets heel vervelends voorgedaan. Ik vroeg hem wat er dan was gebeurd. Zijn vriendin had net op de dag van verhuizing een verrassing voor hem gepland. Ik heb onze zoon gezegd dat hij iets had afgesproken en dat hij deze kennis, zijn vader en zijn broer niet kon laten zitten. Vervolgens gingen er wat sms-jes heen en weer en onze zoon vertrok met een sorry naar zijn vriendin. Ik was des duivels. Hij liet ons keihard vallen. Dit is niet het eerste voorval. Meerdere keren komen dit soort dingen voor. Alles wat zij wil moet doorgaan. Ze is vreselijk verwend. Krijgt alles wat ze maar hebben wil. I-phone, I-pad, scooter, auto, Als er maar weer eens iets nieuws is krijgt ze het wel weer. Ik snap er ook helemaal niets van. Ze hadden (hebben?) een dikke belastingschuld maar er is altijd meer dan genoeg geld. Waar ze het vandaan halen? Ik begrijp er niets van.
Altijd hebben we voor allebei klaargestaan maar ik ben er nu helemaal klaar mee. Ik begrijp niets van onze zoon. Als hij met haar verder blijft gaan zie ik geen positieve toekomst voor hem. Hij zal altijd last houden van deze asociale familie.
Voel me machteloos.
Sja
Dat is allemaal niet gemakkelijk.
Ze komt uit een heel ander nest, is opgevoed met andere vanzelfsprekendheden. Je hebt vanwege de nadelen die daaraan kleven je over haar ontfermd toen haar ouders van huis waren - vanuit jouw gevoel van medelijden- maar het feit dat ze andere waarden heeft dan jij blijft overeind en daar verander je weinig aan.
Wat de toekomst betreft zal het uitmaken of ze samen in de buurt van haarc familie gaan wonen of een andere woonplek kiezen en dus makkelijker een eigen koers kunnen uitzetten.
Je kunt nu niet veel doen. In een rustig een-op-een gesprek uiten waar je je vanuit jouw gevoel en jouw overtuiging zoren over maakt. Dat wel. Maar verder kun je weinig beginnen.
Hoe kijkt je man er tegenaan? Hoe is zijn contact met beide?
Het kan straks ook ineens uit zijn. Ze zijn jong begonnen met deze verkering. De tijd zal het leren.
Arme zoon
aan 2 kanten zitten ze te trekken aan je zoon, zijn vriendin wil hem voor zich, en jij trekt blijkbaar even hard aan hem. Ik vind dat je je volwassen zoon moet loslaten, Hij zit nu tussen 2 trekkende partijen in
Vang hem op als hij je nodig heeft, laat hem nu even alles op een rijtje krijgen met zijn vriendin...
Mijn man hetzelfde
Mijn man kijkt er precies hetzelfde tegenaan. Wat dat betreft zitten we wel op een lijn. Met onze zoon hebben we altijd een heel goed contact. Ook vader en zoon kunnen het goed met elkaar vinden. Maar hierdoor wordt de relatie tussen ons en hem wel verstoord.
Onze andere zoon (19 jaar) heeft al een hele tijd genoeg van zijn vriendin en klaagt al vaker over haar. Ook onze dochter (16) wil haar niet meer zien.
Stiekem hopen we met zijn allen dat het inderdaad een keer over is, ben er alleen bang voor. Liefde is blind en Jantje kan niet zien gaat hier wel hel erg op. Hij accepteert werkelijk alles van haar. Ze is zelfs in die 3,5 haar al 4 keer vreemd gegaan. Hij zegt dat hij daar verdriet van heeft gehad maar het haar heeft vergeven.
Hoe gek kun je zijn?
Wij hebben met zijn allen het idee dat als hij hiermee doorgaat hij het ongeluk tegemoet gaat. Dat vind ik vreselijk om te zien. Wij zien het met zijn allen, alleen hij niet.
Sorry rolo....
....maar ik vind dat je echt verschrikkelijk afschuwelijk claimgedrag vertoont. Richting je zoon en je houding richting het meisje is wat mij betreft ook niet om over naar huis te schrijven. Je kunt dan wel zeggen dat je zoveel voor haar hebt gedaan, maar neem aan dat je geen contract hebt dat dit terugbetaald moet worden met 'zeggenschap?' over zelfs de relatie als zij vervolgens niet doet wat jij wil. En hoe moet die jongen zich voelen als het hele gezin over zijn vriendin heel kotst. Ik geef het je op een briefje hoor: hoe meer je gaat trekken, hoe meer je ze naar elkaar toe drijft. Laat ze met rust, zonder oordeel. Het enige wat jij kunt bewaken zijn jouw huisregels en jouw grenzen, maar het commentaar dat je nu op anderen levert is wat mij betreft onacceptabel. Je moet anderen accepteren zoals ze zijn. Net als de gevoelens van je zoon! Je zou de eerste niet izjn die op deze manier haar eigen kind het huis uit jaagt.
