'recht' op uitslapen en andere irritaties
Vanochtend ben ik een beetje uit m'n slof geschoten tegen Zwelgman. Toen de wekker ging sloeg hij 'm, zoals gebruikelijk, 1x af. Negen minuten later sprong ie weer aan en toen ben ik uit bed gegaan. Het was 7:30. Blijf altijd nog een beetje suf op de rand van het bed zitten en pak daarna m'n kleren uit de kast. Man had ogen open en zei: ik kom eraan hoor. Ik naar beneden, maak zoon wakker, kleed hem aan, maak een kop thee, vouw de was even snel op en merk dat man er nog steeds niet is. Ik nogal pissed naar boven gelopen met de was en hij werd wakker toen ik de slaapkamer inliep. Ik zei een beetje nors: 'Je bent zoals gewoonlijk nog niet uit bed. Kom je nou??' Hij ging eigenlijk meteen in de verdediging en zei dat 'ie het niet fijn vond om zo aangesproken wilt worden als 'ie net z'n bed uitkomt en blablabla. Ik zei dat het altijd elke dag hetzelfde liedje is, dat ik naar beneden ga en hem verwacht (hij zegt ook: 'ik kom eraan') en 20 min. later toch weer naar boven moet om hem wakker te maken. Op de dagen dat ie om middernacht thuiskomt uit z'n werk, begrijp ik best dat ie moeite heeft om er om 7:30 uit te komen. Vaak laat ik hem dan liggen en help ikzelf de kinderen met ontbijten, aankleden etc. Maar gisteren waren we 's avonds gewoon thuis en issie om 00:30 naar bed gegaan; de tv houdt hem wakker. Ik trek dat niet, tot zo laat. Ik taai af om 22:30 en dan weet ik dat dát eigenlijk al te laat is. Maar goed, man raakte geïrriteerd en zei dat hij voortaan meteen op zal staan, op voorwaarde dat ik dan ook maar opblijf tot hij thuiskomt (doe ik soms). M.a.w., hij heeft recht om later naar beneden te komen omdat HIJ die dag 12 uren moet werken (kelner) en ik maar 3 à 5 uur per dag werk, én om 21:00 naar bed kan gaan, als ik zou willen. Ik zei maar niets meer - zoon kon alles aanhoren - maar ik kookte vanbinnen. Ik zei tenslotte nog dat ik begrip heb als ie tot laat heeft GEWERKT, maar niet als ie tv kijkt tot 1 uur. En trouwens, hoe vaak sta ik tot 22:00 te strijken en te poetsen, of zit ik om 1:30 met onze dochter van 19 mnd. beneden met een flesje melk? Alsof ik niets anders doe dan maar 3 uurtjes per dag bij anderen schoon te maken, en alsof moeder zijn peanuts is? Wanneer heb IK voor 't laatst kunnen slapen tot 9:00 terwijl man de kinderen verzorgt? Da's vrijwel nooit.
Ik ben niet zo van regeltjes op papier zetten van wie-doet-wat want ik ga ervan uit dat je elkaar altijd moet steunen, het bekende 'geven-en-nemen'. Ik word het beu het altijd te moeten aangeven als ik ik gedaan wil hebben.
Zo, da's eruit. 
Maxime!
Dat zijn een paar heel ware woorden!!! Ontzettend bedankt dat je ze hebt opgeschreven, ik hoop dat er veel vrouwen zoveel uit kunnen halen als ik. En zoniet, weet dan dat je mij hebt geraakt en ik ben dankbaar voor dat soort momenten....
Jullie hebben allemaal gelijk
En ik weet ook wel dat het meer MIJN probleem is dat IK vind dat het huis aan het eind van elke dag terug in orde moet zijn. Maar als je zag hoeveel zand, kruimels, druppels van plakkerige fristi, honden en kattenharen er elke dag of elke 2 dagen door het huis te vinden zijn, zou je misschien wel hetzelfde doen. Daarnaast heb ik geen wasroger (maar is het nu gelukkig wel weer mooi weer) dus kan ik niet alle was opsparen voor 1 dag.
Vroeger eten heeft geen zin want niemand heeft hier om 17:30 honger. (Wel ga ik 'ns nadenken over het eten alvast voorbereiden in de middag.)Ik ben happy en opgewekt als ik weet dat mijn sokken niet plakken aan de grond en niet pikzwart zijn aan het eind van de dag. Oke, vuil is er altijd. Maar het is wat Yvon (toch?) zegt, dat ieder z'n ding heeft die hem/haar gelukkig maakt. En ik ben geen mopperpot hoor, als ik even bezig ben kunnen de kinderen gewoon bij me terecht en heb aandacht voor ze. Mijn oma was naar 't schijnt, ook altjd meer bezig met het schoonhouden van haar huis dan mert haar 4 kinderen. Mijn moeder zegt ook dat ze als kind zijnde niet echt een lieve en attentieve moeder had. Ik wil dat niet, dat mijn kinderen hetzelfde over me zullen zeggen.
