Relatie met de buren

Ja, onbeleefd (van hen).

Ernstige ziekte kan geen excuus zijn, zoveel moeite is het nou ook weer niet. Een bedankmailtje, een kaartje vanaf hun vakantieadres? Of even persoonlijk langskomen om dankjewel te zeggen? Als je nou eens gewoon de mail niet beantwoordt? Dan gaan ze vast wel vragen wat er aan de hand is. Of als je dat te bot vindt zou je zelf bij ze langs kunnen gaan en zo luchtig mogelijk kunnen zeggen dat je het wat onattent vindt. Wel irritant dat je dan in de rol van zeur terecht komt. Waarschijnlijk beseffen ze niet dat een bedankje veel verschil kan uitmaken omdat ze zelf nooit de gevende partij zijn of zijn het hele onbaatzuchtige mensen die zelf een bedankje niet nodig vinden als ze iets voor een ander doen. Het komt me een beetje wereldvreemd over. Of luchtig terugmailen:

Ja hoor, geen probleem, enneh... graag gedaan, geen dank

Knipoog is belangrijk om niet pissig over te komen en de aandacht op je laatste woorden te vestigen. Als ze de hint niet snappen dan weet ik het ook niet meer.

Zelf doorbreken?

misschien een poging om zelf de stilte te doorbreken? zet een leuke kaart of een plantje op tafel voor als ze terugkomen met 'welkom thuis'.

is een leuk gebaar, kost niet veel en mogelijk zullen ze het automatisme van ze-staat-toch-wel-klaar dan vanuit een ander oogpunt bekijken?

misschien dat ze niet zo makkelijk contact willen/durven zoeken dat jouw stapje ze een handje helpt? en zo niet dan heb je het geprobeerd.

Onderneem iets

in deze situatie zou ik zelf iets ondernemen.
buurman is ernstig ziek,ik zou eens langsgaan net voor de vakantie,en vragen hoe het met hem gaat? of ze nog hulp nodig hebben?Dan zou ik ze laten weten dat je met plezier op de katten past,en ze een fijne vakantie wensen.
En na de vakantie weer even aanbellen,hoe was de vakantie? en met de katten is alles goed gegaan hoor.

Ik vind

het een rare en onechte reactie om nu juist een plantje neer te gaan zetten met welkom thuis en/of ineens aan te gaan bellen of alles goed is.
Gevoelsmatig klopt dat niet voor mijn gevoel.
Ik zou er directer in zijn en ze dwingen om bij jou langs te komen door niet te reageren op de mail. Vervolgens zou ik wel zoiets zeggen als' Ik wil best op jullie katjes passen, maar ik vind het zo onpersoonlijk om dat steeds per mail te regelen. Ik zou het ook prettiger vinden als jullie even laten weten wanneer jullie weer thuis zijn, zodat ik zeker weet dat de katjes niet verhongeren!'

Niet reageren op de mail

Ik vind dat sowieso een rare manier van doen, je buren een mailtje sturen dat je op vakantie gaat en of je maar even op hun huisdieren past.
Zij willen wat van jou, niet andersom. Dus acties als een leuk plantje met kaartje o.i.d. achterlaten zou ik niet doen. Ze komen eerst maar eens op een fatsoenlijke manier vragen of je voor de zoveelste keer zo vriendelijk wil zijn om op die beesten te passen. Massi schreef: "Niet iedereen wordt geboren met een rugzak sociaal glijmiddel." Dat klopt, maar als volwassene wordt je wel geacht inmiddels geleerd te hebben wat fatsoen is.

Gr. Poezie.

Poezie

we zijn het zo waar eens!!!☺☻

Wisselende reacties!

Wat een wisselende reacties zeg... nu weet ik het nog niet... Ondertussen heb ik nog niks gedaan. Jammergenoeg ook niet op straat tegengekomen, dan had ik er nog een grapje van kunnen maken. Ik vind zo'n melding op schrift (e-mail) of om er speciaal voor aan te bellen en te zeggen dat je deze manier niet zo okee vindt moeilijk. Kennelijk heb ik ook niet zoveel sociaal glijmiddel. Eigenlijk gaat het me niet zozeer om het verzoek per mail, meer om het feit dat je daarna niks meer hoort. De eerste keer dacht ik nog dat ik iets verkeerd had gedaan. Maar later vroegen ze me toch weer... om vervolgens ook na die vakantie niks meer van zich te laten horen.