Emine
Zorg dat je er voor hem bent
Je zoon heeft blijkbaar een ander beeld van zijn vriendin dan jullie. Daar kun je niets aan veranderen! Zorg dat je er voor hem bent als jij jullie nodig heeft. Spreek hem alleen aan op ZIJN gedrag (hij laat de kennis gewoon vallen ondanks een duidelijke afspraak), dit staat volledig los van de vriendin!
Het gevecht om de liefde ga je nooit winnen, stel dat je hem voor een keuze zet en jij kiest voor jullie, dan kan hij je dat later altijd verwijten.
Stiekem hopen dat zoon zijn vriendin laat vallen mag, maar blijf netjes. Des te meer jij kritiek hebt op zijn vriendin, des te meer hij haar zal verdedigen.
Succes, Jesse
Gedeeltelijk eens
Ik snap wat je zegt en gedeeltelijk kan ik het er mee eens zijn. Maar ik laat de rest van mijn gezin niet kapot maken door haar en haar familie. Een moeder die op straat asociaal staat te schreeuwen terwijl mijn dochter in bed ligt en vervolgens doodsbang is. Dreigen met de politie en dat soort zaken. Dat ons hele gezin over haar heen kotst is niet voor niets. Thuis kan ze het niet goed houden, heeft ze constant ruzie waar onze zoon in wordt betrokken, met kennissen van onze kant kan ze niet door een deur. Haar moeder en zijzelf kunnen geen vrienden behouden, elke keer trammelant met iedereen. Geeft toch te denken.
Wat onze zoon betreft: wij hebben nog steeds een goed contact en laten hem geheel vrij in zijn keuze. Dat hebben we ook tegen hem gezegd. Dat betekent niet dat wij er blij mee moeten zijn.
Je hoeft er ook niet blij mee te zijn
Je hoeft er ook niet blij mee te zijn. Uit je berichtjes komt echter naar voren dat je dochter en moeder over één kam scheert en de dingen die die moeder (en rest van 'schoonfamilie') doet die dochter aanrekent.
Ik krijg het idee dat jullie een vrij close gezin zijn, maar je aan de andere kant je zoon weinig los laat. Zijn vriendin was welkom als ze zich naar jullie had willen inpassen en nu dat kennelijk niet lukt wordt ze uitgekost. Een beetje type als je niet duidelijk voor ons bent dan ben je tegen ons.
Waarom zou de vriendin van je zoon met kennissen van jullie moeten kunnen opschieten? Twee jonge mensen die verliefd op elkaar zijn hoeven daarom toch niet de hele vrienden en kennissenkring van de familie van elkaar over te nemen?
Je zegt wel dat je je zoon vrij laat in zijn keuze, maar ik kan me toch niet aan de indruk ontrekken dat je hem aan de andere kant op allerlei manieren probeert te bewerken en te laten voelen dat dit meisje geen goede keus is.
Misschien ben ik wel bevooroordeeld omdat ik in een land woon wat bekend staat om de dominante moeders voor wie geen enkele vrouw goed genoeg voor hun zoon en die zoon zelf wordt daar zelden gelukkig van. Of het kind breekt met de ouders op een gegeven moment of de relatie loopt vroeg of laat in de soep na jarenlang bitter getouwtrek tussen moeder en schoondochter.
Het is heel goed mogelijk dat deze relatie tussen je zoon en dit meisje toch gedoemd is om te stranden, maar daar zullen ze echt zelf achter moeten komen. Zolang de families zich ermee bemoeien krijgen ze niet eens de kans omdat zelf te ondekken aangezien ze veel te veel bezig moeten zijn om hun relatie constant te verdedigen.
Groeten Primavera
Primavera
Het klopt inderdaad dat ik moeder en dochter over een kam scheer. Zie namelijk veel gelijkenissen. Het verhaal is eigenlijk veel complexer dan ik hier kan verwoorden. Ook vriendin heeft eens op straat lopen schreeuwen hier omdat zij haar zin niet kreeg van onze zoon (meestal krijgt ze haar zin, dit keer even niet). Onze zoon heeft eens zo'n 10 km. naar huis moeten lopen omdat ze weer eens ruzie hadden thuis. Vriendin wilde onze zoon niet naar huis brengen. Ze had weer eens te veel gedronken. Ook dat gebeurt nogal eens. Het is een opeenstapeling van allerlei zaken. Te veel om op te noemen.
Ik zie wel in dat ik zoon moet loslaten. Onze 2e zoon laat ik ook wel los, met hem gaat het goed. Onze dochter gaat binnenkort op kamers, ook haar zal ik los moeten laten. Met haar gaat het ook goed. Het is dan gemakkelijker om je kinderen los te laten als het goed met ze gaat. Maar oudste is blijkbaar lastig omdat ik zie hoe het gaat daar in de familie. Maar ik zal mijn best doen. Laten gaan dan maar, het doet zo'n pijn.
Uit huis?
Rolo, zou het geen oplossing zijn als jouw zoon zo langzamerhand een eigen stekje zou zoeken? Ik heb het gevoel dat deze relatie zo wel een heel sterke invloed op jullie gezinsleven heeft.