Na jullie berichtjes gelezen te hebben heb ik mezelf voorgenomen niet meer zo op het huishouden te zitten letten maar gewoon vaker denken aan andere dingen die me wat levenslust kunnen geven. Achter dit hele schoonmaakverhaal zit zekerweten veel meer schuil, namelijk dat ik gewoon niet weet wat ik anders zou moeten doen. Heb geen vriendinnen of kennissen of familie dichtbij (ik woon in Wallonië maar spreek wel vloeiend Frans) en voel me op slechte dagen zeker eenzaam. Vooral als manlief de Godganse dag weg is. Dan is een schoon huis iets waar ik voldoening uit kan halen en dat geeft weer rust in het koppie.
Jullie reacties waren zeker niet altijd makkelijk om te lezen want ik er werd me een spiegel voorgehouden en eigenlijk schrok ik best. Het IS ergens ook wel zielig en sneu dat ik er zo in doordraaf.
Ik ga voor verandering!
Wauw
Ik heb echt bewondering voor hoe je reageert! Je kunt natuurlijk niet alle tips gebruiken, maar je kunt eens kijken naar wat voor jou haalbaar is.
De belangrijkste prioriteit (uh, beetje dubbelop) lijkt me iets aan de eenzaamheid te doen. Kijk eens of je terecht kan bij de kerk of buurthuizen of zoiets. Gewoon een paar maanden lang alles wat er ook maar in de buurt is aflopen, en je komt vanzelf wel wat mensen tegen met wie het klikt. (Ik ben nogal eens van land verhuisd, dus weet hoe het is om de godganze dag alleen thuis te zijn, dat is gewoon heeel erg zwaar, en daar moet je zo snel mogelijk wat aan doen).
Zwelgje
Ik weet uit ervaring dat het heel ergelijk is om bij iemand anders de boel blinkend achter te laten, en dan thuis te komen in je eigen huis..
)Ik sta wel eens een badkmer te soppen en denk dan: Bij mij is het harder nodig..
Maar maak niet de fout om hetgeen je bij een ander wekelijks of tweewekelijks doet, elke dag te doen in je eigen huis! Ik heb drie pubers met hun gevolg en vier katten, ik weet precies wat je bedoelt, kwa viezigheid.
Maar wordt geen slaaf van je huis!
Petje af
Petje af, zwelgje. Blij dat je inziet dat een schoon huis niet alles is. Toen ik nog midden in de kleinere kinderen zat, ging ik elke dag even bewust uit huis. Ik ben ook vaak verhuisd (binnen Australië) en heb ook vaak een beetje met mijn ziel onder mijn arm gelopen (is dat de goede uitdrukking?). Een stukje wandelen, beetje winkelen, uren in bieb zitten of lekker lezen in een café zijn allemaal dingen wat de dag een beetje opbrak. Als je niet thuis bent, kun je de zooi ook niet zien en kon ik tenminste beter genieten. Natuurlijk de rommel is er nog steeds als je thuis bent, maar je hebt wel een paar uurtjes voor jezelf gehad.
Als je nog kinderen thuis hebt, zoek inderdaad playgroup op, voorlees uurtje bij de bieb. Indien zonder kinderen; helpen op school (in klas of in kantine als die er is?), sporten, musea bezoeken?
Zo ben je ook voor je man een veel leukere vrouw, jij hebt ook iets te vertellen over je dag, want ik denk hij jouw schoonmaak verhalen niet dagelijks wil horen.
Succes met je verandering.
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Potje gejankt
Ik heb gisteren avond veeeel tranen laten vloeien omdat ik voor de zoveelste keer weer naar bed ging zonder man. Ben terug naar beneden gegaan en verschrikkelijk gehuild tegen manlief's borst. Heb alles eruit gegooid en voelde me daarna een stuk beter.
Maarem...over die schoonmaakobsessie.. ben ik nog niet van genezen... :s Maar ga er echt aan werken hoor! De relatie is in ieder geval weer een beetje op de rails gezet want dreigde een beetje te ontsporren;.
Focus
Je moet niet focussen op stoppen met schoonmaken, maar op je sociale leven opbouwen. Geloof me, dan heb je op een gegeven moment helemaal geen tijd meer om schoon te maken 