Klopt, hoor

Ik zou ook balen als ik Buurvrouw was. Ik kreeg gewoon ineens beeld bij die buren, een soort zwaar sociaal uitgedaagde mensen die zich geen raad weten, zeker nu ze geconfronteerd worden met een nare ziekte (las ik dat niet?). Misschien denken ze wel dagelijks dankbaar en met genegenheid aan hun Buurvrouw zonder ooit op het idee te komen dat ze dat wel eens zou willen horen. Maar ik ben een romanticus. Ca.
Groetjes
Massi

Of een mail terugsturen met de tekst: Buuf kom even langs dan overleggen we dit even. Vind ik prettiger/handiger dan per mail.

Want ik vind het eerlijk gezegd ook erg vreemd hoe je buren die doen.

Ben je er al uit?

Haha, het antwoord van Slimme Brunette heeft ook door mijn hoofd gespeeld, maar daar ben ik dan weer te schijterig voor! Ben ook wel bang voor wat daar dan verder aan consequenties aan vast zitten. Wij hebben 2 kinderen en misschien vinden ze die dan 's zomers opeens veel te druk in de tuin. Het zijn mensen die gewend zijn dat iedereen er voor ze is, ook vanwege die ziekte. En zelf heb ik dat ook vaak te horen gekregen: zij hebben al genoeg aan hun hoofd. Je gaat jezelf een hufter vinden op die manier maar dat klopt toch niet helemaal denk ik.
Nee, sociaal gezien is er niks mis, maar dat is wel allemaal familie. Een grote familie zorgt ervoor dat je je verder ook niets van anderen hoeft (denk ik, want ik heb zelf geen grote familie). Dus wat die erfenis betreft, daar verwacht ik dus niks van, haha!
Nee Lou, ik heb nog steeds geen actie ondernomen, maar ik denk dat ze dit weekend wel een mail van mij kunnen verwachten in de trant van 'Geen probleem'. En een week na hun thuiskomst mail ik dan wel even of het allemaal is goed gegaan (reminder: je mag wel even bedanken hoor!). Vind ik wel een goeie en dan hoop ik dat ze snappen hoe het werkt met die omgangsvormen...

Fijn dat je eruit bent, buuf.

Marlou en Lou: de buren van tevoren uitnodigen is een omtrekkende beweging die niet het gewenste resultaat garandeert. Gezellig praatje, de burenband wordt strakker aangehaald, je gaat op de katten passen en als ze thuiskomen vergeten ze je potdorie tóch weer te bedanken. Althans, die kans is er. Bovendien is het gevaar dat de opgeroepen vertrouwelijkheid voor hen een ingang is om je nog meer dingen te vragen. Kun je even dit voor ons doen, kun je dat even regelen, je woont naast ons en voor jou is het minder moeite dan voor de neef die een wijk verderop woont. Neenee, ik zou het bij beleefde knikjes en mailtjes houden, zeker bij deze mensen (niet omdat de man ziek is en dus veel hulp nodig heeft maar omdat nu al is gebleken dat ze een beetje een bord voor hun kop hebben). Noem me berekenend maar bij een burenrelatie is dat zo slecht nog niet, je zegt zelf al dat er bij het afdwingen van een bedankje een gevaar is dat ze opeens moeilijk gaan doen over de kinderen in je tuin. Zie hun soepele houding t.o.v. je kinderen dan maar als een soort dankbaarheid zonder woorden. Goodwill heet dat.

Eigenlijk geef je zelf uiteindelijk het beste antwoord: stuur die reminder maar!

Hè, wat hebben we weer productief gebrainstormd met zijn allen.

Maar wil je een bedankje of...

van de verplichting af? Ik denk dat je deze mensen niet meer 'zomaar' sociaal wenselijk gedrag aanleert, althans, het is mij voor zover ik me voor de geest kan halen nog niet gelukt om mensen die dingen als vanzelfsprekend zien om te turnen in mensen die waarderen wat je voor ze doet. Als je van de verplichting af wil, kan je gewoon sturen: 'Helaas, ik heb andere verplichtingen in die periode. Ik wens jullie veel plezier!' Je bent ze niets verplicht, daarmee is het klaar. Voor deze keer dan