Je kunt de liefde niet tegenhouden of verbieden, maar je kunt wel de grenzen trekken in je eigen huishouden. Een beetje afstand van de situatie geeft misschien toch wat meer lucht.
Je maakt je zorgen, terecht denk ik. Aan de andere kant is hij ook volwassen genoeg om zijn eigen fouten te mogen maken.
n@nny
Rolo
Ik zou persoonlijk wel tegen mijn zoon zeggen wat mijn bezwaren zijn tegen het meisje. Ik vind ook dat dit gewoon moet kunnen.
Daarnaast zou ik verwachten dat betreffend meisje als ze bij ons thuis komt zich aan de huisregels houdt.
Verder zou het natuurlijk de eigen keuze van mijn zoon zijn. Ik zou mijn mening niet elke keer als ze op bezoek is uiten maar een of twee keer in een serieus gesprek met zoon. Als hij daarna alsnog er voor kiest om met haar verder te gaan dan is dat uiteraard zijn keuze.
Sterkte want het lijkt me niet makkelijk als je zoon zulke lange verkering heeft met een meisje wat je niet ziet zitten. Een van mijn zoons heeft ook eens een poos een vriendinnetje gehad wat ik om allerlei redenen niet zo zag zitten. Ik heb me daar toen overigens niet druk verder om gemaakt omdat ik toch wel zeker wist dat hij nooit serieus met haar verder zou gaan en met haar zou willen trouwen.
Uit huis
Onze zoon wil maar al te graag met haar samenwonen.
Punt is dat ze daar al keer een kans voor hebben gehad. Vriendin had weer eens ruzie. Kennis van ons heeft huis te koop i.v.m. scheiding. Ze mochten tijdelijk in haar huis (gemeubileerd en al en voor een schijntje aan huur in de maand). Hier is het ook misgelopen. Vriendin (en ook onze zoon) maakten er nogal een puinhoop van. Kennis accepteerde dit niet. Vriendin is toen terug gegaan naar huis. Zij wilde en kon niet beter haar best doen. Onze zoon is er toen alleen blijven wonen en had het aardig op de rails. Tot op gegeven moment het huis werd verkocht. Zoon moest dus weer terug. Dit is trouwens ook de kennis waar zij dus niet (meer) mee overweg kan en die geholpen zou worden met verhuizing.
Ze zijn beide druk aan het sparen voor eventueel flatje. Vriendin is nog student en onze zoon werkt net een poosje. Veel geld is er dus nog niet.
PS: ouders van vriendin wisten niet de reden waarom ze samen gingen wonen. Er is gezegd dat onze zoon op het huis zou passen en dat vriendin er dan bij ging wonen. Ze wilde niet voor haar ouders weten dat ze het huis uit wou want dan zou er weer trammelant zijn.
Je eigen grenzen stellen
en meer kun je niet doen. Je kunt zijn leven niet leven en zijn grenzen niet bewaken. Dat moet hij zelf doen. Het enige waar ik vreselijk over in zou zitten, is een mogelijke zwangerschap. Ik ga er (misschien naief?) altijd maar van uit dat ze er op den duur zelf achter komen (bij mijn dochter duurde het 8 jaar, maar goed...) maar o wee o wee o wee als er een kindje moet gaan komen....daar zou ik toch wel buikpijn van hebben.
Tirza
Tirza
Een zwangerschap is ook waar ik zo bang voor ben. Ik weet dat mijn zoon en zijn vriendin graag kinderen willen. Ze heeft wel eens gezegd: ik wil jong kinderen. Ik hou inderdaad mijn hart vast.
Eens met primavera
Ik snap je moedergevoel wel. Je wilt immers het beste voor je kind. Maar laat je zoon het zelf ondervinden. Wees er voor hem als hij bij je komt voor raad en advies; alleen als hij er zelf mee komt en er zelf om vraagt. Hoe moeilijk het ook is, het is zijn keuze. Hij moet er toch echt zelf achterkomen. Je kunt wel je ongezouten mening geven als hij dat vraagt en daar laat je het bij. Als hij dus naar je mening vraagt: "Ik vind dit en dat van haar om die en die redenen, maar X, het is jouw vriendin, jij hebt gekozen voor haar en verder te gaan met haar en dat respecteer ik".
En rolo
Ik begrijp wel dat het moeilijk is als het zo serieus is tussen die twee. Ik zou ook bang zijn voor zwangerschappen ed. Mijn zoon heeft nu ook weer een vriendinnetje waar ik zo mijn twijfels bij heb. Nu weet ik verstandelijk wel dat hij echt niet met haar verder gaat maar inderdaad een zwangerschap is nooit uit te sluiten. Natuurlijk zegt hij tegen mij dat hij nooit met haar naar bed zou gaan en zo maar ik geloof er helemaal niks van. In elk geval hoop ik dat hij verstandig genoeg is om het veilig te doen. Nog fijner zou ik het vinden als hij eens een leuke meisje zou zoeken met wie hij serieus verder zou gaan en anders voorlopig maar helemaal niemand.
Ach ja dat is zo mijn frustratie.