Fijntjes

Dit vraagt wel behoorlijk wat tact, lijkt me zo,als je er wat verandering in zou willen krijgen.
Ik kan me voorstellen dat je,omdat dit kennelijk al jaren zo gaat, je bent gaan ergeren aan hun egoistische/opportunistische manier van doen over dat jij natuurlijk wel voor hun poezen zorgt.
Kan je niet eens een keer niet meteen 'ja natuurlijk' zeggen? Dus ze even laten beseffen dat het nog niet zo vanzelfsprekend is dat... Ik zat hierover door te fantaseren. Bijvoorbeeld: 'ik wil het natuurlijk(zoals altijd) graag voor jullie doen, maar weet nog niet zeker of ik dat kan toezeggen...etc'. Dan kan je een paar dagen later alsnog zeggen 'dat het inderdaad toch wel kan...'
En als ze dan terug zijn, zou ik, denk ik, toch even bij ze aanbellen, en vragen hoe het was.En meteen eens even flink uitweiden over de zieleroerselen van hun katten. Dus: contact gaan leggen. Als je contact met ze hebt kunnen ze je niet meer negeren. En voel je je, denk ik, daarna toch minder gebruikt.
groet,shifra

Kadootje bos bloemen etc

heel raar dit ! Ik wou dat ik jou als buur had, lijkt mij heerlijk om iemand naast mij te hebben die altijd wel wil oppassen en ik geef altijd een bloemetje of kadootje etc.

Ik zou denk ik heel eerlijk zijn "oppassen geen probleem, maar ik vind het ongemakkelijk dat we dit over de email afwikkelen, kom eens langs dan hebben we het er een keer over".

Hier onder

het draadje hier onder, gaat over geven is geven.
iemands katten eten geven, is ook geven, als je daar iets voor terug wil, bloemen, bedankjes enz. Dan is het niet meer vrijwillig.
Ik snap dat je het zou verwachten, maar als je het niet krijgt kan je er niks van zeggen, hooguit je wenkbrauw ophalen en bedenken of je dit nog wil doen.
Geven is geven.
JIj doet dit voor je buren, en karma technisch gezien zal een ander weer iets soortgelijks voor jou doen.
Daar zijn geen bloemen voor nodig.

Polly

Ben het niet met je eens. Als het ging om bossen bloemen of wederdiensten in-ruil-voor dan heb je gelijk maar dankjewel zeggen is elementaire beleefdheid. Buurvrouw vraagt ook niet meer dan dat. De portemonnee hoeft niet te worden getrokken, ze hoeven geen vervelende klusjes te doen als wederdienst, het gaat om twee of drie woorden, die alle ontvangers van zakken met tweedehands kleren waarschijnlijk als vanzelfsprekend beschouwen. Als het Buurvrouw lukt om zich niet meer te ergeren en het accepteren van kinderlawaai als een soort indirecte dank te zien dan zeg ik: petje af!

Weet je waar ik me altijd zo aan erger? Aan mensen die het verkeerde nummer toetsen, mij aan de lijn krijgen en dan niet even "sorry, verkeerd verbonden" zeggen maar zonder iets te zeggen de hoorn erop kwakken. Zal best dat het uit gêne of verlegenheid is maar ik vind het ongemanierd. Niet bedanken is van hetzelfde laken een pak, het hóórt gewoon niet, Buurvrouw zit zich nu op te vreten en dat alleen maar vanwege een lullig bedankje, dat is toch absurd? En dan niet omdat Buuf de lat te hoog legt door een bedankje te verlangen.

Ooit heb ik ergens gelezen dat er een indianenstam bestaat met een taal zonder begrippen om dank uit te drukken: ze vinden gevoelens van dankbaarheid zó vanzelfsprekend dat er geen woorden aan hoeven te worden vuilgemaakt. Mochten de buren van Buurvrouw heel toevallig indianen van die stam zijn dan wordt het tijd voor een cursus inburgering.

Dat is anders polly

"het draadje hier onder, gaat over geven is geven."
Van iemand ongevraagd kleding krijgen (die ze zelf toch niet meer nodig hebben) vind ik wat anders dan dit geval omdat:
1) er wordt gevraagd om de katten eten te geven
2) iemand (Buurvrouw dus) moet er moeite voor doen
Er wordt geen geldelijke beloning gevraagd, maar iets van waardering/bedankje zou er toch wel af mogen? Een bloemetje is niet eens nodig, maar zou ook niet misstaan vind ik.
Jesse